Kwalifikacja: TWO.08 - Planowanie i prowadzenie żeglugi po śródlądowych drogach wodnych i morskich wodach wewnętrznych

Wiele osób podczas nauki żeglugi śródlądowej czy budownictwa wodnego myli ze sobą różne typy statków technicznych, co jest zrozumiałe, bo sama terminologia potrafi być zagmatwana. Szalanda to barka bez własnego napędu, która służy głównie do transportu ładunków sypkich (np. piasku, żwiru) albo urobku z pogłębiarek, często widuje się ją pracującą w tandemie właśnie z pogłębiarką – ale sama nie posiada urządzenia do wbijania pali. Ponton natomiast jest płaskodennym statkiem, wykorzystywanym do różnych prac pomocniczych na wodzie, czasami nawet jako platforma robocza, ale bez specjalistycznego wyposażenia do palowania, raczej nie stosuje się go do tak wyspecjalizowanych zadań jak wbijanie pali. Pogłębiarka z kolei jest bardzo ważnym statkiem technicznym, ale jej przeznaczeniem jest wybieranie osadów z dna, pogłębianie torów wodnych, basenów portowych czy rzek – nie ma ona mechanizmów do wbijania pali. Typowy błąd myślowy polega na utożsamianiu każdej dużej platformy technicznej lub statku roboczego z możliwością wykonywania dowolnych prac wodnych – a w rzeczywistości, każda z tych jednostek ma dość wąski zakres zastosowań, wynikający z jej konstrukcji i wyposażenia. Standardy branżowe jasno rozgraniczają zadania poszczególnych statków, dlatego nie można pogłębiarki nazwać kafarem, podobnie szalanda bez urządzenia do wbijania pali nie spełni tej roli. W praktyce, tylko kafar – odpowiednio wyposażony i przygotowany – jest w stanie realizować prace palowania zgodnie ze sztuką budowlaną i przepisami hydrotechnicznymi. Warto zawsze sprawdzać, do czego faktycznie została zaprojektowana dana jednostka i nie sugerować się wyłącznie nazwą albo ogólnym wyglądem. Takie rozróżnienie ma kluczowe znaczenie przy organizacji robót na wodzie i w planowaniu logistyki projektów infrastrukturalnych.