Kwalifikacja: ROL.12 - Wykonywanie weterynaryjnych czynności pomocniczych

Wybór tkanek pozyskiwanych od trzody, drobiu czy nutrii jako źródła SRM jest nieprawidłowy, ponieważ SRM odnosi się wyłącznie do specyficznych tkanek bydła. Trzoda chlewna, czyli świnie, nie dostarcza tkanek uznawanych za SRM, a ich wydobycie nie wiąże się z tym samym ryzykiem zdrowotnym, co w przypadku bydła. Z kolei drób, jak kury czy gęsi, nie jest źródłem SRM w kontekście regulacji zdrowotnych; ich tkanki nie są klasyfikowane jako potencjalnie zjadliwe białko pochodzenia zwierzęcego. Nutrie, będące ssakami wodnymi, również nie są związane z tym terminem. Istotnym błędem myślowym jest utożsamianie różnych gatunków zwierząt na podstawie ich użytkowości w produkcji żywności. Zrozumienie, które tkanki są uznawane za SRM, jest kluczowe w kontekście bioasekuracji i regulacji dotyczących bezpieczeństwa żywności. Nieprzestrzeganie tych zasad może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych i naruszenia przepisów rynkowych, co podkreśla rolę edukacji w zakresie zdrowia zwierząt oraz bezpieczeństwa żywności.