Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 2 lipca 2025 21:24
Data zakończenia: 2 lipca 2025 22:04

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W procesie obróbki chemicznej materiałów światłoczułych tiosiarczan sodu (Na2S2O3) jest stosowany jako

A. stabilizator

B. utrwalacz

C. wywoływacz

D. wybielacz

Zastosowanie tiosiarczanu sodu w kontekście obróbki chemicznej materiałów światłoczułych jest często źródłem nieporozumień, zwłaszcza w odniesieniu do jego funkcji. Niekiedy mylnie uważa się go za wywoływacza lub stabilizatora, co może prowadzić do błędnego zrozumienia procesu obróbki. Wywoływacz pełni inną rolę, polegającą na przekształceniu naświetlonego materiału światłoczułego w obraz widoczny, poprzez redukcję halogenków srebra do metalicznego srebra. Tiosiarczan sodu w tym procesie nie działa jako wywoływacz, ponieważ nie jest odpowiedzialny za inicjowanie reakcji chemicznych, które prowadzą do powstania obrazu. Ponadto, jako wybielacz, tiosiarczan sodu nie ma zastosowania, ponieważ nie usuwa barwników ani nie zmienia stopnia naświetlenia. W kontekście stabilizatora, funkcja ta również jest mylnie przypisywana tiosiarczanowi sodu, który nie stabilizuje obrazu w tradycyjnym sensie. Stabilizatory w procesach chemicznych zwykle zapobiegają degradacji substancji, co nie jest rolą tiosiarczanu w obróbce zdjęć. Dobrze jest pamiętać, że tiosiarczan sodu jest istotnym elementem procesu utrwalania, a zrozumienie jego roli może znacząco poprawić jakość uzyskiwanych obrazów."

Pytanie 2

Jakim terminem określa się zmianę temperatury barwowej światła w procesie obróbki zdjęć?

A. Balans bieli

B. Kontrast

C. Ekspozycja

D. Saturacja

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Balans bieli to kluczowy element w procesie obróbki zdjęć, który odnosi się do korekcji temperatury barwowej światła. W praktyce oznacza to, że możemy zmieniać odcień zdjęcia, aby wyglądało bardziej naturalnie i było zgodne z rzeczywistością. W różnych warunkach oświetleniowych światło może mieć różne temperatury barwowe, co wpływa na kolory na zdjęciach. Na przykład, światło w pomieszczeniu z żarówkami może dawać ciepłe, żółte odcienie, podczas gdy światło dzienne może być chłodniejsze i bardziej niebieskie. Poprzez regulację balansu bieli możemy eliminować te niepożądane odcienie, uzyskując bardziej naturalne barwy. To jest szczególnie ważne w sytuacjach, gdzie kolor ma kluczowe znaczenie, np. w fotografii produktowej lub portretowej. Umiejętność poprawnego ustawienia balansu bieli to fundament w pracy każdego fotografa i retuszera, który pozwala na uzyskanie spójnych i realistycznych efektów wizualnych.

Pytanie 3

Z jakiego kąta matrycy aparatu cyfrowego należy usunąć zanieczyszczenia, jeśli na wyświetlaczu LCD są one widoczne w lewym górnym rogu?

A. Z prawego górnego.

B. Z lewego górnego.

C. Z lewego dolnego.

D. Z prawego dolnego.

Odpowiedź "Z prawego dolnego" jest poprawna, ponieważ na matrycy aparatu cyfrowego zabrudzenia, które są widoczne na wyświetlaczu LCD, są efektem odzwierciedlenia zanieczyszczeń znajdujących się na obiektywie lub filtrze. Kiedy patrzymy na obraz wyświetlany w lewym górnym rogu, można wywnioskować, że zabrudzenie znajduje się w przeciwnym narożniku, czyli w prawym dolnym. To zjawisko jest zgodne z zasadą optyki, gdzie kierunek światła i kąt jego padającia mają kluczowe znaczenie dla uzyskania poprawnego odwzorowania. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być rutynowe czyszczenie sprzętu fotograficznego, które powinno być przeprowadzane systematycznie, by uniknąć degradacji obrazu. Dobre praktyki w branży fotograficznej zalecają regularne sprawdzanie czystości optyki oraz korzystanie z profesjonalnych zestawów do czyszczenia, co pozwala na zachowanie wysokiej jakości zdjęć i długowieczności sprzętu.

Pytanie 4

Aby uzyskać wydruk o wymiarach 10 x 15 cm z rozdzielczością 300 DPI, zdjęcie o rozmiarze 20 x 30 cm powinno być zeskanowane z minimalną rozdzielczością wynoszącą

A. 300 ppi

B. 75 ppi

C. 150 ppi

D. 600 ppi

Wybór 75 ppi to chyba nie najlepszy pomysł, bo ta rozdzielczość naprawdę nie wystarcza na dobry wydruk. Jak masz poniżej 150 ppi, to często wychodzi rozmycie i widać, że nie ma ostrości, zwłaszcza jak drukujesz coś większego. Na przykład, jak skanujesz zdjęcie 20 x 30 cm na 75 ppi, to dostajesz tylko 600 x 900 pikseli, a to na pewno za mało na wyraźny wydruk 10 x 15 cm przy 300 DPI. Z drugiej strony, 300 ppi i 600 ppi to za dużo na to zadanie. Skany w 300 ppi mają za dużo szczegółów, które potem i tak nie będą widoczne w druku, a do tego plik jest większy, a czas przetwarzania dłuższy. Po prostu, żeby mieć fajną jakość druku, musisz dostosować rozdzielczość skanowania do wymagań projektu i formatu. Dobrze zrozumieć, jak działają DPI i ppi, to klucz do sukcesu, bo błędy w tych wartościach mogą narobić bałaganu w obróbce obrazów.

Pytanie 5

W nowoczesnych technikach fotografii produktowej termin splash photography odnosi się do

A. techniki łączenia zdjęć produktów z efektami wodnymi dodanymi cyfrowo

B. fotografowania płynów w ruchu z użyciem bardzo krótkich czasów ekspozycji

C. specjalnej metody oświetlenia rozpraszającego refleksy na powierzchniach

D. fotografowania z użyciem gęstej mgły do stworzenia efektu atmosferycznego

W analizie błędnych odpowiedzi, warto zauważyć, że niektóre z nich mogą wydawać się kuszące, ale w rzeczywistości nie oddają istoty splash photography. Na przykład technika łączenia zdjęć produktów z efektami wodnymi dodanymi cyfrowo nie jest związana z uchwyceniem ruchu płynów w czasie rzeczywistym. Tego rodzaju podejście często ogranicza się do postprodukcji, co zmienia fundamentalnie charakter zdjęcia i nie oddaje rzeczywistych wyzwań oraz umiejętności wymaganych w fotografii produktowej. Kolejno, specjalna metoda oświetlenia rozpraszającego refleksy na powierzchniach skupia się na eliminowaniu niepożądanych odblasków, co jest istotne, ale nie ma bezpośredniego związku z dynamiką płynów, której celem jest splash photography. Ostatnia odpowiedź mówiąca o fotografowaniu z użyciem gęstej mgły do stworzenia efektu atmosferycznego również wprowadza w błąd, ponieważ koncentruje się bardziej na efekcie wizualnym niż na uchwyceniu akcji i dynamiki w kadrze. Te błędne podejścia mogą wynikać z mylnego rozumienia, że fotografia produktowa opiera się wyłącznie na sztucznych efektach, a nie na rzeczywistym uchwyceniu momentów, co jest kluczem w splash photography. Zrozumienie tej różnicy jest istotne dla każdego, kto pragnie rozwijać swoje umiejętności w tej dziedzinie.

