Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Higienistka stomatologiczna
  • Kwalifikacja: MED.02 - Wykonywanie świadczeń stomatologicznych z zakresu profilaktyki i promocji zdrowia jamy ustnej oraz współuczestniczenie w procesie leczenia
  • Data rozpoczęcia: 17 maja 2025 17:58
  • Data zakończenia: 17 maja 2025 18:38

Egzamin zdany!

Wynik: 34/40 punktów (85,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jakie ćwiczenia powinno się przeprowadzać u dziecka z utrzymującym się, niemowlęcym sposobem połykania?

A. Ćwiczenia Skalouda
B. Ćwiczenia Rogersa
C. Dmuchanie piórka
D. Ćwiczenia z dropsem
Wybór innych ćwiczeń, takich jak ćwiczenia Skalouda, Rogersa czy dmuchanie piórka, nie jest odpowiedni w kontekście przetrwałego, niemowlęcego sposobu połykania. Ćwiczenia Skalouda koncentrują się głównie na stymulacji sensorycznej i rozwijaniu ogólnych umiejętności motorycznych u dzieci, co może być korzystne, ale nie bezpośrednio odnosi się do problemów z poływaniem. Z kolei ćwiczenia Rogersa są bardziej ukierunkowane na rozwój umiejętności komunikacyjnych i mogą nie dostarczać specyficznych bodźców potrzebnych do przełamywania schematów niemowlęcego połykania. Dmuchanie piórka, choć poprawia kontrolę oddechową i siłę mięśniową w obrębie jamy ustnej, nie jest wystarczające w przypadku dzieci, które potrzebują bardziej złożonego treningu połykania. Prawidłowe podejście do terapii powinno opierać się na badaniach nad rozwojem umiejętności połykania oraz na zrozumieniu, jak te umiejętności ewoluują w czasie. W związku z tym, stosowanie niewłaściwych metod treningowych może prowadzić do dalszych trudności w przechodzeniu z metod infantylnych na bardziej zaawansowane techniki połykania, co jest kluczowe dla zdrowia i rozwoju dziecka.
Pytanie 2

Dorosły pacjent zgłosił się do gabinetu, domagając się natychmiastowego przyjęcia, jednak w harmonogramie nie ma wolnych miejsc. Które z poniższych stwierdzeń może urazić pacjenta?

A. Proszę nie upierać się przy dzisiejszym terminie, najbliższy będzie za trzy dni.
B. Przykro mi, ale nie mogę przyjąć.
C. Prośba pana jest bezsensowna.
D. Jeśli nie przestanie pan nalegać, będę zmuszony poprosić pana o opuszczenie gabinetu.
Odpowiedź 'Prośba pana jest pozbawiona sensu' jest naprawdę trafna, bo pokazuje, jak bardzo można źle odbierać potrzeby pacjenta. Tego typu stwierdzenie brzmi jak brak zrozumienia i empatii, co nie jest dobre w relacji z pacjentem. W medycynie kluczowe jest budowanie zaufania, a komunikacja ma wielką moc w dbaniu o dobro pacjenta. Nawet jeśli nie możemy spełnić prośby, warto to wyjaśnić z szacunkiem i zrozumieniem. Można na przykład powiedzieć coś w stylu: 'Rozumiem, że chce pan szybko uzyskać pomoc, ale w tej chwili nie mamy wolnych terminów. Najbliższy będzie za trzy dni, co da nam czas, aby lepiej przygotować się do wizyty.' Takie podejście łagodzi napięcia i pokazuje, że naprawdę dbamy o pacjenta i staramy się mu pomóc na tyle, na ile możemy.
Pytanie 3

Podczas piaskowania zębów końcówka dyszy piaskarki powinna znajdować się w odpowiedniej odległości od powierzchni zęba

A. o 1-1,5 mm
B. o 3-5 mm
C. o 0,25-0,5 mm
D. o 2-2,5 mm
Odpowiedzi wskazujące mniejsze odległości, takie jak 'o 2-2,5 mm', 'o 1-1,5 mm' oraz 'o 0,25-0,5 mm', są nieprawidłowe, ponieważ nie uwzględniają kluczowych zasad dotyczących bezpieczeństwa i efektywności piaskowania zębów. Zbyt bliskie umiejscowienie dyszy piaskarki może prowadzić do nadmiernego nacisku na ząb, co skutkuje uszkodzeniem szkliwa. Szkliwo jest najtwardszą substancją w organizmie człowieka, ale przy intensywnym działaniu strumienia piasku z bliskiej odległości może ulec ścieraniu, co prowadzi do osłabienia zęba i zwiększonej wrażliwości na bodźce zewnętrzne, takie jak ciepło czy zimno. Ponadto, zbyt mała odległość powoduje, że piasek nie rozprasza się prawidłowo, co może skutkować nierównomiernym czyszczeniem zębów i pozostawieniem nieusuniętych resztek osadów. W praktyce, wiele osób, które nie stosują się do zaleceń dotyczących odległości, doświadcza problemów zdrowotnych związanych z jamą ustną, takich jak próchnica czy choroby dziąseł. Dlatego niezwykle ważne jest, aby przestrzegać zaleceń dotyczących odległości dyszy od zęba, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie stomatologii i higieny jamy ustnej.
Pytanie 4

Cement stanowi materiał wykorzystywany do wypełnień stałych w zębach mlecznych?

A. karboksylowy
B. glasjonomerowy
C. cynkowo-fosforanowy
D. cynkowo-siarczanowy
Cement glasjonomerowy jest uznawany za materiał z wyboru do wypełnień stałych w zębach mlecznych ze względu na swoje unikalne właściwości. Charakteryzuje się doskonałą adhezją do tkanek zęba oraz zdolnością do uwalniania fluoru, co przyczynia się do remineralizacji zębów i ochrony przed próchnicą. Wypełnienia wykonane z cementu glasjonomerowego są także elastyczne i dobrze tolerowane przez tkanki, co jest szczególnie ważne w przypadku zębów mlecznych, które są bardziej podatne na uszkodzenia. Praktycznym zastosowaniem jest wykorzystywanie tego materiału w leczeniu małych ubytków oraz w przypadku pacjentów z ograniczonym dostępem do regularnej opieki stomatologicznej, ponieważ wypełnienia te mogą trwać dłużej niż tradycyjne materiały do wypełnień. W standardach stomatologicznych zaleca się stosowanie cementu glasjonomerowego ze względu na jego korzystny wpływ na zdrowie zębów oraz na estetykę uśmiechu dzieci. Warto również dodać, że materiał ten jest biokompatybilny, co minimalizuje ryzyko reakcji alergicznych.
Pytanie 5

Jaką wartość osiąga wskaźnik próchnicy PUWp, jeśli u dorosłego pacjenta zdiagnozowano 3 powierzchnie dotknięte próchnicą, 2 zęby usunięte oraz 2 powierzchnie wypełnione?

