Odpowiedź "z konieczności" jest poprawna, ponieważ w sytuacji, gdy transport rannego zwierzęcia do rzeźni powoduje dodatkowe cierpienie, zgodnie z zasadami dobrostanu zwierząt, należy podjąć decyzję o jego uboju w sposób humanitarny. Ustawa o ochronie zwierząt oraz wytyczne organizacji zajmujących się dobrostanem zwierząt podkreślają, że należy minimalizować wszelkie cierpienie, jakie może spotkać zwierzę w trakcie transportu. W praktyce oznacza to, że jeżeli stan zdrowia zwierzęcia nie pozwala na bezpieczny i komfortowy transport, lekarz weterynarii powinien podjąć decyzję o uboju. Działania te mają na celu nie tylko natychmiastowe zakończenie cierpienia, lecz także zabezpieczenie zdrowia innych zwierząt oraz ludzi. Przykładem mogą być sytuacje, w których zwierzęta wymagają natychmiastowej interwencji medycznej, której nie można zapewnić w warunkach rzeźni. Takie podejście jest zgodne z etyką zawodową i standardami branżowymi, które promują traktowanie zwierząt w sposób jak najmniej inwazyjny i cierpienia ograniczający.
Wybór opcji potajemnego uboju wskazuje na niezgodność z zasadami etyki oraz przepisami prawa dotyczącego dobrostanu zwierząt. Tego rodzaju działanie budzi poważne wątpliwości moralne i prawne, ponieważ ukrywanie takich praktyk może powodować poważne konsekwencje zarówno dla zdrowia zwierząt, jak i dla reputacji branży. Ponadto, ubój gospodarczy jest praktyką, która nie znajduje zastosowania w sytuacjach nagłych, takich jak ranne zwierzęta. Obejmuje on regularne, zaplanowane czynności związane z ubojem zwierząt przeznaczonych do konsumpcji, a nie interwencje w przypadkach kryzysowych. Również odpowiedź „sanitarnemu” jest myląca, ponieważ odnosi się do uboju zwierząt chorych na choroby zakaźne, co nie jest tożsame z sytuacją, w której zwierzę cierpi z powodu obrażeń. Często w takich przypadkach, błędne rozumienie procedur uboju oraz przyczyn, które do niego prowadzą, może skutkować opóźnieniem interwencji, co zwiększa cierpienie zwierzęcia. Właściwe podejście wymaga zrozumienia mechanizmów związanych z dobrostanem zwierząt oraz obowiązków etycznych, które ciążą na wszystkich uczestnikach procesu produkcji zwierzęcej.