Kwalifikacja: MED.13 - Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej

Wybór metod Klappa, Tomatisa, Domana, Pilatesa oraz Sherborne i Silvy nie jest zgodny z wymaganiami neurofizjologicznych podejść do kinezyterapii, które koncentrują się na nauce nowych wzorców ruchowych. Metody Klappa i Tomatisa są związane z terapią słuchową oraz neurofizjologią, jednak ich głównym celem nie jest bezpośrednie kształtowanie wzorców ruchowych, a raczej stymulacja sensoryczna i percepcyjna. Podobnie, metoda Domana, oparta na stymulacji intelektualnej i rozwoju kognitywnym dzieci, nie ma na celu przywracania funkcji ruchowych. Natomiast Pilates, choć skuteczny w poprawie ogólnej sprawności fizycznej i postawy, nie jest podejściem neurofizjologicznym, a jego głównym celem jest wzmocnienie mięśni oraz zwiększenie elastyczności, a nie korekcja patologicznych wzorców ruchowych. W kontekście metod Sherborne i Silvy, są one z kolei ukierunkowane na wspieranie rozwoju społecznego i emocjonalnego przez ruch, a nie na rehabilitację neurologiczną. Warto zwrócić uwagę, że wybór odpowiedniej metody terapeutycznej powinien opierać się na solidnych podstawach merytorycznych oraz aktualnych standardach branżowych, co pozwala uniknąć typowych błędów myślowych związanych z dezorientacją w zakresie stosowanych technik rehabilitacyjnych, które mogą nie odpowiadać rzeczywistym potrzebom pacjentów z zaburzeniami ruchowymi.