Kwalifikacja: TWO.08 - Planowanie i prowadzenie żeglugi po śródlądowych drogach wodnych i morskich wodach wewnętrznych

Rozważając możliwe warianty przepłynięcia z Gopła na Zalew Wiślany, łatwo popełnić kilka typowych błędów. Często przeceniamy rolę Brdy jako głównej osi tego systemu wodnego – w rzeczywistości, Brda jest jedynie krótkim odcinkiem łączącym Kanał Bydgoski z Wisłą, a nie głównym kanałem wyprowadzającym ruch z Gopła. Równie częstym nieporozumieniem jest pomijanie Kanału Górnonoteckiego. Ta sztuczna droga wodna, choć niepozorna, jest kluczowym ogniwem systemu – bez niej nie da się płynnie przejść z Noteci do Kanału Bydgoskiego, co jest wymagane przez wszystkie aktualne mapy i instrukcje żeglugowe. Spora grupa osób myli też Kanał Ślesiński z Górnonoteckim – ten pierwszy prowadzi w zupełnie innym kierunku, łącząc Wartę z Gopłem, natomiast nie pozwala na bezpośrednie dotarcie do Wisły przez Bydgoszcz. Jeszcze inne nieporozumienie pojawia się, gdy ktoś próbuje połączyć fragmenty jak np. Kanał Jagielloński i Brdę – w rzeczywistości Kanał Jagielloński to odnoga Wisły prowadząca do Elbląga, ale nie jest on bezpośrednio powiązany ze szlakiem wodnym wychodzącym z Gopła. Takie błędne wybory wynikają często z pobieżnej znajomości mapy lub mylenia nazw kanałów. W praktyce, żeby zaplanować skuteczny rejs śródlądowy, trzeba opierać się na aktualnych mapach żeglownych, znajomości historii polskiej hydrotechniki i zasad organizacji ruchu. Z mojego doświadczenia, brak znajomości Kanału Górnonoteckiego to najczęstszy powód nieporozumień w tym temacie. W branży żeglugowej przyjęte jest, by planować trasę z uwzględnieniem wszystkich istniejących połączeń kanałowych, a nie tylko tych o największej renomie. Dlatego, jeśli komuś zależy na profesjonalnym podejściu, warto sięgnąć po oficjalne publikacje żeglugowe czy nawet konsultować się z doświadczonymi kapitanami żeglugi śródlądowej, bo praktyka nierzadko rozmija się z intuicją.