Obliczając podstawową przemianę materii (PPM) dla dziewczyny w wieku 20 lat i wadze 55 kg, skorzystano ze wzoru Schofielda. To jest jeden z lepszych wzorów w kwestii żywienia, bo uwzględnia kilka ważnych rzeczy. Dla kobiet w przedziale wiekowym 18-30 lat wzór wygląda tak: PPM = 10 * masa ciała (kg) + 6.25 * wzrost (cm) - 5 * wiek (lata) - 161. Jak nie mamy wzrostu, to można przyjąć średnio, że to będzie około 165 cm. Podstawiając wartości do wzoru, wyszło nam 1301,59 kcal, co świetnie pokazuje, jak ważne jest, by korzystać z dobrych wzorów przy obliczaniu zapotrzebowania energetycznego. Zrozumienie PPM jest kluczowe w diecie, bo to pozwala przemyśleć, ile energii potrzebujemy, co ma wpływ na planowanie diety, np. przy odchudzaniu czy budowaniu masy mięśniowej. Fajnie też brać pod uwagę, że PPM może się zmieniać z powodów takich jak wysiłek fizyczny, zdrowie czy hormony.
Jak się wybiera złą odpowiedź, to może wynikać z paru zamieszanych spraw w obliczaniu podstawowej przemiany materii (PPM). Często nie uwzględnia się konkretnych wzorów, które są dostosowane do płci i wieku, co może sprawić, że użyjemy złych wartości. Wzory Schofielda są stworzone po to, by uwzględnić różnice metaboliczne między płciami i wiekiem, a zignorowanie tego faktycznie może nas wprowadzić w błąd. Również niepatrzenie na wzrost i wrzucenie złych danych może prowadzić do całkowicie błędnych wyników. Na przykład, jeżeli dodasz za dużo albo za mało, to w praktyce może to zniekształcić plany dietetyczne. A jak się wyciąga wnioski tylko z ogólnych danych bez patrzenia na indywidualne potrzeby, to można stracić obraz rzeczywistego zapotrzebowania energetycznego. Ważne, żeby do obliczeń podchodzić z aktualnymi wytycznymi, bo to zwiększa trafność i skuteczność działań związanych z żywieniem.