Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik architektury krajobrazu
Kwalifikacja: OGR.04 - Organizacja prac związanych z budową oraz konserwacją obiektów małej architektury krajobrazu
Data rozpoczęcia: 8 sierpnia 2025 19:30
Data zakończenia: 8 sierpnia 2025 19:39

Egzamin zdany!

Wynik: 32/40 punktów (80,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jak należy zabezpieczyć warstwę urodzajną gleby w trakcie wykonywania prac ziemnych?

A. Usunięcie warstwy urodzajnej gleby i składowanie jej w kontenerach budowlanych

B. Przykrycie gleby warstwą piasku w miejscach, gdzie będą realizowane zadania

C. Usunięcie warstwy urodzajnej gleby i składowanie jej w pryzmie

D. Zakrycie gleby folią w obszarach, gdzie będą prowadzone prace

Zabezpieczenie warstwy urodzajnej gleby podczas robót ziemnych jest naprawdę ważne, jeśli chcemy, żeby gleba była dobra i żeby rośliny mogły rozwijać się prawidłowo. Najlepiej jest ściągnąć tę warstwę urodzajną i przechować ją w pryzmie. Dzięki temu zachowujemy jej strukturę, a także mikroorganizmy oraz składniki odżywcze. Kiedy zmagazynujemy ziemię, łatwiej jest kontrolować wilgotność i zmniejszamy ryzyko jej degradacji, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju. Na przykład, w budowlance, jeśli odpowiednio zabezpieczymy glebę na terenach zielonych, później możemy ją wykorzystać do rekultywacji. To wszystko jest zgodne z wytycznymi, które podkreślają, żeby, jeśli się da, unikać uszkodzeń gleby podczas robót ziemnych.

Pytanie 2

Jakiego narzędzia należy używać do ręcznego wydobywania i transportu ziemi?

A. Szufli

B. Piaskówki

C. Wideł

D. Szpadla

Szpadla jest narzędziem, które jest powszechnie stosowane do ręcznego odspajania i załadunku ziemi, dzięki swojej konstrukcji i funkcjonalności. Jej długi, stabilny trzon oraz szerokie ostrze pozwalają na efektywne wbijanie w glebę, a następnie podnoszenie i przenoszenie materiału. W praktyce, szpadla idealnie nadaje się do wykonywania prac ogrodniczych, budowlanych oraz przy kopaniu rowów, dołów czy sadzeniu roślin. Warto również zaznaczyć, że szpadla jest narzędziem zgodnym z zasadami ergonomii, co zmniejsza ryzyko urazów podczas długotrwałego użytkowania. Dobór odpowiedniej szpadli, na przykład z ostrzem stalowym do cięższych gleb, może zdecydowanie wpłynąć na efektywność pracy. Użycie szpadli jest zgodne z najlepszymi praktykami w obszarze zarządzania przestrzenią oraz zrównoważonego rozwoju, gdyż pozwala na minimalizację wpływu na środowisko naturalne poprzez ręczne, a nie mechaniczne prace ziemne.

Pytanie 3

Następuje budowa drogi pieszo-jezdnej z nawierzchnią ścieralną wykonaną z betonowej kostki brukowej. Jaką czynność powinno się przeprowadzić tuż po wykorytowaniu terenu pod tę nawierzchnię?

A. Ustawienie obrzeży na ławie betonowej

B. Położenie warstwy wiążącej

C. Położenie warstwy odsączającej

D. Układanie kostek brukowych kamiennych

Ustawienie obrzeży na betonie to naprawdę ważny krok, gdy planujesz budowę nawierzchni z kostki brukowej. Obrzeża działają jak granice i zapobiegają przesuwaniu się kostek, co jest kluczowe dla stabilności całej konstrukcji. Po wykorytowaniu podłoża, powinieneś umieścić obrzeża na mocnym fundamencie, czyli na ławie betonowej. Betoniak daje potrzebną moc i trwałość, a to są rzeczy, które są zgodne z normami budowlanymi. W praktyce, ława betonowa musi być zrobiona zgodnie z wytycznymi technicznymi, żeby miała odpowiednią nośność i była odporna na różne warunki pogodowe. Jak już obrzeża są na miejscu, można przejść do układania warstwy odsączającej, co jest mega ważne dla drenażu, żeby woda się nie gromadziła. Dbanie o te szczegóły w budowie jest kluczowe, bo dzięki temu uzyskasz trwałą nawierzchnię, która posłuży przez długie lata.

Pytanie 4

Jaką długość będzie miała zbiornik wodny na planie w skali 1:50, jeśli jego rzeczywista długość wynosi 4 m?

A. 4 cm

B. 16 cm

C. 2 cm

D. 8 cm

Odpowiedź 8 cm jest prawidłowa, ponieważ w skali 1:50 oznacza, że każdy 1 cm na planie odpowiada 50 cm w rzeczywistości. Długość zbiornika wodnego wynosi 4 m, co przelicza się na 400 cm w rzeczywistości. Aby znaleźć długość zbiornika na planie, dzielimy rzeczywistą długość przez skalę: 400 cm / 50 = 8 cm. Tego typu przeliczenia są istotne w różnych dziedzinach, takich jak architektura, inżynieria czy planowanie przestrzenne, gdzie dokładne odwzorowanie obiektów w zmniejszonej skali jest kluczowe. Umożliwia to projektantom i inżynierom efektywne planowanie i komunikację wizualną. Ważne jest zrozumienie, jak używać skal w projektach, aby uniknąć błędów i zapewnić, że wszystkie elementy projektu będą odpowiednio wyważone i proporcjonalne.

Pytanie 5

Aby wzmocnić brzegi zbiornika wodnego poprzez faszynowanie, należy użyć

A. nasiona traw, perforowane płyty betonowe

B. kamienie, kosze z metalowej siatki

C. drewniane kołki, cienkie gałęzie drzew lub krzewów

D. grodnice winylowe, żwir

Drewniane kołki oraz cienkie gałęzie drzew lub krzewów stanowią efektywną metodę faszynowania, która jest szeroko stosowana w celu umocnienia brzegów oczek wodnych. Technika ta polega na tworzeniu naturalnych barier, które pomagają w stabilizacji gruntu i ograniczają erozję. Przy odpowiednim umiejscowieniu drewnianych kołków wzdłuż brzegu oraz ich połączeniu z gałęziami, uzyskuje się strukturalną podporę, która wspiera roślinność i poprawia bioróżnorodność w ekosystemie wodnym. Praktyczne przykłady wykorzystania tej metody można znaleźć w projektach związanych z rekultywacją terenów podmokłych oraz w ochronie gatunków ryb i ptaków, które korzystają z takich siedlisk. Dodatkowo, stosowanie naturalnych materiałów, takich jak drewno, wpisuje się w zasady zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska, gdyż pozwala na harmonijne wkomponowanie budowli w otaczający krajobraz. Warto podkreślić, że metoda ta nie tylko zapobiega erozji, ale również przyczynia się do poprawy jakości wód poprzez zatrzymywanie osadów i filtrację zanieczyszczeń.

Pytanie 6

Od jakiej czynności należy rozpocząć realizację projektu stawu?