A. 7
B. 12
C. 15
D. 4
Wskaźnik próchnicy PUWp (wskaźnik próchnicy zębów stałych) oblicza się na podstawie liczby osób z próchnicą, zębów usuniętych oraz zębów wypełnionych. W tym przypadku mamy 3 powierzchnie zaatakowane próchnicą, 2 usunięte zęby oraz 2 wypełnione powierzchnie. Wzór na obliczenie PUWp to: PUWp = (powierzchnie z próchnicą + zęby usunięte + powierzchnie wypełnione). Zatem 3 (powierzchnie z próchnicą) + 2 (zęby usunięte) + 2 (powierzchnie wypełnione) = 7. Jednakże, aby uzyskać pełny obraz, do PUWp należy również dodać pełną liczbę zębów, co w tym przypadku wynosi 8 (6 zębów stałych z 4 powierzchniami + 2 usunięte). Zatem PUWp = 15. W kontekście praktycznym, PUWp jest użytecznym wskaźnikiem, który pozwala na ocenę stanu zdrowia jamy ustnej w populacji oraz na planowanie działań profilaktycznych. Wskaźnik ten jest zgodny z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia, która zaleca regularne monitorowanie stanu zdrowia zębów w celu zapobiegania chorobom próchnicowym.
Pytanie 6

Jakie jest określenie wady zgryzu w odniesieniu do płaszczyzny poziomej?

A. zgryz otwarty
B. zgryz przewieszony
C. tyłożuchwie czynnościowe
D. przodożuchwie czynnościowe
Zgryz otwarty jest wadą zgryzu, która charakteryzuje się brakiem kontaktu pomiędzy zębami szczęki górnej a dolnej podczas zgryzu. W praktyce oznacza to, że zęby w jednej z tych szczęk pozostają odsunięte od siebie, co może prowadzić do problemów z funkcją żucia, mowy oraz estetyką. Warto zauważyć, że zgryz otwarty może być wynikiem różnych czynników, takich jak nawyki ortodontyczne (np. ssanie kciuka) czy nieprawidłowy rozwój szczęk. W leczeniu zgryzu otwartego stosuje się różnorodne metody, w tym aparaty ortodontyczne, które mają na celu korekcję pozycji zębów i szczęk. Dobrą praktyką w ortodoncji jest wczesne rozpoznanie i podjęcie działań terapeutycznych, aby zapobiegać dalszym komplikacjom, takim jak wady w obrębie stawów skroniowo-żuchwowych oraz asocjowane bóle głowy. W przypadku stwierdzenia zgryzu otwartego istotne jest także przeprowadzenie analizy zgryzu, co pozwoli na zaplanowanie skutecznej interwencji ortodontycznej.
Pytanie 7

Jednym z podstawowych działań profilaktycznych w stomatologii jest

A. Podjadanie między posiłkami
B. Stosowanie wybielaczy
C. Regularne szczotkowanie zębów
D. Codzienne płukanie solą fizjologiczną
Regularne szczotkowanie zębów to fundamentalny element higieny jamy ustnej, który odgrywa kluczową rolę w profilaktyce stomatologicznej. Dzięki tej codziennej czynności możemy skutecznie usuwać płytkę nazębną, która jest głównym czynnikiem prowadzącym do próchnicy i chorób przyzębia. Szczotkowanie zębów dwa razy dziennie, najlepiej rano i wieczorem, jest zalecane przez większość specjalistów. Użycie odpowiedniej szczoteczki i pasty z fluorem wzmacnia szkliwo i pomaga w zapobieganiu ubytków. Regularne szczotkowanie nie tylko usuwa resztki pokarmowe, ale także ogranicza rozwój bakterii, które mogą prowadzić do nieświeżego oddechu. Warto również pamiętać o technice szczotkowania - delikatne, okrężne ruchy są bardziej efektywne niż szybkie, agresywne szorowanie. Ponadto, regularne szczotkowanie to sposób na samokontrolę, gdyż podczas tej czynności możemy zauważyć ewentualne zmiany w jamie ustnej, które wymagają konsultacji ze stomatologiem.
Pytanie 8

Dyszę piaskarki po przeprowadzeniu zabiegu usunięcia osadu nazębnego należy

A. przepłukać wodą destylowaną
B. zdezynfekować i wysterylizować
C. osuszyć przy pomocy sprężonego powietrza
D. naoliwić olejem
Zdezynfekowanie i wysterylizowanie dyszy piaskarki po zabiegu usunięcia osadu nazębnego jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa pacjenta i minimalizacji ryzyka infekcji. Po każdym zabiegu stomatologicznym, w tym piaskowaniu, narzędzia i urządzenia, które miały kontakt z jamą ustną pacjenta, muszą być poddawane odpowiednim procedurom dezynfekcji i sterylizacji, zgodnie z wytycznymi takich organizacji jak CDC (Centers for Disease Control and Prevention) oraz WHO (World Health Organization). Przykładowo, po użyciu piaskarki, należy zdezynfekować dyszę za pomocą środków chemicznych o udowodnionej skuteczności, a następnie wysterylizować w autoklawie, aby usunąć wszelkie patogeny. Tego typu procedury są standardem w praktykach stomatologicznych, ponieważ nieodpowiednia konserwacja narzędzi może prowadzić do poważnych infekcji i komplikacji zdrowotnych. Regularne przestrzeganie zasad dezynfekcji i sterylizacji nie tylko chroni pacjentów, ale również wspiera reputację praktyki stomatologicznej oraz przyczynia się do ogólnego bezpieczeństwa w opiece zdrowotnej.
Pytanie 9

Jedna z pięciu kategorii ruchu, wprowadzona w celu poprawy ergonomii, oznaczona jako II, odnosi się do ruchu

A. całego ramienia
B. ramienia i tułowia
C. palców, nadgarstka i łokcia
D. palców i nadgarstka
Odpowiedź dotycząca palców i nadgarstka jako klasy II ruchu jest prawidłowa, ponieważ klasyfikacja ruchów w ergonomii opiera się na zrozumieniu różnych poziomów zaangażowania ciała w wykonywanie zadań. Klasa II, dotycząca palców i nadgarstka, jest kluczowa w kontekście precyzyjnych działań, takich jak pisanie na klawiaturze czy obsługa urządzeń mobilnych. Zgodnie z normami ergonomii, które podkreślają znaczenie projektowania stanowisk pracy, które minimalizują obciążenie mięśniowo-szkieletowe, wiedza na temat tej klasy ruchów jest niezbędna. Przykładem zastosowania tych zasad może być dostosowanie wysokości biurka, aby zapewnić, że nadgarstki są w neutralnej pozycji podczas pracy z komputerem. Klasyfikacja ta pomaga również w identyfikacji ryzyk związanych z zespołem cieśni nadgarstka, co jest istotne w kontekście zdrowia pracowników i wydajności pracy. Właściwe rozumienie różnych klas ruchu pozwala na lepsze projektowanie miejsc pracy oraz wprowadzenie odpowiednich narzędzi i technologii, które zwiększają komfort i efektywność wykonywanych zadań.
Pytanie 10

Wprowadzając nawyk właściwego mycia zębów u uczniów w wieku szkolnym, stomatologiczna higienistka dążyła do ich zrozumienia, zaprezentowała model szczęki oraz szczoteczkę do zębów, pokazała technikę ruchów szczoteczki, odnosiła się do budowy zębów oraz łuków zębowych. Jaką zasadę wychowawczą w kontekście kultury zdrowotnej zastosowała higienistka?

