Kwalifikacja: MED.13 - Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej
Zawód: Terapeuta zajęciowy
Podopieczna domu pomocy społecznej powiedziała: Nie chcę jechać na tę wycieczkę, ponieważ ostatnio nie daję już rady tak dużo chodzić. Która wypowiedź terapeuty jest parafrazą do komunikatu podopiecznej?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź "Rozumiem, że nie chce Pani jechać na wycieczkę z powodu spadku kondycji" jest poprawna, ponieważ w sposób dokładny parafrazuje obawy wyrażone przez podopieczną. Terapeuta w tej sytuacji potwierdza uczucia podopiecznej oraz uznaje jej ograniczenia fizyczne. Takie podejście jest zgodne z zasadami aktywnego słuchania, które są kluczowe w pracy z osobami w potrzebie. Praktyczne zastosowanie takiej umiejętności pozwala na budowanie zaufania i empatycznej relacji, co jest istotne w kontekście terapii i wsparcia. Dzięki parafrazowaniu, terapeutka nie tylko pokazuje zrozumienie sytuacji, ale również otwiera przestrzeń do dalszej rozmowy o ewentualnych obawach związanych z kondycją fizyczną, co może być istotne w planowaniu aktywności. W kontekście standardów pracy z osobami starszymi, ważne jest, aby terapeuci uznawali indywidualne ograniczenia swoich podopiecznych i dostosowywali programy do ich potrzeb.
Wypowiedzi, które nie odpowiadają na obawy podopiecznej, mogą prowadzić do nieporozumień i frustracji. Na przykład, komentarz sugerujący, że podopieczna "narzeka", nie tylko umniejsza jej uczucia, ale również ignoruje istotne zagadnienia związane z jej kondycją fizyczną. Takie podejście jest niezgodne z zasadami komunikacji empatycznej, ponieważ nie uznaje emocji drugiej osoby, co może prowadzić do poczucia niedocenienia. Podobnie, pytanie o konkretne trudności w chodzeniu, chociaż może wydawać się sensowne, może być postrzegane jako skoncentrowane na analizie problemu, zamiast na wsparciu. Ważne jest, aby terapeuci dostosowali swoje podejście do indywidualnych potrzeb swoich podopiecznych, a nie tylko koncentrowali się na aspektach technicznych. Ponadto, zapewnienie, że "nie będzie trzeba dużo chodzić", może być mylące, gdyż nie bierze pod uwagę obaw podopiecznej, która mówi o swoich ograniczeniach. W takich sytuacjach, lepszym podejściem jest uznanie jej obaw i otwarte rozmawianie o możliwościach i alternatywach, co sprzyja lepszemu zrozumieniu i współpracy w procesie wsparcia.