Kwalifikacja: MED.13 - Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej
Zawód: Terapeuta zajęciowy
Uczestnik odmawia realizacji zadania, twierdzi, że nie ma możliwości jego wykonania i domaga się, aby ktoś inny to zrobił. W takim przypadku terapeuta powinien
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Wybór odpowiedzi polegającej na zaprezentowaniu kolejnych etapów działania, z uwzględnieniem czasu na ich realizację przez podopiecznego, jest zgodny z podejściem terapeutycznym opartego na wsparciu i empatii. Takie podejście pozwala na stopniowe wprowadzanie podopiecznego w proces samodzielnego wykonywania zadań, co jest kluczowe w terapii zajęciowej oraz w pracy z osobami z różnymi trudnościami. Dając podopiecznemu możliwość wykonania zadania po każdym etapie instrukcji, terapeuta nie tylko buduje jego pewność siebie, ale także umożliwia mu aktywne uczestnictwo w procesie terapeutycznym. W praktyce, taka metoda może być zastosowana w pracy z dziećmi, osobami starszymi czy osobami z niepełnosprawnościami. Przykładowo, w przypadku osoby, która ma trudności z rysowaniem, terapeuta może najpierw pokazać, jak narysować kontur, a następnie dać podopiecznemu czas na samodzielne narysowanie go, co pozwala na stopniowe nabywanie umiejętności. Taka strategia jest także zgodna z zasadami aktywnego uczenia się, które mówią o tym, że skuteczniejsze jest uczenie przez działanie, a nie tylko przez obserwację.
Wykonanie zadania samodzielnie przez terapeutę, nawet z wyjaśnieniem jego kolejnych etapów, może wydawać się korzystne, jednak w praktyce nie przynosi zamierzonych efektów w kontekście budowania niezależności podopiecznego. Takie podejście może prowadzić do uzależnienia podopiecznego od terapeuty, skutkując brakiem motywacji do samodzielnego działania. Dodatkowo, zaproponowanie rezygnacji z zajęć i ich zamiany na inne, zgodne z preferencjami podopiecznego, może wydawać się dobrym rozwiązaniem, lecz nie pomaga w przezwyciężaniu trudności, które podopieczny napotyka. Może to wzmacniać negatywne przekonania o własnych umiejętnościach i prowadzić do unikania sytuacji, które wymagają wysiłku. Ostatecznie, stanowcza odmowa wykonania zadania przez terapeutę oraz wymaganie podjęcia ponownej próby jest nieodpowiednie, ponieważ może być postrzegane jako brak zrozumienia potrzeb podopiecznego i prowadzić do frustracji oraz niechęci do dalszej współpracy. Kluczowe jest, aby terapeuta stosował podejście oparte na wsparciu i cierpliwości, które sprzyja budowaniu zaufania oraz umożliwia rozwijanie umiejętności w sposób dostosowany do możliwości podopiecznego.