Kwalifikacja: TWO.08 - Planowanie i prowadzenie żeglugi po śródlądowych drogach wodnych i morskich wodach wewnętrznych
Zawód: Technik żeglugi śródlądowej
Przedstawiony znak nakazu wskazuje
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Ten znak nakazu to przykład znaku żeglugowego, który informuje o konieczności przejścia szlaku żeglownego od lewego do prawego brzegu. To bardzo ważne w praktyce, bo na wodzie taka informacja potrafi uratować sytuację, zwłaszcza przy ograniczonej widoczności czy dużym ruchu na rzece. Moim zdaniem ten znak jest jednym z bardziej czytelnych – obrazkowe przedstawienie toru żeglugowego działa na wyobraźnię nawet bez głębokiej znajomości przepisów. Zgodnie z obowiązującymi przepisami żeglugowymi oraz standardami branżowymi, znak taki stosuje się tam, gdzie tor wodny zmienia stronę rzeki z lewej na prawą, co może wynikać np. z przeszkód podwodnych, mielizn czy zmian w ukształtowaniu dna. W praktyce kapitanowie statków i sternicy muszą bardzo zwracać uwagę na takie oznaczenia – błędne zinterpretowanie prowadzi często do wejścia na mieliznę lub zderzenia z przeszkodą. Na większości polskich rzek, szlaki są ruchliwe i manewrowanie dużymi jednostkami jest trudne, więc znajomość tych znaków to podstawa bezpieczeństwa. Dodatkowo, dobrze pamiętać, że omawiany znak zaliczany jest do grupy znaków nakazu, czyli MUSIMY się do niego zastosować – nie jest to zalecenie, tylko wymóg wynikający z prawa wodnego i konwencji międzynarodowych. Z mojego doświadczenia wynika, że najczęściej początkujący żeglarze i motorowodniacy mylą ten znak z innymi granicznymi lub informacyjnymi, a to błąd – tu chodzi o aktywną zmianę toru, nie tylko o orientację w terenie.
Wiele osób błędnie interpretuje ten znak nakazu, utożsamiając go z wyznaczeniem granicy szlaku żeglownego lub miejscem występowania niebezpieczeństw. To typowy błąd wynikający z powierzchownej analizy graficznej symbolu – fakt, że strzałka zakręca, nie oznacza, że pokazuje brzegi lub strefy niebezpieczne. W żeglugowym systemie oznakowania znaki z czerwoną ramką i czarnym symbolem nakazu mają jasno określone funkcje: służą do wskazywania kierunku ruchu jednostek, a nie ostrzegania przed przeszkodami czy wyznaczania granic. Przebieg szlaku żeglownego bliżej lewego brzegu byłby oznaczony zupełnie innym znakiem – to najczęściej tablice informacyjne lub boje lateralne, które wizualnie wyglądają inaczej i mają inne tło. Z kolei miejsca niebezpieczne i przeszkody sygnalizuje się znakami ostrzegawczymi, które mają inny kształt, często żółte tło czy czarne symbole X lub specjalne piktogramy. Prawa granica szlaku żeglownego to także inny znak, zwykle tablica z poziomą linią. Bardzo często spotykam się z myleniem tych symboli szczególnie przez osoby, które na co dzień nie żeglują na rzekach lub kanałach, gdzie te znaki są stosowane. W praktyce zawodowej błędna interpretacja takiego znaku prowadzi do poważnych naruszeń przepisów i może wpłynąć na bezpieczeństwo ruchu wodnego. Zdecydowanie polecam dokładne zapoznanie się z wszystkimi kategoriami znaków i ich funkcjami, bo w żegludze nie ma miejsca na domysły – standardy są jasne i muszą być ściśle przestrzegane. Moim zdaniem najlepszym sposobem na zapamiętanie tego znaku jest powiązanie go z koniecznością aktywnego manewru – kiedy widzisz taki symbol, wiesz, że musisz zmienić stronę rzeki zgodnie z wyznaczonym przebiegiem szlaku i nie wolno tego zignorować.