Kwalifikacja: TWO.08 - Planowanie i prowadzenie żeglugi po śródlądowych drogach wodnych i morskich wodach wewnętrznych

Bardzo często błędne interpretowanie znaków na mapach nawigacyjnych wynika z powierzchownego skojarzenia symboli z ich rzeczywistym znaczeniem. Przykładowo, oznaczenie przeszkody trałowanej, choć również informuje o zagrożeniu pod wodą, prezentowane jest innym znakiem – najczęściej jako specjalny symbol z dopiskiem głębokości oraz dokładnymi parametrami odniesionymi do zerowej głębokości mapy. Gdy widzimy „+”, nie odnosi się on ani do przeszkód trałowanych, ani nie sugeruje, że dno zostało sprawdzone pod kątem bezpiecznego przejścia stawiaczy min czy trałowców. Równie fałszywe jest utożsamianie tego symbolu ze skałami, które się nie zanurzają – te na mapie przedstawia się jako wyraźnie wynurzone formacje skalne, często z dokładnym obrysem na planie i dodatkowym oznaczeniem wysokości nad wodą. Wynurzone skały są łatwiejsze do ominięcia, bo są widoczne gołym okiem, podczas gdy głaz podwodny oznaczony „+” jest niewidoczny i o wiele bardziej zdradliwy. Kolejne nieporozumienie to przekonanie, że „+” wskazuje głaz na równi zera mapy. Owszem, są nawigacyjne symbole dla głazów znajdujących się dokładnie na tej głębokości, ale zawsze towarzyszy im dodatkowa informacja liczbowo-literowa; sam plus tego nie oznacza. Często spotykałem się wśród uczniów z poglądem, że wszystkie oznaczenia związane z niebezpieczeństwem pod wodą można wrzucić do jednego worka – a to prosta droga do poważnych błędów nawigacyjnych. Z mojego doświadczenia wynika, że kluczowe jest nauczenie się odróżniania symboli oraz zapamiętanie, że głaz podwodny, nawet jeśli nie wystaje ponad powierzchnię wody, bywa większym zagrożeniem niż wynurzona skała, bo nie widać go z pokładu. Sugeruję zawsze, przed każdym rejsem, wrócić na chwilę do legendy mapy i upewnić się, co oznaczają poszczególne symbole, bo nawet drobny błąd w interpretacji może skończyć się kolizją lub uszkodzeniem kadłuba.