Sól fizjologiczna, będąca roztworem chlorku sodu o stężeniu 0,9%, jest powszechnie stosowana w weterynarii do udrożniania przewodu nosowo-łzowego u koni. Działa nawilżająco i oczyszczająco, co pozwala na rozrzedzenie oraz usunięcie wydzieliny blokującej drogi oddechowe i łzowe. Przykładowo, w przypadku koni z problemami takimi jak epifora, czyli nadmierne łzawienie, stosowanie soli fizjologicznej może pomóc w przywróceniu prawidłowego przepływu łez oraz poprawić komfort zwierzęcia. W przypadkach bardziej skomplikowanych, mogą być zalecane dodatkowe procedury medyczne, jednak sól fizjologiczna pozostaje pierwszym krokiem w wielu interwencjach. Dobrym zwyczajem jest także monitorowanie stanu konia po zabiegu, aby wykryć ewentualne powikłania. Sól fizjologiczna jest zgodna z wieloma standardami weterynaryjnymi, co czyni ją bezpiecznym i skutecznym rozwiązaniem w terapii.
Fluoresceina to substancja używana głównie do diagnostyki uszkodzeń rogówki u zwierząt, a nie do udrożniania przewodu nosowo-łzowego. Jej zastosowanie ogranicza się do wykrywania ubytków w powierzchni oka i nie działa na wydzieliny w obrębie dróg nosowo-łzowych. Użycie fluoresceiny w tym kontekście mogłoby prowadzić do fałszywych wniosków, ponieważ jej działanie nie rozwiązuje problemu zablokowania przewodów łzowych. Glukoza, z kolei, jest stosowana głównie jako źródło energii w terapii, ale nie ma żadnego zastosowania w kontekście udrożniania przewodu nosowo-łzowego. Może nawet prowadzić do wzrostu osmotycznego w obrębie tkanek, co mogłoby pogorszyć stan zapalny. Eozyna, natomiast, jest barwnikiem stosowanym w histopatologii i nie ma zastosowania w udrożnianiu przewodów nosowo-łzowych. Nieprawidłowe rozumienie zastosowania tych substancji w weterynarii może prowadzić do poważnych błędów diagnostycznych i terapeutycznych. Właściwe podejście do problemów z przewodami łzowymi powinno opierać się na dowodach i sprawdzonych metodach, takich jak użycie soli fizjologicznej.