Pytanie 6

Aby zapobiec wnikaniu ziarenek piasku do mechanizmu aparatu, należy użyć

A. filtru neutralnego

B. pędzelka elektrostatycznego

C. osłony przeciwsłonecznej na obiektyw

D. osłony na korpus aparatu

Osłona na korpus aparatu to jedna z kluczowych osłon, która chroni wrażliwe elementy wewnętrzne aparatu przed przedostawaniem się zanieczyszczeń, takich jak pył czy piasek. W szczególności, w warunkach terenowych lub podczas fotografowania w trudnych warunkach atmosferycznych, ziarenka piasku mogą łatwo przedostać się do mechanizmu, co może prowadzić do uszkodzeń. Osłona na korpus to dodatkowy element ochronny, który powinien być stosowany, aby zmniejszyć ryzyko uszkodzeń. Przykładem skuteczności takiej osłony jest jej użycie w fotografii krajobrazowej na plażach lub w okolicach pustynnych, gdzie kurz i piasek są na porządku dziennym. Zastosowanie osłony nie tylko poprawia bezpieczeństwo aparatu, ale również wpływa na jego trwałość, co jest zgodne z dobrą praktyką w ochronie sprzętu fotograficznego. Regularne stosowanie osłony na korpus stanowi istotny element dbania o sprzęt, zwłaszcza w kontekście kosztownej naprawy uszkodzeń mechanicznych.

Pytanie 7

Wskaż typ aparatu, w którym nie ustawia się ostrości na matówce?

A. Lustrzanka małoobrazkowa

B. Aparat średnioformatowy

C. Aparat wielkoformatowy

D. Aparat dalmierzowy

Lustrzanka średnioformatowa, lustrzanka małoobrazkowa oraz aparat wielkoformatowy są aparatami, które w większości opierają się na analogowym systemie optycznym z matówką, co oznacza, że użytkownik musi ustawić ostrość na podstawie wyświetlanego obrazu na matówce. W przypadku lustrzanek, ostrość jest kontrolowana poprzez lustro odbijające obraz z obiektywu na matówkę, co umożliwia fotografowi wizualizację i precyzyjne dostosowanie ostrości. W lustrzankach średnioformatowych i małoobrazkowych użycie matówki jest standardem, który pozwala na analizy i ustawienia ostrości w trybie live view. Aparat wielkoformatowy z kolei, posiada dużą matówkę, na której wyraźnie widoczny jest cały kadr, co również pozwala na precyzyjne ustalenie punktu ostrości. Typowym błędem myślowym w tym kontekście jest mylenie różnych systemów ostrości, które funkcjonują w różnych typach aparatów. Warto także zauważyć, że aparaty dalmierzowe, mimo że nie są tak popularne jak lustrzanki, oferują unikalne doświadczenie fotograficzne oraz precyzję, której często brakuje w modelach z matówką. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi systemami jest kluczowe dla prawidłowego wyboru sprzętu fotograficznego oraz osiągnięcia zamierzonych efektów artystycznych.

Pytanie 8

Jakiego filtru fotograficznego należy użyć do uzyskania właściwej reprodukcji kolorów na zdjęciu, wykonanym w plenerze przy naturalnym oświetleniu, wykorzystując film stworzony do światła żarowego?

A. Konwersyjny niebieski

B. Korekcyjny łososiowy

C. Korekcyjny niebieski

D. Konwersyjny łososiowy

Odpowiedzi z filtrami niebieskimi, korekcyjnymi łososiowymi czy niebieskimi w ogóle nie pasują, jeśli chodzi o fotografowanie w świetle żarowym. Filtr niebieski ma za zadanie schłodzenie barw, a w kontekście ciepłego światła żarowego to może być jeszcze gorsze, bo kolory będą wyglądały jeszcze bardziej nienaturalnie. Filtr korekcyjny łososiowy czasami można pomylić z konwersyjnym, ale nie osiąga tego samego efektu, więc nie działa to tak, jak powinno dla naturalnych kolorów. Często można zauważyć błędy w myśleniu, które prowadzą do wyboru złego filtra, jak brak wiedzy na temat źródła światła czy mylące zrozumienie roli filtrów w fotografii. Niebieskie filtry są bardziej używane w zimnych źródłach światła, na przykład fluorescencyjnych, więc w przypadku żarówek to zupełnie nie działa. Wybór odpowiedniego filtra trzeba dobrze przemyśleć, bo to naprawdę ważne, aby zrozumieć, jak to wpływa na konkretne źródło światła i efekty, które chcemy uzyskać, żeby nie było problemów z kolorami.

Pytanie 9

System stykowania matrycy cyfrowymi filtrami barwnymi, umożliwiający rejestrację kolorowego obrazu, to

A. filtr Bayera

B. matryca CFA

C. sensor BSI

D. filtr polaryzacyjny

Filtr Bayera jest kluczowym elementem w technologii obrazowania cyfrowego, który umożliwia rejestrację kolorowego obrazu na sensorach matrycowych. Składa się z siatki kolorowych filtrów, zazwyczaj w układzie 2:1:1, gdzie dwa filtry są zielone, a po jednym czerwonym i niebieskim. Dzięki temu matryca może efektywnie zbierać informacje o świetle i kolorach w scenie, co jest kluczowe dla uzyskania naturalnych odcieni w obrazach. W praktyce filtry Bayera są stosowane w większości cyfrowych aparatów fotograficznych, kamer i smartfonów, co czyni je standardem branżowym. Proces demosaicing, który przekształca surowe dane z matrycy w pełnokolorowy obraz, jest niezbędny do uzyskania prawidłowych kolorów. Zastosowanie filtrów Bayera wspiera również techniki fotografii HDR oraz skanowanie obrazów w wysokiej rozdzielczości, co zwiększa ich użyteczność w profesjonalnym fotografowaniu oraz filmowaniu. Wiedza na ten temat jest istotna dla każdego, kto chce zrozumieć, jak działa technologia obrazowania w nowoczesnych urządzeniach.

Pytanie 10

Reakcja przedstawiona zgodnie z równaniem: AgBr + Na₂S₂O₃→ Na[AgS₂O₃] + NaBr, odnosi się do procesu

A. wywoływania

B. utrwalania

C. płukania

D. naświetlania

Wybór opcji związanej z wywoływaniem trochę mija się z celem, bo to jest bardziej o procesie, który jest na początku drogi do uzyskania obrazu z materiały światłoczułego. Wywoływanie to krok, który przekształca naświetlony bromek srebra w metaliczne srebro, co jest pierwszym krokiem do widocznego obrazu. Płukanie natomiast, to usuwanie resztek chemikaliów po wywoływaniu, ale nie stabilizuje obrazu. Naświetlanie to etap, gdzie materiał światłoczuły jest wystawiony na światło, co prowadzi do reakcji chemicznych, ale to nie jest o zabezpieczaniu obrazu na koniec. Często ludzie mylą te etapy, a to prowadzi do złego zrozumienia całego procesu tworzenia zdjęcia. Myślą, że wywoływanie i utrwalanie to to samo, a w rzeczywistości mają zupełnie inne cele i chemiczne reakcje. Warto się zainteresować tymi różnicami, aby dobrze stosować techniki w fotografii.

Pytanie 11

Na jaką temperaturę barwową powinno się ustawić balans bieli w cyfrowym aparacie fotograficznym podczas robienia zdjęć z użyciem lamp halogenowych?

