Kwalifikacja: TWO.08 - Planowanie i prowadzenie żeglugi po śródlądowych drogach wodnych i morskich wodach wewnętrznych
Zawód: Technik żeglugi śródlądowej
Wschodni znak kardynalny w oznakowaniu nocnym w systemie IALA charakteryzuje białe światło w sekwencji
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Bardzo dobrze! Wschodni znak kardynalny w systemie IALA nocą charakteryzuje się właśnie białym światłem o sekwencji VQ(3), czyli „Very Quick 3”. Oznacza to trzy bardzo szybkie błyski w każdej sekwencji (są to błyski bardzo krótkie, powtarzające się w cyklu 5 sekund). Moim zdaniem zrozumienie takiej sygnalizacji ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa nawigacji, zwłaszcza gdy podchodzisz do boi nocą lub w słabej widoczności. Praktycznie patrząc, zobaczenie na wodzie światła migającego właśnie w takim wzorze od razu daje marynarzowi jasny sygnał, że znajduje się przy znaku kardynalnym „East”, a więc powinien przejść na wschód od przeszkody. Standard IALA (International Association of Marine Aids to Navigation and Lighthouse Authorities) precyzyjnie określa wzory świateł kardynalnych i nie ma tu miejsca na dowolność. To nie jest tylko teoria – na morzu taka wiedza potrafi uratować życie, bo pozwala szybko rozpoznać, z którą stroną znaku masz do czynienia. Często spotyka się takie znaki np. na torach wodnych, przy rafach, płyciznach – czasami, jak dla mnie, lepiej zerknąć dwa razy na sekwencję światła niż polegać wyłącznie na elektronice. Warto wiedzieć, że wszystkie cztery kardynalne znaki mają swoją specyfikę sygnalizacji: North VQ lub Q, East VQ(3) lub Q(3), South VQ(6)+LFl lub Q(6)+LFl, West VQ(9) lub Q(9). Te szczegóły mogą wydawać się nieco skomplikowane, ale po kilku nocnych rejsach naprawdę wchodzą w krew.
Oznakowanie znaków kardynalnych w systemie IALA to temat dość techniczny, ale kluczowy dla każdego, kto chce się swobodnie i bezpiecznie poruszać po wodach. Wybierając inne sekwencje niż VQ(3) przy znaku wschodnim, łatwo wpaść w pułapkę myślową, że wszystkie bardzo szybkie błyski oznaczają to samo lub że liczba błysków nie ma większego znaczenia. To często prowadzi do mylenia znaków kardynalnych, bo rzeczywiście, na pierwszy rzut oka te światła wydają się podobne. Sekwencja VQ (czyli same bardzo szybkie błyski bez grupowania) stosowana jest dla znaku północnego, co wynika z prostego skojarzenia – North jako pierwszy kierunek kardynalny jest najprostszy i ma najkrótszy kod świetlny. VQ(9) to już zupełnie inna bajka – ta sekwencja należy do znaku kardynalnego zachodniego (West), gdzie dziewięć błysków w cyklu wyraźnie odróżnia go na wodzie. VQ(6) z kolei związane jest z oznaczeniem południowym, lecz tu zawsze po sześciu bardzo szybkich błyskach pojawia się jeszcze jeden długi błysk (tzw. Long Flash), co daje charakterystyczny wzór 'sześć krótkich – jeden długi'. Z mojego doświadczenia wynika, że mnóstwo osób gubi się właśnie w tych liczbach i grupowaniach błysków, a przecież są one powiązane z położeniem na zegarze (np. East – godzina 3, West – godzina 9). Każdy znak kardynalny ma przypisaną unikalną grupę błysków, co znacząco zwiększa bezpieczeństwo nawigacji nocą. Pomyłka w odczytaniu światła może skutkować wejściem na mieliznę albo w niebezpieczny obszar, dlatego tak ważne jest, żeby dobrze rozumieć logikę stojącą za tymi sekwencjami. Moim zdaniem, warto zawsze patrzeć nie tylko na kolor światła, ale i na jego charakterystykę, bo system IALA naprawdę jest szczegółowo przemyślany i daje jasne wskazówki każdemu, kto potrafi je odczytać.