A. Receptywności, czyli przyswajalności
B. Elastyczności
C. Stopniowania trudności i etapowości
D. Aktywności
Odpowiedź 'Receptywności, czyli przyswajalności' jest poprawna, ponieważ higienistka stomatologiczna zastosowała podejście, które umożliwiło dzieciom zrozumienie skomplikowanych aspektów higieny jamy ustnej poprzez demonstrację praktycznych działań. W edukacji zdrowotnej kluczowe jest, aby uczestnicy mogli przyswajać wiedzę w sposób angażujący, co higienistka zrealizowała poprzez wizualizację z wykorzystaniem modelu szczęk i szczoteczki. W ten sposób dzieci mogły zobaczyć, jak powinno wyglądać prawidłowe szczotkowanie zębów, co zwiększa ich zdolność do zapamiętywania i stosowania tej wiedzy w praktyce. Zgodnie z wytycznymi WHO dotyczącymi edukacji zdrowotnej, stosowanie wizualnych i praktycznych metod nauczania jest jedną z najlepszych praktyk, ponieważ wspiera receptywność informacji oraz ich przyswajalność. W efekcie, dzieci nie tylko dowiadują się, jak dbać o zęby, ale również rozwijają umiejętności, które będą miały zastosowanie w ich codziennym życiu, co jest fundamentalne w procesie edukacyjnym.
Pytanie 11

Każdy pojemnik przeznaczony na odpady musi być wyposażony w odpowiednie oznaczenia umieszczone w miejscu dobrze widocznym. Oznakowanie identyfikujące powinno zawierać kod odpadu oraz

A. datę zamknięcia, NIP oraz REGON producenta odpadów
B. datę zamknięcia, numer telefonu producenta odpadów
C. adres producenta odpadów, godzinę zamknięcia
D. adres producenta odpadów, datę zamknięcia
Odpowiedź "adres wytwórcy odpadów, datę zamknięcia" jest poprawna, ponieważ zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa oraz standardami zarządzania odpadami, każde oznakowanie pojemnika na odpady powinno umożliwiać identyfikację zarówno miejsca powstania odpadów, jak i daty ich składowania. Adres wytwórcy odpadów jest kluczowy, ponieważ pozwala na szybkie zidentyfikowanie podmiotu odpowiedzialnego za odpady, co jest istotne w przypadku ewentualnych inspekcji lub konieczności zidentyfikowania źródła zanieczyszczeń. Data zamknięcia pojemnika informuje o tym, kiedy odpady zostały umieszczone w pojemniku, co ma znaczenie dla monitorowania ich stanu i zgodności z przepisami dotyczącymi przechowywania odpadów. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być sytuacja, w której inspektor ochrony środowiska sprawdza pojemniki na odpady podczas rutynowej kontroli – dostępność tej informacji znacząco ułatwia proces weryfikacji. Ponadto, odpowiednie oznakowanie jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie gospodarki odpadami, które promują przejrzystość i odpowiedzialność w zarządzaniu środowiskiem.
Pytanie 12

Aby aktywować standardową płytkę przedsionkową, należy

A. nasączyć płytkę zimną wodą
B. zanurzyć płytkę w gorącej wodzie
C. podgrzać płytkę nad palnikiem
D. umieścić płytkę w nadtlenku wodoru
Zanurzenie płytki w gorącej wodzie to naprawdę ważny krok, jeśli chodzi o aktywację standardowej płytki przedsionkowej. Wysoka temperatura pozwala chemikaliom w płytce na działanie, co jest kluczowe, żeby wszystko zadziałało jak należy. Te płytki są często używane w laboratoriach, zwłaszcza w chemii czy biotechnologii, i to, jak się zachowują przy odpowiedniej temperaturze, ma ogromne znaczenie. Gorąca woda sprawia, że składniki chemiczne zaczynają ze sobą reagować, a to wszystko jest potrzebne, żeby wyniki analiz były właściwe. Warto pamiętać, że temperaturę wody trzeba kontrolować, żeby mieć pewność, że wyniki będą spójne i wiarygodne. Aktywacja w gorącej wodzie to prawie standard w wielu laboratoriach, więc dobrze jest to mieć na uwadze podczas pracy w takich miejscach.
Pytanie 13

Jakie jest zalecane postępowanie po ekstrakcji zęba?

A. Unikanie jedzenia i picia przez kilka godzin
B. Natychmiastowe szczotkowanie zębów w miejscu ekstrakcji
C. Płukanie ust wodą z solą
D. Spożywanie gorących napojów
Po ekstrakcji zęba bardzo ważne jest, aby dać czas na zagojenie się rany. Unikanie jedzenia i picia przez kilka godzin po zabiegu jest kluczowe, ponieważ każda czynność, która mogłaby zakłócić proces krzepnięcia krwi, może wydłużyć czas gojenia. Spożywanie pokarmów lub napojów może spowodować usunięcie skrzepu krwi, co jest niepożądane, gdyż skrzep działa jak naturalna bariera ochronna dla odsłoniętej kości i nerwów. Ponadto, jedzenie może wprowadzić bakterie do rany, co zwiększa ryzyko infekcji. Z mojego doświadczenia wiem, że pacjenci często nie doceniają znaczenia tego zalecenia, ale jest ono fundamentem dla zdrowego procesu rekonwalescencji. Dobrą praktyką jest również unikanie mówienia, gdyż ruchy szczęki mogą wywierać nacisk na miejsce ekstrakcji.
Pytanie 14

Która z poniższych metod jest używana w profilaktyce zębów u dzieci?

A. Lakowanie bruzd
B. Usuwanie kamienia
C. Wybielanie zębów
D. Płukanie ust wodą destylowaną
Lakowanie bruzd to jedna z kluczowych metod profilaktycznych stosowanych w stomatologii dziecięcej. Polega na uszczelnieniu naturalnych bruzd i zagłębień na powierzchniach zębów trzonowych i przedtrzonowych specjalnym materiałem uszczelniającym. Dzięki temu chroni się te miejsca przed zaleganiem resztek pokarmowych i bakteriami, które mogą prowadzić do próchnicy. Lakowanie jest szczególnie efektywne u dzieci, ponieważ ich zęby są bardziej podatne na rozwój próchnicy, zwłaszcza w okresie, gdy nie opanowały jeszcze w pełni techniki szczotkowania. Jest to metoda nieinwazyjna, bezbolesna i szybka, co czyni ją idealną dla młodszych pacjentów. Stosowanie laków jest zgodne z wytycznymi wielu organizacji stomatologicznych, które zalecają ich użycie jako standardową praktykę profilaktyczną w ochronie przed próchnicą. Regularne kontrole stomatologiczne i ewentualne uzupełnianie laków to ważne elementy długoterminowego planu zapobiegania chorobom zębów u dzieci.
Pytanie 15

Należy wykonać wycisk podstawowy przy użyciu masy o gęstej konsystencji, a po jego odpowiednim przygotowaniu powinno się zrobić na jego podstawie wycisk uzupełniający (korekcyjny) przy użyciu masy o rzadkiej konsystencji. Jakie są zastosowane techniki pobierania wycisków?

A. czynnościowego silikonowego
B. dwuwarstwowego jednofazowego
C. orientacyjnego alginatowego
D. dwuwarstwowego dwufazowego
Odpowiedź 'dwuwarstwowego dwufazowego' jest prawidłowa, ponieważ metoda ta polega na zastosowaniu dwóch różnych mas, co umożliwia uzyskanie precyzyjnego odzwierciedlenia anatomicznych struktur jamy ustnej. Wycisk podstawowy wykonany masą o gęstej konsystencji zapewnia stabilność i odpowiednie wsparcie dla dalszych etapów, natomiast wycisk uzupełniający z masą o rzadkiej konsystencji pozwala na dokładne odwzorowanie detali, co jest kluczowe w przypadku protez, mostów czy wkładów. Przykładem praktycznym może być sytuacja, w której protetyk wykonuje protezę całkowitą, gdzie precyzyjne dopasowanie jest kluczowe dla komfortu pacjenta oraz funkcji protetycznych. Zastosowanie metody dwuwarstwowej dwufazowej jest zgodne z wytycznymi wielu towarzystw stomatologicznych, które zalecają tę technikę jako najlepszą praktykę w celu osiągnięcia wysokiej jakości wycisków, co przekłada się na sukces kliniczny. Dodatkowo, takie podejście pozwala na minimalizację błędów w późniejszym etapie, co jest niezwykle istotne w procesie leczenia protetycznego.
Pytanie 16

Jakie urządzenie umożliwia ocenę stopnia osteointegracji implantów zębowych, diagnozowanie periodontopatii oraz analizowanie możliwości obciążenia zgryzowego?

A. Diagnodent
B. Unistom
C. Endomotor
D. Periotest
Odpowiedź 'Periotest' jest prawidłowa, ponieważ to urządzenie specjalizuje się w ocenie stopnia osteointegracji implantów zębowych oraz diagnostyce problemów periodontologicznych. Periotest wykorzystuje metodę pomiaru odporności na drgania, co pozwala na dokładne określenie stabilności implantu w kości. Dzięki temu lekarz może ocenić, czy implant jest odpowiednio zintegrowany z kością, co jest kluczowe dla sukcesu leczenia implantologicznego. Przykładowo, w praktyce stomatologicznej, Periotest może być używany przed i po zabiegu wszczepienia implantu, aby monitorować proces gojenia oraz integracji. Dodatkowo, urządzenie to jest również stosowane w ocenie możliwości obciążenia zgryzowego, co jest istotne dla planowania dalszego leczenia oraz zapewnienia pacjentom wygody i funkcjonalności protezy. Zgodnie z wytycznymi branżowymi, regularne monitorowanie stabilności implantów jest kluczowe dla zminimalizowania ryzyka niepowodzenia w leczeniu. Użycie Periotestu przyczynia się do podnoszenia standardów opieki stomatologicznej.
Pytanie 17

W trakcie czyszczenia instrumentów stomatologicznych do ostatniego etapu płukania należy wykorzystać wodę

A. mineralną
B. destylowaną
C. królewską
D. utlenioną
Odpowiedź 'destylowana' jest poprawna, ponieważ woda destylowana jest wolna od zanieczyszczeń, minerałów oraz mikroorganizmów, co czyni ją idealnym wyborem do ostatniego płukania instrumentów stomatologicznych. Instrumenty te muszą być całkowicie czyste i sterylne, aby zapobiec zakażeniom oraz zapewnić bezpieczeństwo pacjentów. Użycie wody destylowanej eliminuje ryzyko wprowadzenia do środowiska klinicznego jakichkolwiek zanieczyszczeń, które mogą pochodzić z innych źródeł wody, takich jak woda mineralna czy kranowa. W praktyce, po dokładnym umyciu instrumentów, ostatnie płukanie wodą destylowaną jest standardową procedurą stosowaną w większości gabinetów stomatologicznych. Takie podejście jest zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia oraz lokalnymi normami sanitarnymi, które podkreślają znaczenie utrzymania wysokich standardów higieny w praktyce stomatologicznej. Używanie wody destylowanej jest również korzystne dla długowieczności narzędzi, ponieważ brak minerałów zapobiega osadzaniu się kamienia i korozji.
Pytanie 18

Do usunięcia więzadła okrężnego ozębnej wykorzystuje się

A. zgłębnik chirurgiczny
B. dźwignię prostą
C. kleszcze Meissnera
D. hak ostry
Zgłębnik chirurgiczny to narzędzie, które najlepiej sprawdza się przy ocenie ran, ale w przypadku zerwania więzadła okrężnego ozębnej to raczej kiepski wybór. Jego konstrukcja nie nadaje się do precyzyjnego oddzielania tkanki, co może prowadzić do problemów. Hak ostry też nie jest najlepszym pomysłem, bo chociaż służy do chwytania tkanek, jego ostry kształt może uszkodzić sąsiednie tkanki, a tego w chirurgii nie chcemy. Kleszcze Meissnera mają swoje miejsce, ale nie nadają się do bardziej skomplikowanych zabiegów, gdzie potrzebna jest większa precyzja. Wiele osób myśli, że każde narzędzie chirurgiczne da się używać zamiennie, ale to wcale nie jest prawda. Wybór odpowiednich narzędzi jest kluczowy, bo nieodpowiednie mogą naprawdę zwiększyć ryzyko powikłań.
Pytanie 19

Nauczyciel wraz z grupą przedszkolaków udał się do gabinetu dentystycznego. Wykonana czynność w zakresie wychowania zdrowotnego to metoda

A. receptywności
B. pobudzania zachowań korzystnych dla zdrowia
C. intencjonalizowania wpływów wychowawczych
D. organizowania środowiska wychowującego
Odpowiedź "organizowania środowiska wychowującego" jest trafna, ponieważ odnosi się do kluczowego aspektu w wychowaniu zdrowotnym, który polega na tworzeniu warunków sprzyjających kształtowaniu postaw i zachowań prozdrowotnych u dzieci. W kontekście wizyty w gabinecie stomatologicznym, wychowawca nie tylko poszerza wiedzę dzieci na temat higieny jamy ustnej, ale także inicjuje doświadczenia, które mają na celu wzmocnienie ich pozytywnych nawyków zdrowotnych. Przykładem zastosowania tej metody może być organizowanie wyjść do różnych placówek zdrowotnych, co umożliwia dzieciom obserwację i zrozumienie znaczenia zdrowia oraz profilaktyki. Tego rodzaju działania są zgodne z wytycznymi WHO, które wskazują na znaczenie środowiska w kształtowaniu zdrowych nawyków. Oprócz wizyt w gabinetach stomatologicznych, organizowanie różnorodnych zajęć edukacyjnych, jak warsztaty kulinarne, które promują zdrowe odżywianie, również wpisuje się w tę metodę, łącząc praktyczne doświadczenia z teoretyczną wiedzą.
Pytanie 20

Stomatolog aplikuje preparat Alvogyl po wykonaniu

A. podcięcia wędzidełka
B. ekstrakcji zęba
C. nacięcia ropnia zębopochodnego
D. resekcji wierzchołka korzenia
Preparat Alvogyl jest stosowany przez lekarzy dentystów przede wszystkim po ekstrakcji zębów, ponieważ jego skład pomaga w procesie gojenia oraz łagodzi ból. Alvogyl zawiera substancje czynne, które działają przeciwbólowo i przeciwzapalnie, a jego użycie pozwala na skuteczne zabezpieczenie miejsca poekstrakcyjnego. Jest to szczególnie istotne w przypadku pacjentów, którzy mogą być narażeni na powikłania, takie jak suchy zębodół, który może prowadzić do znacznego dyskomfortu. Stosowanie Alvogylu po ekstrakcji zęba jest zgodne z aktualnymi wytycznymi i standardami praktyki stomatologicznej. Przykładowo, jeśli pacjent po ekstrakcji zgłasza duży ból, lekarz dentysta może zastosować Alvogyl, aby przyspieszyć proces gojenia i złagodzić objawy. W literaturze branżowej można znaleźć wiele badań potwierdzających skuteczność tego preparatu w praktyce stomatologicznej, co czyni go ważnym narzędziem w codziennej pracy dentysty.
Pytanie 21

Jaką metodę szczotkowania zębów powinny stosować osoby z zaawansowanymi recesjami dziąseł?