A. 2000 ÷ 3000 K

B. 4000 ÷ 4400 K

C. 3200 ÷ 7500 K

D. 3200 ÷ 3500 K

Ustawienie balansu bieli na poziomie 3200 ÷ 3500 K jest właściwe podczas fotografowania w świetle halogenowym, ponieważ lampy te emitują ciepłe, żółtawe światło o temperaturze barwowej w tym zakresie. Halogeny, będące rodzajem lampy żarowej, charakteryzują się znacznie wyższą temperaturą barwową niż tradycyjne żarówki, co powoduje, że ich światło ma tendencję do zabarwienia na pomarańczowo. Właściwe ustawienie balansu bieli pozwala na uzyskanie naturalnych kolorów na zdjęciach, eliminując niepożądane odcienie i poprawiając jakość obrazu. Na przykład, jeśli fotografujemy portret w pomieszczeniu oświetlonym lampami halogenowymi, odpowiednie ustawienie balansu bieli na 3200 K pomoże uzyskać realistyczne skórne odcienie i wierne odwzorowanie kolorów otoczenia. W praktyce, wielu fotografów korzysta z ustawień manualnych, aby dopasować balans bieli do konkretnego oświetlenia, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej.

Pytanie 12

Podaj temperaturę barwową światła słonecznego w godzinach południowych.

A. 2800 K

B. 2000 K

C. 5500 K

D. 3200 K

Temperatura barwowa źródeł światła słonecznego w południe wynosi około 5500 K, co oznacza, że światło to ma neutralną biel z lekkim odcieniem niebieskim. Jest to istotne w kontekście fotografii i projektowania, gdzie właściwe odwzorowanie kolorów jest kluczowe. Przy temperaturze 5500 K, światło dzienne jest postrzegane jako najbardziej naturalne, co jest podstawą dla kalibracji monitorów oraz aparatów fotograficznych. Użycie tego parametru pozwala uzyskać prawidłowe odwzorowanie kolorów w różnych aplikacjach graficznych oraz w druku. Standardy takie jak D65, które jest uznawane za standardowe źródło światła w wielu zastosowaniach, również opierają się na wartości zbliżonej do 5500 K. W praktyce, zrozumienie temperatury barwowej jest kluczowe dla artystów, projektantów i techników, którzy dążą do uzyskania spójnych efektów wizualnych w swoich pracach.

Pytanie 13

Współczesny standard protokołu PTP/IP (Picture Transfer Protocol over Internet Protocol) umożliwia

A. bezpośrednie publikowanie zdjęć w mediach społecznościowych

B. kalibrację kolorów matrycy aparatu z użyciem wzorców kolorystycznych

C. synchronizację kilku aparatów do jednoczesnego wyzwalania migawek

D. bezprzewodowe sterowanie aparatem i transfer zdjęć przez sieć WiFi

Odpowiedzi, które nie są prawidłowe, mogą prowadzić do nieporozumień dotyczących funkcji protokołu PTP/IP. Na przykład, pomysł o bezpośrednim publikowaniu zdjęć w mediach społecznościowych nie jest zrealizowany przez ten protokół. PTP/IP koncentruje się na transferze zdjęć między urządzeniami, a nie na integracji z platformami online. Istnieją inne aplikacje i protokoły, które obsługują publikacje w mediach społecznościowych, ale nie są one związane bezpośrednio z PTP/IP. Kolejny błąd to kalibracja kolorów matrycy aparatu. Kalibracja kolorów to proces, który wymaga specjalistycznych narzędzi i nie jest realizowany przez PTP/IP. Protokół ten nie skupia się na parametrach technicznych matrycy, lecz na przesyłaniu danych. Ostatni aspekt, synchronizacja aparatów do jednoczesnego wyzwalania migawek, również nie jest standardową funkcją protokołu PTP/IP. Choć synchronizacja aparatów może być realizowana, wymaga to innych rozwiązań, takich jak zewnętrzne wyzwalacze czy skrypty w systemach fotograficznych. Te błędne koncepcje wynikają z niepełnego zrozumienia specyfiki i zastosowania technologii PTP/IP oraz z mylenia funkcji różnych protokołów i narzędzi w obszarze fotografii. Kluczowe jest zrozumienie, iż każdy protokół pełni określone funkcje i wymaga stosowania odpowiednich narzędzi do konkretnych zadań.

Pytanie 14

Rozdzielczość bitowa (głębia bitowa) określa

A. liczbę poziomów jasności dla każdego kanału koloru

B. liczbę pikseli przypadających na cal kwadratowy (PPI)

C. wymiary obrazu wyrażone w pikselach

D. maksymalną liczbę plików możliwych do zapisania na karcie pamięci

Rozdzielczość bitowa, znana również jako głębia bitowa, odnosi się do liczby poziomów jasności, które można przypisać do każdego kanału koloru w obrazie. W praktyce oznacza to, że im wyższa głębia bitowa, tym większa liczba odcieni kolorów i tonów szarości, które można uzyskać. Na przykład, obraz o głębi bitowej 8 bitów na kanał może reprezentować 256 poziomów jasności (2^8), co w przypadku trzech kanałów (czerwony, zielony, niebieski) daje łącznie 16,7 miliona różnych kolorów (256 x 256 x 256). Tego rodzaju parametry są kluczowe przy pracy z grafiką komputerową, fotografią cyfrową czy filmem, gdzie precyzja odwzorowania kolorów ma ogromne znaczenie. Warto również zauważyć, że standardy takie jak sRGB i Adobe RGB definiują różne przestrzenie kolorów, które są zgodne z różnymi głębokościami bitowymi, co wpływa na jakość końcowego obrazu. W kontekście obróbki graficznej, wybór odpowiedniej głębi bitowej jest decydujący dla zachowania detali oraz poprawy zakresu tonalnego w edytowanym obrazie.

Pytanie 15

Jakiego koloru tło powinno być użyte, aby osiągnąć maksymalną różnicę w jasności na kolorowym obrazie między tłem a fotografowanym czerwonym jabłkiem?

A. Białe

B. Niebieskie

C. Zielone

D. Purpurowe

Zielone tło, mimo że może wydawać się atrakcyjne, nie jest najlepszym wyborem do uzyskania wyraźnej różnicy jasności. W przypadku czerwonego jabłka, zielony kolor znajduje się blisko spektrum czerwieni, co prowadzi do efektu zmniejszonego kontrastu. Kolor zielony, będąc komplementarnym do czerwonego, powoduje, że czerwony obiekt traci na intensywności, przez co może wydawać się mniej wyraźny. Purpurowe tło również nie jest optymalne, ponieważ purpura jest kolorem o dużej długości fali, co sprawia, że kontrast z czerwonym jabłkiem nie jest wystarczający, a efekt wizualny może być nieco przytłumiony. Podobnie, niebieskie tło, chociaż różni się od czerwonego, nie zapewnia wystarczającej jasności, ponieważ niebieski i czerwony są kolorami o niższej jasności, co prowadzi do ich zbliżenia w percepcji. W rzeczywistości, nieoptymalny wybór tła może skutkować rozmyciem szczegółów oraz utratą głębi obrazu, co jest częstym problemem w fotografii, gdy nie zwraca się uwagi na zasady kontrastu kolorystycznego. W kontekście praktycznych zastosowań, ważne jest, aby zwracać uwagę na korespondencje kolorystyczne, ponieważ mogą one znacząco wpłynąć na odbiór wizualny i komunikację wizualną, co jest kluczowe w marketingu i designie.

