Kwalifikacja: TWO.09 - Obsługa siłowni statkowych, urządzeń pomocniczych i mechanizmów pokładowych

Wielu początkujących myli pojęcia furty rufowej czy dziobowej z typowymi otworami umożliwiającymi załadunek towarów, co prowadzi do nieporozumień. Rufowe czy dziobowe furty to rozwiązania charakterystyczne głównie dla statków typu ro-ro, gdzie pojazdy lub sprzęt wjeżdżają bezpośrednio na pokład przez specjalnie przygotowane rampy; nie ma to jednak nic wspólnego z pionowym załadunkiem, który jest normą na statkach masowych, drobnicowych czy kontenerowych. W tych przypadkach furty są raczej poziomym rozwiązaniem, przystosowanym do transportu kołowego, a nie do dźwigów i operacji pionowych. Właz natomiast to zupełnie inna sprawa – w żargonie morskim właz to najczęściej mniejsze wejście przeznaczone dla załogi lub inspekcji technicznej, absolutnie nie dla standardowego załadunku towarów. Próba załadunku przez właz to coś nie tylko niepraktycznego, ale wręcz niezgodnego z zasadami bezpieczeństwa. Z mojego doświadczenia wynika, że takie pomyłki biorą się z niedokładnej znajomości budowy statku i braku wyobrażenia o skali typowych operacji portowych. W codziennej praktyce portowej dostęp do ładowni uzyskuje się prawie wyłącznie przez otwarcie pokryw luków – to rozwiązanie najprostsze, najszybsze i najbardziej bezpieczne, zgodne ze światowymi standardami (SOLAS, IMO). Warto zapamiętać, że właściwy dobór sposobu otwierania przestrzeni ładunkowej zależy nie tylko od typu statku, ale również od charakteru przewożonego ładunku. Opieranie się na intuicji i zamienne traktowanie pojęć prowadzi niestety do błędów, a przy nauce logistyki morskiej warto sięgać głębiej niż tylko sucha teoria. Przykłady z życia pokazują, że nieznajomość tych podstaw skutkuje złymi decyzjami podczas praktyk czy nawet w pracy zawodowej.