Ciężarne samice w okresie przekraczającym 90% okresu ciąży są uważane za niezdolne do transportu ze względu na ryzyko związane z ich stanem zdrowotnym oraz potencjalnym zagrożeniem dla nienarodzonego potomstwa. W tym czasie, zwierzęta te mogą doświadczać znacznego dyskomfortu, a transport może prowadzić do poważnych komplikacji, takich jak przedwczesny poród czy stres pourazowy. Zgodnie z wytycznymi Międzynarodowej Organizacji ds. Zdrowia Zwierząt (OIE) oraz innymi standardami branżowymi, transport ciężarnych zwierząt w zaawansowanej ciąży powinien być ograniczony do sytuacji, które nie niosą ze sobą ryzyka dla ich zdrowia oraz dobrostanu. Przykładem dobrych praktyk w tym zakresie jest zapewnienie odpowiednich warunków transportu oraz stały monitoring stanu zdrowia zwierząt, aby upewnić się, że są one w odpowiedniej kondycji do podróży. Każdy przypadek powinien być oceniany indywidualnie, a w razie wątpliwości należy skonsultować się z weterynarzem.
Odpowiedzi sugerujące, że koty i psy w wieku poniżej 8 tygodni przewożone z matką, zwierzęta zdolne do samodzielnego poruszania się bez bólu oraz nowonarodzone ssaki z zagojoną raną po pępowinie, są zdolne do transportu, opierają się na niepełnym zrozumieniu zasad transportu zwierząt oraz ich specyfiki zdrowotnej. Młode koty i psy, mimo że podróżują z matką, są wrażliwe na stres oraz zmiany w środowisku, co może wpływać na ich zdrowie. Ich systemy immunologiczne są wciąż niedojrzałe, co czyni je podatnymi na choroby. Z kolei zwierzęta zdolne do poruszania się bez bólu, choć mogą wydawać się zdrowe, w rzeczywistości mogą mieć ukryte problemy zdrowotne, które ujawniają się dopiero podczas transportu. Nowonarodzone ssaki z zagojoną raną po pępowinie również nie są idealnymi kandydatami do transportu, ponieważ ich organizmy wciąż adaptują się do życia poza łonem matki. Właściwa ocena zdolności transportowej zwierząt powinna opierać się na kompleksowej analizie ich stanu zdrowia oraz specyficznych potrzeb. Ważne jest, aby uwzględnić dobrostan zwierząt jako priorytet, a nie jedynie ich zdolność do poruszania się, co często prowadzi do błędnych założeń w praktyce transportowej.