Pytanie 16

Aby uzyskać zdjęcie, na którym obiekty poruszające się będą widoczne jako rozmyte w ruchu, konieczne jest zastosowanie określonego czasu naświetlania migawki

A. 1/1000 s

B. 1/125 s

C. 1/15 s

D. 1/500 s

Czas otwarcia migawki 1/15 s jest optymalny do uzyskania efektu rozmycia ruchu w fotografii. Działa to na zasadzie, że przy dłuższym czasie ekspozycji na matrycę aparatu, poruszające się obiekty pozostawiają ślad, co prowadzi do efektu rozmycia. Krótsze czasy otwarcia migawki, jak 1/1000 s czy 1/500 s, rejestrują ruch zbyt szybko, co skutkuje wyraźnymi i ostrymi obrazami, eliminując pożądany efekt rozmycia. W praktyce, taki czas otwarcia jak 1/15 s jest często wykorzystywany w fotografii sportowej lub przy rejestrowaniu ruchu pojazdów, gdzie uchwycenie dynamiki jest kluczowe. Dodatkowo, zastosowanie tego parametru wymaga odpowiedniego poziomu stabilizacji, na przykład użycia statywu, aby uniknąć rozmycia tła, co mogłoby wpłynąć na końcowy efekt zdjęcia. Warto także pamiętać o doborze odpowiedniej wartości ISO oraz przysłony, aby uzyskać zamierzony efekt artystyczny. Techniki te są zgodne ze standardami branżowymi, które promują kreatywne podejście do rejestracji ruchu.

Pytanie 17

Aby uzyskać na fotografii delikatne rozmycie, należy użyć filtru

A. powielającego obraz.

B. zrównoważonego.

C. zmiękczającego.

D. w kształcie gwiazdy.

Filtr zmiękczający jest specjalnie zaprojektowany, aby wprowadzić delikatne rozmycie obrazu, co sprawia, że zdjęcia wyglądają bardziej romantycznie i artystycznie. Tego rodzaju filtr działa na zasadzie rozpraszania światła, co prowadzi do łagodzenia konturów i wygładzania szczegółów, co jest szczególnie pożądane w portretach oraz zdjęciach krajobrazowych. Używając filtru zmiękczającego, fotografowie mogą uzyskać efekt malarskiego wykończenia, co czyni zdjęcia bardziej przyjemnymi dla oka. W praktyce, aby osiągnąć pożądany efekt, należy zwrócić uwagę na odpowiednie ustawienia ekspozycji oraz czas naświetlania, ponieważ ich niewłaściwe dobranie może prowadzić do nadmiernego rozmycia. Standardem w branży fotograficznej jest stosowanie filtrów zmiękczających w celu uzyskania estetycznych portretów, zwłaszcza gdy chodzi o ujęcia zbliżeniowe, gdzie detale skóry i struktura tkanin są kluczowe. Dodatkowo, filtry te mogą być stosowane w programach graficznych, gdzie ich cyfrowe odpowiedniki oferują jeszcze większą kontrolę nad stopniem zmiękczenia obrazu.

Pytanie 18

Podczas pracy na planie zdjęciowym z lampami błyskowymi w studiu należy mieć na uwadze, aby czas otwarcia migawki szczelinowej był nie mniejszy niż

A. 1/125 s

B. 1/1000 s

C. 1/60 s

D. 1/30 s

Odpowiedź 1/125 s jest poprawna, ponieważ czas otwarcia migawki szczelinowej w fotografii studyjnej powinien być dostosowany do czasu trwania błysku lampy błyskowej. Lampy studyjne zazwyczaj emitują błysk o czasie trwania od 1/1000 do 1/20000 sekundy, co wymaga, aby czas otwarcia migawki był wystarczająco długi, aby zarejestrować pełny błysk światła. Jeśli czas otwarcia migawki jest krótszy niż czas trwania błysku, może wystąpić efekt niedoświetlenia lub częściowego oświetlenia obrazu, co prowadzi do niepożądanych efektów wizualnych. Ustalając czas otwarcia migawki na 1/125 s, zapewniamy, że migawka jest otwarta wystarczająco długo, aby uchwycić całkowitą moc błysku lampy, co jest kluczowe dla osiągnięcia wysokiej jakości zdjęć. W praktyce oznacza to lepsze odwzorowanie kolorów, detali i kontrastów, a także pozwala na uzyskanie ostrego, klarownego obrazu. Stosowanie się do tych zasad jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii studyjnej, gdzie precyzja i kontrola nad oświetleniem są niezbędne dla profesjonalnych rezultatów.

Pytanie 19

Aby osiągnąć wyraźny pierwszy plan oraz rozmyte tło w fotografii, jakie ustawienie przysłony należy zastosować?

A. f/8

B. f/11

C. f/2

D. f/22

Wybór przysłony f/8, f/11 czy f/22 prowadzi do większej głębi ostrości, co oznacza, że zarówno pierwszy plan, jak i tło będą ostre. To podejście jest często stosowane w krajobrazie, gdzie fotografowie chcą, aby wszystkie elementy zdjęcia były wyraźne. Jednak w kontekście uzyskania efektu ostrego pierwszego planu przy rozmytym tle, wybór tych wartości przysłony nie jest prawidłowy. Wartości te powodują, że obiektyw rejestruje więcej szczegółów w tle, co jest sprzeczne z zamierzonym efektem. W praktyce, wielu początkujących fotografów może mylnie sądzić, że im wyższa wartość f-stop, tym lepsza jakość obrazu, co nie jest do końca prawdziwe w kontekście artystycznych efektów. Osoby, które pragną eksperymentować z głębią ostrości, powinny zwrócić uwagę na to, jak różne ustawienia przysłony wpływają na kompozycję zdjęcia. Warto także pamiętać, że większe otwory przysłony, takie jak f/2, nie tylko dają pożądany efekt rozmycia tła, ale także mogą wprowadzać do zdjęcia interesujące flary i inne efekty świetlne, które mogą wzbogacić artystyczną wizję fotografa. Zachęcamy do przetestowania różnych wartości przysłony w różnych warunkach oświetleniowych i tematycznych, aby lepiej zrozumieć ich wpływ na końcowy efekt fotografii.

Pytanie 20

Podczas kopiowania metodą subtraktywną z negatywu kolorowego na papier fotograficzny barwny wykorzystano korekcję 70 00 30, co spowodowało, że próbna kopia miała dominującą barwę żółtą. W jaki sposób można zlikwidować tę dominację, stosując filtr?

A. żółty o większej gęstości

B. niebieskozielony o mniejszej gęstości

C. purpurowy o większej gęstości

D. żółty i purpurowy o mniejszej gęstości

Zastosowanie innych filtrów, takich jak purpurowy o większej gęstości, czy niebieskozielony o mniejszej gęstości, nie przyniesie oczekiwanych rezultatów w kontekście eliminacji dominującego żółtego koloru. Purpurowy filtr absorbuje zielone światło, co może jedynie nasilić odczucie żółtej dominacji, ponieważ żółty składa się z czerwonego i zielonego, a dodanie purpury nie rozwiązuje problemu, a wręcz może go pogłębić. Niebieskozielony filtr, choć teoretycznie mógłby zneutralizować niektóre odcienie, w praktyce w przypadku dominującej żółtej barwy jego działanie byłoby znacznie mniej efektywne, ponieważ nie jest w stanie w wystarczającym stopniu pochłonąć żółtych tonów. Ponadto, zastosowanie filtrów o mniejszej gęstości może prowadzić do braku efektywności w procesie korekcji kolorów, co jest sprzeczne z zasadami skutecznej obróbki fotograficznej. Typowym błędem w takim podejściu jest niedocenienie efektywności filtrów kolorowych, które powinny być stosowane w odpowiedniej gęstości, aby mogły skutecznie neutralizować dominujące kolory. W praktyce, niewłaściwy dobór filtrów prowadzi do nieadekwatnych rezultatów i może znacząco wpłynąć na jakość końcowego produktu, co jest nieakceptowalne w profesjonalnym kontekście fotograficznym. Zatem kluczowe jest zrozumienie, że w przypadku dominujących kolorów zawsze należy stosować filtry o odpowiedniej gęstości, aby uzyskać pożądane efekty.

