Kwalifikacja: MED.13 - Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej
Zawód: Terapeuta zajęciowy
Terapeuta, który pracując z dzieckiem z niepełnosprawnością intelektualną, zwraca uwagę na konieczność bezpośredniego zmysłowego poznawania rzeczywistości, stosuje zasadę
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź 'poglądowości' jest poprawna, ponieważ odnosi się do zasady, która podkreśla znaczenie zmysłowego poznawania rzeczywistości przez dzieci z niepełnosprawnościami intelektualnymi. Ta zasada opiera się na przekonaniu, że zrozumienie i przyswajanie wiedzy przez dzieci przebiega skuteczniej, gdy są one w stanie doświadczyć obiektów i zjawisk bezpośrednio, na przykład poprzez dotyk, węch czy wzrok. Istotne jest, aby terapeuta wykorzystywał materiały i sytuacje, które angażują różne zmysły, co ułatwia dzieciom tworzenie mentalnych obrazów oraz lepsze zapamiętywanie informacji. Przykładem zastosowania tej zasady w pracy terapeutycznej może być organizowanie zajęć, w których dzieci mają możliwość eksperymentowania z różnymi przedmiotami, obserwowania ich właściwości i interakcji, co stymuluje ich rozwój poznawczy. Standardy takie jak 'Zasady pracy z dziećmi z niepełnosprawnościami' wskazują na znaczenie multisensorycznego podejścia w edukacji i terapii, co potwierdza skuteczność zastosowania zasady poglądowości w pracy z dziećmi.
Podejścia związane z aktywnością, powtarzalnością oraz systematycznością, choć mogą być użyteczne w różnych kontekstach terapeutycznych, nie są adekwatne w sytuacjach wymagających bezpośredniego zmysłowego poznawania rzeczywistości. Aktywność, rozumiana jako zaangażowanie dziecka w różne formy działalności, może prowadzić do efektywnego uczenia się, jednak bez konkretnego odniesienia do zmysłowego odkrywania otoczenia, nie wspiera ona w pełni procesów poznawczych. Powtarzalność, mimo iż jest kluczowa w utrwalaniu umiejętności i wiedzy, nie odnosi się bezpośrednio do zasady polegającej na doświadczaniu i poznawaniu świata poprzez zmysły. W kontekście dzieci z niepełnosprawnościami intelektualnymi, zrozumienie i przyswajanie informacji są często najskuteczniejsze w sytuacjach, gdzie dzieci mogą bezpośrednio oddziaływać z przedmiotami, co jest pomijane w przypadku nacisku na powtarzalność. Systematyczność, z kolei, odnosi się do organizacji procesu terapeutycznego i może pomóc w budowaniu rutyny, ale nie zastępuje potrzeby zmysłowego doświadczenia. W terapii dzieci z niepełnosprawnościami intelektualnymi kluczowe jest, aby metody były dostosowane do ich specyficznych potrzeb, a zasada poglądowości staje się wówczas fundamentem, na którym można budować inne aspekty nauki i rozwoju.