Kwalifikacja: TWO.08 - Planowanie i prowadzenie żeglugi po śródlądowych drogach wodnych i morskich wodach wewnętrznych

Na pierwszy rzut oka, niektóre z proponowanych odpowiedzi mogą się wydawać logiczne, zwłaszcza jeśli ktoś nie miał jeszcze styczności z praktycznym stosowaniem systemu rozgraniczenia ruchu. Podejście, by płynąć blisko linii rozgraniczającej, być może wynika z przekonania, że lepiej mieć "więcej miejsca" albo możliwość szybkiego skrętu. W rzeczywistości jest to jednak niebezpieczne – linia rozgraniczająca oddziela przeciwne kierunki ruchu i jej naruszanie może prowadzić do niebezpiecznego przecięcia torów z innymi statkami. Z kolei sugestia, by wchodzić na tor kierunkowy pod jak największym kątem, sugeruje błędne rozumienie zasad włączania się do ruchu – taki manewr nie tylko dezorganizuje ruch, ale może też być postrzegany jako agresywny lub wręcz nieprzewidywalny przez innych uczestników. Jest to sprzeczne z praktyką – zawsze należy wchodzić na tor tak, by jak najszybciej wyrównać kurs do kierunku ruchu na danym pasie i nie zaskakiwać innych jednostek. Jeszcze bardziej ryzykowny jest pomysł płynięcia daleko od linii rozgraniczającej, ale w kierunku przeciwnym do obowiązującego na torze – to już zupełnie wywraca ideę całego systemu, bo prowadzi do bezpośredniego zagrożenia zderzeniem z jednostkami poruszającymi się zgodnie z przepisami. Odpowiedzi te mogą wynikać z przełożenia doświadczeń drogowych na wodę, jednak systemy rozgraniczenia ruchu na morzu działają według innych zasad niż jezdnia – tutaj obowiązuje bezwzględny priorytet stosowania się do wyznaczonych torów i kierunków. Z mojego punktu widzenia, największym błędem jest myślenie, że można improwizować albo "jakoś się zmieścić" – właśnie dlatego uczymy się tych standardów, by nie było miejsca na niebezpieczne domysły ani niepotrzebne ryzyko. Takie błędne podejście prowadzi do nieporozumień i realnego zagrożenia na wodzie. Trzymanie się właściwego toru w kierunku ruchu to podstawa i żaden profesjonalny marynarz nie podważa tej zasady.