A. Fonesa
B. Stillmanna
C. Pozioma
D. Bassa
Metoda szczotkowania zębów Stillmanna jest szczególnie zalecana dla pacjentów z zaawansowanymi recesjami dziąseł ze względu na jej właściwości ochronne i precyzyjne. Umożliwia ona delikatne oczyszczanie powierzchni zębów oraz okolic dziąseł, minimalizując ryzyko podrażnień. Technika ta polega na umiejscowieniu szczoteczki pod kątem 45 stopni względem linii dziąseł i wykonywaniu krótkich ruchów w kierunku zębów, co wspomaga skuteczne usuwanie płytki nazębnej, a jednocześnie ogranicza mechaniczne uszkodzenia tkanki dziąsłowej. W praktyce, pacjenci z zaawansowanymi recesjami powinni skupić się na dokładności oraz delikatności ruchów, co jest kluczowe, aby nie pogłębiać problemów związanych z recesją. Dobre praktyki wskazują również na stosowanie szczoteczek o miękkim włosiu, co dodatkowo chroni wrażliwe dziąsła. Oprócz szczotkowania, istotne jest także regularne stosowanie nici dentystycznych oraz płukanek, co wspiera zdrowie jamy ustnej.
Pytanie 22

Jak nazywa się procedura usuwania nadmiaru tkanki dziąsłowej?

A. Radektomia
B. Gingiwektomia
C. Hemisekcja
D. Resekcja
Gingiwektomia to zabieg chirurgiczny polegający na usunięciu nadmiaru tkanki dziąsłowej, który może występować w wyniku chorób przyzębia, nadmiernego wzrostu tkanek lub niewłaściwie dopasowanych protez. Celem gingiwektomii jest poprawa estetyki uśmiechu, zwiększenie komfortu pacjenta oraz ułatwienie utrzymania higieny jamy ustnej. Przykładowo, pacjenci z hiperplazją dziąseł często doświadczają trudności w czyszczeniu zębów, co może prowadzić do dalszych problemów zdrowotnych. Zabieg ten wykonuje się zwykle w znieczuleniu miejscowym, a po jego zakończeniu pacjent powinien stosować zalecenia lekarza dotyczące pielęgnacji jamy ustnej oraz unikać drażniących pokarmów. Gingiwektomia jest zgodna ze standardami leczenia stomatologicznego, zapewniając pacjentom korzystne efekty estetyczne i zdrowotne, co potwierdzają liczne badania kliniczne. Warto zaznaczyć, że po zabiegu konieczne jest regularne monitorowanie stanu zdrowia dziąseł, aby zapobiec nawrotom problemu.
Pytanie 23

Zgodnie z klasyfikacją próchnicy, gdzie kryterium podziału stanowi stopień zaawansowania zmian w twardych tkankach zęba, oznaczenie D2 informuje o zmianie

A. w szkliwie z niewielkim ubytkiem
B. w szkliwie, bez naruszenia jego powierzchni
C. w obrębie zębiny z ubytkiem tkanek lub bez ubytku
D. w zakresie wszystkich tkanek zęba, dochodzącej do miazgi
Odpowiedź oznaczona jako D2 wskazuje na zmiany w szkliwie, które są na tyle zaawansowane, że mogą prowadzić do niewielkiego ubytku. Zgodnie z klasyfikacją próchnicy, D2 oznacza proces, w którym zmiany w szkliwie zaczynają wpływać na wewnętrzne struktury zęba, jednak nie sięgają jeszcze do zębiny. Praktycznie oznacza to, że w diagnostyce stomatologicznej lekarze powinni zwracać szczególną uwagę na te zmiany, ponieważ mogą one prowadzić do dalszego rozwoju próchnicy, jeśli nie zostaną odpowiednio zaopatrzone. W przypadku D2 zaleca się przeprowadzenie zabiegów profilaktycznych oraz wczesnych interwencji, takich jak remineralizacja szkliwa lub zastosowanie specjalnych laków. Dobre praktyki stomatologiczne sugerują, że edukacja pacjentów na temat higieny jamy ustnej oraz regularne wizyty kontrolne u dentysty mogą znacząco zmniejszyć ryzyko progresji zmian próchnicowych.
Pytanie 24

Jaki preparat wykorzystuje się do dezynfekcji kanałów korzeniowych podczas leczenia zgorzeli miazgi zęba?

A. Eugenol
B. Kwas cytrynowy
C. Podchloryn sodu
D. Wersenian disodowy
Eugenol jest znany z zastosowania jako środek przeciwbólowy oraz środek do uszczelniania, ale nie ma właściwości dezynfekcyjnych, które są kluczowe w leczeniu zgorzeli miazgi zęba. Użycie eugenolu w kontekście endodoncji jest ograniczone do jego roli w mieszankach uszczelniających, które mają na celu wzmocnienie punktów wypełniających, a nie jako środek dezynfekujący. Kwas cytrynowy, z kolei, jest czasami wykorzystywany do usuwania osadów mineralnych, ale jego działanie jako środka odkażającego jest niewystarczające, co czyni go nieodpowiednim wyborem w terapii kanałowej. Nie można również zapominać o wersenianie disodowym, który jest chelatorem metali, a jego zastosowanie w endodoncji jest marginalne, koncentrując się głównie na usuwaniu metali ciężkich z próbek biologicznych, a nie na dezynfekcji kanałów korzeniowych. Wybierając niewłaściwe środki, można skutkować nieefektywnym leczeniem, co prowadzi do niepowodzeń klinicznych oraz powtarzalnych infekcji. Dlatego istotne jest, aby w endodoncji opierać się na udowodnionych metodach i standardach, które gwarantują skuteczność i bezpieczeństwo procedur.
Pytanie 25

Podczas profilaktyki przeciwpróchnicowej u dzieci, który z poniższych składników pasty do zębów jest kluczowy?

A. Ksylitol
B. Mentol
C. Krzemionka
D. Fluor
Fluor jest niezwykle ważnym składnikiem pasty do zębów, szczególnie w kontekście profilaktyki przeciwpróchnicowej u dzieci. Jego główną rolą jest wzmacnianie szkliwa zębów, co czyni je bardziej odpornym na działanie kwasów produkowanych przez bakterie w jamie ustnej. Dzięki temu fluor pomaga zmniejszyć ryzyko wystąpienia próchnicy, która jest jednym z najczęstszych problemów stomatologicznych u dzieci. W wielu krajach, w tym w Polsce, zaleca się stosowanie past do zębów z fluorem jako część codziennej higieny jamy ustnej. Fluor działa poprzez remineralizację szkliwa, co oznacza, że naprawia mikrouszkodzenia powstałe na powierzchni zębów. Dzieci, które regularnie używają pasty z fluorem, mają mniejsze szanse na rozwój próchnicy, co jest niezwykle istotne w kontekście ich zdrowia ogólnego i jakości życia. Warto również wspomnieć, że fluor znajduje się w wielu produktach stomatologicznych, takich jak płyny do płukania ust, co dodatkowo wspiera jego działanie ochronne. Przy stosowaniu pasty z fluorem ważne jest jednak, by dzieci używały jej w odpowiednich ilościach, aby uniknąć potencjalnych skutków ubocznych, takich jak fluoroza.
Pytanie 26

Aby przygotować pastę kortyzonową do uszczelniania endodontycznego, jakie składniki należy połączyć?

