Kwalifikacja: MED.13 - Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej
Zawód: Terapeuta zajęciowy
Podczas pracy nad pamięcią oraz poczuciem tożsamości u osoby na początku choroby Alzheimera, terapeuta powinien przede wszystkim wykorzystać
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź dotycząca przypominania imienia, oglądania zdjęć i pamiątek osobistych jest szczególnie trafna w kontekście terapii osób w pierwszym stadium choroby Alzheimera. W tym okresie pacjenci często borykają się z problemami z pamięcią, ale ich zdolności do przypominania sobie emocjonalnych doświadczeń, nazwisk bliskich oraz wspomnień związanych z osobistymi przedmiotami mogą być zachowane. Prowadzenie działań, które angażują pacjentów do przypominania swoich bliskich, ich imion oraz związanych z nimi wspomnień, może znacząco wpłynąć na ich poczucie tożsamości i komfort psychiczny. W praktyce terapeuci często wykorzystują fotografie rodzinne oraz pamiątki, aby wywołać wspomnienia, co zwiększa zaangażowanie pacjentów i pobudza ich pamięć autobiograficzną. Umożliwienie pacjentom dzielenia się swoimi historiami wzmacnia ich relacje z otoczeniem oraz wspiera utrzymanie ich tożsamości osobistej, co jest kluczowe w terapii osób z demencją. Takie metody są zgodne z zaleceniami w zakresie terapii zajęciowej oraz rehabilitacji w chorobach neurodegeneracyjnych.
Wybór odpowiedzi dotyczącej pisania pamiętnika i oglądania ulubionych filmów z lat młodości może wydawać się na pierwszy rzut oka atrakcyjny, ponieważ te aktywności mogą pobudzać emocje i wywoływać wspomnienia. Jednakże, w kontekście osób z chorobą Alzheimera, zwłaszcza w jej początkowych stadiach, istotniejszym elementem jest bezpośrednie zaangażowanie w osobiste wspomnienia i konkretne relacje z bliskimi. Używanie pamiętnika może być wyzwaniem dla osób z osłabioną pamięcią, gdyż wymaga umiejętności pisania, które mogą być zaburzone przez chorobę. Dodatkowo, oglądanie filmów, mimo że może wywoływać przyjemne wspomnienia, często nie angażuje bezpośrednio pacjenta w aktywne przypominanie sobie imion i relacji, co jest kluczowe w utrzymaniu poczucia tożsamości. Z kolei przeglądanie prasy czy czytanie książek i czasopism naukowych, mimo że mogą dostarczać informacji, nie sprzyja osobistemu zaangażowaniu ani emocjonalnym powiązaniom, które są niezwykle ważne w terapii osób z demencją. Warto zatem skupić się na aktywnościach, które bezpośrednio angażują pacjenta w wspomnienia o bliskich i ich historiach, co pozwala na lepsze wsparcie w zachowaniu tożsamości oraz poczucia bezpieczeństwa.