Drób, jako grupa zwierząt, jest uznawany za najmniej odporny na stres transportowy z kilku powodów. Po pierwsze, ptaki mają stosunkowo niewielką masę ciała i delikatną budowę anatomiczną, co sprawia, że są bardziej podatne na urazy i zachowania stresowe podczas transportu. Przykładem może być drób rzeźny, który często doświadcza intensywnego stresu w wyniku zmiany środowiska, co wpływa na jakość mięsa. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE), kluczowym aspektem w transporcie drobiu jest minimalizacja hałasu oraz zapewnienie odpowiedniej wentylacji, co pozwala zredukować poziom stresu. Dobre praktyki obejmują również odpowiednie przygotowanie ptaków do transportu, takie jak ograniczenie karmienia przed podróżą i zapewnienie odpowiednich warunków w pojazdach transportowych. Te środki nie tylko wpływają na dobrostan zwierząt, ale również na jakość końcowego produktu, co jest istotne dla przemysłu spożywczego.
Bydło, świnie i owce, choć również mogą doświadczać stresu podczas transportu, są w tym kontekście bardziej odporne na stres związany z przewozem w porównaniu do drobiu. W przypadku bydła, wielkość i masa ciała są większe, co sprawia, że mniej narażone jest na szok transportowy. Świnie, z kolei, charakteryzują się dużą adaptacyjnością w różnych warunkach, a ich zachowania społeczne pozwalają im na lepsze radzenie sobie ze stresem w grupie. Owce, chociaż mogą być podatne na stres, mają tendencję do lepszego dostosowania się do nowych warunków, co również może wynikać z ich naturalnych instynktów stadnych. Warto zauważyć, że typowe błędy w myśleniu prowadzące do błędnych odpowiedzi często opierają się na ogólnym postrzeganiu zwierząt gospodarskich jako równorzędnych w kwestiach odporności na różne stresory. Ważne jest, aby zrozumieć, że różne gatunki zwierząt różnie reagują na stres związany z transportem, a ich odpowiedzi są wynikiem zarówno biologicznych, jak i behawioralnych różnic. Aby skutecznie zarządzać transportem zwierząt, kluczowe jest przypisanie odpowiednich procedur i identyfikacja specyficznych potrzeb każdej grupy gatunkowej.