A. Wykonania przegrody kapilarnej

B. Wyznaczenia głębokości zbiornika w terenie

C. Wyznaczenia obrysu zbiornika w terenie

D. Wykonania wykopu

Wyznaczenie obrysu zbiornika w terenie jest kluczowym krokiem w realizacji projektu oczka wodnego, ponieważ stanowi fundament dla dalszych działań budowlanych. Poprawne wyznaczenie obrysu umożliwia określenie optymalnych wymiarów i kształtu zbiornika, co ma znaczenie zarówno dla estetyki, jak i funkcjonalności. Przy tworzeniu oczka wodnego należy również uwzględnić lokalne uwarunkowania, takie jak warunki glebowe, przepływ wód gruntowych oraz istniejące elementy krajobrazu. W praktyce można użyć sznurków, stake'ów oraz poziomicy, aby precyzyjnie wyznaczyć granice zbiornika. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy pozwala na uniknięcie wielu problemów, takich jak niewłaściwa głębokość zbiornika, co może prowadzić do szybkiego zarastania glonami lub problemów z ekosystemem wodnym. Dobre praktyki inżynierskie wskazują, że planowanie i wyznaczanie obrysu powinno być realizowane na etapie projektowania, a także powinno uwzględniać przyszłe zmiany w otoczeniu oraz dostępność dla konserwacji.

Pytanie 7

Gdy okrągłe oczko wodne w planie ogrodu o skali 1:250 ma średnicę 1,40 cm, jaki jest jego rzeczywisty promień?

A. 7,50 m

B. 2,50 m

C. 3,75 m

D. 1,75 m

Przy rozwiązywaniu tego zadania ważne jest zrozumienie podstawowych zasad konwersji jednostek w kontekście skali. W przypadku podanych odpowiedzi, pojawiają się typowe błędy myślowe, takie jak pomylenie skali z rzeczywistymi wymiarami lub niewłaściwe przeliczenia. Zauważmy, że wiele osób może błędnie przyjąć, że pomnożenie średnicy przez skalę daje wynik w metrach bez uprzedniego przeliczenia jednostek. Takie podejście prowadzi do zafałszowania obliczeń, co skutkuje niewłaściwymi odpowiedziami, jak 3,75 m, 2,50 m oraz 7,50 m, które są nieadekwatne do rzeczywistych wymiarów. Na przykład, przyjmując, że średnica to 1,40 cm i przeliczając ją na metry, otrzymujemy 0,014 m, co w połączeniu z skalą daje 3,5 m. Następnie, niepoprawne dzielenie tej wartości przez 2 prowadzi do błędnych wyników. Ponadto, takie pomyłki mogą wynikać z braku zrozumienia, jak ważne jest zachowanie odpowiednich proporcji i skali przy projektowaniu przestrzeni. W praktyce, umiejętność analizy wymiarów i skali jest kluczowa dla wszystkich projektów związanych z architekturą i inżynierią, a ich zrozumienie jest podstawą efektywnego projektowania.

Pytanie 8

Jakie rozwiązanie najlepiej wykorzystać do zabezpieczenia brzegów szybko płynącego strumienia?

A. narzut kamienny

B. palisady drewniane

C. dren faszynowy

D. zadarnione rynny

Narzut kamienny jest skutecznym rozwiązaniem w zabezpieczeniu brzegów wartkiego strumienia ze względu na swoje właściwości hydrodynamiczne i fizyczne. Ponieważ strumienie o dużym przepływie mogą powodować erozję brzegów, zastosowanie narzutu kamiennego pozwala na rozproszenie energii wody, co znacznie zmniejsza ryzyko ich uszkodzenia. Kamienie wykorzystane w narzucie muszą być odpowiednio dobrane pod względem wielkości i masy, aby mogły skutecznie opierać się sile wody. Przykładem zastosowania narzutu kamiennego są wzmocnienia brzegów rzek w regionach narażonych na powodzie, gdzie utrzymanie stabilności terenu jest kluczowe. Warto także zauważyć, że narzut kamienny jest zgodny z dobrą praktyką inżynieryjną, która podkreśla znaczenie ochrony naturalnych ekosystemów hydrologicznych. Dodatkowo, zastosowanie narzutu kamiennego jest często preferowane ze względu na jego trwałość oraz możliwość integracji z otoczeniem, co sprzyja zachowaniu lokalnej fauny i flory.

Pytanie 9

Jakiego typu jest obecny krajobraz tundry?

A. pierwotny

B. kulturowy harmonijny

C. naturalny

D. kulturowy dysharmonijny

Odpowiedź "pierwotny" jest poprawna, ponieważ współczesny krajobraz tundry jest wynikiem długotrwałych procesów przyrodniczych, które miały miejsce w różnych epokach geologicznych. Tundra jest ekosystemem, który charakteryzuje się specyficznymi warunkami klimatycznymi oraz unikalnymi formami życia, w tym roślinnością przystosowaną do niskich temperatur i krótkiego okresu wegetacyjnego. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest planowanie ochrony przyrody w regionach tundrowych, gdzie istotne jest zrozumienie naturalnych procesów ekologicznych oraz ich zachowania w odpowiedzi na zmiany klimatyczne. W dobrze zarządzanych terenach tundry, takich jak parki narodowe, stosuje się praktyki ochrony, które uwzględniają pierwotny charakter tego ekosystemu, minimalizując wpływ działalności ludzkiej oraz wspierając zachowanie bioróżnorodności. Ponadto, standardy ochrony środowiska, takie jak Ramsar, podkreślają znaczenie pierwotnych ekosystemów dla zachowania równowagi ekologicznej na Ziemi.

Pytanie 10

Ile wynosi nakład robocizny na budowę ścian prostokątnych piaskownic z betonu żwirowego, jeśli koszt robocizny na 1 m3 to 13,53 r-g, a wymiary ściany to szerokość 20 cm, wysokość 50 cm i długość 10 m?

A. 1,353 r-g

B. 135,3 r-g

C. 13,53 r-g

D. 0,1353 r-g

Poprawna odpowiedź to 13,53 r-g, co wynika z faktu, że nakład robocizny na wykonanie 1 m3 ścian piaskownic z betonu żwirowego wynosi 13,53 r-g. Aby obliczyć całkowity nakład robocizny dla podanych wymiarów ściany, należy najpierw obliczyć objętość tej ściany. Wymiary ściany to szerokość 20 cm (0,2 m), wysokość 50 cm (0,5 m) oraz długość 10 m. Obliczając objętość, stosujemy wzór: V = szerokość x wysokość x długość, co daje V = 0,2 m x 0,5 m x 10 m = 1 m3. Ponieważ nakład robocizny wynosi 13,53 r-g na 1 m3, całkowity nakład robocizny dla tej ściany wynosi 13,53 r-g. Tego rodzaju obliczenia są standardową praktyką w branży budowlanej, gdzie dokładne oszacowanie kosztów robocizny jest kluczowe dla zarządzania projektem oraz efektywności budowy. Warto również zwrócić uwagę na wpływ na harmonogram realizacji prac i budżet projektu, gdzie precyzyjna kalkulacja robocizny pozwala uniknąć opóźnień oraz przekroczeń kosztów.

Pytanie 11

Jaką wartość osiągnie koszt robocizny przy instalacji 25 sztuk ławek parkowych o długości 1,80 m każda, jeżeli wydatki na robociznę wynoszą 3,15 r-g/1 m długości ławki, a stawka za jedną roboczogodzinę wynosi 15,00 zł?

