Drób jest najmniej trwałym surowcem spośród wymienionych. Jego krótki okres przydatności do spożycia wynika z wysokiej zawartości wody oraz sprzyjających warunków do rozwoju mikroorganizmów, co stawia go w grupie produktów łatwo psujących się. W praktyce oznacza to, że drób powinien być przechowywany w odpowiednich warunkach chłodniczych i spożyty w ciągu kilku dni od zakupu, aby zminimalizować ryzyko zatrucia pokarmowego. Dla zachowania jakości i bezpieczeństwa żywności, normy sanitarno-epidemiologiczne zalecają, aby surowy drób był przechowywany w temperaturze poniżej 4°C. Warto również zwrócić uwagę na proces gotowania, który powinien odbywać się w temperaturze wewnętrznej osiągającej przynajmniej 75°C, co eliminuje większość patogenów, ale nie zmienia faktu, że sama surowa postać mięsa ma ograniczoną trwałość. W przeciwieństwie do cukru, ryżu czy octu, które mają dłuższe okresy przechowywania, drób wymaga staranniejszego traktowania i szybszego spożycia, co czyni go najmniej trwałym surowcem.
Wybór octu, ryżu czy cukru jako najtrwalszego surowca może wynikać z niepełnej analizy właściwości tych produktów. Ocet, będący produktem fermentacji, ma naturalne właściwości konserwujące, które pozwalają na długotrwałe przechowywanie, co czyni go często niezbędnym składnikiem w kuchni oraz w przemyśle spożywczym. Jego pH jest na poziomie, który sprzyja hamowaniu wzrostu większości bakterii, co znacząco wydłuża okres trwałości. Ryż, zwłaszcza w postaci niegotowanej, także charakteryzuje się długim okresem przydatności do spożycia, ponieważ jest to produkt suchy, co ogranicza rozwój mikroorganizmów. Właściwe przechowywanie ryżu w suchym i chłodnym miejscu, w szczelnych pojemnikach, pozwala na zachowanie jego jakości nawet przez kilka lat. Cukier, w swojej formie stałej, ma bardzo długi okres trwałości, ponieważ jego wysoka zawartość sacharozy działa jako naturalny konserwant, hamując rozwój bakterii i pleśni. Warto także zauważyć, że zarówno ryż, jak i cukier nie wymagają specjalnych warunków przechowywania, co czyni je bardziej praktycznymi w codziennym użytkowaniu. Dlatego wybór drób jako najtrwalszego surowca jest błędny, ponieważ nie uwzględnia fundamentalnych właściwości fizykochemicznych podawanych produktów.