Wędzenie to jedna z najstarszych metod utrwalania ryb, która nadaje im charakterystyczny zapach i smak. Proces ten polega na poddawaniu ryb działaniu dymu, co nie tylko wpływa na ich walory smakowe, ale także wspomaga ich konserwację poprzez skuteczne działanie antybakteryjne. Wędzenie może odbywać się na zimno lub gorąco, co wpływa na strukturę i konsystencję mięsa. Wędzenie na zimno odbywa się w temperaturze poniżej 30°C, co pozwala zachować surowość ryby, a jednocześnie nadaje jej intensywny aromat. Z kolei wędzenie na gorąco, w temperaturze 60-80°C, skutkuje ugotowaniem ryby, co wpływa na jej miękkość i wilgotność. Przykłady popularnych ryb wędzonych to łosoś czy makrela, które cieszą się uznaniem na rynku. Standardy dotyczące wędzenia ryb, takie jak te określone przez normy HACCP, podkreślają znaczenie kontroli jakości surowców oraz procesu wędzenia dla uzyskania produktu o wysokiej jakości i bezpieczeństwie żywnościowym.
Choć suszenie, peklowanie i marynowanie są również popularnymi metodami utrwalania ryb, to każda z nich ma swoje unikalne właściwości i nie nadaje rybom charakterystycznego zapachu i smaku, które są efektem wędzenia. Suszenie polega na usunięciu wilgoci z ryby, co przedłuża jej trwałość, ale nie wprowadza intensywnego aromatu dymu. Proces ten może powodować, że ryba staje się sucha i twarda, a jej smak jest mniej wyrazisty. Peklowanie z kolei to metoda, która polega na soleniu ryb i często używa się jej do poprawy smaku i przedłużenia trwałości, ale nie nadaje ona rybom typowego zapachu i smaku wędzenia. Marynowanie polega na zanurzeniu ryb w mieszance kwasów, przypraw i oliwy, co może wprowadzać różnorodne smaki, jednak nie ma nic wspólnego z procesem wędzenia. Wybierając metodę utrwalania ryb, warto mieć na uwadze, że każda z nich wpływa na teksturę, smak i aromat produktu finalnego w inny sposób. Dlatego, aby uzyskać ryby o intensywnym smaku i aromacie, istotne jest stosowanie wędzenia, które jest uznawane za jedną z najlepszych praktyk w branży przetwórstwa rybnego.