Pozostałości leków weterynaryjnych stanowią istotne zagrożenie chemiczne w żywności, ponieważ mogą prowadzić do wystąpienia niepożądanych skutków zdrowotnych u konsumentów. Leki te są stosowane w hodowli zwierząt w celu leczenia chorób oraz zapobiegania ich występowaniu. Niewłaściwe stosowanie lub brak przestrzegania okresów karencji, które są czasem, w którym nie można ubijać zwierząt po podaniu leku, może skutkować obecnością tych substancji w produktach mięsnych, mlecznych czy jajach. Przykładem może być stosowanie antybiotyków, które, jeśli nie zostaną usunięte z organizmu zwierzęcia przed jego ubojem, mogą prowadzić do rozwoju oporności bakteryjnej u ludzi. Zgodnie z zasadami HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points), należy monitorować i kontrolować obecność pozostałości leków weterynaryjnych, aby zapewnić bezpieczeństwo żywności i zdrowie publiczne. Dobre praktyki hodowlane oraz systemy kontroli jakości w przemyśle spożywczym są kluczowe w eliminowaniu tego typu zagrożeń.
Piasek, mykotoksyny i drobnoustroje to różne formy zagrożeń, ale nie są to pozostałości leków weterynaryjnych, które stanowią specyficzne niebezpieczeństwo chemiczne. Piasek, będący zanieczyszczeniem fizycznym, może wpływać na jakość żywności, ale nie niesie ryzyka chemicznego. Mykotoksyny, będące metabolitami grzybów, mogą być niebezpieczne dla zdrowia, ale ich obecność w żywności jest związana z zanieczyszczeniem surowców roślinnych, a nie z pozostałościami leków stosowanych w hodowli zwierząt. Drobnoustroje, takie jak bakterie, wirusy i grzyby, mogą prowadzić do zakażeń pokarmowych, jednak są one klasyfikowane jako zagrożenie biologiczne, a nie chemiczne. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych kategorii zagrożeń. Ważne jest, aby zrozumieć, że zagrożenia chemiczne są odrębną grupą w analizie ryzyka, a ich monitorowanie jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa żywności. Stosowanie systemu HACCP i przestrzeganie dobrych praktyk produkcyjnych są niezbędne do minimalizacji ryzyka wystąpienia pozostałości chemicznych w żywności. Właściwe zarządzanie ryzykiem chemicznym wymaga od producentów świadomości i odpowiedzialności za stosowane substancje oraz znajomości przepisów dotyczących maksymalnych dopuszczalnych poziomów pozostałości w żywności.