Magnez odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego i mięśniowego u bydła. Tężyczka pastwiskowa, znana również jako niedobór magnezu, występuje najczęściej w okresach intensywnego wypasu, zwłaszcza na pastwiskach bogatych w potas i niskim poziomie magnezu. Niedobór magnezu prowadzi do nadmiernej pobudliwości nerwowej, co objawia się drżeniem mięśni, a w skrajnych przypadkach może zakończyć się śmiercią zwierzęcia. Dlatego przed wypasem zaleca się podawanie preparatów magnezowych, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia tej choroby. Przykładowo, dodatek magnezu w formie soli magnezowych lub mineralnych w mieszankach paszowych skutecznie wspiera zdrowie bydła. Standardy hodowli bydła sugerują regularne monitorowanie poziomu magnezu w paszy i suplementacji w razie potrzeby, zwłaszcza wiosną oraz latem, kiedy zwierzęta mają największy dostęp do świeżych pastwisk.
Podawanie potasu, sodu lub wapnia nie jest skutecznym sposobem zapobiegania tężyczce pastwiskowej, gdyż te minerały nie mają kluczowego wpływu na utrzymanie równowagi elektrolitowej oraz funkcji nerwowych, które są ściśle związane z obecnością magnezu. Potas jest ważny w regulacji ciśnienia osmotycznego i pracy serca, ale jego nadmiar w diecie może prowadzić do większego wydalania magnezu, co z kolei zwiększa ryzyko niedoboru tego ostatniego. Sód również odgrywa istotną rolę w równowadze elektrolitowej, ale nie wspiera bezpośrednio funkcji mięśni, co jest kluczowe w kontekście tężyczki pastwiskowej. Wapń, chociaż znajduje zastosowanie w wielu procesach metabolicznych, nie jest czynnikiem zapobiegającym niedoborowi magnezu. Właściwe podejście do żywienia bydła obejmuje zrozumienie interakcji między różnymi minerałami oraz ich wpływ na zdrowie zwierząt. Kluczowe jest zatem, aby hodowcy śledzili zawartość magnezu w paszy i dostosowywali suplementację w oparciu o wyniki analiz paszy oraz obserwacje kliniczne, aby uniknąć błędów w zarządzaniu żywieniem, które mogą prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych u bydła.