W sytuacji, gdy pracownik Inspekcji Weterynaryjnej napotyka na trudności w przeprowadzeniu kontroli, ma prawo zwrócić się o pomoc do policji. Zgodnie z przepisami prawa, organy inspekcji mają uprawnienia do współpracy z policją, co jest niezbędne w przypadku, gdy dochodzi do naruszenia porządku publicznego lub gdy kontrolowany podmiot odmówi współpracy. Przykładowo, w momencie, gdy inspektor stwierdzi, że podmiot podlegający kontroli nie tylko stawia opór, ale także może działać w sposób zagrażający zdrowiu publicznemu, wezwanie policji jest działaniem zgodnym z procedurami. Takie interwencje mogą również obejmować sytuacje, w których istnieje podejrzenie o popełnienie przestępstwa, co obliguje organy ścigania do działania. Zastosowanie tej procedury jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie ochrony zdrowia publicznego, które przewidują podejmowanie zdecydowanych kroków w obliczu potencjalnych zagrożeń.
Wybór prokuratury jako instytucji wspierającej działania inspekcji weterynaryjnej w przypadku odmowy przeprowadzenia kontroli jest nieadekwatny, ponieważ prokuratura pełni funkcję organu ścigania w ramach postępowania karnego, a nie w codziennych czynnościach związanych z kontrolami administracyjnymi. Prokuratura interweniuje dopiero wtedy, gdy zgromadzone są dowody świadczące o popełnieniu przestępstwa, a w przypadku niewspółpracy ze strony podmiotu kontrolowanego, inspektorzy Weterynarii powinni najpierw aktywnie próbować rozwiązać sytuację na poziomie operacyjnym. Z kolei GLW (Główny Lekarz Weterynarii) nie ma kompetencji w zakresie egzekwowania przepisów prawnych, co czyni tę odpowiedź błędną - GLW jest raczej instytucją koordynującą działania inspekcji, a nie organem interwencyjnym. W odniesieniu do wójta lub burmistrza, ich rola w procesie kontroli polega głównie na wsparciu administracyjnym, a nie na bezpośredniej interwencji, co również sprawia, że ta odpowiedź jest myląca. W praktyce, inspekcja weterynaryjna ma za zadanie nie tylko przeprowadzać kontrole, ale także współpracować z odpowiednimi organami ścigania, gdy zachowanie kontrolowanego podmiotu staje się nieakceptowalne. Kluczowym aspektem jest rozróżnienie ról i kompetencji poszczególnych instytucji, co powinno prowadzić do skuteczniejszego podejścia do problemów związanych z kontrolami i współpracy między służbami.