Kwalifikacja: TWO.08 - Planowanie i prowadzenie żeglugi po śródlądowych drogach wodnych i morskich wodach wewnętrznych

Często można spotkać się z mylnymi interpretacjami dotyczącymi sygnalizacji świetlnej statków o dużych gabarytach. Jeden z typowych błędów polega na założeniu, że dwa światła masztowe wystarczą dla każdej jednostki mechanicznej, niezależnie od długości. To podejście jest jednak uproszczeniem i nie odpowiada wymogom międzynarodowych oraz krajowych przepisów żeglugowych, które jasno mówią, że długość statku determinuje liczbę świateł masztowych. Ilustracje przedstawione na obrazkach A, B oraz C pokazują różne warianty, gdzie brakuje szczegółu kluczowego dla statków powyżej 110 metrów długości – a więc trzeciego białego światła masztowego. W rzeczywistości, jeśli ograniczymy się tylko do dwóch świateł, może dojść do sytuacji, w której inny kapitan błędnie oceni długość czy charakter jednostki, co w warunkach nocnych może prowadzić do groźnych kolizji. Drugim częstym błędem jest nieprawidłowe rozmieszczenie świateł bocznych czy topowych – niektóre rysunki sugerują ustawienie świateł w sposób zarezerwowany dla innych typów jednostek lub zestawów, zamiast konkretnego układu dla długiego zestawu pchanego. Myślę, że część osób wybiera te błędne warianty przez rutynę czy brak aktualnej wiedzy o zmieniających się przepisach. Warto pamiętać, że zarówno w Polsce, jak i w całej Europie, obowiązuje CEVNI, który precyzyjnie określa kiedy i jakie światła muszą być widoczne na danym statku. Przestrzeganie tych zasad to nie tylko kwestia egzaminu czy kontroli, ale przede wszystkim codziennej praktyki bezpieczeństwa i zawodowej odpowiedzialności na wodzie. Tylko prawidłowe oznakowanie pozwala innym uczestnikom żeglugi właściwie zidentyfikować typ oraz długość jednostki, co jest kluczowe zwłaszcza przy ograniczonej widoczności czy na trudnych odcinkach szlaków wodnych.