A. 21 262,50 zł

B. 141,75 zł

C. 2 126,25 zł

D. 1 417,50 zł

W przypadku niepoprawnych odpowiedzi warto zwrócić uwagę na kilka kluczowych zagadnień. Po pierwsze, wiele osób może źle zinterpretować dane dotyczące nakładów na robociznę, co prowadzi do błędnych obliczeń. Na przykład, jeżeli ktoś obliczy całkowitą długość ławek jako 25, zamiast 45 metrów, wartości robocizny będą znacznie zaniżone. Ponadto, należy pamiętać o tym, że stawka za roboczogodzinę nie była odpowiednio uwzględniona w przypadku nieprawidłowych odpowiedzi. W obliczeniach kosztów robocizny często pomijany jest istotny krok przekształcania roboczogodzin na wartość pieniężną. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że taki błąd prowadzi do znaczących różnic w końcowych kosztach. Ponadto, niektórzy mogą przyjąć nieodpowiednie wskaźniki robocizny, co również wpływa na całkowity wynik finansowy. W praktyce budowlanej, szczególnie przy projektach o większej skali, te błędy mogą kumulować się, prowadząc do poważnych przekroczeń budżetowych. Zastosowanie dokładnych metod obliczeniowych oraz ścisłe przestrzeganie standardów branżowych jest kluczowe dla uniknięcia takich pułapek.

Pytanie 12

Termin rekultywacji dotyczy działań mających na celu

A. odzyskanie wartości użytkowej terenów zdegradowanych

B. usunięcie bieżących uszkodzeń struktury zabytkowej

C. odtworzenie historycznego ogrodu zgodnie z materiałami archiwalnymi

D. zapewnienie funkcji pierwotnej terenom poddanym degradacji

Odpowiedź dotycząca przywrócenia wartości użytkowej terenom zdegradowanym jest prawidłowa, ponieważ rekultywacja to proces mający na celu restaurację ekosystemów, które uległy degradacji z powodu działalności człowieka, takich jak przemysł, rolnictwo czy urbanizacja. Celem rekultywacji jest przywrócenie tych terenów do stanu, który umożliwia ich ponowne wykorzystanie. W praktyce może to obejmować działania takie jak oczyszczanie gleby z zanieczyszczeń, przywracanie naturalnych siedlisk oraz rekonstrukcję elementów krajobrazu. Kluczową rolę w tym procesie odgrywają standardy takie jak ISO 14001 dotyczące zarządzania środowiskowego, które promują zrównoważony rozwój i odpowiedzialne gospodarowanie zasobami. Przykładem może być rekultywacja terenów pokopalnianych, gdzie zniszczone obszary są przekształcane w tereny zielone, parki lub tereny rekreacyjne, co przynosi korzyści nie tylko środowisku, ale również lokalnej społeczności.

Pytanie 13

Jakie urządzenie na placu zabaw jest przeznaczone dla najstarszych dzieci?

A. Przeplotnia

B. Kąpielisko z piaskiem

C. Rura zjeżdżalniowa

D. Biedronka

Przeplotnia to naprawdę fajny element na plac zabaw, stworzony z myślą o starszych dzieciach, takich w wieku od 5 do 12 lat. To konstrukcja, która świetnie rozwija umiejętności motoryczne, siłę, równowagę i koordynację. W tym okresie rozwoju to naprawdę ważne. W odróżnieniu od takich rzeczy jak piaskownica czy zjeżdżalnia, przeplotnia jest bardziej wymagająca fizycznie, co pozwala dzieciakom lepiej radzić sobie z ruchomością i sprawnością. Są też normy, jak PN-EN 1176, które mówią, że trzeba dostosować sprzęt do wieku dzieci. To ważne, żeby było bezpiecznie i żeby dzieci miały odpowiednie wyzwania. Często można ją spotkać w szkolnych placach zabaw, gdzie dzieci mogą aktywnie spędzać czas w przerwach, a przy okazji rozwijać umiejętności społeczne i fizyczne.

Pytanie 14

Zgodnie z regulacjami prawa budowlanego, co nie jest uznawane za obiekt małej architektury?

A. kapliczka

B. fontanna

C. altana

D. piaskownica

Altana, zgodnie z przepisami prawa budowlanego, jest klasyfikowana jako obiekt budowlany, który wymaga pozwolenia na budowę, jeżeli jego powierzchnia przekracza określone limity. W praktyce, altana nie jest klasyfikowana jako mała architektura, ponieważ te obiekty są związane z większymi konstrukcjami, które mają zaspokajać potrzeby użytkowe i estetyczne przestrzeni publicznej. Mała architektura odnosi się do elementów takich jak wodotryski, kapliczki, czy inne obiekty, które są zazwyczaj znacznie mniejsze i nie mają takiego samego wpływu na otoczenie. Przykłady małej architektury obejmują ławki, kosze na śmieci, czy fontanny, które są projektowane z myślą o uzupełnieniu przestrzeni publicznej, ale nie wymagają skomplikowanego procesu budowlanego. Ważne jest zrozumienie różnicy między obiektami budowlanymi a małą architekturą, aby móc prawidłowo stosować przepisy prawa budowlanego oraz planować przestrzeń miejską.

Pytanie 15

Jakiej techniki należy użyć do zapewnienia odpowiedniego drenażu na terenie podmokłym przed budową ścieżki?

A. Zastosowanie drenażu francuskiego

B. Wykorzystanie folii izolacyjnej

C. Podsypanie terenu piaskiem

D. Ułożenie podbudowy z żwiru

Drenaż francuski to jedna z najskuteczniejszych metod odwadniania terenów podmokłych, szczególnie przed przystąpieniem do budowy takich obiektów jak ścieżki. Technika ta polega na wykopaniu rowu, który wypełniony jest materiałem przepuszczalnym, takim jak żwir lub drobne kamienie, oraz rurą perforowaną, która odprowadza wodę z powierzchni do odpowiedniego miejsca odpływu. Kluczem do skuteczności drenażu francuskiego jest jego zdolność do efektywnego zbierania i odprowadzania nadmiaru wody z gleby, co zapobiega nadmiernemu nawodnieniu terenu, które mogłoby prowadzić do osłabienia konstrukcji ścieżki. Zastosowanie tej metody jest zgodne z dobrymi praktykami w budowie obiektów małej architektury krajobrazu, zapewniając długotrwałą stabilność i funkcjonalność ścieżki. W praktyce, drenaż francuski jest często stosowany w projektach krajobrazowych z uwagi na jego skuteczność i stosunkowo niskie koszty realizacji. Co więcej, pozwala on na zachowanie estetyki otoczenia, co jest istotne w przypadku terenów rekreacyjnych i parków.

Pytanie 16

Aby uniknąć pękania muru oporowego z konstrukcją murowaną w wyniku zmiennych temperatur, należy zastosować

A. izolację poziomą

B. fundamenty punktowe

C. rynny stokowe

D. przerwy dylatacyjne

Przerwy dylatacyjne są kluczowym elementem w projektowaniu murków oporowych, szczególnie w konstrukcjach murowanych, które są narażone na zmiany temperatury oraz różne inne czynniki środowiskowe. Dylatacje pozwalają na swobodne przemieszczenie się elementów budowlanych, ograniczając powstawanie naprężeń wewnętrznych, które mogą prowadzić do pękania materiałów. W praktyce, przerwy dylatacyjne powinny być projektowane zgodnie z normami budowlanymi, takimi jak PN-EN 1992, które dostarczają wskazówek dotyczących rozstawu i szerokości dylatacji w zależności od materiałów i warunków eksploatacyjnych. W przypadku murków oporowych zaleca się umieszczanie dylatacji co kilka metrów, aby zminimalizować ryzyko deformacji. Przykładem zastosowania przerw dylatacyjnych są konstrukcje mostowe, gdzie ich obecność jest kluczowa dla zapewnienia trwałości i bezpieczeństwa budowli. Zastosowanie dylatacji w murkach oporowych jest więc niezbędne dla ich długowieczności i stabilności, wpływając na ich odpowiednią funkcjonalność oraz bezpieczeństwo.

