Sandacz (Sander lucioperca) to gatunek ryby słodkowodnej, który jest powszechnie hodowany w stawach. Jest cenionym gatunkiem ze względu na swoje walory smakowe oraz wysoką jakość mięsa. Hodowla sandacza w stawach jest praktykowana zgodnie z zaleceniami dotyczącymi zrównoważonego rozwoju akwakultury. W Polsce sandacz znajduje się w czołówce gatunków ryb łososiowatych, które są popularne w restauracjach oraz wśród wędkarzy. Przykładowo, hodowcy stawowi dążą do osiągnięcia jakości mięsa, które spełnia standardy jakościowe określone w normach EU. Ponadto, sandacz jest rybą, która dobrze znosi różne warunki wodne, co czyni go idealnym kandydatem do hodowli w stawach. Dodatkowo, sandacz może stanowić element bioróżnorodności stawów, wspierając stabilność ekosystemu. Dlatego jest to gatunek, który nie tylko przynosi korzyści ekonomiczne, ale także wspiera zdrowie ekosystemu wodnego.
Turbot (Scophthalmus maximus) to ryba morska, która zamieszkuje wody przybrzeżne i jest popularna w rybołówstwie komercyjnym, jednak nie jest gatunkiem słodkowodnym, co czyni go nieodpowiednim do hodowli w stawach. Dorsza (Gadus morhua) również jest rybą morską, znaną z zimnych wód północnego Atlantyku, i choć może być hodowana w warunkach akwakultury, to nie jest typowym gatunkiem dla stawów słodkowodnych. Z kolei tuńczyk (Thunnus spp.) to ryba pelagiczna, która żyje w otwartych wodach oceanicznych, znana z dużych migracji, co czyni jego hodowlę w stawach całkowicie niemożliwą. Błędne odpowiedzi mogą wynikać z nieporozumienia dotyczącego środowiska życia ryb i ich preferencji ekologicznych. Wybór ryb do hodowli powinien opierać się na ich zdolności do przystosowania się do warunków słodkowodnych oraz na ich wartości dla rynku. Zrozumienie różnic między rybami słodkowodnymi a morskimi jest kluczowe dla podejmowania właściwych decyzji w hodowli ryb, co jest istotne dla zrównoważonego rozwoju akwakultury.