Elektroencefalografia (EEG) to nieinwazyjna metoda diagnostyczna, która polega na rejestracji bioelektrycznej aktywności mózgu. Technika ta opiera się na pomiarze potencjałów elektrycznych generowanych przez neurony, co pozwala na analizę funkcji mózgu w czasie rzeczywistym. EEG umożliwia identyfikację różnych stanów mózgowych, takich jak sen, czuwanie, czy aktywność w przypadku zaburzeń neurologicznych. Przykładowo, EEG jest powszechnie stosowane w diagnostyce padaczki, gdzie lekarze mogą zidentyfikować specyficzne wzorce fal mózgowych związane z napadami. Zgodnie z dobrymi praktykami, podczas przeprowadzania EEG, pacjent powinien być w stanie spoczynku, co pozwala na uzyskanie jak najczystszych wyników. Dodatkowo, jako metoda diagnostyczna, EEG jest ceniona za swoją dostępność i nieszkodliwość, co czyni ją idealnym narzędziem w pediatrii oraz w badaniach nad chorobami neurodegeneracyjnymi.
Ultrasonografia, elektrokardiografia i tomografia to techniki diagnostyczne, które nie są przeznaczone do badania bioelektrycznej czynności mózgu, co prowadzi do nieporozumień o ich zastosowaniach. Ultrasonografia wykorzystuje fale dźwiękowe do obrazowania struktur wewnętrznych ciała, takich jak narządy czy naczynia krwionośne. Jej zastosowanie w neurologii ogranicza się do oceny przepływu krwi w naczyniach mózgowych, ale nie dostarcza informacji o czynności bioelektrycznej mózgu. Elektrokardiografia (EKG) jest metodą diagnostyczną stosowaną do oceny aktywności elektrycznej serca, co również nie ma zastosowania w badaniach mózgu. Często mylone jest, że EKG i EEG są podobne, jednak różnią się one znacząco pod względem badanego organu i zastosowanej technologii. Tomografia, w tym tomografia komputerowa (CT), to technika obrazowa, która dostarcza danych o strukturach anatomicznych, ale nie o ich funkcji bioelektrycznej. Użytkownicy często mylą te metody, sądząc, że każda z nich może w równym stopniu służyć do oceny aktywności mózgu, co jest mylne i prowadzi do błędnych wniosków diagnostycznych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla właściwego stosowania metod diagnostycznych w neurologii.