Drobną pracą w ogrodzie można wspierać proces adaptacji pani Zofii do nowego środowiska. Prace te pozwalają na aktywne zaangażowanie się w zajęcia, które przypominają jej wcześniejsze, codzienne czynności z życia na wsi. Tego rodzaju aktywności mogą przynieść korzyści zarówno psychiczne, jak i fizyczne. Ogrodnictwo to forma terapii, znana jako hortiterapia, która ma na celu poprawę samopoczucia i jakości życia osób starszych. Umożliwia ona nie tylko kontakt z naturą, ale również stymuluje zmysły, poprawia sprawność manualną oraz może być doskonałą okazją do nawiązywania nowych relacji społecznych z innymi mieszkańcami domu. Dobrze zorganizowane zajęcia ogrodnicze mogą obejmować różnorodne czynności, takie jak sadzenie roślin, pielęgnacja kwiatów czy zbieranie plonów, co nie tylko dostarcza satysfakcji, ale także poczucia sensu i przynależności do społeczności. Warto zauważyć, że włączenie takiej aktywności w codzienny harmonogram mieszkańców domu pomocy jest zgodne z zasadami indywidualizacji opieki i wsparcia, co jest kluczowe w pracy z osobami starszymi.
Wspólne oglądanie telewizji, czytanie książek i prasy oraz czynności krawieckie, choć mogą wydawać się atrakcyjnymi formami spędzania czasu, w przypadku pani Zofii nie odpowiadają na jej potrzeby związane z adaptacją do nowego środowiska. Oglądanie telewizji to pasywna forma aktywności, która nie angażuje bezpośrednio umiejętności i zainteresowań pani Zofii. Osoby, które wcześniej były aktywne, mogą odczuwać frustrację i izolację, gdy jedyną formą rozrywki staje się bierne spędzanie czasu przed ekranem. Czytanie książek i prasy, mimo że może rozwijać umysł, nie sprzyja interakcji społecznej, a pani Zofia może potrzebować bardziej angażujących form aktywności, które wciągną ją w życie społeczne domu. Z kolei czynności krawieckie, chociaż kreatywne, mogą nie być odpowiednie, jeśli nie są to umiejętności, które pani Zofia posiada i ceni. W kontekście osób starszych kluczowe jest, aby aktywności były dostosowane do ich indywidualnych zainteresowań oraz doświadczeń życiowych. Praktyki takie, jak ogrodnictwo, są preferowane, ponieważ angażują na poziomie fizycznym i emocjonalnym, a także oferują możliwość nawiązywania relacji i wzmacniania więzi społecznych. Dlatego w przypadku pani Zofii najodpowiedniejszą formą aktywności byłyby drobne prace w ogrodzie, które dostosowane są do jej wcześniejszego stylu życia oraz potrzeb integracyjnych.