Pryszczyca (Infectious Foot-and-Mouth Disease, FMD) jest poważną, ostrą chorobą wirusową bydła i innych zwierząt racicowych. Wywoływana jest przez wirusy należące do rodziny Picornaviridae. Choroba charakteryzuje się bardzo wysoką zaraźliwością, a jej objawy obejmują gorączkę, posocznicę oraz powstawanie pęcherzy w jamie ustnej, na skórze wymienia oraz w okolicy racic. Po pęknięciu pęcherzy dochodzi do tworzenia się owrzodzeń, które goją się bez pozostawiania blizn. W praktyce, monitorowanie przypadków pryszczycy jest kluczowym elementem programów zdrowotnych w hodowli zwierząt, ponieważ choroba może prowadzić do znacznych strat ekonomicznych. Wiele krajów stosuje systemy kontroli i prewencji oparte na szczepieniach, a także regularnych inspekcjach stada. Ważne jest, aby hodowcy i weterynarze byli świadomi objawów pryszczycy, aby szybko identyfikować i reagować na potencjalne ogniska choroby, co jest zgodne z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE).
Bruceloza, szelestnica i gruźlica to poważne choroby, jednak żadna z nich nie spełnia wszystkich kryteriów opisanych w pytaniu. Bruceloza jest chorobą bakteryjną, wywołaną przez bakterie z rodzaju Brucella, i objawia się przewlekłym zapaleniem i problemami z płodnością, ale nie prowadzi do charakterystycznych pęcherzy ani owrzodzeń, jak ma to miejsce w przypadku pryszczycy. Szelestnica, spowodowana wirusem, może występować u koni, ale także nie wywołuje specyficznych objawów pęcherzykowych u bydła. Z kolei gruźlica, choroba wywołana przez Mycobacterium bovis, jest chorobą chroniczną, która dotyka głównie układ oddechowy i nie manifestuje się w formie ostrych pęcherzy. Typowe błędy myślowe prowadzące do mylenia tych chorób z pryszczyca obejmują nieuwzględnienie specyfiki wirusowych chorób i ich objawów, co może być wynikiem braku wiedzy na temat różnic między bakteryjnymi a wirusowymi schorzeniami. Dlatego kluczowe jest zrozumienie etiologii chorób zwierząt, ich objawów oraz metod diagnostycznych, co pozwala na skuteczne zarządzanie zdrowiem zwierząt i minimalizację ryzyka epizootii.