Kwalifikacja: TWO.09 - Obsługa siłowni statkowych, urządzeń pomocniczych i mechanizmów pokładowych

Jeśli zastanawiamy się nad typowymi pracami konserwacyjnymi przy windach cumowniczych, to łatwo wpaść w pułapkę myślenia, że należy wykonywać drastyczne lub bardzo częste działania – np. cotygodniowa zmiana okładzin ciernych hamulca wydaje się dość logiczna, bo przecież hamulec jest kluczowym elementem bezpieczeństwa. Jednak realnie takie zużycie nie następuje tak szybko, a okładziny wymienia się głównie na podstawie ich faktycznego zużycia lub zgodnie z zaleceniami producenta, a nie według sztywnego, cotygodniowego harmonogramu. Podobnie z teorią malowania windy po każdym użyciu – to byłoby zupełnie niepraktyczne. Farba czy powłoki antykorozyjne mają wytrzymywać dłuższe okresy użytkowania i trudne warunki, więc ponowne ich nakładanie po każdej operacji to strata czasu, materiału i pieniędzy. Codzienne mycie bębna windy brzmi jak typowa przesada. Owszem, czystość ma znaczenie, zwłaszcza w warunkach morskich, gdzie sól i brud mogą przyspieszać korozję, ale wystarczy regularne, sensowne utrzymanie czystości, a nie obsesyjne mycie każdego dnia. Z mojego doświadczenia wynika, że takie odpowiedzi są efektem niewłaściwego rozumienia pojęcia konserwacji – nie chodzi o przesadę ani o drastyczne działania, tylko o systematyczność i skupienie się na tych elementach, które realnie się zużywają, czyli głównie części ruchome. Kluczem do dobrego utrzymania windy cumowniczej jest zrozumienie, które czynności mają wpływ na jej sprawność, a które są tylko stratą czasu i środków. Branżowe standardy (np. PN-EN 14492-1) jasno podkreślają, że to właśnie smarowanie mechanizmów ruchomych jest najważniejsze dla zachowania niezawodności urządzenia. Dlatego warto patrzeć na konserwację przez pryzmat praktyczności i efektywności, a nie tylko przez ilość podejmowanych działań.