Kwalifikacja: MED.13 - Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej

Próby zmotywowania uczestnika do samodzielnych decyzji na początku terapii mogą być nieefektywne i nieodpowiednie, ponieważ bez zbudowanej podstawy relacyjnej, uczestnik może czuć się przytłoczony lub zniechęcony. Wymaganie od niego podejmowania decyzji bez wcześniejszego nawiązania zaufania może prowadzić do oporu i utrudniać dalszy proces terapeutyczny. Realne przedstawienie problemów uczestnika, choć ważne, powinno odbywać się w kontekście zrozumienia jego sytuacji oraz emocji, co wymaga wcześniej wypracowanej więzi. Ocena posiadanych umiejętności jest istotnym krokiem w terapii zajęciowej, jednak nie może być przeprowadzana w oderwaniu od zrozumienia indywidualnych potrzeb uczestnika. Bez silnej relacji terapeutycznej, uczestnik może nie czuć się komfortowo w dzieleniu się swoimi umiejętnościami czy ograniczeniami. W praktyce, każda z tych koncepcji, skupiająca się wyłącznie na technicznym aspekcie terapii, zaniedbuje fundamentalny aspekt, jakim jest relacja, co może prowadzić do niepowodzeń w terapii. Kluczowym błędem myślowym jest przekonanie, że terapia może być skuteczna bez zbudowanej bazy zaufania i zrozumienia, co jest sprzeczne z podstawowymi standardami pracy w terapii zajęciowej, które stawiają na współpracę i partnerstwo w procesie terapeutycznym.