Pytanie 21

Aby uzyskać zdjęcie o wysokiej jakości przed rozpoczęciem skanowania materiału analogowego w trybie refleksyjnym, należy

A. ustawić minimalną rozdzielczość interpolowaną oraz zakres dynamiki skanowania od 0 do 2,0

B. ustawić maksymalną rozdzielczość optyczną oraz zakres dynamiki skanowania w przedziale od 0 do 2,0

C. ustawić minimalną rozdzielczość optyczną oraz zakres dynamiki skanowania od 0 do 0,5

D. ustawić maksymalną rozdzielczość interpolowaną oraz zakres dynamiki skanowania od 0 do 0,5

Wybrane odpowiedzi, które sugerują ustawienie rozdzielczości interpolowanej lub minimalnej, wskazują na nieporozumienie dotyczące podstaw skanowania. Rozdzielczość interpolowana, w przeciwieństwie do rozdzielczości optycznej, polega na sztucznym zwiększaniu liczby pikseli obrazu, co może prowadzić do utraty jakości. Tego rodzaju podejście jest niewłaściwe w kontekście skanowania materiałów analogowych, gdzie każdy szczegół jest na wagę złota. Ponadto, zakres dynamiki skanowania, który jest ustawiony na wartości poniżej 0 do 1,5, ogranicza możliwości skanera w zakresie uchwycenia pełnej gamy tonów, co może skutkować słabą jakością obrazu z widocznymi spłaszczeniami w odcieniach i niedostatecznym odwzorowaniem detali. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że mniejsza rozdzielczość lub interpolacja mogą zastąpić jakość oryginału. Nie dostrzega się przy tym, że w skanowaniu profesjonalnym kluczowe jest zachowanie najwyższej jakości danych. Dlatego stosowanie minimalnej rozdzielczości oraz zakresu dynamiki poniżej standardów branżowych prowadzi do utraty cennych informacji, które są niezbędne do zachowania integralności obrazu, co jest nieakceptowalne w profesjonalnych zastosowaniach skanerskich.

Pytanie 22

Obiektyw o ogniskowej f=190 mm jest typowy dla materiału fotograficznego o wymiarach

A. 100 x 150 mm

B. 45 x 60 mm

C. 24 x 36 mm

D. 60 x 70 mm

Wydaje mi się, że dobór złego formatu zdjęcia często wynika z nie do końca zrozumianej relacji między ogniskową a rozmiarem matrycy. Ogniskowa 190 mm jest raczej dla większych formatów, więc takie jak 60 x 70 mm, 45 x 60 mm czy 24 x 36 mm nie będą pasować. Mniejsze formaty, jak 24 x 36 mm, zwykle potrzebują obiektywów z krótszą ogniskową, żeby uzyskać dobrą perspektywę i głębię ostrości. Użycie 190 mm tutaj mogłoby bardzo zniekształcić obraz i zaburzyć kompozycję. Co więcej, niewłaściwy dobór ogniskowej do formatu zdjęcia może prowadzić do problemów ze sprzętem, co da niezadowalające efekty. W praktyce fotograficznej zrozumienie zestawień ogniskowych i formatów to klucz do profesjonalnych wyników. Właściwy dobór sprzętu względem tematyki i warunków oświetleniowych to podstawowa zasada dla każdego fotografa.

Pytanie 23

Do wykonania zdjęcia z efektem malowania światłem należy zastosować

A. długi czas naświetlania i statyw

B. bardzo krótki czas naświetlania i niskie ISO

C. średni czas naświetlania i silne oświetlenie

D. krótki czas naświetlania i lampa błyskowa

Aby uzyskać efekt malowania światłem w fotografii, kluczowe jest zastosowanie długiego czasu naświetlania oraz użycie statywu. Długi czas naświetlania pozwala na rejestrację ruchu źródła światła, co jest fundamentalne dla tego efektu. Przykładem może być sytuacja, gdy fotografujesz przy ciemnym tle i używasz latarki do tworzenia wzorów czy napisów w powietrzu. Bez statywu zdjęcie mogłoby wyjść rozmyte, ponieważ każdy ruch aparatu w czasie naświetlania spowodowałby nieostrość. Dobre praktyki w zakresie malowania światłem obejmują też stosowanie niskiego ISO, co minimalizuje szumy w obrazie. Warto pamiętać, że efekty malowania światłem są często wykorzystywane w fotografii artystycznej oraz reklamowej, co zwiększa atrakcyjność wizualną i przyciąga uwagę odbiorców. Dobrze jest też przeprowadzić kilka prób, by znaleźć optymalne ustawienia aparatu.

Pytanie 24

W fotografowaniu obiektów transparentnych i półprzezroczystych technika cross polarization polega na

A. zastosowaniu dwóch źródeł światła o przeciwnych temperaturach barwowych

B. fotografowaniu obiektu w dwóch różnych płaszczyznach polaryzacji

C. umieszczeniu filtrów polaryzacyjnych zarówno na źródle światła, jak i na obiektywie

D. użyciu techniki HDR z filtrem polaryzacyjnym na obiektywie

Technika cross polarization w fotografii obiektów transparentnych i półprzezroczystych polega na umieszczeniu filtrów polaryzacyjnych zarówno na źródle światła, jak i na obiektywie aparatu. Dzięki temu można skutecznie zredukować odbicia światła, które utrudniają uzyskanie wyraźnych i szczegółowych zdjęć takich obiektów. Filtr polaryzacyjny działa na zasadzie przepuszczania tylko światła o określonej polaryzacji, co jest kluczowe w przypadku fotografowania szkła, wody czy innych przezroczystych materiałów. Na przykład, w przypadku fotografowania szkła, użycie filtrów polaryzacyjnych może znacząco poprawić kontrast, a także zredukować odblaski, co pozwala na uchwycenie detali, które normalnie byłyby niewidoczne. W praktyce, taka technika jest szeroko stosowana w fotografii produktowej, jak i w naukowym dokumentowaniu materiałów, gdzie precyzyjne odwzorowanie faktury i struktury materiału jest kluczowe. W standardach fotografii, techniki polaryzacyjne są uważane za jedne z najlepszych praktyk w pracy z obiektami o specyficznych właściwościach optycznych.

Pytanie 25

Obrazy HDR wyświetlane na monitorach HDR charakteryzują się

A. wyższą rozdzielczością przy tej samej liczbie pikseli

B. większą kompresją pliku przy tej samej jakości

C. większą rozpiętością tonalną od czerni do bieli

D. lepszą ostrością krawędzi obiektów

Obrazy HDR (High Dynamic Range) wyróżniają się znacznie większą rozpiętością tonalną w porównaniu do standardowych obrazów. Oznacza to, że potrafią one ukazać szerszy zakres jasności, od głębokiej czerni do jasnej bieli, co pozwala zachować więcej szczegółów w zarówno najciemniejszych, jak i najjaśniejszych partiach obrazu. Przykładowo, przy wyświetlaniu sceny zachodu słońca na monitorze HDR, użytkownicy mogą dostrzegać detale w cieniach drzew oraz jednocześnie intensywne barwy nieba, co w tradycyjnych obrazach mogłoby być utracone. Standardy takie jak HDR10 czy Dolby Vision określają wymogi dotyczące jasności oraz kolorów, co pozwala na uzyskanie niezwykłej głębi wizualnej. Praktyczne zastosowanie HDR jest widoczne w filmach, grach oraz fotografiach, gdzie realistyczne odwzorowanie rzeczywistości jest kluczowe. Dzięki HDR artyści wizualni mają większe możliwości w kreowaniu nasyconych i zapadających w pamięć obrazów, a także mogą łatwiej wyrażać swoje zamysły artystyczne.

