Tyreostatyki to substancje, które hamują syntezę hormonów tarczycy, co jest szczególnie istotne w kontekście produkcji zwierzęcej. W wielu krajach, w tym w Unii Europejskiej, stosowanie tyreostatyków u zwierząt gospodarskich jest zabronione z powodu ich wpływu na zdrowie ludzi, a także z powodu możliwości wprowadzenia tych substancji do łańcucha pokarmowego. Przykładem może być propylotiouracyl, który mógłby prowadzić do niepożądanych skutków w produktach pochodzenia zwierzęcego. Zgodnie z regulacjami, takimi jak rozporządzenie (WE) nr 470/2009, substancje te są klasyfikowane jako niedozwolone w hodowli zwierząt, co zabezpiecza konsumentów przed potencjalnym ryzykiem zdrowotnym. To podejście jest zgodne z zasadami bezpieczeństwa żywności i ochrony zdrowia publicznego, które mają na celu zapewnienie, że produkty pochodzenia zwierzęcego są wolne od szkodliwych substancji.
Sulfonamidy, neuroleptyki i kokcydiostatyki to grupy substancji, które mogą być stosowane w weterynarii z pewnymi ograniczeniami, ale nie są one zakazane w hodowli zwierząt gospodarskich w takim samym stopniu jak tyreostatyki. Sulfonamidy to antybiotyki o szerokim działaniu, które stosuje się w leczeniu infekcji bakteryjnych u zwierząt; jednak ich stosowanie podlega restrykcjom, zwłaszcza w kontekście mięsa przeznaczonego do spożycia przez ludzi, ponieważ mogą pozytywnie wpływać na oporność bakterii. Neuroleptyki, z drugiej strony, są stosowane do uspokajania zwierząt, lecz ich podawanie w kontekście produkcji zwierzęcej wymaga ścisłej kontroli, ponieważ mogą one wpłynąć na jakość mięsa i jego bezpieczeństwo. Kokcydiostatyki to związki wykorzystywane w zapobieganiu i leczeniu kokcydiozy, choroby pasożytniczej, która dotyka ptaków i innych zwierząt; ich stosowanie jest akceptowane, ale wymaga przestrzegania określonych norm w celu minimalizacji ryzyka dla zdrowia ludzkiego. W każdym przypadku, kluczowe jest zrozumienie, że niektóre substancje, mimo że są stosowane w weterynarii, mogą nie być odpowiednie w kontekście hodowli zwierząt przeznaczonych do produkcji żywności. Ważne jest przestrzeganie zaleceń dotyczących okresów karencji oraz monitorowanie pozostałości leków w produktach pochodzenia zwierzęcego, aby zapewnić bezpieczeństwo konsumentów.