Kwalifikacja: MED.13 - Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej
Zawód: Terapeuta zajęciowy
Mieszkanka ośrodka pomocy społecznej w przeszłości zajmowała się pracą na roli i ceniła sobie pielęgnację przydomowego ogrodu. Jaką z poniższych form terapii zajęciowej powinien jej zaproponować terapeuta zajęciowy?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Hortikuloterapia, jako forma terapii zajęciowej, wykorzystuje aktywność związaną z uprawą roślin i pielęgnacją ogrodów do wspierania zdrowia psychicznego i fizycznego uczestników. W przypadku mieszkanki domu pomocy społecznej, która ma doświadczenie w pracy na roli oraz zamiłowanie do ogrodnictwa, hortikuloterapia może być szczególnie korzystna. Praktyczne zajęcia w ogrodzie nie tylko angażują osobę w przyjemne i satysfakcjonujące aktywności, ale również sprzyjają poprawie koordynacji ruchowej, sprawności manualnej, a także relaksacji i redukcji stresu. Uczestnictwo w takich zajęciach umożliwia również rozwijanie umiejętności społecznych poprzez interakcję z innymi, co jest zgodne z założeniami standardów terapii zajęciowej, które kładą nacisk na indywidualne podejście do pacjenta oraz wykorzystanie jego zasobów i zainteresowań. Dzięki hortikuloterapii, osoby starsze mogą doświadczyć poczucia spełnienia i sukcesu, co jest istotne dla ich samopoczucia oraz jakości życia.
Silwoterapia to forma terapii, która koncentruje się na wykorzystaniu lasów i natury w celu poprawy zdrowia psychicznego i fizycznego uczestników. Choć ma swoje zalety, nie jest bezpośrednio związana z doświadczeniami mieszkanek, które miały do czynienia z ogrodnictwem. Ludoterapia, z kolei, skupiłaby się na zabawie jako sposobie na poprawę zdrowia psychicznego, co może być atrakcyjne, ale w przypadku osoby, która ma konkretne zainteresowania związane z uprawą roślin, nie stanowi najodpowiedniejszego rozwiązania. Talasoterapia, która bazuje na leczniczym działaniu wody morskiej, również nie odnosi się do doświadczeń związanych z ogrodnictwem, co czyni ją mniej adekwatną dla tej konkretnej osoby. Wybór terapii powinien uwzględniać zainteresowania i wcześniejsze doświadczenia pacjentów, a w tym przypadku odpowiednia terapia to ta, która wykorzystuje pasję do pielęgnacji roślin, co jest kluczowym aspektem w podejściu do terapii zajęciowej. Niewłaściwy dobór formy terapii może prowadzić do braku zaangażowania oraz zniechęcenia, co podkreśla znaczenie dostosowania terapii do indywidualnych potrzeb i preferencji uczestnika.