Pytanie 26

Który typ obiektywu powinno się zastosować do uchwycenia dużej sceny na świeżym powietrzu z bliskiej odległości?

A. Teleobiektywu

B. Makro

C. Szerokokątnego

D. Standardowego

Szerokokątne obiektywy są idealnym wyborem do fotografowania obszernych scen, zwłaszcza w plenerze. Dzięki większemu kątowi widzenia, który często wynosi od 24 mm do 35 mm w przypadku obiektywów pełnoklatkowych, pozwalają one na uchwycenie większej ilości szczegółów w kadrze. Tego rodzaju obiektywy są szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy fotografujemy z bliskiej odległości, na przykład podczas uwieczniania architektury, krajobrazów czy wydarzeń na świeżym powietrzu. Użycie szerokokątnego obiektywu zwiększa głębię ostrości, co pozwala na uzyskanie wyraźnych zdjęć zarówno bliskich obiektów, jak i tych znajdujących się w tle. Dodatkowo, szerokokątne obiektywy często posiadają konstrukcję minimalizującą zniekształcenia, co sprawia, że zdjęcia są bardziej naturalne i estetyczne. Warto wspomnieć, że techniki kompozycyjne, takie jak zasada trójpodziału, w połączeniu z szerokokątnym obiektywem, mogą znacząco podnieść jakość uchwyconych kadrów, co czyni go standardem w profesjonalnej fotografii plenerowej.

Pytanie 27

W jakim typie pomiaru światła czujnik pozyskuje od 60% do 90% danych ze środkowego obszaru kadru, a resztę z reszty jego fragmentów?

A. Wielopunktowym.

B. Punktowym.

C. Matrycowym.

D. Centralnie ważonym.

Odpowiedź 'Centralnie ważonym' jest poprawna, ponieważ w tym trybie pomiaru światła czujnik koncentruje się głównie na środkowej części kadru, zbierając od 60% do 90% informacji z tego obszaru. Pozostałe dane pochodzą z krawędzi kadru, co pozwala na uzyskanie równowagi między ekspozycją a szczegółowością obrazu. W praktyce, tryb centralnie ważony jest powszechnie stosowany w sytuacjach, gdzie główny obiekt znajduje się w centrum kadru, co umożliwia dokładniejsze odwzorowanie jego tonalności i jasności. Na przykład, w fotografii portretowej, gdy osoba stoi na tle, tryb ten zapewnia, że twarz będzie odpowiednio naświetlona, nawet jeśli tło jest znacznie jaśniejsze lub ciemniejsze. Standardy pomiaru ekspozycji w aparatach fotograficznych i kamerach, takie jak te opracowane przez producentów sprzętu, często podkreślają znaczenie trybu centralnie ważonego w kontekście uzyskiwania naturalnych i realistycznych kolorów w zdjęciach.

Pytanie 28

Atrakcyjnym tłem do realizacji zdjęć portretowych w technice wysokiego klucza jest pejzaż

A. jesienny z kolorowymi liśćmi

B. zimowy z obszarami pokrytymi śniegiem

C. wiosenny z bujną zielenią

D. letni z kobiercami kwitnących kwiatów

Wybór zimowego krajobrazu z obszarami pokrytymi śniegiem jako tła do zdjęć portretowych w technice wysokiego klucza jest uzasadniony z kilku powodów. Przede wszystkim, technika wysoki klucz charakteryzuje się jasnymi tonami oraz minimalizmem, co idealnie współgra z jednolitą, białą powierzchnią śniegu. Taki kontrast podkreśla postać modela, eliminując rozpraszające elementy tła. Dodatkowo, śnieg działa jak naturalny dyfuzor światła, co sprzyja uzyskaniu miękkiego oświetlenia, które jest kluczowe w portretach. W praktyce, fotografowie często wykorzystują takie tła, aby stworzyć atmosferę czystości i świeżości, co jest szczególnie atrakcyjne w portretach rodzinnych czy dziecięcych. Warto również zauważyć, że zimowe krajobrazy oferują możliwość gry z elementami takimi jak odzież modela, co dodatkowo może wzbogacić kompozycję zdjęcia.

Pytanie 29

Jaki typ oświetlenia przy robieniu zdjęć portretowych może doprowadzić do osiągnięcia na fotografii efektu porcelanowego, zbyt intensywnie rozjaśnionego, nienaturalnego odcienia skóry modela?

A. Z boku

B. Od góry

C. Od dołu

D. Z przodu

Oświetlenie z przodu jest jednym z najczęściej stosowanych w fotografii portretowej, jednak może prowadzić do uzyskania efektu porcelanowego, co jest efektem zbyt mocnego rozjaśnienia cieni na twarzy modela. Gdy światło pada bezpośrednio z przodu, eliminuje naturalne cienie, które dodają głębi i trójwymiarowości portretom. W rezultacie skóra może wydawać się nienaturalnie gładka i jednolita, co odbiega od rzeczywistego wyglądu. Dla uzyskania bardziej realistycznych efektów, warto rozważyć kierunki oświetlenia, które tworzą cień i uwydatniają teksturę skóry, np. oświetlenie boczne czy górne. W praktyce, aby uniknąć efektu porcelanowego, fotografowie często stosują dyfuzory lub odbłyśniki, które rozpraszają światło, co pozwala na uzyskanie bardziej naturalnego wyglądu. Zrozumienie, jak różne rodzaje oświetlenia wpływają na zdjęcia, jest kluczowe dla profesjonalnych wyników w fotografii portretowej.

Pytanie 30

W cyfrowych aparatach fotograficznych, pomiar natężenia światła obejmujący 2÷5% powierzchni w centralnej części kadru określa się jako pomiar

A. wielopunktowy

B. matrycowy

C. punktowy

D. centralnie ważony

Pomiar punktowy w aparatach cyfrowych odnosi się do metody, w której natężenie światła jest mierzone w bardzo małym obszarze, zwykle obejmującym 2÷5% powierzchni kadru, z centralnym punktem na obiekcie fotografowanym. Ta technika jest szczególnie przydatna, gdy chcemy uzyskać precyzyjne ustawienia ekspozycji dla specyficznych elementów w kadrze, które mogą być znacznie jaśniejsze lub ciemniejsze niż reszta sceny. Przykładowo, pomiar punktowy będzie idealny w sytuacjach, gdzie obiekt, na którym się koncentrujemy, jest mały w porównaniu do tła, jak portret w jasnym otoczeniu. Dzięki temu, aparat może dokładnie określić wartość ekspozycji, co jest kluczowe dla uzyskania poprawnej jakości obrazu. Warto również zauważyć, że pomiar punktowy jest standardową praktyką w fotografii portretowej oraz w fotografii produktowej, gdzie detale i kolory mają kluczowe znaczenie. W połączeniu z umiejętnościami postprodukcji, pomiar punktowy pozwala na uzyskanie efektów, które są zbliżone do profesjonalnych standardów.

