Kwalifikacja: TWO.09 - Obsługa siłowni statkowych, urządzeń pomocniczych i mechanizmów pokładowych

Wielu osobom zdarza się pomylić, co faktycznie napędza turbosprężarkę, bo w grę wchodzą różne media związane z pracą silnika. Częstym nieporozumieniem jest myślenie, że paliwo albo mieszanka paliwowo-powietrzna mogą być tym czynnikiem, bo przecież to one są sercem spalania. Ale turbosprężarka nie ma kontaktu ani z czystym paliwem, ani z mieszanką przed spaleniem – one zostają w cylindrach i tylko tam zachodzi reakcja chemiczna. Powietrze natomiast to medium, które jest sprężane przez sprężarkową część turbiny, ale nie ono napędza samą turbosprężarkę – to raczej jej główny „beneficjent”, bo dzięki sprężaniu dostaje się go więcej do cylindrów. W rzeczywistości turbosprężarka wykorzystuje energię gazów wylotowych, czyli spalin, które wypływają z silnika po spaleniu mieszanki. To spaliny przekazują swoją energię kinetyczną i cieplną na łopatki wirnika turbiny. Z mojego doświadczenia wynika, że bardzo łatwo przeoczyć fakt, iż spaliny mają jeszcze bardzo dużą energię, którą można praktycznie wykorzystać, zamiast ją po prostu wyrzucać w atmosferę. W branży motoryzacyjnej obowiązuje zasada odzysku energii wszędzie, gdzie to możliwe, dlatego takie rozwiązanie jest dziś standardem. Dobre praktyki projektowe jasno wskazują, żeby przy projektowaniu układu doładowania zawsze brać pod uwagę przepływ i charakterystykę spalin, bo to one są kluczem do sprawnego działania turbosprężarki. Typowym błędem myślowym jest skupienie się wyłącznie na stronie ssącej silnika, zapominając o tym, co dzieje się z produktami spalania – a to tam właśnie kryje się odpowiedź na pytanie o czynnik roboczy. Jeżeli kiedyś będziesz miał okazję obserwować silnik na hamowni, zwróć uwagę, jak rośnie ciśnienie powietrza po wejściu turbosprężarki na wysokie obroty właśnie dzięki przepływowi spalin przez turbinę. To naprawdę robi wrażenie i pokazuje, jak ważna jest prawidłowa identyfikacja czynników roboczych w układach technicznych.