Odpowiedź 'miejscowe' jest poprawna, ponieważ odnosi się do działania leku, które występuje w miejscu jego aplikacji, a nie w całym organizmie. Kiedy lek jest podawany na skórę, jego wchłanianie do krwioobiegu jest zazwyczaj minimalne lub wręcz zerowe, co powoduje, że działanie leku ogranicza się do obszaru, na który został nałożony. Przykładem mogą być maści przeciwbólowe stosowane w przypadku bólów mięśniowych, które łagodzą objawy bez wpływu na organizm jako całość. Działanie miejscowe jest często preferowane w przypadkach, gdy lekarz chce zminimalizować ogólnoustrojowe skutki uboczne, co jest zgodne z aktualnymi standardami farmakoterapii. Dlatego też stosowanie leków o działaniu miejscowym jest zalecane w pediatrii oraz w terapii pacjentów z chorobami przewlekłymi, gdzie mniej inwazyjne metody leczenia są korzystniejsze.
Odpowiedzi ogólne, obwodowe oraz ośrodkowe sugerują błędne zrozumienie mechanizmu działania leków oraz ich sposobu aplikacji. Działanie ogólne oznacza, że substancja czynna po wprowadzeniu do organizmu oddziałuje na cały organizm, wpływając na różne układy i narządy. Takie leki, często podawane drogą doustną lub dożylną, mają na celu wywołanie efektu terapeutycznego w całym ciele, co jest sprzeczne z założeniem podania leku na skórę. Działanie obwodowe i ośrodkowe odnosi się do wpływu leków na układ nerwowy, gdzie działanie obwodowe dotyczy receptorów w obrębie ciała, a ośrodkowe wpływa na mózg i rdzeń kręgowy. W przypadku leków stosowanych miejscowo na skórę, ich podawanie nie wiąże się z interakcją w obrębie układu nerwowego. Powszechnym błędem myślowym jest mylenie lokalizacji działania leku z jego zastosowaniem. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że wybór formy aplikacji leku jest ściśle związany z jego zamierzonym działaniem terapeutycznym na konkretne obszary ciała, co podkreśla znaczenie precyzyjnej diagnostyki i leczenia w medycynie.