Pytanie 31

Aby uzyskać zdjęcie z efektem poświaty wokół postaci, obiekt powinien być umieszczony

A. zgodnie z kierunkiem promieni słonecznych

B. pod słońcem z oświetleniem z góry

C. pod słońcem z dodatkowym oświetleniem z boku

D. pod słońcem bez dodatkowego oświetlenia

Aby uzyskać efekt poświaty wokół postaci, kluczowe jest umiejscowienie obiektu pod słońce bez oświetlenia dodatkowego. Taki sposób oświetlenia pozwala na naturalne powstawanie kontrastów między jasnym tłem a postacią, co wywołuje pożądany efekt halo. W praktyce, kiedy fotografujemy osobę na tle jasnego nieba lub słońca, światło padające na jej kontur powoduje, że krawędzie postaci są rozjaśnione, co tworzy estetyczną poświatę. Warto zaznaczyć, że w przypadku dodatkowego oświetlenia, jak na przykład lampy błyskowej czy lampy studyjnej, efekt ten może zostać zniwelowany, ponieważ sztuczne źródło światła wprowadza zbyt dużą moc, co może spowodować przeciągnięcie tonalne i utratę naturalności obrazu. Dobrym przykładem zastosowania tej techniki jest fotografowanie w złotej godzinie, kiedy światło słoneczne jest miękkie i ciepłe, co dodatkowo podkreśla kontury postaci oraz nadaje zdjęciom magiczny, eteryczny klimat.

Pytanie 32

Technika scanography (skanografia) polega na

A. cyfrowej rekonstrukcji starych, uszkodzonych fotografii

B. wykonywaniu wielu zdjęć tego samego obiektu pod różnymi kątami

C. tworzeniu obrazów artystycznych za pomocą skanera płaskiego

D. wykonywaniu zdjęć aparatem cyfrowym z funkcją skanowania 3D

Technika skanografii polega na tworzeniu obrazów artystycznych za pomocą skanera płaskiego, co oznacza, że artyści wykorzystują skanery do rejestrowania obiektów w sposób, który pozwala na uzyskanie unikalnych efektów wizualnych. Skanowanie płaskie umożliwia uchwycenie detali i tekstur, które często są niedostrzegalne w tradycyjnej fotografii. Przykładem zastosowania może być skanowanie różnych przedmiotów codziennego użytku, jak kwiaty, liście, czy nawet drobne przedmioty, które następnie są wykorzystywane w dziełach sztuki cyfrowej. Tego typu obrazy mogą być później drukowane, publikowane w Internecie lub używane w projektach graficznych. Warto zaznaczyć, że skanografia, jako forma sztuki, zyskuje na popularności, ponieważ łączy technikę i kreatywność, a także umożliwia artystom eksperymentowanie z nowymi formami wyrazu. Skanowanie płaskie jest także techniką dostępną dla wielu, dzięki powszechnym skanerom, co sprawia, że każdy może spróbować swoich sił w tej formie artystycznej.

Pytanie 33

Aby uzyskać zdjęcie o wysokiej jakości w formacie 30/40 cm, należy użyć aparatu z matrycą

A. 3 megapikselową

B. 4 megapikselową

C. 8 megapikselową

D. 2 megapikselową

Aby uzyskać zdjęcia o wymiarach 30x40 cm w dobrej jakości, konieczne jest zastosowanie aparatu z matrycą o rozdzielczości co najmniej 8 megapikseli. Taka matryca pozwala na uzyskanie zdjęć o wysokiej szczegółowości i ostrości. Przy wymiarach 30x40 cm, które odpowiadają rozmiarowi standardowego odbitki fotograficznej, zaleca się, aby liczba pikseli wynosiła co najmniej 2400x3000, co daje 7,2 megapikseli. Jednak aby zapewnić dodatkowy margines jakości, który jest szczególnie istotny w przypadku drukowania, 8 megapikseli jest optymalnym wyborem. W praktyce, aparaty z tą rozdzielczością są powszechnie dostępne, a ich zdjęcia nadają się zarówno do użytku domowego, jak i profesjonalnego. Przykładem zastosowania takiej technologii może być fotografia portretowa, gdzie szczegóły twarzy są kluczowe, czy fotografia krajobrazowa, gdzie detale w tle mogą znacząco wpłynąć na estetykę odbitki. Użycie aparatu z odpowiednią matrycą zapewnia również lepszą jakość w trudnych warunkach oświetleniowych, co ma zasadnicze znaczenie w fotografii artystycznej.

Pytanie 34

Jaką część padającego światła odbija powierzchnia szarej karty?

A. 3%

B. 30%

C. 90%

D. 18%

Odpowiedzi 3%, 90% oraz 30% są błędne, ponieważ nie uwzględniają specyfiki właściwości odbicia światła przez szare karty. Przy 3% odbicia mamy do czynienia z powierzchnią o bardzo niskiej refleksyjności, co nie jest charakterystyczne dla standardowych narzędzi używanych w fotografii. Tego typu powierzchnie mogą prowadzić do niedoszacowania ilości światła, co w praktyce skutkuje niedoświetlonymi zdjęciami i utratą detali w ciemnych obszarach. Odpowiedź 90% wskazuje na błędne przekonanie, że szare karty są bliskie odbicia światła od powierzchni białych, co jest mylące. Tego typu odbicie mogłoby sugerować, że karta działa jak lusterko, co jest absolutnie nieprawdziwe, gdyż celem jej użycia jest oddanie neutralnej wartości kolorystycznej, a nie maksymalne odbicie światła. Odpowiedź 30% również zniekształca rzeczywistość, ponieważ odbicie na poziomie 30% może być mylone z innymi powierzchniami, które są stosowane w różnych zastosowaniach, ale nie spełniają roli standardu kalibracji w fotografii. Dlatego ważne jest, aby rozumieć, że szara karta odbija 18% padającego światła, co czyni ją kluczowym narzędziem w zachowaniu prawidłowej ekspozycji i balansu kolorystycznego.

Pytanie 35

W trakcie chemicznej obróbki zabarwionych materiałów, w miejscach, gdzie zachodzi redukcja halogenków srebra w warstwie czułej na światło, powstają barwniki na etapie

A. utrwalania

B. wywoływania

C. dymienia

D. odbielania

Odpowiedź "wywoływania" jest prawidłowa, ponieważ w procesie obróbki chemicznej barwnych materiałów, to właśnie na etapie wywoływania dochodzi do redukcji halogenków srebra w warstwie światłoczułej. W wyniku tego procesu powstają barwniki, które mogą być wykorzystywane w dalszych etapach obróbki zdjęć. Wywoływanie jest kluczowym etapem w fotografii chemicznej, w którym obraz latentny staje się widoczny. Na tym etapie reagenty chemiczne, takie jak developer, odgrywają fundamentalną rolę, ponieważ ich działanie pozwala na przekształcenie nieaktywnych halogenków srebra w aktywne cząstki srebra, które przyczyniają się do powstania obrazu. W praktyce, wywoływanie jest przeprowadzane w kontrolowanych warunkach, gdzie czas, temperatura i skład chemikaliów są ściśle monitorowane, aby uzyskać optymalne rezultaty. Właściwa technika wywoływania ma kluczowe znaczenie dla jakości końcowego obrazu oraz jego trwałości, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej.

Pytanie 36

Fotografowanie obiektów architektonicznych w kompozycji frontalnej odbywa się poprzez uchwycenie budowli z

A. jej frontowej części

B. perspektywy horyzontalnej

C. jej bocznej części

D. perspektywy zbieżnej do dwóch punktów

Kompozycja frontalna w fotografii architektury polega na uchwyceniu budowli z jej przedniej strony, co pozwala na ukazanie pełnej symetrii i detali fasady. Tego typu ujęcia są istotne, ponieważ pozwalają na zrozumienie charakteru architektury, jej formy oraz kontekstu w otoczeniu. Przykładem zastosowania kompozycji frontalnej mogą być zdjęcia zabytków, takich jak pałace czy katedry, gdzie ich imponujące detale są najlepiej widoczne z przodu. Fotografowie często stosują tę technikę w celu podkreślenia monumentalności obiektów oraz ich artystycznych wartości. Dobre praktyki w fotografii architektury sugerują, aby przy wykonywaniu zdjęć frontalnych zwracać uwagę na oświetlenie, które może znacząco wpłynąć na odbiór detali i tekstur budowli. Dodatkowo, warto pamiętać o użyciu statywu, co pozwala na uzyskanie ostrości i stabilności obrazu, zwłaszcza w warunkach słabego oświetlenia. Zastosowanie kompozycji frontalnej jest zgodne z normami fotografii architektonicznej, które zalecają ukazywanie obiektów w sposób, który najlepiej oddaje ich istotę.

Pytanie 37

Aby zidentyfikować zanieczyszczenia na matrycy aparatu przed przeprowadzeniem jej czyszczenia, należy wykonać fotografię

A. przez filtr polaryzacyjny

B. testu rozdzielczości

C. jednolitej jasnej powierzchni

D. czarnej kartki

Wykonywanie zdjęcia testu rozdzielczości, czarnej kartki lub przez filtr polaryzacyjny to metody, które nie są skuteczne w lokalizacji zabrudzeń na matrycy aparatu fotograficznego i mogą prowadzić do błędnych wniosków. Test rozdzielczości służy do oceny jakości optyki aparatu i nie ujawnia plam czy zanieczyszczeń na matrycy. Tego typu testy skupiają się na detalach obrazu, takich jak ostrość i kontrast, a nie na ewentualnych zabrudzeniach matrycy, które mogą wpływać na jakość zdjęć, ale niekoniecznie będą widoczne w kontekście rozdzielczości. Z kolei wykonanie zdjęcia czarnej kartki może skutkować zniekształceniem percepcji zabrudzeń, ponieważ wszelkie plamy na matrycy mogą być mniej widoczne na ciemnym tle. Z kolei zdjęcie wykonane przez filtr polaryzacyjny również nie jest odpowiednią metodą, gdyż taki filtr modyfikuje światło wpadające do aparatu, co może zniekształcić rzeczywisty obraz matrycy. Błędem jest więc przyjmowanie, że te metody mogą skutecznie wskazać zabrudzenia – zamiast tego, ich użycie jedynie wprowadza w błąd i może powodować dalsze problemy ze zrozumieniem stanu matrycy. Dlatego kluczowe jest stosowanie jasnych, jednolitych powierzchni, które w sposób najbardziej bezpośredni ujawniają obecność zabrudzeń.

Pytanie 38

Najnowszym trendem w dziedzinie nośników pamięci do profesjonalnych aparatów fotograficznych jest

A. zapis bezpośrednio na dyski SSD za pomocą interfejsu PCIe

B. transmisja bezprzewodowa obrazów bezpośrednio do chmury

C. powrót do kart SD ze względu na ich niską cenę i powszechność

D. wykorzystanie pamięci RAM z podtrzymaniem bateryjnym

Wybór powrotu do kart SD ze względu na ich niską cenę i powszechność, a także pomysły na wykorzystanie pamięci RAM z podtrzymaniem bateryjnym lub transmisję bezprzewodową obrazów do chmury, są nieaktualne w kontekście profesjonalnych zastosowań fotograficznych. Karty SD, mimo że są szeroko stosowane i tańsze, mają ograniczenia prędkości zapisu, które mogą być niewystarczające dla profesjonalistów pracujących z wysokiej jakości materiałem. W praktyce, przy pracy z plikami RAW, ich transfer może być zbyt wolny, co prowadzi do frustracji w trakcie sesji zdjęciowych. W przypadku pamięci RAM z podtrzymaniem bateryjnym, choć teoretycznie mogłoby to poprawić prędkość, to w rzeczywistości takie rozwiązanie jest zbyt skomplikowane i kosztowne, aby stać się powszechne. Co więcej, pamięć RAM nie jest projektowana do długoterminowego przechowywania danych, co czyni ją nieodpowiednią do użycia w fotografii. Z kolei transmisja bezprzewodowa obrazów do chmury, choć wygodna, wiąże się z problemami z opóźnieniami, prędkością transferu i wymaga stałego dostępu do internetu, co jest kluczowe w sytuacjach, gdy liczy się każda sekunda. Te wszystkie aspekty wskazują, że trendy są ukierunkowane na zwiększenie wydajności i niezawodności, co najlepiej realizuje zapis na dyskach SSD za pomocą PCIe.

Pytanie 39

Nieprawidłowość optyczna obiektywu, przejawiająca się w przyciemnieniu lub rozjaśnieniu rogów kadru, to

A. koma

B. winietowanie

C. krzywizna pola

D. dystorsja

Winietowanie to wada optyczna, która objawia się przyciemnieniem lub rozjaśnieniem rogów kadru obrazu. Zjawisko to występuje najczęściej w przypadku obiektywów o dużych przysłonach, gdzie może być bardziej zauważalne, ponieważ krawędzie kadru doświadczają większej straty światła. Winietowanie może występować w różnych formach, takich jak naturalne winietowanie, które wynika z konstrukcji obiektywu, lub winietowanie spowodowane użyciem filtrów lub osłon. W praktyce fotografowie mogą spotkać winietowanie w obiektywach szerokokątnych lub w przypadku użycia obiektywów z dużą przysłoną na pełnej klatce, co może prowadzić do niepożądanych efektów w kompozycji zdjęcia. Aby zminimalizować wpływ winietowania, można zastosować techniki postprodukcji, takie jak korekcja winietowania w programach do edycji zdjęć. Dobrą praktyką jest również testowanie obiektywów w różnych warunkach oświetleniowych, aby zrozumieć, jak winietowanie wpływa na uzyskiwane obrazy i kiedy może być akceptowalne lub pożądane dla artystycznych efektów.

Pytanie 40

Zwiększenie mocy błysku lamp błyskowych w studio pozwala na

A. uzyskanie większej głębi ostrości

B. lepsze ustawienie ostrości

C. skrócenie czasu ekspozycji

D. wydłużenie czasu ekspozycji

Jak to działa? Większa energia błysku lamp błyskowych daje fajną głębię ostrości, co jest mega ważne w fotografii. Wysoka moc pozwala na krótsze czasy otwarcia migawki, a to z kolei daje możliwość, żeby zwiększyć przysłonę. W praktyce to znaczy, że można uzyskać większą głębię ostrości i przy tym mieć wszystko dobrze naświetlone. Na przykład, w fotografii portretowej, gdy chcemy, żeby model był wyraźny, a tło rozmyte, musimy odpowiednio ustawić przysłonę i moc lamp błyskowych. W studiu fajnie jest też używać filtrów ND, bo one pomagają lepiej kontrolować głębię ostrości, zwłaszcza przy trudnych warunkach oświetleniowych. Wykorzystanie silnego błysku pomaga też zminimalizować wpływ ruchu, co jest ważne, jeśli model się porusza. Dlatego umiejętność dostosowywania mocy lampy do efektu, jaki chcemy uzyskać, jest kluczowa dla każdego fotografa.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej