Kwalifikacja: MED.13 - Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej
Zawód: Terapeuta zajęciowy
Komunikując się z podopiecznym w zaawansowanym stadium choroby Alzheimera, terapeuta powinien
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Właściwe komunikowanie się z podopiecznym w zaawansowanym stadium choroby Alzheimera polega na używaniu krótkich i jednoznacznych zdań. Osoby z tą chorobą często mają trudności ze zrozumieniem skomplikowanych struktur językowych oraz nadmiaru informacji. Używając prostego i klarownego języka, terapeuta ułatwia podopiecznemu zrozumienie przekazu, co jest kluczowe dla wzmocnienia poczucia bezpieczeństwa i komfortu. Przykładem może być stwierdzenie "Chodźmy na spacer" zamiast "Czy chciałbyś wyjść na świeżym powietrzu i popatrzeć na drzewa?". Takie podejście jest zgodne z zaleceniami Stowarzyszenia Alzheimer’s Association, które sugeruje stosowanie prostego języka oraz unikanie wielokrotnych pytań. Dodatkowo, terapeuci powinni być cierpliwi, dając podopiecznemu czas na zrozumienie i odpowiedź, co wspiera jego samodzielność i aktywność.
Komunikacja z osobą w zaawansowanym stadium choroby Alzheimera wymaga szczególnej uwagi i zrozumienia. W przypadku nadmiaru gestykulacji i głośnego mówienia, jak zasugerowano w pierwszej opcji, istnieje ryzyko, że podopieczny poczuje się przytłoczony lub zdezorientowany. Osoby z demencją mogą nie być w stanie przetworzyć nadmiaru bodźców wizualnych i dźwiękowych, co skutkuje utrudnieniem w zrozumieniu intencji terapeuty. Ponadto, odwoływanie się do metod takich jak Bliss, które są bardziej złożone i wymagają zrozumienia symboli, może być nieodpowiednie dla osób z zaawansowanymi objawami choroby. Osoby te często nie potrafią już interpretować złożonych symboli. Wspomnienie o wydarzeniach z młodości, również może prowadzić do frustracji, ponieważ nie zawsze są one w stanie przywołać wspomnienia, co może skutkować poczuciem zagubienia. Kluczowym punktem w komunikacji z osobami z chorobą Alzheimera jest dostosowanie języka i formy komunikacji do ich obecnych zdolności kognitywnych, co powinno opierać się na praktykach uznawanych w terapii osób z demencją. Terapia powinna unikać nadmiaru informacji i złożonych odniesień, co jest kluczowe dla utrzymania efektywnej komunikacji.