Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
Data rozpoczęcia: 30 sierpnia 2025 20:30
Data zakończenia: 30 sierpnia 2025 20:48

Egzamin niezdany

Wynik: 15/40 punktów (37,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Ile ziemniaków potrzebujemy obrać, aby przygotować 200 porcji dania głównego, jeśli porcja wynosi 200 g, a straty podczas obierania wynoszą 20%?

A. 40 kg

B. 70 kg

C. 50 kg

D. 80 kg

Żeby obliczyć, ile ziemniaków trzeba obrać do zrobienia 200 porcji dania, gdzie jedna porcja waży 200 g, na początek musisz policzyć łączną wagę ziemniaków. Czyli 200 porcji razy 200 g daje nam 40 000 g, co w przeliczeniu daje 40 kg. Ale pamiętaj, że podczas obierania tracimy jakieś 20%, więc to znaczy, że tylko 80% obranych ziemniaków będzie można wykorzystać. Dlatego, żeby dostać te 40 kg gotowych ziemniaków, musimy wziąć więcej surowca. Możemy to łatwo policzyć: 40 kg to 80% tego, co potrzebujemy, więc całkowita ilość musi wynosić 40 kg podzielone przez 0,8, co daje nam 50 kg. Czyli do przygotowania 200 porcji trzeba obrać 50 kg ziemniaków. Takie podejście jest zgodne z tym, co się robi w profesjonalnych kuchniach, gdzie uwzględnia się straty wynikające z obróbki surowców. To naprawdę ważne, żeby wiedzieć, jak to działa.

Pytanie 2

Użycie właściwych kolorów desek w odniesieniu do konkretnych produktów spożywczych jest zgodne z wymaganiami

A. systemu HACCP

B. systemu TQM

C. receptury potrawy

D. normatywu potrawy

Stosowanie odpowiednich kolorów desek do określonych środków spożywczych jest kluczowym elementem systemu HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points), który ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa żywności. System ten opiera się na identyfikacji i kontroli zagrożeń związanych z produkcją żywności. W ramach HACCP wprowadza się zasady, które pomagają w zapobieganiu kontaminacji krzyżowej. Przydzielanie kolorów desek do różnych rodzajów produktów spożywczych, takich jak mięso, ryby, warzywa czy pieczywo, jest praktycznym rozwiązaniem, które ułatwia pracownikom kuchni szybką identyfikację, którym produktom mogą być przypisane konkretne narzędzia. Na przykład, deska czerwona może być używana tylko do mięsa, podczas gdy deska zielona do warzyw. W ten sposób redukuje się ryzyko przenikania bakterii i alergenów, co jest kluczowe dla zapewnienia zdrowia konsumentów. Przykłady zastosowania tej praktyki można znaleźć w wielu profesjonalnych kuchniach oraz lokalach gastronomicznych, które przestrzegają standardów bezpieczeństwa żywności, takich jak te zalecane przez WHO czy lokalne sanepidy.

Pytanie 3

Przygotowywanie mąki powinno być wykorzystywane do tworzenia ciasta

A. ptysiowego

B. biszkoptowego

C. zbijanego

D. kruchego

Zarówno ciasto zbijane, biszkoptowe, jak i kruche różnią się zasadniczo od ciasta ptysiowego, co negatywnie wpływa na ich proces przygotowania oraz zastosowanie zaparzonej mąki. Ciasto zbijane, na przykład, jest przygotowywane z dodatkiem tłuszczu, który nie wymaga wcześniejszego zaparzenia składników. Jego struktura jest gęsta i ciężka, co nie sprzyja powstawaniu lekkich wypieków. Z kolei biszkoptowe polega na ubiciu jajek z cukrem, co pozwala na uzyskanie odpowiedniej objętości i lekkości, ale nie wymaga użycia mąki zaparzonej, a raczej suchej, co wpływa na różnice w końcowej teksturze. Z kolei ciasto kruche opiera się na połączeniu mąki, tłuszczu oraz cukru w celu uzyskania twardej, kruchej struktury, co również wyklucza możliwość zastosowania zaparzonej mąki. Właściwości ciast są determinowane nie tylko składnikami, ale także metodami ich przygotowania. Użycie niewłaściwej techniki, jak w przypadku ciast, które nie korzystają z zaparzonej mąki, prowadzi do błędów w konsystencji i jakości wypieków. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że różne ciasta wymagają specyficznych metod przygotowania, a ich nieprawidłowe łączenie może prowadzić do niezadowalających rezultatów.

Pytanie 4

Aby przyrządzić omlet naturalny, kucharz powinien przygotować na swoim stanowisku miskę, patelnię oraz

A. sito

B. rózgę

C. deskę

D. garnek

Wybór innych narzędzi, takich jak rondelek, sito czy deska, nie jest odpowiedni do przygotowania omletu naturalnego, co może prowadzić do nieporozumień związanych z technikami kulinarnymi. Rondelek, choć praktyczny w wielu innych zastosowaniach, nie jest przeznaczony do mieszania składników na omlet. Jego główną funkcją jest gotowanie lub podgrzewanie potraw, co nie ma związku z procesem przygotowania masy jajecznej. Z kolei sito wykorzystywane jest głównie do przesiewania, co w kontekście omletu nie tylko jest zbędne, ale i nieefektywne, ponieważ nie ma potrzeby rozdzielania składników. Co do deski, jej rola ogranicza się do krojenia lub przygotowywania składników, ale nie ma zastosowania w mieszaniu, co jest kluczowe w przypadku przygotowania omletu. Te wybory mogą wynikać z niepełnego zrozumienia procesu kulinarnego, gdzie znaczenie ma odpowiednie przygotowanie składników. Niezrozumienie roli rózgi jako narzędzia do mieszania może prowadzić do mniej satysfakcjonujących rezultatów kulinarnych, takich jak nierównomierna konsystencja omletu lub niespotykany smak. Dlatego istotne jest, aby w procesie gotowania korzystać z odpowiednich narzędzi, które są nie tylko praktyczne, ale także zgodne z technologią przygotowywania potraw. Właściwy dobór narzędzi kulinarnych ma ogromne znaczenie dla jakości i estetyki finalnych rezultatów w kuchni.

Pytanie 5

Warzywa powinno się kroić na desce

A. brązowej

B. czerwonej

C. zielonej

D. żółtej

Wybór deski w kolorze czerwonym, żółtym czy brązowym do rozdrabniania warzyw może prowadzić do poważnych problemów związanych z bezpieczeństwem żywności. Każdy z tych kolorów jest przypisany do określonego rodzaju produktów: czerwona deska jest zazwyczaj przeznaczona do surowego mięsa, żółta do drobiu, a brązowa do gotowanej żywności. Użycie deski przeznaczonej dla innego rodzaju produktów, szczególnie dla surowego mięsa, stwarza ryzyko kontaminacji krzyżowej, co może prowadzić do zatrucia pokarmowego. W kuchni profesjonalnej, gdzie higiena jest kluczowa, stosowanie odpowiednich desek do rozdrabniania różnych grup produktów jest podstawowym wymogiem. Stosowanie desek w niewłaściwy sposób może wynikać z nieświadomości lub braku znajomości zasad BHP. Warto zawsze pamiętać o tym, że odpowiednie rozdzielenie produktów w kuchni to nie tylko kwestia smaku, ale również bezpieczeństwa zdrowotnego. W każdej kuchni, zarówno domowej, jak i profesjonalnej, przestrzeganie zasad dotyczących użycia desek pomocniczych jest niezbędne do utrzymania wysokich standardów sanitarno-epidemiologicznych.

