Kwalifikacja: TWO.08 - Planowanie i prowadzenie żeglugi po śródlądowych drogach wodnych i morskich wodach wewnętrznych

Dobór wydawnictw i pomocy nawigacyjnych na statku to nie jest kwestia przypadku, a wynika z jasno określonych przepisów oraz praktyki branżowej. Wiele osób błędnie zakłada, że wystarczające jest posiadanie kilku podstawowych dokumentów, takich jak spis świateł i sygnałów mgłowych czy locja, co jest zbyt dużym uproszczeniem problemu. W praktyce, samo korzystanie z locji czy pojedynczego rejestru świateł nie da pełnego obrazu sytuacji nawigacyjnej. Również popularnym błędem jest pomijanie map morskich, które są absolutnie kluczowe dla bezpieczeństwa żeglugi – bez nich nie sposób precyzyjnie wytyczyć trasy, ocenić głębokości czy ominąć przeszkody podwodne. Brak spisu radiostacji to kolejna poważna luka, bo w sytuacjach awaryjnych lub nawet zwykłej korespondencji z portem, znajomość częstotliwości i sposobów łączności to często jedyna droga do skutecznej komunikacji. Część osób kieruje się myśleniem, że wystarczą przepisy lokalne, co sprawdza się tylko na bardzo ograniczonych akwenach – na wodach morskich takie podejście jest niewystarczające i ryzykowne. Nie można też polegać wyłącznie na wiadomościach żeglarskich bez posiadania pozostałych materiałów, bo to właśnie ich bieżąca aktualizacja zapewnia kompletność informacji. Konwencja SOLAS (rozdział V) oraz zalecenia IMO jasno wskazują na potrzebę kompletnego i aktualnego zestawu wydawnictw: map, locji, spisów świateł, spisów radiostacji i wiadomości żeglarskich. Moim zdaniem, uproszczone podejście wynika z chęci ograniczenia kosztów lub niewiedzy, jednak w praktyce może prowadzić do groźnych sytuacji, braku zgodności z przepisami i poważnych konsekwencji prawnych. Każdy statek powinien być wyposażony w aktualny, kompletny zestaw wydawnictw, bo to podstawa świadomego i odpowiedzialnego prowadzenia żeglugi.