Szelestnica, znana również jako choroba szelestnic, to schorzenie, które jest bezpośrednio związane z zagrożeniem dla zdrowia publicznego oraz dobrostanu zwierząt. W przypadku stwierdzenia tej choroby, obowiązuje zakaz uboju zwierząt, co wynika z potencjalnego ryzyka zakażeń i rozprzestrzenienia się choroby. Zakaz ten jest regulowany przez przepisy prawa dotyczące ochrony zwierząt i bezpieczeństwa żywności. Szelestnica jest zaraźliwą chorobą wirusową, która może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, a jej wystąpienie w stadzie może prowadzić do konieczności wprowadzenia ścisłych środków bioasekuracyjnych. W praktyce, zakaz uboju obowiązuje nie tylko z względu na dobrostan zwierząt, ale również jako środek prewencyjny mający na celu ochronę zdrowia ludzi, eliminując ryzyko spożycia mięsa zainfekowanego patogenami. Celem takich regulacji jest zapewnienie wysokich standardów bezpieczeństwa żywności i dobrostanu zwierząt w łańcuchu produkcji zwierzęcej.
Wybór innych chorób, takich jak wągrzyca, włośnica czy białaczka, jako podstawy do zakazu uboju, może wynikać z pewnych nieporozumień dotyczących klasyfikacji i skutków tych schorzeń. Wągrzyca, wywoływana przez larwy tasiemca, nie doprowadza do zakazu uboju, ale raczej do konieczności stosowania odpowiednich metod obróbki mięsa, aby zminimalizować ryzyko zakażenia. Chociaż wągrzyca jest poważnym zagrożeniem zdrowotnym, w większości przypadków można ją kontrolować poprzez właściwą obróbkę oraz gotowanie mięsa. Z kolei włośnica, wywoływana przez pasożytnicze nicienie, również nie prowadzi do automatycznego zakazu uboju, lecz wymaga zastosowania procedur sanitarno-epidemiologicznych, mających na celu zapewnienie, że mięso będzie wolne od pasożytów. Białaczka, jako nowotwór krwi, nie jest chorobą zakaźną i w przypadku stwierdzenia jej u zwierząt, nie wyklucza to możliwości uboju, ponieważ nie stanowi zagrożenia dla zdrowia ludzi, a sama choroba jest przewlekła i nie wpływa na jakość mięsa w sposób, który wymagałby jego całkowitego wycofania z obrotu. Typowe błędy myślowe w tym przypadku wynikają z mylenia chorób zakaźnych z chorobami, które mogą występować w stawach zwierząt, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków na temat zasadności wprowadzenia zakazu uboju.