Pytanie 6

W placówkach zbiorowego żywienia typu zamkniętego, przez jaki czas przechowuje się próbki żywności?

A. 12 godzin

B. 72 godziny

C. 48 godzin

D. 24 godziny

Przechowywanie próbek żywności przez 72 godziny w zakładach żywienia zbiorowego typu zamkniętego jest zgodne z wytycznymi określonymi w przepisach dotyczących bezpieczeństwa żywności. Umożliwia to przeprowadzenie niezbędnych badań mikrobiologicznych w przypadku wykrycia problemów zdrowotnych związanych z żywnością. Próbki te powinny być przechowywane w odpowiednich warunkach, aby zachować ich integralność i bezpieczeństwo. W praktyce, gdy restauracja lub caterer otrzymuje skargi dotyczące żywności, mogą one wykorzystać przechowywane próbki do analizy, co pozwala na szybkie zidentyfikowanie źródła problemu. Taka procedura jest kluczowa w utrzymaniu wysokich standardów jakości oraz w ochronie konsumentów przed zagrożeniami zdrowotnymi. Warto również zaznaczyć, że zgodność z tymi wymogami jest często kontrolowana podczas audytów, co podkreśla wagę dyscypliny w zakresie przechowywania próbek.

Pytanie 7

Jakie urządzenie powinno być używane do pomiaru wilgotności w magazynie surowców?

A. higrometr

B. piknometr

C. barometr

D. manometr

Higrometr to specjalistyczne urządzenie wykorzystywane do pomiaru wilgotności powietrza, co czyni go kluczowym narzędziem w zarządzaniu magazynami surowców. Właściwy poziom wilgotności jest niezbędny, aby zapewnić optymalne warunki przechowywania materiałów, zwłaszcza tych wrażliwych na wilgoć, takich jak drewno, zboża czy niektóre chemikalia. Higrometry działają na zasadzie różnych technologii, w tym pomiaru rezystancji, zmian objętości lub poprzez pomiar temperatury punktu rosy. Przykładowo, w przemyśle spożywczym, kontrola wilgotności przy użyciu higrometru jest kluczowa dla zapobiegania rozwojowi pleśni i bakterii, co może prowadzić do zepsucia towarów. Zgodnie z normami ISO, regularne monitorowanie i kalibracja higrometrów są zalecane, aby zapewnić dokładność pomiarów. Dobre praktyki sugerują również, aby higrometry były umieszczane w różnych lokalizacjach magazynu, co pozwala na uzyskanie pełniejszego obrazu warunków panujących w całym obszarze składowania.

Pytanie 8

Konserwa mięsna z wybrzuszonym wieczkiem może prowadzić do zatrucia po jej spożyciu?

A. jadem kiełbasianym

B. czerwonką

C. salmonellą

D. durem brzusznym

Zatrucie pokarmowe związane z konserwami mięsymi jest poważnym problemem zdrowotnym, jednak nie wszystkie odpowiedzi wskazują na właściwe patogeny. Dure brzuszny, wywołany przez bakterie Salmonella typhi, jest chorobą zakaźną, która nie jest związana z konserwami, a bardziej z zanieczyszczoną żywnością i wodą. Możliwość zatrucia tym patogenem występuje głównie w kontekście niewłaściwego przygotowania potraw w warunkach higienicznych. Salmonella, choć może występować w mięsie, nie jest związana z objawami charakterystycznymi dla konserw, a tym bardziej z wybrzuszonym wieczkiem. Czerwonka, która jest wywoływana przez bakterie z rodzaju Shigella, również nie jest związana z konserwami. Objawy czerwonki obejmują biegunkę z krwią, a choroba ta nie ma związku z spożyciem przeterminowanych lub uszkodzonych produktów mięsnych, które są bardziej narażone na toksyny. Zrozumienie różnicy między tymi patogenami i odpowiednimi objawami jest kluczowe w kontekście zdrowia publicznego oraz właściwego przechowywania i obróbki żywności. Dlatego zawsze należy być ostrożnym w ocenie stanu produktów spożywczych, aby unikać konsekwencji zdrowotnych związanych z ich spożyciem.

Pytanie 9

Resztki mięsa, które powstają podczas przygotowywania tradycyjnej sztufady, powinny być wykorzystane do zrobienia

A. pieczeni rzymskiej

B. sznycla po wiedeńsku

C. kotletów pożarskich

D. boeuf Stroganowa

Odpowiedzi, które wskazują na inne potrawy, nie są poprawne w kontekście wykorzystania okrawków mięsa powstałych podczas formowania sztufady. Sznycel po wiedeńsku to danie, które polega na panierowaniu kotleta i jego smażeniu na złoto, co nie ma związku z okrawkami. Ta metoda przygotowania wymaga stosunkowo dużych kawałków mięsa, a nie resztek. Boeuf Stroganowa to potrawa, która również bazuje na kawałkach mięsa wołowego, duszonych w sosie, co czyni tę odpowiedź nieodpowiednią, gdyż nie wykorzystuje okrawków. Kotlety pożarskie, choć mogą być przygotowane z mielonego mięsa, nie koncentrują się na resztkach, ale raczej na pełnowartościowym składniku. W kontekście przygotowywania potraw w kuchni, kluczowe jest rozumienie, że niektóre metody wymagają użycia całego kawałka mięsa, a nie resztek. Prawidłowe planowanie oraz wykorzystanie surowców w kuchni to istotna umiejętność, która pozwala na uniknięcie marnotrawstwa. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że odpowiedzi niebazujące na praktycznym wykorzystaniu resztek mięsa są nieadekwatne i nie wspierają celów efektywnego gotowania.

Pytanie 10

W hotelowej restauracji serwowany jest gościom zestaw śniadaniowy, który zawiera: kawę z mlekiem, pieczywo drożdżowe, masło, dżem oraz miód. Jakie to śniadanie?

A. kontynentalne

B. myśliwskie

C. wiedeńskie

D. angielskie

Wybór odpowiedzi wiedeńskiej może wynikać z założenia, że jest to typowe śniadanie serwowane w Austrii, jednak w rzeczywistości nie zawiera ono podanych składników. Śniadanie wiedeńskie zazwyczaj składa się z bardziej złożonych potraw, takich jak jajka, wędliny i ser, co czyni je zupełnie innym doświadczeniem kulinarnym. W odniesieniu do odpowiedzi myśliwskiej, często utożsamiana jest z daniami zawierającymi mięso myśliwskie oraz bardziej obfite posiłki, typowe dla tradycyjnej kuchni myśliwskiej. To podejście do śniadania nie jest związane z lekkim posiłkiem, jakim jest śniadanie kontynentalne. Z kolei odpowiedź angielska odnosi się do pełnego angielskiego śniadania, które zawiera boczek, kiełbaski, jajka, grzyby, fasolkę i tosty, co znacznie różni się od prostoty śniadania kontynentalnego. Wiele osób myli te różne style śniadania, sądząc, że wystarczą jedynie podstawowe składniki, a nie biorą pod uwagę tradycji oraz kulturowych różnic w serwowanych posiłkach. Właściwe zrozumienie tych różnic jest kluczowe w branży gastronomicznej, a także może pomóc w tworzeniu menu, które odpowiada oczekiwaniom gości, a jednocześnie oddaje charakter danego regionu czy stylu kulinarnego.

