Arytmia to termin medyczny odnoszący się do nieregularności rytmu serca, co może obejmować zarówno zbyt szybkie, jak i zbyt wolne tętno, a także inne nieprawidłowości w przewodnictwie elektrycznym serca. Nierównomierna praca serca może mieć różne przyczyny, takie jak zaburzenia elektrolitowe, choroby mięśnia sercowego, stres, a także czynniki genetyczne. Przykładem arytmii jest migotanie przedsionków, które może prowadzić do poważnych powikłań, takich jak udar mózgu. W praktyce klinicznej diagnoza arytmii często wymaga zastosowania elektrokardiogramu (EKG) oraz monitorowania Holtera, które pozwala na dokładną analizę rytmu serca w dłuższym okresie. Wiedza na temat arytmii jest kluczowa dla lekarzy, ponieważ pozwala na skuteczne leczenie i zapobieganie powikłaniom, zgodnie z wytycznymi Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego, które zaleca regularne monitorowanie pacjentów z grup ryzyka.
Niemiarowość pracy serca nie może być utożsamiana z tachykardią, miocardią czy bradykardią, ponieważ każdy z tych terminów odnosi się do różnych stanów klinicznych. Tachykardia oznacza przyspieszenie rytmu serca, co w kontekście arytmii może stanowić jedną z jej form, ale nie wyczerpuje definicji arytmii jako takiej, która obejmuje także inne nieregularności. Miokardia z kolei odnosi się do mięśnia sercowego i jego funkcji, a nie do rytmu serca. Oznacza to, że problemy z miokardią mogą prowadzić do arytmii, ale nie są tożsame. Bradykardia to stan, w którym rytm serca jest zbyt wolny, i choć również jest formą arytmii, nie definiuje jej całości. W praktyce nieprawidłowe rozumienie tych pojęć może prowadzić do błędnych diagnoz oraz nieodpowiedniego leczenia pacjentów. Istotne jest, aby zrozumieć, że arytmia to zbiorczy termin obejmujący szeroki wachlarz zaburzeń rytmu serca, a nie konkretne stany, takie jak tachykardia czy bradykardia. Rozpoznanie i klasyfikacja arytmii wymagają dokładnej analizy klinicznej oraz zastosowania odpowiednich badań diagnostycznych, co jest kluczowe dla skutecznego leczenia i monitorowania pacjentów.