Kwalifikacja: TWO.08 - Planowanie i prowadzenie żeglugi po śródlądowych drogach wodnych i morskich wodach wewnętrznych

W tej sytuacji łatwo pomylić skróty, bo w żegludze spotyka się sporo różnych systemów, a każdy z nich odpowiada za co innego. Na przykład VTS (Vessel Traffic Service) to system znany głównie z żeglugi morskiej, gdzie kontroluje duże akweny przybrzeżne i porty morskie. W praktyce na śródlądziu VTS nie funkcjonuje, bo tamtejsza specyfika ruchu oraz mniejsze jednostki wymagają innego podejścia – tu właśnie wkracza RIS, który jest skrojony pod potrzeby rzek, kanałów i śluz. RSI (Rada Służb Informacyjnych) to w ogóle nie jest żaden system żeglugowy, czasem ludzie mylą to przez podobieństwo skrótów, ale nie ma on odniesienia do bezpieczeństwa na wodach śródlądowych. Z kolei VFS w żeglarstwie śródlądowym nie funkcjonuje w ogóle – nawet zawodowcy rzadko spotykają ten skrót, bo nie odnosi się do żadnego formalnego systemu bezpieczeństwa wodnego. Typowy błąd, z którym się spotykam, polega na automatycznym przenoszeniu doświadczeń z morza na rzeki – a to zupełnie inne środowisko. RIS jest nie tylko polskim standardem, ale także rozwiązaniem rekomendowanym przez Komisję Europejską dla żeglugi śródlądowej w całej UE. Dzięki RIS można monitorować ruch jednostek, wykrywać zagrożenia, przekazywać ostrzeżenia i prowadzić skuteczną komunikację między wszystkimi uczestnikami żeglugi. Dobrą praktyką jest rozróżniać systemy i pamiętać, że w śródlądówce kluczowe są rozwiązania dostosowane do mniejszych akwenów, dynamicznych zmian poziomu wody i często trudnych warunków nawigacyjnych. Takie myślenie pozwala lepiej zrozumieć, dlaczego inne systemy się tu nie sprawdzają, a RIS jest wyborem podstawowym.