Pytanie 11

Spośród wymienionych surowców, który jest najmniej trwały?

A. ryż

B. cukier

C. ocet

D. drób

Drób jest najmniej trwałym surowcem spośród wymienionych. Jego krótki okres przydatności do spożycia wynika z wysokiej zawartości wody oraz sprzyjających warunków do rozwoju mikroorganizmów, co stawia go w grupie produktów łatwo psujących się. W praktyce oznacza to, że drób powinien być przechowywany w odpowiednich warunkach chłodniczych i spożyty w ciągu kilku dni od zakupu, aby zminimalizować ryzyko zatrucia pokarmowego. Dla zachowania jakości i bezpieczeństwa żywności, normy sanitarno-epidemiologiczne zalecają, aby surowy drób był przechowywany w temperaturze poniżej 4°C. Warto również zwrócić uwagę na proces gotowania, który powinien odbywać się w temperaturze wewnętrznej osiągającej przynajmniej 75°C, co eliminuje większość patogenów, ale nie zmienia faktu, że sama surowa postać mięsa ma ograniczoną trwałość. W przeciwieństwie do cukru, ryżu czy octu, które mają dłuższe okresy przechowywania, drób wymaga staranniejszego traktowania i szybszego spożycia, co czyni go najmniej trwałym surowcem.

Pytanie 12

Wśród wyposażenia pomieszczeń magazynowych można wymienić

A. witryny chłodnicze oraz bemary

B. szafy chłodnicze przeszklone i steamery

C. szafy chłodnicze pełne i regały

D. lady chłodnicze i wilki

Wybór niewłaściwych elementów wyposażenia pomieszczeń magazynowych może prowadzić do wielu problemów operacyjnych oraz sanitarno-epidemiologicznych. Lady chłodnicze i wilki, mimo że są przydatnymi urządzeniami w branży gastronomicznej, nie są standardowymi elementami magazynów. Lady chłodnicze służą głównie do prezentacji i sprzedaży produktów, a nie do ich długoterminowego przechowywania. Oznacza to, że nie są one przystosowane do utrzymania odpowiednich warunków przez dłuższy czas, co jest kluczowe w przypadku magazynowania. Wilki, czyli urządzenia do mielenia mięsa, również nie wchodzą w skład standardowego wyposażenia pomieszczeń magazynowych, ponieważ ich funkcja jest kompletnie inna. Wyposażenie magazynów powinno być skoncentrowane na zapewnieniu optymalnych warunków przechowywania, co wiąże się z temperaturą, wilgotnością oraz dostępnością powietrza. W przypadku szaf chłodniczych pełnych i regałów, spełniają one standardy branżowe, które wymagają, aby żywność była przechowywana w odpowiednich warunkach dla zapewnienia bezpieczeństwa konsumentów. Konsekwencje wyboru niewłaściwego sprzętu mogą obejmować nie tylko straty finansowe związane z zepsutymi produktami, ale także poważne problemy z przestrzeganiem norm sanitarnych, co może prowadzić do sankcji ze strony organów kontrolnych.

Pytanie 13

Jakie znane potrawy w formie samoobsługowej oferują

A. bary uniwersalne

B. restauracje

C. gospody turystyczne

D. bistra

Wybór restauracji, gospod turystycznych i bistr jako odpowiedzi na pytanie o popularne dania w formie samoobsługi jest nieprecyzyjny i nie odzwierciedla istoty samoobsługowego modelu gastronomicznego. Restauracje, mimo że oferują różnorodne dania, zazwyczaj serwują potrawy w sposób tradycyjny, poprzez obsługę kelnerską, co ogranicza możliwość dowolnego dobierania potraw przez gości. W restauracjach klienci często są ograniczeni do jednego menu, co może nie odpowiadać wszystkim preferencjom, podczas gdy bary uniwersalne zapewniają dużą swobodę w wyborze. Gospody turystyczne, choć mogą oferować regionalne potrawy, również zazwyczaj nie skupiają się na modelu samoobsługowym i mogą mieć ograniczoną różnorodność w porównaniu do barów uniwersalnych. Z kolei bistra, chociaż często serwują jedzenie w nieformalnej atmosferze, również działają w bardziej tradycyjny sposób, co nie wpisuje się w koncepcję samoobsługi. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie różnorodności kulinarnej z samoobsługą, co prowadzi do mylnych wniosków. Kluczowym aspektem jest zrozumienie, że bary uniwersalne są zaprojektowane z myślą o elastyczności i swobodzie wyboru, co jest ich główną zaletą w porównaniu do innych form gastronomicznych.

Pytanie 14

W jakiej grupie mieszczą się jedynie surowce z kategorii produktów tłuszczowych?

A. Słonina, jaja, soja

B. Boczek, margaryna, kukurydza

C. Łój, margaryna, smalec

D. Masło, słonina, śmietana

Odpowiedź 'Łój, margaryna, smalec' jest poprawna, ponieważ wszystkie te produkty są tłuszczami pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego, które stosowane są w kuchni oraz w przemyśle spożywczym. Łój jest tłuszczem zwierzęcym pozyskiwanym z bydła, margaryna to tłuszcz roślinny, a smalec to tłuszcz wieprzowy. Te substancje odgrywają kluczową rolę w wielu procesach kulinarnych, takich jak smażenie, pieczenie czy jako składniki potraw. Użycie tłuszczu w kuchni nie tylko wpływa na smak potraw, ale także na ich konsystencję i wartości odżywcze. Zgodnie z normami branżowymi, tłuszcze powinny być przechowywane w odpowiednich warunkach, aby zachowały swoje właściwości organoleptyczne. Warto również zwrócić uwagę na aspekty zdrowotne związane z ich spożywaniem, w tym na rodzaj kwasów tłuszczowych, które mogą wpływać na cholesterol oraz zdrowie serca. Dlatego też, zrozumienie różnorodności tłuszczów i ich zastosowania jest kluczowe w dietetyce i kulinariach.

Pytanie 15

Jeśli wartość surowców niezbędnych do przygotowania 150 obiadów wynosi 1500 zł, a narzut to 50 %, to jaka jest cena gastronomiczna netto jednego obiadu?

A. 15 zł

B. 100 zł

C. 150 zł

D. 10 zł

Aby obliczyć cenę gastronomiczną netto jednego zestawu obiadowego, należy najpierw ustalić całkowity koszt surowców na jeden zestaw. Skoro koszt surowców na 150 zestawów wynosi 1500 zł, to koszt surowców na jeden zestaw wynosi 1500 zł / 150 = 10 zł. Następnie, uwzględniając marżę na poziomie 50%, musimy obliczyć cenę gastronomiczną netto, która wynosi: Koszt surowców + Marża = 10 zł + (50% z 10 zł). Marża wynosi 5 zł, więc cena gastronomiczna netto jednego zestawu to 10 zł + 5 zł = 15 zł. W branży gastronomicznej, umiejętność właściwego ustalania ceny to kluczowy aspekt zarządzania, ponieważ pozwala na pokrycie kosztów oraz osiągnięcie zysku. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być ustalanie cen w restauracji, gdzie każdy zestaw musi być wyceniony tak, aby uwzględniał wszystkie koszty i marże, co w efekcie przyczynia się do długoterminowej rentowności lokalu.

Pytanie 16

Jakie urządzenie do pieczenia umożliwia skrócenie czasu obróbki oraz osiągnięcie wyższej efektywności?

A. Kombiwar

B. Piekarnik

C. Piec konwekcyjny

D. Piec konwekcyjno-parowy

Kombiwar to urządzenie, które łączy funkcje piekarnika i frytkownicy, jednak jego konstrukcja nie pozwala na osiągnięcie takiej samej wydajności jak piec konwekcyjno-parowy. Chociaż kombiwar również wykorzystuje konwekcję, jego ograniczenia dotyczą objętości oraz efektywności rozprowadzenia ciepła. W praktyce, pieczenie w kombiwarze może trwać dłużej, ponieważ efektywność wentylacji jest mniejsza w porównaniu do pieców konwekcyjnych czy konwekcyjno-parowych. Piec konwekcyjny, mimo że oferuje lepszą cyrkulację powietrza niż tradycyjny piekarnik, nie wykorzystuje pary, co ogranicza jego zdolność do przygotowywania wilgotnych i soczystych potraw. Z kolei tradycyjny piekarnik, choć wszechstronny, często wymaga dłuższego czasu pieczenia i nie zapewnia tak równomiernego rozkładu temperatury jak piec konwekcyjno-parowy. W związku z tym można zauważyć, że wybór odpowiedniego urządzenia do pieczenia powinien być uzależniony od specyfiki potraw oraz oczekiwań dotyczących jakości i wydajności obróbki cieplnej.

Pytanie 17

Jakie parametry należy zastosować do przechowywania przetworów zbożowych?

A. temperatura 0 do 4°C, wilgotność względna około 60%

B. temperatura 15 do 20°C, wilgotność względna około 95%

C. temperatura 10 do 14°C, wilgotność względna około 60%

D. temperatura 0 do 10°C, wilgotność względna około 95%

Wybór innych parametrów przechowywania przetworów zbożowych, takich jak temperatura od 0 do 4°C, 0 do 10°C, 15 do 20°C czy wilgotność 95%, jest nieodpowiedni z kilku powodów. Przechowywanie w temperaturze 0 do 4°C, mimo że może wydawać się korzystne z uwagi na niską temperaturę, w rzeczywistości jest zbyt niskie dla większości produktów zbożowych. Może prowadzić do kondensacji wody na powierzchni materiału, co sprzyja rozwojowi pleśni i psuciu się produktów. Z kolei temperatura 0 do 10°C, połączona z wysoką wilgotnością na poziomie 95%, jest wręcz idealnym środowiskiem dla rozwoju mikroorganizmów oraz owadów, co zagraża bezpieczeństwu żywności. Temperatury 15 do 20°C z wilgotnością 95% również są niekorzystne, ponieważ takie warunki prowadzą do szybszego wzrostu pleśni i rozkładu żywności. Warto zauważyć, że przechowywanie zboża w warunkach niezgodnych z rekomendacjami standardów żywnościowych, takich jak ISO 22000, może skutkować nie tylko obniżeniem jakości produktów, ale także ich całkowitym zepsuciem. Często błędem myślowym jest zakładanie, że niższa temperatura automatycznie oznacza dłuższy okres przydatności do spożycia, podczas gdy kluczowa jest również kontrola nad wilgotnością i innymi czynnikami środowiskowymi.

Pytanie 18

Do czego używa się Steamery?

A. do smażenia w zanurzeniu

B. do gotowania w wodzie

C. do gotowania na parze

D. do smażenia bez tłuszczu

Smażenie zanurzeniowe, gotowanie w wodzie oraz smażenie beztłuszczowe to techniki, które w przeciwieństwie do gotowania na parze, mogą prowadzić do utraty wartości odżywczych żywności. Smażenie zanurzeniowe polega na gotowaniu potraw w dużej ilości gorącego oleju, co skutkuje wysoką zawartością tłuszczu oraz kalorii. Tego typu przygotowanie jest często obciążone ryzykiem przekształcania korzystnych substancji w szkodliwe związki, takie jak akrylamid, które powstają podczas wysokotemperaturowego smażenia. Gotowanie w wodzie z kolei, mimo że jest metodą powszechnie stosowaną, często prowadzi do wyciekania składników odżywczych do wody, co zmniejsza walory zdrowotne potraw. Smażenie beztłuszczowe, choć wydaje się zdrowsze, w praktyce często polega na używaniu wysokotemperaturowych technik, które nie zawsze zapewniają lepsze zachowanie wartości odżywczych. Zrozumienie różnic między tymi metodami jest kluczowe dla skutecznego i zdrowego gotowania. Dobrze jest zwracać uwagę na techniki kulinarne, które maksymalizują walory zdrowotne, a gotowanie na parze zdecydowanie w tym pomaga.

Pytanie 19

Jakiego naczynia należy używać do zaparzania kawy w stylu tureckim?

A. dzbanek

B. ekspres ciśnieniowy

C. tygielek miedziany

D. termos

Zastosowanie dzbanka w procesie zaparzania kawy po turecku nie jest właściwe, ponieważ jego konstrukcja i materiały, z jakich jest wykonany, nie sprzyjają równomiernemu podgrzewaniu. Dzbanki często wykonane są z ceramiki lub szkła, które nie przewodzą ciepła tak efektywnie jak miedź, co może prowadzić do nierównomiernego podgrzewania kawy oraz ryzyka jej przypalenia. Ekspres ciśnieniowy, z drugiej strony, jest urządzeniem zaprojektowanym do szybkiego parzenia kawy pod ciśnieniem, co nie jest zgodne z tradycyjną metodą zaparzania po turecku. Ta technika polega na powolnym ogrzewaniu oraz tworzeniu pianki, co jest niemożliwe w przypadku ekspresu. Użycie termosu również nie jest odpowiednie, ponieważ nie jest to urządzenie do parzenia, lecz do przechowywania napoju. Termin „termos” odnosi się do pojemnika, który utrzymuje temperaturę napoju, a nie do sposobu jego przygotowania. Typowym błędem jest mylenie różnych metod parzenia kawy oraz nieznajomość specyfiki tradycyjnych technik. Właściwe zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości naparu.

Pytanie 20

Rękawiczki jednorazowe powinny być zakładane podczas

A. przygotowywania gorących przekąsek

B. przygotowywania zimnych przekąsek

C. serwowania gorących zup

D. serwowania dań głównych

Użycie rękawiczek jednorazowych podczas wydawania dań zasadniczych, dekorowania zakąsek gorących czy wydawania zup gorących jest niewłaściwe z kilku powodów. Po pierwsze, w przypadku dań gorących, które wymagają kontaktu z wysokotemperaturowymi potrawami, rękawiczki mogą nie zapewnić odpowiedniej ochrony przed oparzeniami oraz mogą się szybko uszkodzić, co z kolei może prowadzić do zanieczyszczenia potraw. W kontekście wydawania dań zasadniczych, kluczowe jest, aby personel kuchenny miał bezpośredni kontakt z jedzeniem, co ułatwia kontrolę nad jego temperaturą oraz prezentacją. Ponadto, stosowanie rękawiczek w sytuacjach, gdzie ręce mają kontakt z gorącymi potrawami, nie jest zgodne z zasadami higieny, które sugerują, że lepszym rozwiązaniem jest mycie rąk i stosowanie odpowiednich narzędzi, takich jak łopatki czy szczypce, do serwowania potraw. Typowym błędem jest myślenie, że rękawiczki zawsze zapewniają odpowiednią ochronę i działają jako uniwersalne narzędzie higieniczne. W rzeczywistości, ich niewłaściwe stosowanie może prowadzić do większego ryzyka kontaminacji i obniżenia standardów sanitarno-epidemiologicznych w gastronomii.

Pytanie 21

Nadzór nad temperaturą pieczonego mięsa ma na celu usunięcie ryzyk związanych z obecnością w produkcie

A. ciał obcych

B. pestycydów

C. drobnoustrojów

D. metali ciężkich

Monitorowanie temperatury pieczonego mięsa jest kluczowym elementem zapewnienia bezpieczeństwa żywności, szczególnie w kontekście eliminacji drobnoustrojów. W trakcie obróbki termicznej, odpowiednia temperatura wewnętrzna mięsa jest niezbędna, aby zabić potencjalnie niebezpieczne bakterie, takie jak Salmonella czy E. coli. Zgodnie z zaleceniami instytucji takich jak Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) oraz Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA), mięso powinno być gotowane do określonej temperatury, aby zapewnić, że wszystkie patogeny zostały skutecznie zneutralizowane. Na przykład, wieprzowina powinna być gotowana do minimum 71°C. Monitorowanie temperatury można przeprowadzać za pomocą termometrów kuchennych, co jest standardową praktyką w gastronomii oraz w domowych warunkach. Ponadto, odpowiednie przechowywanie i przygotowywanie mięsa, w tym unikanie krzyżowego skażenia, również przyczynia się do zminimalizowania ryzyka obecności drobnoustrojów. Dobre praktyki higieniczne w kuchni są kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa żywności.

Pytanie 22

Przygotować rozczyn z zaparzonej mąki, dodać jaja, resztę mąki, roztopiony tłuszcz, a następnie wszystko dobrze wyrobić. Jakie ciasto powstaje w wyniku zastosowanej metody?

A. Parzone

B. Drożdżowe

C. Biszkoptowe

D. Kruche

Wybór ciast parzonych, biszkoptowych albo kruchych nie jest zgodny z tym, co opisałeś. Ciasto parzone też wymaga zaparzenia mąki, ale nie ma takiej ilości jajek i tłuszczu jak drożdżowe, a jego przygotowanie opiera się na ubijaniu masy i dodawaniu większej ilości wody. Z drugiej strony, biszkoptowe głównie opiera się na ubitych jajkach, co daje mu powietrzną strukturę, a nie taką jak w drożdżowym. Ciasto kruche to znów inne podejście, bo bazuje głównie na suchych składnikach, jak mąka i tłuszcz, więc tutaj nie ma potrzeby zaparzać mąki ani dodawać drożdży. Często popełniane błędy to mylenie technik przygotowania różnych ciast albo brak zrozumienia, jak funkcjonują drożdże podczas fermentacji. Warto te różnice znać, bo są kluczowe w pieczeniu, żeby uzyskać właściwą konsystencję ciasta.

Pytanie 23

Korzystając z zamieszczonej poniżej karty kalkulacyjnej, oblicz cenę gastronomiczną jednej porcji mazagranu (cenę sprzedaży zaokrąglij do jednego miejsca po przecinku).

Nazwa surowca	Jednostka miary	Ilość na 10 porcji	Cena detaliczna [zł]
kawa naturalna	kg	0,09	26
cukier	kg	0,2	3,5
rum	l	0,25	65
razem	x	x	x
marża 250%	x	x	x
razem 10 porcji	x	x	x
cena sprzedaży 1 porcji	x	x	x

A. 7,80 zł

B. 6,80 zł

C. 5,80 zł

D. 4,80 zł

Wiele osób może się mylić, obliczając cenę gastronomiczną na podstawie niewłaściwych założeń dotyczących kosztów składników lub marży. W przypadku odpowiedzi takich jak 4,80 zł, 7,80 zł czy 5,80 zł, można zauważyć typowe błędy polegające na niedoszacowaniu lub przeszacowaniu wartości składników. Kluczowym elementem w poprawnym obliczaniu ceny gastronomicznej jest zrozumienie, jak marża wpływa na ostateczną cenę. Zastosowanie niewłaściwego procentu marży, jak na przykład 100% zamiast 250%, prowadzi do znacznego zaniżenia ceny, co może sprawić, że restauracja będzie miała problemy z pokryciem swoich kosztów operacyjnych. Z drugiej strony, nadmierne obliczenie marży może skutkować zbyt wysoką ceną, co zniechęca do zakupu. Kolejnym częstym błędem jest pomijanie zaokrąglenia, co może prowadzić do niedokładności w obliczeniach. Aby uniknąć tych pułapek, ważne jest, aby przed przystąpieniem do obliczeń szczegółowo przeanalizować wszystkie składniki oraz marżę, co jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania finansami w gastronomii. Warto także regularnie aktualizować swoje dane dotyczące kosztów, aby odzwierciedlały one aktualne ceny rynkowe.

Pytanie 24

Paszteciki z ciasta naleśnikowego tworzy się

A. w sakiewkę

B. w rulon o bokach otwartych

C. w rulon o bokach zamkniętych

D. w chusteczkę

Formowanie pasztecików w sakiewkę, chusteczkę czy z otwartymi bokami to nie jest najlepszy pomysł. Sakiewka może wyglądać ładnie, ale nie daje gwarancji, że nadzienie się nie wyleje podczas pieczenia. Chusteczka, choć może być fajna wizualnie, zwykle nie jest wystarczająco szczelna, więc smak nadzienia może nie być taki, jak powinien. A jeśli chodzi o rulon z otwartymi bokami, to brak zamknięcia sprawia, że wszystko może się wysuszyć i stracić aromat. Często takie formy mogą działać w innych potrawach, ale w przypadku pasztecików to nie zda egzaminu. Kluczowe jest, żeby wszystkie składniki były ze sobą dobrze połączone. Jeśli nie będziesz stosować sprawdzonych technik formowania, to możesz trafić na problemy z teksturą i smakiem potrawy. Lepiej trzymać się tradycji kulinarnych, które rzeczywiście działają.

Pytanie 25

Galaretę wieprzową powinno się przygotować

A. z golonki, boczku, szynki

B. ucha. z golonki, nóżek, głowizny

C. z łopatki, podgardla

D. z łopatki, nóżek, szynki

Odpowiedzi, które nie uwzględniają ucha, golonki, nóżek i głowizny, nie są w pełni właściwe, ponieważ ignorują kluczowy składnik, jakim jest kolagen, który jest niezbędny do uzyskania odpowiedniej konsystencji galarety. Golonka i szynka, choć również zawierają pewne ilości kolagenu, nie są tak bogate w ten składnik jak ucho i nóżki. Użycie łopatki czy boczku, jak w innych odpowiedziach, prowadzi do mniej żelatynowej konsystencji, co w efekcie przekłada się na mniej satysfakcjonujące doświadczenie kulinarne. W praktyce kulinarnej często popełnia się błąd polegający na wyborze mięsa, które nie jest odpowiednie dla danego przepisu. W przypadku galarety wieprzowej, kluczowe jest zrozumienie, że do jej przygotowania najlepiej nadają się części zwierzęcia, które mają dużą zawartość tkanki łącznej, a nie te, które są bardziej delikatne. Ponadto, wybór niewłaściwych składników może prowadzić do galarety o nieodpowiedniej fakturze, co wpływa na jej przyjemność spożycia. Dlatego ważne jest, aby przy tworzeniu potrawy korzystać ze sprawdzonych przepisów oraz dobrych praktyk kulinarnych, które opierają się na wiedzy o komponentach mięsnych i ich właściwościach.

Pytanie 26

W diecie o niskiej zawartości tłuszczu, jakie metody obróbki termicznej są wykorzystywane?

A. gotowanie na parze, smażenie w tłuszczu

B. pieczenie w folii, gotowanie

C. smażenie w płytkim tłuszczu, duszenie

D. smażenie w głębokim tłuszczu

W diecie niskotłuszczowej zaleca się metody obróbki termicznej, które minimalizują dodatek tłuszczu, co jest korzystne dla zdrowia i utrzymania odpowiedniej masy ciała. Pieczenie w folii i gotowanie to techniki, które umożliwiają przygotowanie posiłków z zachowaniem ich wartości odżywczych, jednocześnie ograniczając kaloryczność potraw. Pieczenie w folii pozwala na zatrzymanie wilgoci oraz smaków, co przyczynia się do uzyskania soczystego dania bez konieczności dodawania tłuszczu. Gotowanie, zwłaszcza na parze, jest kolejną metodą, która nie wymaga dodatku tłuszczu, a potrawy zachowują witaminy i minerały. Przykładem praktycznym może być przygotowanie ryby lub kurczaka w folii z dodatkiem ziół i cytryny, co nie tylko ogranicza zawartość tłuszczu, ale również nadaje potrawie intensywny smak. Warto pamiętać, że zgodnie z wytycznymi dietetycznymi, niskotłuszczowe podejście do gotowania wspiera zdrowy styl życia i zapobiega chorobom związanym z nadmiernym spożyciem tłuszczy nasyconych.

Pytanie 27

Korzystając z przedstawionego normatywu surowcowego, oblicz ile porcji potrawy należy sporządzić z 1,2 kg kiełbasy.

Pyzy z mięsem
Normatyw surowcowy na 5 porcji
Nazwa surowca	Ilość [g]
Ziemniaki	2000
Mąka pszenna	120
Słonina	80
Kiełbasa	300
Sól, pieprz

A. 20 porcji.

B. 40 porcji.

C. 16 porcji.

D. 25 porcji.

Niestety, Twoja odpowiedź jest niepoprawna. Jednym z najczęstszych błędów w tego typu zadaniach jest mylenie jednostek miary oraz niewłaściwe rozumienie proporcji. Na przykład, obliczając ilość porcji, ważne jest, aby nie tylko podzielić całkowitą wagę surowca przez ilość potrzebną na jedną porcję, ale również dobrze zrozumieć, jak te proporcje się ze sobą łączą. W przypadku normatywu surowcowego na 5 porcji, potrzebujemy 300 g kiełbasy, co daje 60 g na każdą porcję. Kiedy mamy 1,2 kg kiełbasy, co odpowiada 1200 g, dzielimy tę wartość przez 300 g, co prowadzi nas do obliczeń pokazujących, że możemy przygotować cztery zestawy po 5 porcji, co łącznie daje 20 porcji. Niektóre odpowiedzi, takie jak 16, 25 czy 40 porcji, sugerują błędne podejścia, takie jak zbyt niskie lub zbyt wysokie oszacowanie potrzebnej kiełbasy. Ważne jest, aby nie pomijać kroków w obliczeniach oraz zawsze sprawdzać, czy nasze wyniki są logiczne w kontekście normatywów. Umiejętność prawidłowego obliczenia ilości surowców jest niezbędna dla efektywnego zarządzania oraz planowania w gastronomii, co przekłada się na lepszą kontrolę kosztów i zwiększoną efektywność operacyjną.

Pytanie 28

Nie można używać naczyń do podgrzewania potraw w kuchenkach mikrofalowych

A. z cienkowarstwowego szkła

B. z porcelany

C. ze szkła odpornego na wysoką temperaturę

D. ze stali nierdzewnej

Naczynia ze stali nierdzewnej nie są zalecane do użycia w kuchenkach mikrofalowych, ponieważ materiał ten może powodować iskrzenie. Stal nierdzewna jest metalem, który nie jest przezroczysty dla fal mikrofalowych. W rezultacie, fale te nie mogą dotrzeć do żywności, co skutkuje jej brakiem efektywnego podgrzewania. W praktyce, używanie naczyń metalowych w mikrofalówkach jest niebezpieczne, ponieważ może prowadzić do uszkodzenia urządzenia oraz pożaru. Dobre praktyki w kuchni mikrofalowej sugerują stosowanie naczyń wykonanych z materiałów, które są bezpieczne i odpowiednie do tego rodzaju ogrzewania, takich jak szkło żaroodporne czy odpowiednia porcelana. Wybierając naczynia, warto zwracać uwagę na oznaczenia producenta, które wskazują, czy dany produkt nadaje się do mikrofalówki, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa i efektywności gotowania.

Pytanie 29

Jaką metodę obróbki termicznej wykorzystuje się do przygotowania gniazdek poznańskich?

A. Smażenie.

B. Pieczenie.

C. Wrzenie.

D. Duszenie.

Obróbka cieplna potraw może być realizowana za pomocą różnych technik, z których każda ma swoje unikalne cechy i zastosowania. Gotowanie polega na immersji składników w wodzie lub innym płynie, co jest skuteczne w przypadku potraw, które wymagają długiego czasu gotowania, jak zupy czy gulasze. Jednakże, w kontekście gniazdek poznańskich, gotowanie nie pozwoli na uzyskanie pożądanej chrupkości i charakterystycznego smaku, który jest efektem smażenia. Duszenie, z drugiej strony, to proces, który polega na gotowaniu potrawy w małej ilości płynu w szczelnie zamkniętym naczyniu. Ta technika jest idealna do mięs, które potrzebują dłuższego czasu na zmięknienie, ale nie jest odpowiednia dla gniazdek poznańskich, które muszą być smażone, aby uzyskać odpowiednią teksturę. Zapiekanie to technika, która polega na gotowaniu potrawy w piekarniku, co może być stosowane do dań, które wymagają zrumienienia na wierzchu, ale również nie sprawdzi się w przypadku gniazdek poznańskich, gdzie kluczowe jest szybkie smażenie w tłuszczu. W związku z tym, wybór smażenia jako metody obróbki cieplnej jest niezbędny do uzyskania pożądanych efektów smakowych i teksturalnych.

Pytanie 30

Aby uzyskać lekką konsystencję naleśników, do ciasta należy dodać

A. gazowaną wodę mineralną

B. suszone drożdże

C. przesianą mąkę ziemniaczaną

D. roztopione masło

Dodanie gazowanej wody mineralnej do ciasta na naleśniki jest kluczowym krokiem w celu uzyskania puszystej i lekkiej konsystencji. Woda gazowana zawiera dwutlenek węgla, który działa jako naturalny środek spulchniający. Gdy ciasto jest poddawane obróbce termicznej, dwutlenek węgla uwalnia się, tworząc pęcherzyki powietrza, które zwiększają objętość i lekkość naleśników. W praktyce oznacza to, że użycie wody gazowanej zamiast zwykłej wody może znacznie poprawić teksturę gotowych placków. Wiele przepisów na naleśniki poleca ten składnik, a jego zastosowanie jest zgodne z najlepszymi praktykami w kuchni. Dla dodatkowego efektu, warto połączyć wodę gazowaną z przesianą mąką, co sprawi, że ciasto będzie jeszcze bardziej jednorodne. Takie podejście jest szeroko stosowane przez profesjonalnych kucharzy, którzy dążą do perfekcji w swojej pracy. Ponadto, eksperymentując z różnymi rodzajami mąki, można uzyskać różnorodne efekty w konsystencji i smaku naleśników.

Pytanie 31

Jakie potrawy powinny być podawane z vol-au-vent?

A. mięs panierowanych

B. zup czystych

C. mięs saute

D. zup zagęszczanych

Wybierając mięs sauté jako danie, do którego można by podać vol-au-vent, można odczuć pewne nieporozumienie dotyczące charakterystyki tych potraw. Mięs sauté to dania smażone na dużym ogniu z dodatkiem różnych składników, które często są bogate w smaki i aromaty. Vol-au-vent, z jego delikatną naturą, niekoniecznie pasuje do intensywnych smaków, które występują w daniach mięs sauté. Dobrą praktyką kulinarną jest unikanie łączenia produktów o różnych intensywnościach smakowych, ponieważ może to prowadzić do zdominowania jednego z elementów dania. Podobnie, mięsa panierowane, które również są bardziej ciężkostrawne i intensywne, nie stanowią idealnego połączenia z delikatnym vol-au-vent, które ma na celu wzbogacenie doświadczenia związane z jedzeniem. Zupy zagęszczane, takie jak zupa krem, również nie są odpowiednim kontekstem dla vol-au-vent, ponieważ ich gęsta konsystencja i bogaty smak mogą przytłoczyć lekkość i delikatność tej francuskiej przekąski. Kluczowe jest więc, by rozumieć, że łączenie potraw powinno opierać się na harmonii smaków oraz konsystencji, co jest fundamentalnym założeniem w sztuce kulinarnej.

Pytanie 32

Czy w warunkach chłodniczych należy przechowywać

A. ogórki kiszone

B. olej rzepakowy

C. ser twarogowy

D. śledzie solone

Olej rzepakowy, ogórki kiszone oraz śledzie solone są produktami, które nie wymagają przechowywania w ściśle chłodniczych warunkach, choć ich trwałość i jakość mogą być poprawione poprzez odpowiednie warunki przechowywania. Olej rzepakowy jest tłuszczem roślinnym, który w temperaturze pokojowej może być przechowywany przez długi czas, o ile jest dobrze zamknięty i chroniony przed światłem. Wysoka temperatura nie wpływa negatywnie na jego właściwości, ale należy unikać przechowywania go w miejscach narażonych na bezpośrednie działanie słońca. Ogórki kiszone to produkt fermentowany, który nie wymaga chłodzenia, chociaż przechowywanie ich w niższej temperaturze może spowolnić proces fermentacji i przedłużyć ich trwałość. Z kolei śledzie solone to ryby konserwowane solą, które dzięki wysokiemu stężeniu soli mogą być przechowywane w temperaturze pokojowej przez pewien czas, ale chłodzenie może przedłużyć ich świeżość i poprawić smak. Typowym błędem jest traktowanie wszystkich produktów spożywczych w ten sam sposób, co prowadzi do nieprawidłowego wniosku, że tylko ser twarogowy wymaga chłodzenia, podczas gdy inne produkty również mogą być przechowywane w odpowiednich warunkach, które niekoniecznie muszą być chłodnicze.

Pytanie 33

W tradycyjnej kuchni polskiej wysoko cenione były dania przygotowywane

A. z kasz i dziczyzny

B. z makaronu i ryżu

C. z krewetek i ryb

D. z ziemniaków i papryki

Wybór innych składników, takich jak makaron, ryż, ziemniaki czy papryka, nie odpowiednio odzwierciedla charakteru kuchni staropolskiej. Historia kulinarna Polski na przestrzeni wieków opierała się na lokalnych zasobach, a do XVII wieku podstawą diety były właśnie kasze oraz dziczyzna. Makaron, który jest bardziej związany z kulturą kulinarną Włoch, nie był powszechnie stosowany w polskich potrawach, podobnie jak ryż, który zyskał popularność dopiero w późniejszych czasach, zwłaszcza w kontekście potraw z wpływami azjatyckimi. Ziemniaki, chociaż obecnie są kluczowym składnikiem polskiej kuchni, zostały wprowadzone do Europy dopiero w XVII wieku, a ich popularność wzrosła w XIX wieku. Papryka natomiast nie była tradycyjnym składnikiem w kuchni staropolskiej i jej obecność w potrawach jest stosunkowo nowym zjawiskiem. Powszechnym błędem jest utożsamianie nowoczesnych składników z tradycyjnymi potrawami, co prowadzi do zniekształcenia autentyczności staropolskiej kuchni. Zrozumienie kontekstu historycznego i regionalnego jest kluczowe dla właściwej interpretacji tradycji kulinarnych.

Pytanie 34

Masło, które jest przeznaczone do codziennego spożycia, powinno być przechowywane

A. w temperaturze +15 °C i wilgotności względnej 90%

B. w temperaturze +8 °C i wilgotności względnej 70%

C. w temperaturze +15 °C i wilgotności względnej 70

D. w temperaturze +8 °C i wilgotności względnej 90%

Masło przeznaczone do bieżącego spożycia powinno być przechowywane w temperaturze +8 °C i wilgotności względnej 70%, aby zapewnić jego świeżość i jakość. W takim środowisku hamuje się rozwój mikroorganizmów, co jest kluczowe dla utrzymania higieny produktu. Przechowywanie w tej temperaturze minimalizuje również ryzyko jełczenia tłuszczu, co może prowadzić do pogorszenia smaku oraz wartości odżywczych. W praktyce, wiele gospodarstw domowych i gastronomicznych korzysta z lodówek ustawionych na temperaturę w przedziale 4-8 °C, co jest akceptowane jako standard przechowywania produktów mleczarskich. Dodatkowo, optymalna wilgotność zapobiega wysychaniu masła i utrzymuje jego odpowiednią konsystencję, co jest szczególnie ważne w kontekście komfortu użytkowania oraz przyrządzania potraw. Warto także pamiętać, że masło najlepiej przechowywać w szczelnie zamkniętym opakowaniu, co dodatkowo chroni je przed wpływem innych zapachów oraz zanieczyszczeniami.

Pytanie 35

Którą potrawę należy sporządzić według przedstawionego sposobu wykonania?

1.Namoczyć w mleku bułkę czerstwą, zemleć.
2.Migdały sparzyć, obrać i opłukać. Pozostałe bakalie opłukać i osączyć.
3.Utrzeć masło i dodawać stopniowo żółtka, roztartą bułkę i cukier.
4.Masę wymieszać z bakaliami i pianą z białek.
5.Masę wyłożyć do formy i gotować w łaźni wodnej 45 min.
6.Podawać z sosami.

A. Sorbet.

B. Budyń.

C. Kisiel.

D. Suflet.

Wybór potrawy innej niż budyń może wynikać z nieporozumienia dotyczącego procesów kulinarnych oraz charakterystyki poszczególnych deserów. Kisiel, suflety oraz sorbety to różnorodne desery, które różnią się nie tylko składnikami, ale również metodą przygotowania. Kisiel to deser na bazie soku owocowego i skrobi, który po zagotowaniu ma konsystencję galaretki, co całkowicie różni go od gładkiego budyniu. Suflet z kolei to potrawa, która wymaga ubicia białek jajek na sztywno oraz połączenia ich z bazą, co nadaje mu lekkość i puszystość. Zrozumienie tej techniki jest kluczowe w przemyśle gastronomicznym, gdzie każdy element deseru ma swoje unikalne miejsce. Sorbet natomiast to mrożony deser na bazie owocowych soków, wody i cukru, który nie ma nic wspólnego z gotowaniem, a jego tekstura jest zupełnie inna. Te różnice mogą prowadzić do błędnych wyborów, kiedy nie uwzględnia się specyfiki potraw oraz technik ich przygotowania. W gastronomii kluczowe jest zrozumienie, że każda potrawa wymaga innego podejścia i techniki, co jest podstawą do tworzenia wysokiej jakości dań. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do nieudanych prób w kuchni oraz braku satysfakcji z efektów końcowych.

Pytanie 36

Do przetworów konserwowanych za pomocą cukru należy zaliczyć

A. miody i kompoty

B. dżemy i nektary

C. powidła i soki

D. konfitury i syropy

No, wybrałeś odpowiedź, że dżemy i nektary są przetworami robionymi z cukru, ale to nie jest do końca prawda. Dżem co prawda ma cukier, ale różni się od konfitury, która jest gęstsza i ma inną konsystencję. Dżemy powstają z przetartych owoców, a sposób ich przygotowania jest inny, co powoduje, że nie zawsze można je uznać za konserwowane w taki sam sposób, jak konfitury. Nektary zaś to zazwyczaj napoje z dodatkiem cukru i nie mają cech przetworów, które utrwalają się cukrem. Miody to już zupełnie inna bajka, bo są produktem pszczelim, nie robionym z cukru. Kompoty to z kolei owoce gotowane w wodzie z cukrem i nie mają tej samej trwałości co konfitury czy syropy. Powidła i soki też nie pasują do tej definicji, bo powidła są gęste i nie potrzebują aż tyle cukru jak konfitury, a soki to po prostu wyciskane owoce, które nie są konserwowane tak jak syropy. Jak się tego nie rozumie, to można pomylić różne produkty w kuchni, co wpłynie na jakość potraw i ich wartości odżywcze.

Pytanie 37

Który surowiec powinien być wpisany w miejscu oznaczonym w tabeli symbolem X, by mógł być zastosowany do sporządzenia fasolki po bretońsku?

Fasolka po bretońsku
Fasola biała	X
Smalec
Cebula
Koncentrat pomidorowy 30%
Mąka pszenna
Przyprawy

A. Cukinia.

B. Wołowina.

C. Kiełbasa.

D. Pieczarki.

Kiełbasa jest kluczowym składnikiem w przepisie na fasolkę po bretońsku, co czyni ją idealnym wyborem do umieszczenia w miejscu oznaczonym symbolem X w tabeli. To tradycyjne danie kuchni polskiej, które łączy w sobie bogactwo smaków i aromatów, a kiełbasa nadaje mu szczególnej głębi. Przyrządzając fasolkę po bretońsku, warto zwrócić uwagę na jakość kiełbasy, ponieważ różne jej rodzaje mogą wpłynąć na ostateczny smak potrawy. Wykorzystywanie kiełbasy w daniach jednogarnkowych, takich jak fasolka, jest praktyką zgodną z zasadami kuchni polskiej, w której proste, ale smaczne składniki są łączone, aby stworzyć sycące posiłki. Dodatkowo, kiełbasa jako źródło białka, wzbogaca wartość odżywczą dania, co jest istotne w kontekście diety zbilansowanej i dostosowanej do potrzeb energetycznych. W kontekście kulinarnym, dobór odpowiedniej kiełbasy, np. wieprzowej lub wędzonej, może znacząco wpłynąć na końcowy efekt smakowy, dlatego warto eksperymentować z różnymi rodzajami, aby znaleźć idealne połączenie.

Pytanie 38

Warzywa pokrojone w julienne przyjmują formę

A. kul

B. pasków

C. kostek

D. prostokątów

Krojenie warzyw w kostki to technika, w której składniki są dzielone na małe, regularne sześciany. Choć może być ona przydatna w niektórych potrawach, nie nadaje się do zastosowania w kontekście julienne, które wymaga długich i cienkich pasków. Podobnie, formowanie kulek wiąże się z techniką kulinarną, w której składniki są formowane w okrągłe kształty, co zupełnie nie odnosi się do definicji julienne. Z kolei krojenie w prostokąty, chociaż zbliżone do techniki julienne, nie spełnia jej kryteriów, ponieważ nie zapewnia charakterystycznych, wąskich pasków. Pomieszanie tych różnych technik może prowadzić do nieporozumień w kontekście przygotowywania potraw, a także wpłynąć na ich końcowy smak i prezentację. Właściwe krojenie warzyw jest kluczowe dla zachowania ich wartości odżywczych oraz estetycznego wyglądu potrawy. Dobre praktyki kulinarne wymagają znajomości odpowiednich technik krojenia i ich zastosowań, aby potrawy były nie tylko smaczne, ale także atrakcyjne wizualnie. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi technikami krojenia ma istotne znaczenie dla profesjonalnych kucharzy, którzy muszą być w stanie dostosować swoje umiejętności do wymagań różnych przepisów oraz oczekiwań gości.

Pytanie 39

W silnie kwaśnym środowisku kapusta czerwona zmienia kolor na

A. fioletowy

B. purpurowy

C. zielony

D. niebieski

Kapusta czerwona zawiera antocyjany, naturalne barwniki roślinne, które są odpowiedzialne za jej charakterystyczny kolor. W środowisku silnie kwaśnym, na przykład w obecności soku cytrynowego lub octu, pH otoczenia spada, co powoduje, że antocyjany zmieniają swój kolor na purpurowy. To zjawisko jest doskonale zrozumiałe w kontekście chemii kwasów i zasad, gdzie zmiana pH wpływa na strukturę chemiczną substancji. W praktyce wykorzystuje się to w kuchni, gdzie kapusta czerwona może być używana jako naturalny wskaźnik pH, co pozwala na zrozumienie, jak różne składniki wpływają na kolor potraw. Dodatkowo, znajomość reakcji antocyjanów na zmiany pH jest istotna w przemyśle spożywczym, gdzie barwniki roślinne stosuje się do produkcji naturalnych barwników do żywności, co jest zgodne z trendami zdrowego odżywiania i poszukiwania produktów bez sztucznych dodatków.

Pytanie 40

W magazynie, który jest wyposażony w umywalkę do mycia rąk, zlewowy stół, chłodziarkę oraz urządzenie do naświetlania promieniami UV, jakie produkty powinny być przechowywane?

A. mięsa

B. jaja

C. ryby

D. mleko

Odpowiedź "jaja" jest poprawna, ponieważ jaja są produktami spożywczymi, które wymagają szczególnej uwagi w kontekście przechowywania i higieny. W magazynie wyposażonym w umywalkę do rąk, stół ze zlewem i chłodziarkę, przechowywanie jaj jest zgodne z zaleceniami sanitarnymi. Jaja powinny być przechowywane w temperaturze nieprzekraczającej 7°C, co zapobiega rozwojowi bakterii, takich jak Salmonella. Dodatkowo, urządzenie do naświetlania promieniami UV może być wykorzystane do dezynfekcji powierzchni, co dodatkowo zwiększa bezpieczeństwo produktów. W praktyce, jaja powinny być przechowywane w oryginalnym opakowaniu i oddzielnie od innych produktów, aby zminimalizować ryzyko kontaminacji. Standardy HACCP (Hazard Analysis Critical Control Point) wskazują na konieczność odpowiedniego monitorowania warunków przechowywania, co jest szczególnie istotne w branży spożywczej. Dlatego w kontekście podanego wyposażenia, jaja są najbardziej odpowiednim produktem do przechowywania w takim magazynie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej