Kwalifikacja: MED.13 - Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej
Zawód: Terapeuta zajęciowy
Podczas prowadzenia treningu czynności samoobsługowych z pacjentem po udarze mózgu, terapeuta powinien
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Wskazanie pacjentowi, aby rozpoczął zakładanie koszuli sprawną ręką na rękę niedowładną, jest kluczowym elementem w terapii pacjentów po udarze mózgu. Taki sposób działania nie tylko promuje wykorzystanie sprawnej kończyny, ale także wspiera integrację funkcji obu rąk, co jest istotne dla poprawy zdolności do wykonywania codziennych czynności. Terapia ma na celu zwiększenie niezależności pacjenta i wspieranie jego pewności siebie, a jednocześnie klasyczna metoda „przekładania” czynności na najpierw sprawną rękę pozwala na stopniowe zaangażowanie ręki niedowładnej. Według standardów praktyki w rehabilitacji neurologicznej, takie podejście przyczynia się do aktywacji neuroplastyczności mózgu oraz stymulowania uszkodzonych obszarów. Przykładowo, pacjent wykonując czynności samoobsługowe, takie jak zakładanie koszuli, nie tylko uczy się radzić sobie z codziennymi wyzwaniami, ale również poprawia koordynację i motorykę, co ma pozytywny wpływ na jego ogólną rehabilitację.
Podejmowanie prób skłaniania pacjenta do używania niesprawnej ręki poprzez podchodzenie od strony sprawnej jest podejściem, które może prowadzić do braku skuteczności terapii. Taka strategia nie uwzględnia fundamentalnych zasad rehabilitacji, które podkreślają znaczenie aktywnego zaangażowania pacjenta w proces leczenia. Użycie niedowładnej ręki w sposób, który nie angażuje jej w bezpośrednią interakcję z otoczeniem, może prowadzić do pogłębienia deficytów i frustracji pacjenta. Co więcej, unieruchomienie ręki niedowładnej, aby skłonić do używania sprawnej, jest niezgodne z zasadami rehabilitacji, gdzie zaleca się aktywizację wszystkich dostępnych zasobów pacjenta. Takie podejście może prowadzić do dalszego osłabienia funkcji niedowładnej ręki, co jest sprzeczne z celami terapii. Należy również zauważyć, że wskazywanie pacjentowi na zakładanie koszuli niedowładną ręką na rękę sprawną może skutkować brakiem rozumienia kontekstu, co prowadzi do błędnych schematów ruchowych. Kluczowe w terapii jest dostosowywanie działań do indywidualnych potrzeb pacjenta oraz angażowanie go w sposób, który sprzyja aktywnej rehabilitacji i zwiększa jego samodzielność.