Kwalifikacja: MED.13 - Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej

Zastosowanie wyłącznie jednego z rodzajów komunikacji, takiego jak proksemika, komunikaty werbalne czy komunikaty niewerbalne, w kontekście pracy z dzieckiem z niepełnosprawnością intelektualną, nie jest wystarczające. Proksemika, czyli badanie przestrzeni interpersonalnej, jest ważna w komunikacji, ale sama w sobie nie dostarcza dziecku klarownych wskazówek do zrozumienia przekazu. W przypadku dzieci z trudnościami w komunikacji, takich jak Ania, who może nie interpretować odległości i przestrzeni w kontekście emocjonalnym, skupienie wyłącznie na proksemice może prowadzić do nieporozumień. Z kolei użycie jedynie komunikatów werbalnych jest niewystarczające, gdyż dzieci z niepełnosprawnością intelektualną mogą mieć problemy z przetwarzaniem i rozumieniem skomplikowanych słów i zdań. Podobnie ograniczenie się do komunikatów niewerbalnych, choć może być pomocne, nie zapewnia pełnego zrozumienia przekazu, ponieważ brak kontekstu werbalnego może prowadzić do niejasności. Kluczowym błędem w myśleniu jest przekonanie, że jedno podejście wystarczy, by skutecznie komunikować się z dzieckiem wymagającym, na co wskazują liczne badania oraz standardy praktyki terapeutycznej, które zalecają integrację różnych form komunikacji. Dlatego najbardziej efektywnym podejściem jest połączenie werbalnych i niewerbalnych metod, co tworzy bardziej zrozumiałe i angażujące środowisko komunikacyjne dla dziecka.