A. kamfenol z gliceryną
B. focalmin z tymolem
C. endomethasone z eugenolem
D. jodoform z alkoholem
Endomethasone z eugenolem to kombinacja, która jest często stosowana w endodoncji jako uszczelniająca pasta kortyzonowa. Endomethasone jest preparatem na bazie kortyzonu, który działa przeciwzapalnie i przeciwbólowo, a także ma właściwości uszczelniające. Eugenol natomiast, składnik olejku goździkowego, ma działanie bakteriobójcze oraz wspomaga proces gojenia. Wspólne zastosowanie tych substancji w endodontycznych procedurach zapewnia skuteczne uszczelnienie kanałów korzeniowych, co jest kluczowe dla zapobiegania reinfekcjom oraz dla osiągnięcia długotrwałych efektów terapeutycznych. Zgodnie z wytycznymi dotyczących leczenia endodontycznego, stosowanie pasty na bazie endomethasone i eugenolu jest zgodne z najlepszymi praktykami, co podkreśla ich efektywność w eliminacji bakterii oraz w minimalizacji stanów zapalnych. Takie podejście jest również praktykowane w wielu renomowanych klinikach endodontycznych.
Pytanie 27

W jakim kierunku powinien być skierowany strumień powietrza wydychanego w wiatraczek w trakcie ćwiczeń wykorzystywanych przy zaburzeniach dotylnych?

A. Wysoko do przodu, przed głową
B. Nisko, w stronę klatki piersiowej
C. Na lewą stronę, na wysokości serca
D. Na prawą stronę w kierunku ramienia
Odpowiedź 'Wysoko do przodu przed głową' jest prawidłowa, ponieważ kierowanie strumienia wydychanego powietrza w ten sposób wspiera prawidłowe funkcjonowanie układu oddechowego i jest zgodne z najlepszymi praktykami terapeutycznymi w rehabilitacji. Wydychanie powietrza w kierunku przednim pomaga w aktywacji mięśni oddechowych, w tym przepony oraz mięśni międzyżebrowych, co jest szczególnie istotne przy zaburzeniach dotylnych, gdzie utrzymanie odpowiedniego ciśnienia w klatce piersiowej jest kluczowe. Przykładowo, podczas ćwiczeń związanych z technikami oddechowymi, takich jak ćwiczenia Pilates czy jogi, wydychanie powietrza w kierunku przednim pomaga utrzymać stabilność kręgosłupa oraz poprawia postawę ciała. Dzięki temu pacjenci z zaburzeniami dotylnymi mogą osiągnąć lepsze rezultaty w treningu wydolnościowym i rehabilitacji, co ostatecznie prowadzi do poprawy jakości życia. Zgodnie z zaleceniami fizjoterapeutów, takie podejście wspiera również proces relaksacji, co jest niezbędne w przypadku osób z tendencją do nadmiernego napięcia mięśniowego.
Pytanie 28

Przy określaniu progu pobudliwości miazgi na siekaczu z żywą miazgą, gdzie najlepiej umieścić elektrodę czynną?

A. w ubytku
B. w odległości 2/3 od krawędzi siecznego
C. na krawędzi siecznym
D. na wypełnieniu
Ustawienie elektrody czynnej na wypełnieniu nie jest właściwe, ponieważ może prowadzić do zafałszowanych pomiarów progu pobudliwości miazgi. Wypełnienia zębowe, szczególnie te wykonane z materiałów kompozytowych, mogą wprowadzać dodatkowe oporności elektryczne, co skutkuje niewłaściwym pomiarem. Wypełnienia nie są dobrym przewodnikiem elektrycznym, a ich obecność może zniekształcać rzeczywisty stan miazgi. W przypadku umiejscowienia elektrody na brzegu siecznym, ze względu na bliskość do zewnętrznych czynników, takich jak temperatura czy substancje chemiczne, może dojść do uszkodzenia delikatnych struktur miazgi. Z kolei lokalizacja w ubytku może prowadzić do nieprecyzyjnych odczytów z powodu interakcji elektrody z tkankami zęba. Często popełnianym błędem jest założenie, że każda lokalizacja elektrody będzie dawała podobne wyniki, co jest mylne. Kluczowe jest zrozumienie, że jedynie odpowiednia odległość elektrody od miazgi umożliwia uzyskanie wiarygodnych i powtarzalnych wyników, co jest niezbędne dla skutecznej diagnostyki stomatologicznej. Nieprawidłowe podejście do lokalizacji elektrody może prowadzić do błędnych diagnoz oraz nieprawidłowego leczenia, co podkreśla znaczenie przestrzegania dobrych praktyk w stomatologii.
Pytanie 29

W trakcie zabiegu jonoforezy afty, po uruchomieniu urządzenia, jakie powinno być ustawione natężenie prądu?

A. 1,0 mA
B. 2,0-3,0 mA
C. 4,0-5,0 mA
D. 0,5 mA
Ustalenie natężenia prądu na poziomie 1,0 mA jest niewystarczające dla efektywności zabiegu jonoforezy. Tak niskie natężenie może nie zapewnić odpowiedniego wprowadzenia substancji czynnych do tkanek, co skutkuje ograniczoną skutecznością terapii. Zbyt niskie natężenie prądu nie pozwala na osiągnięcie pożądanego efektu terapeutycznego, ponieważ proces jonoforezy wymaga odpowiedniej siły, by substancje mogły przenikać przez skórę. Wiele osób może myśleć, że mniejsze natężenie jest bezpieczniejsze, lecz w rzeczywistości, zbyt niska wartość prądu może prowadzić do braku jakiejkolwiek reakcji ze strony organizmu. Ustawienie natężenia w zakresie 4,0-5,0 mA z kolei, pomimo iż wydaje się efektywne, może być zbyt intensywne, co zwiększa ryzyko podrażnienia skóry i wywołania niepożądanych efektów ubocznych, takich jak ból czy dyskomfort. Natomiast wartość 0,5 mA jest zbyt niska, by mogła wywołać jakiekolwiek zauważalne efekty terapeutyczne. Ważne jest, aby przy ustalaniu natężenia prądu kierować się zaleceniami producentów urządzeń, a także doświadczeniem klinicznym, które wskazuje na optymalne zakresy wartości prądu. W praktyce, kluczowe jest dostosowanie natężenia prądu do indywidualnych potrzeb pacjenta oraz specyfiki zabiegu, co zapewnia maksymalną skuteczność oraz bezpieczeństwo.
Pytanie 30

Podczas wykonywania odsysania mieszanki piasku z wodą, końcówka ssaka powinna być ustawiona naprzeciwko wylotu dyszy piaskarki, ukierunkowana na oczyszczany ząb oraz w odpowiedniej odległości od niego

A. 5-15 mm
B. 0-4 mm
C. 20-25 mm
D. 16-19 mm
Odpowiedź 5-15 mm jest prawidłowa, ponieważ odległość ta zapewnia optymalne warunki do skutecznego odsysania mieszaniny piasku i wody podczas zabiegów stomatologicznych. Utrzymanie końcówki ssaka w tej odległości pozwala na efektywne usunięcie resztek materiału oraz minimalizuje ryzyko zasysania tkanek miękkich. W praktyce, odpowiednia odległość pozwala na skuteczne działanie dyszy piaskarki, która ma za zadanie precyzyjnie oczyszczać powierzchnię zęba. Zbyt bliska odległość, jak 0-4 mm, mogłaby prowadzić do uszkodzenia szkliwa, a także zwiększać ryzyko urazów w obrębie jamy ustnej. Z kolei odległość większa niż 15 mm może zmniejszyć efektywność odsysania, co jest niepożądane podczas precyzyjnych zabiegów. Profesjonalne praktyki stomatologiczne zalecają utrzymanie tej odległości, aby zapewnić bezpieczeństwo pacjenta i efektywną pracę narzędzi stomatologicznych.
Pytanie 31

Aby przygotować amalgamat, należy wykorzystać

A. przenośnika.
B. wstrząsarki do amalgamatu.
C. nakładacz.
D. pistolet.
Wstrząsarka do amalgamatu jest niezbędnym narzędziem w przygotowaniu amalgamatu dentystycznego, ponieważ umożliwia skuteczne połączenie składników, takich jak rtęć, srebro, miedź i cynk, w jednorodną masę. Proces mieszania w wstrząsarce zapewnia odpowiedni czas oraz intensywność mieszania, co przekłada się na uzyskanie optymalnej konsystencji amalgamatu. Dzięki właściwemu przygotowaniu materiału, lekarz dentysta może osiągnąć lepsze właściwości mechaniczne, takie jak wytrzymałość na ściskanie oraz odporność na działanie czynników chemicznych. Zastosowanie wstrząsarki zgodnie z zaleceniami producenta oraz standardami branżowymi, takimi jak normy ISO dotyczące materiałów stomatologicznych, jest kluczowe, aby zapewnić bezpieczeństwo pacjentów oraz trwałość i skuteczność wypełnień. Ważne jest również, aby pracownicy służby zdrowia regularnie szkolili się w zakresie obsługi tego urządzenia oraz rozumieli znaczenie odpowiedniego przygotowania materiałów w praktyce stomatologicznej.
Pytanie 32

Profilaktyka skierowana do grupy o podwyższonym ryzyku wystąpienia chorób układu stomatognatycznego, która polega na identyfikacji choroby oraz wczesnym rozpoczęciu terapii, realizowana poprzez przeprowadzanie badań przesiewowych i regularnych kontrolnych wizyt stomatologicznych, nazywana jest

A. drugiej fazy.
B. trzeciej fazy.
C. pierwotnie.
D. wcześnie.
Odpowiedź 'drugiej fazy' jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do profilaktyki wtórnej, która ma na celu wczesne wykrycie schorzeń i zapobieganie ich postępowi. Profilaktyka wtórna jest istotnym elementem opieki stomatologicznej, ponieważ umożliwia identyfikację problemów zdrowotnych, takich jak próchnica czy choroby przyzębia, na wczesnym etapie. Przykładem zastosowania tej metody są okresowe kontrole stomatologiczne oraz testy przesiewowe, które pozwalają na ocenę stanu zdrowia jamy ustnej i wczesne interwencje terapeutyczne. W praktyce, regularne wizyty u dentysty, np. co 6 miesięcy, są zgodne z wytycznymi towarzystw stomatologicznych, takich jak Amerykańska Akademia Stomatologii Dziecięcej, które zalecają wczesne diagnozowanie i leczenie, co przyczynia się do lepszej jakości życia pacjentów oraz zmniejszenia kosztów leczenia w przyszłości. Warto również dodać, że profilaktyka wtórna jest integralnym elementem programów zdrowotnych, które mają na celu poprawę ogólnego stanu zdrowia populacji, zwłaszcza w grupach podwyższonego ryzyka.
Pytanie 33

Ocena żywotności zęba, przy wykorzystaniu wiązki podczerwonego światła emitowanej przez laser w kierunku badanych tkanek, jest testem

A. Owińskiego
B. dopplerowskim
C. elektrycznym
D. Smrekera
Badanie żywotności zęba poprzez zastosowanie technologii opartej na wiązce światła podczerwonego, emitowanej przez laser, jest uznawane za test dopplerowski. W tym przypadku technika ta wykorzystuje efekt Dopplera do analizy zmian w częstotliwości światła odbitego od tkanek zęba. Dzięki temu możliwe jest dokładne określenie stanu zdrowia zębów, co ma kluczowe znaczenie w diagnostyce stomatologicznej. Testy tego rodzaju są stosowane w praktyce klinicznej do wykrywania problemów, takich jak martwica miazgi czy inne schorzenia związane z zębami. Wartościowe jest również to, że takie podejście jest nieinwazyjne i nie powoduje dyskomfortu dla pacjenta, co czyni je preferowanym wyborem w nowoczesnej stomatologii. Coraz częściej w specjalistycznych gabinetach stomatologicznych wykorzystuje się tę metodę, aby poprawić dokładność diagnozy oraz zminimalizować czas potrzebny na leczenie, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie zdrowia jamy ustnej.
Pytanie 34

Jaką wartość ma zębowy wskaźnik intensywności próchnicy u dwóch pacjentów, u których zauważono:
– pierwszy pacjent – liczba zębów stałych 28, w tym:
– 3 zęby z próchnicą na powierzchni okluzyjnej
– 5 zębów z próchnicą na powierzchni okluzyjno-mezjalnej
– drugi pacjent – liczba zębów stałych 28, w tym:
– 4 zęby z próchnicą na powierzchni okluzyjnej
– 2 zęby na powierzchni okluzyjno-dystalnej
– 2 zęby na powierzchni mezjalno-okluzyjno-dystalnej?

A. 27
B. 8
C. 16
D. 13
Zębowy wskaźnik intensywności próchnicy (CPI) jest ważnym wskaźnikiem oceny stanu zdrowia jamy ustnej pacjentów. W przypadku analizy dwóch pacjentów, musimy zrozumieć, jak oblicza się wskaźnik. CPI uwzględnia wszystkie zęby stałe, w tym zęby z próchnicą. Pierwszy pacjent miał 8 zębów z próchnicą (3 okluzyjne + 5 okluzyjno-mezjalne), a drugi pacjent 8 zębów z próchnicą (4 okluzyjne + 2 okluzyjno-dystalne + 2 mezjalno-okluzyjno-dystalne), co daje łącznie 16 zębów z próchnicą. Jednak aby obliczyć wskaźnik intensywności próchnicy, należy uwzględnić tylko zęby, które są dotknięte próchnicą i ich lokalizację. W przypadku całkowitego zębowego wskaźnika intensywności próchnicy dla obu pacjentów należy podzielić łączną liczbę zębów z próchnicą przez całkowitą liczbę zębów, co daje 16/28 = 0,57. W zaokrągleniu wskaźnik wynosi 8. W praktyce, wskaźnik ten może być użyteczny w planowaniu leczenia stomatologicznego oraz w monitorowaniu skuteczności działań profilaktycznych. Wiedza na temat CPI jest kluczowa dla dentystów, którzy chcą skutecznie ocenić ryzyko próchnicy i podejmować odpowiednie działania w zakresie profilaktyki oraz leczenia.
Pytanie 35

Drugi stały trzonowiec górny po lewej stronie charakteryzuje się następującymi korzeniami:

A. 1 policzkowy i 1 podniebienny
B. 1 mezjalny i 1 dystalny
C. 2 policzkowe i 1 podniebienny
D. 2 podniebienne i 1 policzkowy
Drugi trzonowiec górny lewy, znany również jako ząb nr 18, charakteryzuje się specyficzną strukturą korzeniową, w skład której wchodzą dwa korzenie policzkowe i jeden korzeń podniebienny. Taki układ korzeniowy jest istotny z perspektywy chirurgii stomatologicznej, szczególnie podczas ekstrakcji zębów, co wymaga precyzyjnego zrozumienia anatomii korzeni. Korzenie policzkowe, zlokalizowane na bocznych stronach zęba, są odpowiedzialne za stabilizację zęba w łuku zębowym, a ich obecność znacząco wpływa na zachowanie zęba w trakcie obciążeń podczas żucia. Korzeń podniebienny, z kolei, znajduje się w centralnej części zęba i odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu odpowiedniego mocowania w kości szczęki. Zrozumienie tej anatomii jest również ważne w kontekście leczenia kanałowego, gdyż umożliwia skuteczne dotarcie do wnętrza zęba i precyzyjne leczenie wszystkich kanałów korzeniowych zgodnie z wytycznymi endodontycznymi. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być planowanie zabiegów implantologicznych, gdzie znajomość struktury korzeniowej w sąsiednich zębach może pomóc w uniknięciu powikłań.
Pytanie 36

Osoby mające ubytki erozyjne szkliwa o pochodzeniu egzogenicznym, spowodowane niewłaściwą dietą, powinny unikać takich produktów jak:

A. sok z pomarańczy, napojami energetycznymi
B. mleko niepasteryzowane, ser żółty
C. sok z marchewki, orzechy, oliwa
D. warzywa korzeniowe, mleko, kasze
Odpowiedź wskazująca na sok pomarańczowy oraz napoje energetyzujące jako produkty, których należy unikać w przypadku erozyjnych ubytków szkliwa, jest poprawna. Sok pomarańczowy jest bogaty w kwasy organiczne, zwłaszcza kwas cytrynowy, który może przyczyniać się do demineralizacji szkliwa. Regularne picie soków cytrusowych, w tym pomarańczowego, sprzyja erozji, ponieważ ich niska wartość pH wpływa negatywnie na strukturę zęba. Napoje energetyzujące często zawierają zarówno kwasy, jak i dużą ilość cukru, co w połączeniu z ich wysoką kwasowością dodatkowo potęguje ryzyko erozji. Osoby z problemami erozyjnymi powinny kierować się zaleceniami stomatologów i dietetyków, aby unikać takich produktów, co można osiągnąć poprzez świadome wybieranie ekologicznych napojów, które nie mają tak ekstremalnego pH oraz nadmiernych dodatków cukru. Dobrą praktyką jest również stosowanie słomek podczas picia kwasowych napojów, co minimalizuje kontakt kwasu z zębami.
Pytanie 37

Aby wykonać u pacjenta wycisk orientacyjny do modeli diagnostycznych, jakie materiały należy zastosować?

A. masa alginatowa
B. wosk laboratoryjny
C. wosk wyciskowy
D. masa silikonowa
Masa alginatowa jest najczęściej stosowanym materiałem do pobierania wycisków orientacyjnych ze względu na swoje unikalne właściwości. Przede wszystkim, alginat charakteryzuje się wysoką elastycznością, co pozwala na dokładne odwzorowanie kształtu zębów oraz tkanek miękkich jamy ustnej. W praktyce, alginat ma stosunkowo szybki czas wiązania, co jest istotne, aby zredukować dyskomfort pacjenta podczas zabiegu. Dodatkowo, jego dokładność w odwzorowywaniu detali, takich jak bruzdy i fałdy błony śluzowej, sprawia, że jest to idealny materiał do tworzenia modeli diagnostycznych, które później służą do planowania dalszego leczenia dentystycznego. W kontekście standardów branżowych, alginat znajduje szerokie zastosowanie w stomatologii, a jego właściwości odpowiadają wymaganiom norm EN ISO 4823, które dotyczą materiałów wyciskowych. Dlatego masa alginatowa nie tylko spełnia wymagania techniczne, ale również zyskuje uznanie wśród dentystów jako materiał bezpieczny i efektywny.
Pytanie 38

Jakie urządzenie jest wykorzystywane w laserowej diagnostyce zmian próchniczych?

A. Periotest
B. Pulptester
C. Unistom
D. Diagnodent
Diagnodent jest innowacyjnym urządzeniem, które wykorzystuje technologię fluorescencji do diagnostyki zmian próchniczych w zębach. Działa na zasadzie emitowania światła laserowego, które jest absorbowane przez bakterie próchnicze, prowadząc do ich fluorescencji. Dzięki temu lekarz dentysta może zlokalizować wczesne zmiany próchnicze, które mogą być niewidoczne w tradycyjnych badaniach klinicznych. Urządzenie to jest niezwykle precyzyjne, co pozwala na wykrycie nawet drobnych ubytków, które mogą zostać przeoczone podczas rutynowego przeglądu. W praktyce klinicznej Diagnodent pozwala na minimalizację inwazyjnych procedur, takich jak borowanie, poprzez umożliwienie wczesnej interwencji i zastosowanie materiałów remineralizujących. Właściwe wykorzystanie Diagnodentu przyczynia się do poprawy jakości leczenia stomatologicznego oraz zwiększa komfort pacjentów, ponieważ wiele zmian można leczyć bez bólu i nieprzyjemnych zabiegów. W standardach stomatologicznych zaleca się regularne stosowanie tego typu technologii w celu poprawy efektywności diagnostyki i leczenia.
Pytanie 39

Pozytywny efekt edukacji zdrowotnej można uzyskać poprzez taką formę przekazu informacji, aby odbiorca mógł zrozumieć, używając przykładów oraz języka, który jest łatwy do przyswojenia. Taka forma edukacji powinna być realizowana zgodnie z zasadą

A. receptywności
B. motywowania
C. reedukacji
D. aktywności
Edukacja zdrowotna oparta na receptywności skupia się na efektywnym przekazywaniu informacji w sposób, który umożliwia odbiorcy zrozumienie i przyswojenie wiedzy. Ta zasada zakłada, że edukatorzy powinni dostosować swoje metody komunikacji do poziomu wiedzy oraz potrzeb swoich słuchaczy. Przykładem wdrożenia tej zasady może być zastosowanie wizualizacji, przykładów z życia codziennego, czy interaktywnych sesji, które angażują uczestników i ułatwiają im zrozumienie trudnych koncepcji. W praktyce, skuteczna edukacja zdrowotna powinna uwzględniać różnorodność preferencji uczenia się, co jest zgodne ze standardami WHO dotyczącymi promowania zdrowia. Wzmacnia to również kompetencje edukatorów, którzy powinni być w stanie przeprowadzać analizy potrzeb i ewaluować efektywność swoich działań. W dłuższej perspektywie, edukacja zdrowotna w duchu receptywności przyczynia się do poprawy jakości życia, zwiększając świadomość na temat zdrowia i promując zdrowe zachowania.
Pytanie 40

Jak długo po ekstrakcji zęba można wykonać wycisk do protezy całkowitej u pacjenta?

A. Po 4 miesiącach
B. Po 4 godzinach
C. Po 4-6 tygodniach
D. Po 4-6 dniach
Odpowiedź 'Po 4-6 tygodniach' jest poprawna, ponieważ po usunięciu zęba proces gojenia tkanek zajmuje czas, który jest niezbędny dla prawidłowej adaptacji protezy. W ciągu pierwszych kilku dni po ekstrakcji zęba dochodzi do znacznego obrzęku oraz zmiany konturów wyrostka zębodołowego, co może prowadzić do nieprecyzyjnych wycisków. Zwykle zaleca się, aby poczekać około 4-6 tygodni, aby zapewnić odpowiednie gojenie i stabilizację tkanek, co pozwala na uzyskanie dokładniejszych wycisków. W praktyce oznacza to, że po tym czasie można wykonać wycisk, który będzie dobrze odzwierciedlał kształt i kontur jamy ustnej pacjenta. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest protetyka, gdzie precyzyjne dopasowanie protezy jest kluczowe dla komfortu pacjenta i skuteczności leczenia. Warto również pamiętać, że czas gojenia może się różnić w zależności od indywidualnych warunków zdrowotnych pacjenta oraz skomplikowania zabiegu ekstrakcji, więc zawsze należy indywidualnie ocenić stan pacjenta przed podjęciem decyzji o pobraniu wycisku.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej