Kwalifikacja: MED.13 - Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej
Zawód: Terapeuta zajęciowy
Terapeuta, pomagając pacjentowi unieruchomionemu z powodu złamań kończyn dolnych, wybrał literaturę przyrodniczą oraz przygodową, aby zastępczo zaspokoić jego potrzebę
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Poprawna odpowiedź to aktywność, ponieważ literatura przyrodnicza i przygodowa może stanowić doskonałe źródło stymulacji intelektualnej i emocjonalnej, co jest istotne dla pacjentów czasowo unieruchomionych. Aktywność w kontekście rehabilitacji psychicznej i fizycznej odgrywa kluczową rolę w procesie powrotu do zdrowia. Zaspokajanie potrzeby aktywności poprzez angażujące materiały może pomóc pacjentowi w utrzymaniu motywacji oraz zainteresowania, co jest ważne zwłaszcza w sytuacji, gdy nie może on aktywnie uczestniczyć w zajęciach fizycznych. Przykładem może być wykorzystanie książek o tematyce przyrodniczej, które mogą inspirować do rozważań nad światem naturalnym, lub literatury przygodowej, która może pobudzać wyobraźnię i wprowadzać w świat pełen emocji i doświadczeń. Takie podejście jest zgodne z zasadami holistycznej rehabilitacji, które uwzględniają nie tylko aspekty fizyczne, ale również psychiczne i społeczne, promując kompleksowe podejście do zdrowienia pacjentów.
Wybór odpowiedzi dotyczących uznania, afiliacji lub bezpieczeństwa w tej sytuacji może wynikać z mylących założeń dotyczących potrzeb pacjenta. Uznanie zazwyczaj odnosi się do potrzeby bycia docenianym i zauważanym przez innych, co nie jest głównym celem w kontekście unieruchomienia. Osoby z ograniczoną mobilnością mogą bardziej skupiać się na zaspokajaniu swoich potrzeb poprzez aktywności intelektualne niż na poszukiwaniu uznania społecznego. Afiliacja z kolei dotyczy potrzeby przynależności do grupy i nawiązywania relacji interpersonalnych. Dla pacjenta unieruchomionego, który może mieć ograniczone możliwości interakcji społecznych, literatura stanowi alternatywę, ale nie jest to główne zaspokojenie potrzeby afiliacji, gdyż nie dostarcza bezpośrednich kontaktów z innymi. Bezpieczeństwo, choć ważne, odnosi się do potrzeby stabilności fizycznej i emocjonalnej. W kontekście pacjenta unieruchomionego, literatura niekoniecznie spełnia tę potrzebę, a wręcz może ją wzmacniać, gdyż pozwala na ucieczkę w świat fikcji. Typowe błędy myślowe polegają na nieodróżnianiu potrzeb psychicznych od fizycznych oraz na nieadekwatnym przypisywaniu roli literaturze w kontekście potrzeb emocjonalnych pacjenta.