Wskaźnik WHR (stosunek obwodu talii do obwodu bioder) jest kluczowym narzędziem stosowanym do oceny rozkładu tkanki tłuszczowej w organizmie, szczególnie w kontekście otyłości. Otyłość brzuszna, określana jako nadmiar tkanki tłuszczowej w okolicy brzucha, jest uznawana za czynnik ryzyka wielu chorób, w tym cukrzycy typu 2, chorób sercowo-naczyniowych i nadciśnienia. Wartość WHR powyżej 0,85 dla kobiet i 0,90 dla mężczyzn sugeruje wyższe ryzyko zdrowotne. Przykładowo, przy obliczaniu WHR u pacjenta z obwodem talii wynoszącym 90 cm i obwodem bioder wynoszącym 100 cm, wskaźnik wyniesie 0,9, co wskazuje na podwyższone ryzyko. Monitorowanie wskaźnika WHR ma ogromne znaczenie w klinicznej praktyce zdrowotnej oraz w programach zdrowotnych, umożliwiając profesjonalistom ocenę i interwencje w zakresie zdrowia metabolicznego pacjentów, co jest zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz innych organizacji zdrowotnych.
Ocena rozwoju fizycznego dzieci i młodzieży oraz określenie należytej masy ciała to aspekty, które mogą być związane z różnymi wskaźnikami, ale nie z WHR. WHR jest bowiem specyficznym wskaźnikiem, który koncentruje się na rozkładzie tkanki tłuszczowej w ciele dorosłych, a nie na ocenie wzrostu czy wagi u młodszych osób. W przypadku dzieci i młodzieży lepszymi wskaźnikami będą BMI (wskaźnik masy ciała) oraz pomiary centylowe, które lepiej oddają ich rozwój fizyczny w odniesieniu do ich wieku i płci. Ponadto, podczas oceny należytej masy ciała, należy brać pod uwagę wskaźnik BMI, który uwzględnia masę ciała i wzrost, ale nie bierze pod uwagę rozmieszczenia tkanki tłuszczowej, co czyni go mniej skutecznym w kontekście oceny ryzyka zdrowotnego związanego z otyłością. Wreszcie, ocena gęstości mineralnej kości nie ma związku z WHR, a raczej z badaniami densytometrycznymi, które są stosowane do oceny ryzyka osteoporozy, szczególnie u osób starszych. Stąd, sam wskaźnik WHR jest nieodpowiedni dla tych zastosowań, co prowadzi do błędnych wniosków i niewłaściwej interpretacji danych zdrowotnych.