Kwalifikacja: TWO.09 - Obsługa siłowni statkowych, urządzeń pomocniczych i mechanizmów pokładowych
Zawód: Technik żeglugi śródlądowej
Na schemacie biologicznej oczyszczalni ścieków fekalnych komorę osadową oznaczono symbolem
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Komora osadowa na schemacie biologicznej oczyszczalni ścieków fekalnych jest oznaczona symbolem III. W praktyce branżowej ten etap jest kluczowy, ponieważ właśnie tutaj dochodzi do oddzielania osadu od oczyszczonej wody. Moim zdaniem, osoby pracujące w eksploatacji oczyszczalni powinny bardzo dobrze rozumieć znaczenie tej komory – osad, który tam trafia, wymaga systematycznego usuwania, a jego nadmiar może prowadzić do zakłóceń pracy całego układu. W komorze osadowej, zgodnie z zasadami technologii oczyszczania, zachodzi proces sedymentacji, czyli opadanie cząstek stałych na dno. Osad pozostały na dnie to tzw. osad nadmierny, który potem może być poddany dalszej obróbce, np. fermentacji czy odwodnieniu. Warto też wiedzieć, że poprawna praca tej komory znacząco wpływa na końcową jakość ścieków odprowadzanych do środowiska naturalnego. Z mojego doświadczenia wynika, że regularna kontrola poziomu osadu i właściwa eksploatacja urządzeń odprowadzających osad są zgodne z dobrymi praktykami branżowymi – tak zalecają chociażby polskie normy dotyczące eksploatacji oczyszczalni. Praktycznie każda nowoczesna oczyszczalnia jest wyposażona w system monitorowania komory osadowej, co zdecydowanie ułatwia zarządzanie procesem oczyszczania.
Wiele osób mylnie wskazuje inne komory niż III na schemacie biologicznej oczyszczalni ścieków fekalnych jako komorę osadową, co często wynika z niezrozumienia funkcji poszczególnych stref w układzie oczyszczania. W praktyce komora I to zwykle miejsce wstępnego oddzielania substancji stałych i tłuszczy, tzw. osadnik wstępny, gdzie większe zanieczyszczenia mogą się wytrącić, ale nie zachodzą tu jeszcze procesy właściwej sedymentacji osadu czynnego. Komora II najczęściej pełni funkcję strefy biologicznej, gdzie zachodzi intensywny rozkład zanieczyszczeń organicznych przez mikroorganizmy. Tutaj mamy do czynienia głównie z procesami biologicznymi, a nie mechanicznym oddzielaniem osadu. Komora IV natomiast to zazwyczaj strefa doczyszczania lub końcowego klarowania ścieków, gdzie dochodzi do ostatecznego oddzielania bardzo drobnych cząstek, jednak ilość gromadzonego osadu jest już niewielka i nie jest to główna komora osadowa. Częstym błędem jest utożsamianie komory o największej objętości lub tej, gdzie odbywa się końcowe klarowanie, z komorą osadową – to nieprecyzyjne podejście, bo w nowoczesnych układach każdy segment ma jasno określoną rolę. Praktyka i normy branżowe, takie jak PN-EN 12255 dotycząca oczyszczalni, wyraźnie wskazują podział na strefę sedymentacji osadu i pozostałe etapy procesu. Pomijanie tej wiedzy prowadzi do błędnych założeń dotyczących eksploatacji i może skutkować nieprawidłową obsługą oczyszczalni, co z kolei przekłada się na pogorszenie jakości ścieków i wyższe koszty utrzymania. Właściwe rozpoznanie poszczególnych komór i ich funkcji jest fundamentem skutecznej i zgodnej z dobrymi praktykami obsługi systemów oczyszczania ścieków.