Pytanie 17

Jakie materiały oraz sprzęt są wymagane do przeprowadzenia renowacji i ochrony przed korozją biologiczną kamiennej okładziny na murze oporowym?

A. Impregnat na bazie żywicy i myjka ciśnieniowa

B. Lakierobejca oraz gąbka ścierna

C. Farba antykorozyjna i szczotka druciana

D. Bejca oraz szczotka z plastiku

Impregnat na bazie żywicy jest kluczowym materiałem do odnowienia i zabezpieczenia kamiennej okładziny murka oporowego przed korozją biologiczną. Żywice sprawiają, że impregnaty są odporne na działanie wody oraz zanieczyszczeń, co minimalizuje ryzyko powstawania pleśni, grzybów i innych mikroorganizmów. Stosowanie myjki ciśnieniowej wcześniej przed nałożeniem impregnatu pozwala na dokładne usunięcie brudu, osadów oraz wszelkich elementów organicznych, które mogłyby obniżyć skuteczność impregnacji. Dobrym przykładem zastosowania takiego zestawu materiałów jest konserwacja murków oporowych w ogrodach oraz na terenach zielonych, gdzie narażone są na działanie wilgoci i zmiennych warunków atmosferycznych. Użycie odpowiednich produktów według standardów branżowych, takich jak normy PN-EN 1504 dotyczące ochrony betonu, zapewnia długotrwałą ochronę. Takie podejście do konserwacji nie tylko wydłuża żywotność konstrukcji, ale również poprawia jej estetykę.

Pytanie 18

Jaką nawierzchnię warto wykorzystać w lesie parkowym?

A. Bitumiczną

B. Gruntową

C. Betonową

D. Tłuczniową

Odpowiedź gruntowa jest prawidłowa, ponieważ nawierzchnie gruntowe są najbardziej odpowiednie dla parków leśnych ze względu na ich naturalny charakter. Tego rodzaju nawierzchnia pozwala na lepsze wchłanianie wody, co przyczynia się do zachowania lokalnego mikroklimatu oraz sprzyja życiu roślin i zwierząt. Dodatkowo, nawierzchnie gruntowe są mniej inwazyjne dla ekosystemu, co minimalizuje ryzyko degradacji środowiska. Przykładowo, w wielu parkach narodowych stosuje się ścieżki gruntowe, które umożliwiają spacerowiczom poruszanie się w bliskim kontakcie z naturą, a także zmniejszają ryzyko erozji gleby. Dobrze zaprojektowane i utrzymane nawierzchnie gruntowe mogą być dostosowane do zmieniających się warunków atmosferycznych oraz obciążeń ruchu. Istotne jest, aby przed wyborem nawierzchni gruntowej przeprowadzić odpowiednie badania gleby i hydrologii, co pozwoli na optymalne dopasowanie techniczne do lokalnych warunków.

Pytanie 19

Jakie elementy powinny być zastosowane w projektowaniu, aby uzyskać statyczny charakter kompozycji wnętrza krajobrazowego?

A. asymetrię i barwy kontrastowe

B. symetrię i barwy kontrastowe

C. symetrię i barwy stonowane

D. asymetrię i barwy stonowane

Odpowiedź dotycząca symetrii i barw stonowanych jako elementów charakterystyki statycznej kompozycji wnętrza krajobrazowego jest prawidłowa, ponieważ symetria w projektowaniu wnętrz i krajobrazów wprowadza harmonię i równowagę, co jest kluczowe dla odczucia stabilności i spokoju. Przykłady zastosowania symetrii można znaleźć w klasycznych ogrodach, gdzie elementy takie jak alejki, rabaty kwiatowe czy fontanny są układane w lustrzanym odbiciu. Barwy stonowane, takie jak pastelowe odcienie zieleni, beżu czy szarości, wspierają ten efekt, tworząc delikatne i łagodzące wrażenie. W praktyce architektonicznej warto również stosować te zasady, aby zapewnić estetyczność przestrzeni rekreacyjnych, w których użytkownicy mogą się zrelaksować. Ponadto, zgodnie z zasadami projektowania krajobrazu, harmonijna kompozycja wpływa pozytywnie na samopoczucie i zdrowie psychiczne osób przebywających w takich przestrzeniach, co czyni te techniki nie tylko estetycznymi, ale i funkcjonalnymi.

Pytanie 20

Aby osiągnąć subiektywny charakter ogrodu, powinno się go zaprojektować w sposób, który sprawi, że liczba otworów w ścianach

A. musi mieścić się w przedziale od 50 do 60%

B. powinna wynosić od 30 do 40%

C. musi przekraczać 60%

D. nie powinna przekraczać 30%

Odpowiedzi, które sugerują, że ilość otwarć w ścianach powinna wynosić od 30 do 40%, nie przekraczać 30% lub wynosić od 50 do 60%, są oparte na błędnych założeniach dotyczących projektowania przestrzeni ogrodowych. Przede wszystkim, ograniczenie ilości otwarć w ścianach do niskiego procentu może prowadzić do wrażenia klaustrofobii i ograniczonego dostępu do naturalnego światła, co jest sprzeczne z ideą tworzenia atrakcyjnych wnętrz ogrodowych. Spójrzmy na przykład na odpowiedzi sugerujące przedział od 30 do 40% — tak niski procent otwarć nie tylko zmniejsza potencjał integracji z otoczeniem, ale także wpływa negatywnie na mikroklimat wewnętrzny, co może skutkować niekomfortowymi warunkami użytkowania. Podobnie, sugerowanie, aby otwarcia nie przekraczały 30%, może prowadzić do braku naturalnej wentylacji, co jest kluczowe dla zdrowia roślin i komfortu użytkowników. Z kolei odpowiedź dotycząca przedziału od 50 do 60% również nie spełnia wymagań, ponieważ nie zapewnia wystarczającej ilości światła i przestrzeni, które są niezbędne do stworzenia subiektywnego i przyjemnego wnętrza. Podsumowując, projektowanie przestrzeni ogrodowych powinno koncentrować się na maksymalizacji otwarć, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju oraz dobrymi praktykami w architekturze krajobrazu.

Pytanie 21

Który sposób budowy murka pozwala na obsadzenie go roślinami?

A. W klin.

B. W piątkę.

C. Na sucho.

D. Na zaprawę.

Układanie murka na sucho to technika, która pozwala na naturalne wkomponowanie go w otoczenie, umożliwiając roślinom rozwój w szczelinach pomiędzy kamieniami czy cegłami. Dzięki temu murek staje się elementem zielonej architektury, co sprzyja bioróżnorodności. Przykładem praktycznego zastosowania tej metody jest budowanie murków oporowych w ogrodzie, gdzie szczeliny mogą być obsadzone sukulentami, mchem czy innymi roślinami. Tego typu układy wykazują wysoką odporność na warunki atmosferyczne, ponieważ brak zaprawy pozwala na swobodny przepływ wody, co zmniejsza ryzyko ich uszkodzenia przez mróz. W kontekście standardów budowlanych, układanie na sucho powinno być zgodne z wytycznymi dotyczącymi konstrukcji ekologicznych, które promują zrównoważony rozwój i minimalizację wpływu na środowisko.

Pytanie 22

Park kulturowy jest tworzony na podstawie ustawy

A. Prawo budowlane z dnia 7 lipca 1994 r

B. o ochronie przyrody z dnia 16 kwietnia 2004 r

C. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami z dnia 23 lipca 2003 r

D. Prawo ochrony środowiska z dnia 27 kwietnia 2001 r

Chociaż inne wymienione akty prawne dotyczą ważnych aspektów ochrony środowiska i budownictwa, nie są bezpośrednio związane z tworzeniem parków kulturowych. Prawo budowlane z dnia 7 lipca 1994 r. koncentruje się na regulacjach dotyczących procesu budowlanego, a nie na ochronie dziedzictwa kulturowego. Z kolei ustawa o ochronie przyrody z dnia 16 kwietnia 2004 r. dotyczy ochrony zasobów przyrody oraz ekosystemów, co również nie jest równoznaczne z instytucją parku kulturowego. Prawo ochrony środowiska z dnia 27 kwietnia 2001 r. zajmuje się regulacjami dotyczącymi ochrony środowiska naturalnego, co również odbiega od głównego celu parków kulturowych, który to cel koncentruje się na zachowaniu dziedzictwa kulturowego. Głównym błędem myślowym w odpowiedziach błędnych jest mylenie ochrony zabytków z szeroką ochroną środowiska, co prowadzi do nieporozumienia w zrozumieniu roli i celu parków kulturowych. Parki kulturowe nie są dedykowane ochronie przyrody, lecz skupiają się na ochronie zbiorów kulturowych oraz architektonicznych, co jest kluczowe dla zachowania tożsamości kulturowej danego regionu.

Pytanie 23

Jakiego materiału należy użyć do stworzenia górnej warstwy nawierzchni kortu tenisowego?

A. Płyty betonowe

B. Cegła klinkierowa

C. Kamienie rzeczne

D. Mączka ceglana

Mączka ceglana jest najczęściej stosowanym materiałem do budowy wierzchniej warstwy nawierzchni kortów tenisowych, ponieważ zapewnia odpowiednią przyczepność oraz amortyzację podczas gry. Jest to materiał naturalny, który charakteryzuje się dobrą przepuszczalnością wody, co pozwala na szybkie osuszanie powierzchni po opadach deszczu. Co więcej, mączka ceglana sprzyja dynamicznej grze, umożliwiając graczom łatwiejsze hamowanie i zmianę kierunku. W praktyce, nawierzchnie z mączki ceglanej wymagają regularnego nawadniania, co zapobiega ich przesuszeniu i pękaniu, a także konieczności kontrolowania poziomu granulacji mączki, aby utrzymać optymalne warunki gry. Warto również zauważyć, że korty z mączki ceglanej są mniej kontuzjogenne w porównaniu do nawierzchni twardych, co czyni je preferowanym wyborem dla wielu profesjonalnych i amatorskich graczy. Ponadto, mączka ceglana sprzyja długowieczności kortu, ponieważ ma zdolność do samoregeneracji i łatwego dostosowywania się do warunków atmosferycznych.

Pytanie 24

Jaką formą ochrony środowiska naturalnego objęty jest teren, aby zabezpieczyć istniejące na nim specyficzne rodzaje siedlisk naturalnych oraz gatunki uznawane za cenne i zagrożone w skali całej Europy?

A. Rezerwat przyrody

B. Pomnik przyrody

C. Park krajobrazowy

D. Obszar Natura 2000

Obszary Natura 2000 to taka sieć ochrony przyrody w Unii Europejskiej, która ma na celu zachowanie cennych ekosystemów i zagrożonych gatunków roślin i zwierząt. To naprawdę ważne, bo obejmuje różne siedliska, zarówno te lądowe, jak i wodne. Co do celów Natura 2000, to chodzi głównie o ochronę siedlisk i gatunków, które są uznawane za cenne czy zagrożone. To wszystko jest zgodne z unijnymi dyrektywami, takimi jak Dyrektywa Siedliskowa i Dyrektywa Ptasia. Dzięki tym obszarom, państwa członkowskie muszą działać na rzecz ochrony tych miejsc. Moim zdaniem, to bardzo pozytywnie wpływa na różnorodność biologiczną. Na przykład, można zauważyć, że powstają programy ochrony gatunków, monitoruje się stan siedlisk, a lokalne społeczności są angażowane w działania proekologiczne. Takie standardy Natura 2000 pomagają zharmonizować działania w krajach europejskich, co jest kluczowe w długofalowej ochronie naszego środowiska.

Pytanie 25

Na warstwę użytkową rowerowego szlaku w obszarze miejskim należy zastosować nawierzchnię

A. żwirową

B. gruntową

C. tłuczniową

D. bitumiczną

Wybór nawierzchni gruntowej dla ścieżek rowerowych jest nieodpowiedni, ponieważ tego typu nawierzchnie są zazwyczaj niestabilne i mogą ulegać erozji, co prowadzi do powstawania nierówności oraz trudności w użytkowaniu, zwłaszcza w warunkach deszczowych. Gruntowe ścieżki mogą być również podatne na błoto, co zniechęca do korzystania z nich, a rowerzyści mogą napotykać trudności w poruszaniu się. Tłuczniowe nawierzchnie, z kolei, mimo że oferują lepszą stabilność niż gruntowe, mogą być niewygodne ze względu na nierówną powierzchnię, co wpływa na komfort jazdy. Dodatkowo, tłuczeń nie zawsze dobrze odprowadza wodę, co może prowadzić do zbierania się wody na powierzchni, a to stwarza ryzyko kontuzji. Żwirowe nawierzchnie, choć są bardziej estetyczne, są często nieodpowiednie dla intensywnego ruchu rowerowego, ponieważ nie zapewniają wystarczającej stabilności i mogą prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Wybierając nawierzchnię dla ścieżek rowerowych, należy kierować się standardami, które zalecają stosowanie materiałów odpornych na warunki atmosferyczne oraz zapewniających bezpieczeństwo użytkowników, co w przypadku omawianych opcji najlepiej spełnia nawierzchnia bitumiczna.

Pytanie 26

Aby zachować naturalny wygląd słojów i barwę drewna, z którego wykonano siedzisko ławki, podczas prac renowacyjnych konieczne jest jego pomalowanie

A. lakierem bezbarwnym

B. farbą olejną

C. farbą lateksową

D. bejcą wodną

Wybór bejcy wodnej, farby olejnej czy farby lateksowej do ochrony siedziska ławki z drewna nie jest właściwy, gdyż każda z tych opcji ma swoje ograniczenia, które mogą negatywnie wpłynąć na estetykę oraz trwałość drewna. Bejca wodna, choć może podkreślać kolor drewna, nie tworzy wystarczającej warstwy ochronnej, co może prowadzić do szybszego uszkodzenia materiału pod wpływem wilgoci czy zabrudzeń. Dodatkowo, bejce mają tendencję do wchłaniania się w strukturę drewna, co sprawia, że naturalny rysunek słojów jest niejednokrotnie maskowany. Farba olejna, z kolei, całkowicie pokrywa powierzchnię drewna, co skutkuje utratą naturalnego wyglądu i tekstury. Choć zapewnia dobrą ochronę, jej zastosowanie w renowacji siedzisk mebli drewnianych może być nieefektywne, gdyż wymaga długiego czasu schnięcia oraz jest bardziej podatna na łuszczenie się. Farby lateksowe, mimo że są łatwe w aplikacji i dostępne w wielu kolorach, również nie są najlepszym wyborem do drewna, ponieważ ich charakterystyka sprawia, że nie współpracują optymalnie z naturalnymi procesami drewna, co może prowadzić do pękania i łuszczenia się powłoki. Dlatego kluczowe jest, aby w renowacji drewnianych elementów meblowych stosować produkty, które nie tylko chronią drewno, ale także zachowują jego naturalną urodę, a lakier bezbarwny stanowi najlepsze rozwiązanie w tej kwestii.

Pytanie 27

Który materiał najlepiej nadaje się na nawierzchnię placu zabaw, aby zmaksymalizować bezpieczeństwo dzieci?

A. Beton

B. Piasek

C. Drewniane deski

D. Asfalt

Piasek jest popularnym materiałem stosowanym na nawierzchniach placów zabaw z kilku powodów. Przede wszystkim jest on naturalnym amortyzatorem, co oznacza, że skutecznie pochłania energię upadków, minimalizując ryzyko urazów. Kiedy dzieci biegają, skaczą lub upadają, piasek zmniejsza siłę uderzenia, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa, zwłaszcza w strefach pod urządzeniami do wspinaczki czy huśtawkami. Dodatkowo, piasek jest materiałem, który można łatwo utrzymać w czystości, a jego koszt jest stosunkowo niski. Jest również przyjazny dla środowiska, ponieważ nie zawiera szkodliwych substancji chemicznych. Warto zauważyć, że zgodnie z wytycznymi wielu organizacji zajmujących się bezpieczeństwem dzieci, takich jak ASTM International, piasek jest klasyfikowany jako bezpieczny materiał dla placów zabaw. Jest on również przyjemny w dotyku, co zachęca dzieci do zabawy. Piasek pełni także funkcję edukacyjną, pozwalając dzieciom na rozwijanie kreatywności poprzez budowanie zamków czy tworzenie innych konstrukcji.

Pytanie 28

Określ rzeczywistą długość siedziska ławki, która na schemacie technicznym obiektu w skali 1:50 ma 4 cm.

A. 3,50 m

B. 2,00 m

C. 1,50 m

D. 2,50 m

Odpowiedź 2,00 m jest prawidłowa, ponieważ w projekcie technicznym w skali 1:50, każdy centymetr na rysunku odpowiada 50 centymetrom w rzeczywistości. Skala 1:50 oznacza, że długość rzeczywista jest 50 razy większa od długości na rysunku. Zatem, aby obliczyć rzeczywistą długość siedziska ławki, należy pomnożyć długość na rysunku (4 cm) przez współczynnik skali (50). Wykonując to obliczenie: 4 cm x 50 = 200 cm, co jest równoznaczne z 2,00 m. W praktyce, przy projektowaniu obiektów architektonicznych, znajomość skal i umiejętność przeliczania wymiarów jest kluczowa, gdyż pozwala to na prawidłowe odwzorowanie projektów w rzeczywistości. Dobre praktyki inżynieryjne zawsze uwzględniają dokładne przeliczenia skali, aby zapewnić, że wszystkie elementy projektu będą miały odpowiednie wymiary i funkcjonalność w zastosowaniach rzeczywistych.

Pytanie 29

Jaką właściwą sekwencję działań należy podjąć przy budowie małej, roślinnej skarpy na gruncie o niskiej przepuszczalności?

A. Wykopanie, ułożenie martwicy, wykonanie drenażu z kamieni lub gruzu, nałożenie warstwy ziemi urodzajnej, wysiew nasion traw, uformowanie kształtu

B. Ułożenie martwicy, wykonanie drenażu z kamieni lub gruzu, uformowanie kształtu, wykopanie, nałożenie warstwy ziemi urodzajnej, wysiew nasion traw

C. Ułożenie martwicy, uformowanie kształtu, nałożenie warstwy ziemi urodzajnej, wykonanie wykopu, wykonanie drenażu z kamieni lub gruzu, wysiew nasion traw

D. Wykopanie, wykonanie drenażu z kamieni lub gruzu, ułożenie martwicy, nadanie kształtu, nałożenie warstwy ziemi urodzajnej, wysiew nasion traw

Wybór niewłaściwej kolejności czynności może prowadzić do licznych problemów podczas budowy skarpy. Na przykład, jeśli najpierw ułożona zostanie martwica, a później wykonany wykop, to może dojść do uszkodzenia warstwy organicznej, co negatywnie wpłynie na jej właściwości. Martwica jest istotna dla poprawy struktury gleby, jednak jej niewłaściwe osadzenie przed drenażem może skutkować zalewaniem gleby, co z kolei prowadzi do gnicia roślin i degradacji skarpy. Ponadto, nieodpowiednia kolejność działań związanych z uformowaniem kształtu skarpy po wysypaniu warstwy urodzajnej może uniemożliwić prawidłowe osadzenie ziemi, co skutkuje osuwiskami i brakiem stabilności. Wykonywanie drenażu dopiero po uformowaniu kształtu, jak sugeruje jedna z niepoprawnych odpowiedzi, uniemożliwia efektywne odwodnienie terenu, co jest krytyczne w przypadku gruntów o niskiej przepuszczalności. Bez odpowiedniego odprowadzenia wody, ryzyko erozji i degradacji roślinności znacznie wzrasta. Kluczowe jest zrozumienie, że prawidłowa sekwencja działań jest fundamentem każdej budowy, a pominięcie któregokolwiek z kroków w zalecanej kolejności może prowadzić do poważnych problemów strukturalnych oraz estetycznych. Dlatego ważne jest przestrzeganie ustalonych standardów budowlanych i dobrych praktyk, aby zapewnić efektywność i długotrwałość wykonanych prac.

Pytanie 30

Teodolit jest narzędziem geodezyjnym służącym do wykonywania pomiarów

A. kąta pionowego oraz wysokości

B. kąta poziomego oraz odległości

C. kąta pionowego oraz poziomego

D. kąta poziomego oraz wysokości

Teodolit to zaawansowane urządzenie geodezyjne, które umożliwia dokładne pomiary kątów zarówno pionowych, jak i poziomych. Prawidłowa odpowiedź wskazuje na zdolność teodolitu do rejestrowania kątów w dwóch płaszczyznach, co jest kluczowe w geodezji, inżynierii oraz budownictwie. W praktyce, teodolit jest używany do precyzyjnych pomiarów, które są niezbędne w procesach związanych z wytyczaniem tras, ustalaniem granic działek czy też w budowie obiektów. Ponadto, umiejętność pomiaru kątów pionowych pozwala na określenie różnic wysokości między punktami, co jest istotne w kontekście tworzenia równań terenu. Nowoczesne teodolity są wyposażone w cyfrowe systemy pomiarowe, co zwiększa ich dokładność oraz efektywność w zbieraniu danych. Zgodnie z normami branżowymi, pomiary te powinny być wykonywane z zachowaniem określonych procedur, aby zapewnić wysoką jakość danych geodezyjnych, co jest kluczowe dla sukcesu projektów budowlanych i inżynieryjnych.

Pytanie 31

Obszar, który stracił swoją wartość ekologiczną w wyniku niekorzystnych zmian spowodowanych przez działalność człowieka, określany jest jako obszar

A. kulturowy dysharmonijny

B. pierwotny

C. naturalny

D. kulturowy harmonijny

Krajobraz kulturowy dysharmonijny to termin używany do opisu terenów, które straciły swoją wartość biologiczną w wyniku działań ludzkich, takich jak intensywna urbanizacja, przemysł czy intensywne rolnictwo. Takie krajobrazy charakteryzują się zubożeniem bioróżnorodności oraz degradacją ekosystemów. Przykładem może być obszar przemysłowy, gdzie naturalne siedliska zostały zniszczone na rzecz budynków i infrastruktury. W praktyce, ochrona takich krajobrazów wymaga wdrażania zrównoważonych praktyk zarządzania przestrzenią, które wspierają odtwarzanie siedlisk i przywracanie naturalnych procesów ekologicznych. Warto zaznaczyć, że w odniesieniu do standardów ochrony środowiska, takich jak konwencje dotyczące bioróżnorodności, istotne jest podejmowanie działań restauracyjnych, które promują rekultywację i renaturyzację. Poznanie tego pojęcia jest kluczowe dla ekologów, urbanistów i decydentów w kontekście planowania przestrzennego oraz ochrony środowiska.

Pytanie 32

Drewnianą palisadę, która ma pełnić rolę ściany oporowej, należy osadzić w ziemi na głębokość równą

A. 1/4 jej wysokości

B. 1/3 jej wysokości

C. 1/5 jej wysokości

D. 1/2 jej wysokości

Umiejscowienie palisady drewnianej na głębokość równą połowie jej wysokości (1/2) jest standardem w budownictwie oraz inżynierii lądowej, zwłaszcza w kontekście konstrukcji ścian oporowych. Ta głębokość zapewnia stabilność strukturalną, przeciwdziałając działaniu sił bocznych, takich jak ciśnienie gruntu lub wody. Przykładem zastosowania tej zasady może być budowa palisad w ogrodach, gdzie mają one nie tylko funkcję dekoracyjną, ale także stabilizacyjną w stosunku do nachylenia terenu. W praktyce oznacza to, że jeśli palisada ma wysokość 2 metrów, powinna być osadzona w gruncie na głębokość 1 metra. Warto również zwrócić uwagę na typ gruntu oraz warunki hydrologiczne, które mogą wpływać na efektywność palisady. Badania i normy, takie jak normy Eurokod 7 dotyczące geotechniki, podkreślają znaczenie odpowiedniego osadzenia elementów konstrukcyjnych w gruncie, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i trwałości budowli.

Pytanie 33

Jakiego materiału można użyć do stworzenia siedziska ławki ogrodowej w stylu rustykalnym?

A. Dłutowane deski drewniane

B. Płyty wiórowe

C. Ażurowe płyty aluminiowe

D. Płyty z tworzywa sztucznego

Dłutowane deski drewniane stanowią idealny materiał do wykonania siedziska ławki o charakterze rustykalnym. Drewno wprowadza do przestrzeni ogrodowej naturalny klimat, a jego struktura i faktura doskonale wpisują się w stylistykę rustykalną. Dłutowane deski, dzięki swojej obróbce, posiadają wyraźne słoje i niepowtarzalny charakter, co sprawia, że każda ławka może być unikalnym elementem małej architektury ogrodowej. Drewno jako materiał jest również stosunkowo łatwe do obróbki, co umożliwia dopasowanie wymiarów oraz kształtów do indywidualnych potrzeb użytkowników. Warto również pamiętać o odpowiedniej impregnacji drewna, aby zwiększyć jego odporność na warunki atmosferyczne oraz szkodniki. Zastosowanie standardowych gatunków drewna, takich jak sosna czy dąb, zapewnia trwałość i estetykę, a także wpasowuje się w zasady zrównoważonego rozwoju. Oprócz siedzisk, drewniane elementy mogą być także wykorzystywane w innych częściach ogrodu, co sprzyja spójności estetycznej całego projektu.

Pytanie 34

Jaką nawierzchnię zaleca się stosować pod bujakiem na placu zabaw dla dzieci?

A. Nawierzchnię betonową

B. Nawierzchnię poliuretanową

C. Nawierzchnię asfaltową

D. Nawierzchnię żwirową

Poliuretanowa nawierzchnia to idealny wybór do stosowania pod bujakiem na placu zabaw dla dzieci ze względu na swoje właściwości amortyzujące oraz odporność na różne warunki atmosferyczne. Nawierzchnie poliuretanowe charakteryzują się elastycznością, co znacząco zmniejsza ryzyko kontuzji w przypadku upadków. To ważny aspekt, biorąc pod uwagę bezpieczeństwo dzieci korzystających z placu zabaw. Dodatkowo, poliuretan jest materiałem, który dobrze przylega do podłoża, co ogranicza ryzyko przesuwania się nawierzchni pod wpływem intensywnego użytkowania. W praktyce, nawierzchnie te są często stosowane w obiektach, które muszą spełniać normy bezpieczeństwa, takie jak PN-EN 1176, dotyczące placów zabaw. Przykłady zastosowania to parki rozrywki, przedszkola oraz tereny miejskie, gdzie dzieci mogą bezpiecznie bawić się na urządzeniach takich jak huśtawki czy bujaki. Dodatkowym atutem jest łatwość w konserwacji i czyszczeniu poliuretanu, co przyczynia się do dłuższej trwałości nawierzchni oraz estetyki całego placu zabaw.

Pytanie 35

W jakiej strefie funkcjonalno-przestrzennej powinna być zlokalizowana altana na odpady w ogrodzie szkolnym?

A. Reprezentacyjnej

B. Dydaktycznej

C. Rekreacyjnej

D. Użytkowej

Altana śmietnikowa powinna znajdować się w strefie użytkowej ogrodu przyszkolnego, ponieważ jej głównym celem jest zapewnienie funkcjonalności i efektywności zarządzania odpadami. Umiejscowienie altany w strefie użytkowej umożliwia łatwy dostęp do pojemników na odpady zarówno dla personelu szkoły, jak i uczniów, co sprzyja dbaniu o porządek i czystość. Przykładem dobrych praktyk jest umieszczanie altan śmietnikowych w pobliżu kuchni szkolnej lub stołówki, co zwiększa komfort w segregacji i utylizacji odpadów. Oprócz tego, odpowiednie zaprojektowanie takiej przestrzeni może pomóc w edukacji ekologicznej uczniów, ucząc ich odpowiedzialnego zarządzania odpadami. Warto również pamiętać, aby altana była wyposażona w odpowiednie oznakowanie i instrukcje dotyczące segregacji, co jest zgodne z aktualnymi normami ochrony środowiska. Umiejscowienie altany w strefie użytkowej jest zatem kluczowym elementem efektywnego zarządzania przestrzenią w ogrodzie przyszkolnym.

Pytanie 36

Ławka ogrodowa ma długość 2,0 m. Jaką długość będzie miała ta ławka na planie wykonanym w skali 1:20?

A. 5 cm

B. 10 cm

C. 50 cm

D. 1 cm

Odpowiedź 10 cm jest poprawna, ponieważ przy obliczaniu długości obiektu w skali 1:20, należy podzielić rzeczywistą długość obiektu przez wartość skali. W tym przypadku długość ławki ogrodowej wynosi 2,0 m, co przelicza się na 200 cm. Dzieląc 200 cm przez 20, otrzymujemy 10 cm. Przykładami zastosowania skalowania są plany architektoniczne i inżynieryjne, gdzie przedstawienie rzeczywistych wymiarów w skali umożliwia łatwe zaplanowanie i wizualizację projektów. W praktyce, skala 1:20 oznacza, że każdy 1 cm na planie odpowiada 20 cm w rzeczywistości. Znajomość zasad skalowania jest kluczowa dla architektów, projektantów oraz inżynierów, gdyż pozwala na właściwe odwzorowanie rzeczywistych obiektów w dokumentacji technicznej, co jest zgodne z normami branżowymi. Zrozumienie tego procesu jest fundamentem skutecznego projektowania i realizacji wszelkich inwestycji budowlanych.

Pytanie 37

Jaką nawierzchnię należy rekomendować do umieszczenia pod huśtawką na placu zabaw dla dzieci?

A. Betonową

B. Poliuretanową

C. Asfaltową

D. Żwirową

Poliuretanowa nawierzchnia jest najlepszym wyborem do zastosowania pod bujakiem na placu zabaw, ponieważ zapewnia odpowiednią amortyzację, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa dzieci podczas zabawy. Materiał ten charakteryzuje się dobrą elastycznością oraz odpornością na różne warunki atmosferyczne, co sprawia, że jest trwały i łatwy w utrzymaniu. Poliuretanowa powierzchnia jest również antypoślizgowa, co zmniejsza ryzyko upadków. W wyniku zastosowania poliuretanu, dzieci bawiące się na bujaku mogą cieszyć się większym komfortem, a jednocześnie zapewnia to zgodność z normami bezpieczeństwa, takimi jak PN-EN 1177, które określają wymagania dotyczące nawierzchni chodnikowych na placach zabaw. Przykłady zastosowania poliuretanowych nawierzchni obejmują nie tylko placówki edukacyjne, ale także parki rekreacyjne i osiedla, co podkreśla ich wszechstronność i skuteczność w zapewnieniu bezpieczeństwa dzieci.

Pytanie 38

Podczas konstruowania murowanego murka oporowego o wysokości 1,00 m trzeba pamiętać, aby kąt nachylenia ściany frontowej w stronę skarpy wynosił

A. od 30% do 35%

B. od 1% do 3%

C. od 4% do 8%

D. od 10% do 15%

Wybór nachylenia ściany licowej ku skarpie poniżej 10% jest niewłaściwy z punktu widzenia inżynierii lądowej. Odpowiedzi wskazujące nachylenie od 4% do 8% oraz od 1% do 3% zaniżają wymogi stabilności konstrukcji. Taki kąt nachylenia prowadzi do zwiększonego ryzyka osunięcia się mas ziemnych, co może skutkować poważnymi uszkodzeniami murków. Z kolei nachylenie od 30% do 35% jest zbyt strome, co może prowadzić do destabilizacji konstrukcji. W praktyce inżynieryjnej, siły działające na murek oporowy powinny być rozpatrywane w kontekście ich wpływu na stabilność. Niedostateczne nachylenie powoduje, że murek nie jest w stanie skutecznie odprowadzać wody gruntowej, co prowadzi do zwiększonego ciśnienia hydrostatycznego na jego dolnej części. Z kolei zbyt strome nachylenie może być niepraktyczne z uwagi na trudności w wykonaniu oraz na estetykę. Niewłaściwe podejście do nachylenia murka oporowego może prowadzić do poważnych problemów, w tym do kosztownych napraw. Kluczowe jest zrozumienie, że każde z tych błędnych kątów nie spełnia wymogów projektowych, co w konsekwencji może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji w użytkowaniu obiektu.

Pytanie 39

Z tabeli dotyczącej planu robót wynika, że prace obejmują wykonanie murka

Plan prac związanych z wykonaniem murka ogrodowego
Lp.Wyszczególnienie robót
Prace organizacyjne i porządkowe
Wytyczenie murka w terenie zgodnie z projektem
Wykonanie wykopu
Wykonanie warstwy podsypki pod fundament
Betonowanie fundamentu pod murek
Dobór kamieni naturalnych do budowy murka
Układanie warstw kamieni na zaprawie cementowej
Wypełnienie spoin zaprawą

A. kamiennego suchego.

B. monolitycznego z betonu zbrojonego.

C. murowanego z cegły na zaprawie cementowej.

D. murowanego z kamienia na zaprawie cementowej.

Poprawna odpowiedź wskazuje na wykonanie murka murowanego z kamienia na zaprawie cementowej, co jest zgodne z informacjami zawartymi w przedstawionym planie prac. W punkcie 6 planu wyraźnie zaznaczone jest, że roboty dotyczą doboru kamieni naturalnych, co sugeruje, że podstawowym materiałem budowlanym będą właśnie kamienie, a nie cegła czy beton. Dodatkowo, w punkcie 7 podano, że mur będzie układany na zaprawie cementowej, co jest standardem w budownictwie, zapewniającym trwałość i stabilność konstrukcji. Użycie zaprawy cementowej w budownictwie kamiennym jest zgodne z najlepszymi praktykami, ponieważ cement zapewnia odpowiednią przyczepność oraz odporność mechaniczną na różnorodne warunki atmosferyczne. W praktyce, budowanie murków z kamienia na zaprawie cementowej jest powszechnie stosowane w architekturze ogrodowej oraz przy budowie różnych elementów małej architektury, takich jak murki oporowe czy obramienia rabat. Tego rodzaju konstrukcje stanowią nie tylko element estetyczny, ale również funkcjonalny, stabilizując teren oraz zabezpieczając przed erozją.

Pytanie 40

Park kulturowy ustanawia się po uzyskaniu opinii wojewódzkiego konserwatora zabytków, przez kogo?

A. Radę Gminy

B. Prezydenta Miasta

C. Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego

D. Miejskiego Konserwatora Zabytków

Powołanie parków kulturowych jest istotnym elementem ochrony dziedzictwa kulturowego w Polsce. Zgodnie z ustawą o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, to Rada Gminy jest organem odpowiedzialnym za tworzenie takiego parku, po zasięgnięciu opinii wojewódzkiego konserwatora zabytków. Rada Gminy, jako lokalny organ samorządowy, ma możliwość dostosowania działań ochronnych do specyfiki danego terenu i potencjału kulturowego. Przykładem może być tworzenie parków kulturowych w obszarach z bogatym dziedzictwem architektonicznym, co prowadzi do promocji turystyki kulturowej oraz zwiększenia świadomości mieszkańców na temat wartości lokalnych zabytków. Działania te są zgodne z dobrymi praktykami zarządzania dziedzictwem, które podkreślają znaczenie lokalnego zaangażowania przy ochronie zasobów kulturowych. Co więcej, właściwe zarządzanie parkiem kulturowym może przyczynić się do zrównoważonego rozwoju regionów, łącząc ochronę dziedzictwa z rozwojem społecznym i gospodarczym.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej