Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik analityk
Kwalifikacja: CHM.04 - Wykonywanie badań analitycznych
Data rozpoczęcia: 18 lipca 2025 18:22
Data zakończenia: 18 lipca 2025 18:37

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na ilustracji pokazana jest krzywa tytułowa miareczkowania

A. mocnej zasady w interakcji z mocnym kwasem

B. mocnego kwasu w reakcji z mocną zasadą

C. słabego kwasu w połączeniu z mocną zasadą

D. mocnego kwasu z zastosowaniem słabej zasady

Odpowiedź "mocnej zasady mocnym kwasem" jest prawidłowa, ponieważ w przypadku takiego miareczkowania otrzymujemy charakterystyczną krzywą, która wskazuje na wyraźny punkt końcowy. Miareczkowanie mocnej zasady (np. NaOH) z mocnym kwasem (np. HCl) prowadzi do gwałtownego wzrostu pH, gdy zbliżamy się do punktu równoważności, co jest zauważalne na wykresie. Punkt równoważności występuje, gdy ilość moli kwasu w roztworze jest równa ilości moli zasady. Taki przebieg krzywej jest zgodny z zasadami chemii, które wskazują na to, że w tym przypadku pH w punkcie równoważności wynosi około 7. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy obejmuje analizy chemiczne w laboratoriach, gdzie dokładne określenie stężenia roztworów kwasów i zasad jest kluczowe w procesach produkcyjnych oraz w kontroli jakości. Dodatkowo, zrozumienie miareczkowania mocnej zasady z mocnym kwasem jest fundamentem dla bardziej złożonych procesów, takich jak reakcje buforyzacyjne i analizy w chemii analitycznej.

Pytanie 2

W jakiej proporcji molowej EDTA reaguje z jonami Zn²⁺?

A. 1 : 3

B. 1 : 4

C. 1 : 1

D. 1 : 2

EDTA (kwas etylenodiaminotetraoctowy) reaguje z jonami Zn²⁺ w stosunku molowym 1 : 1, co oznacza, że jedna cząsteczka EDTA wiąże się z jednym jonem Zn²⁺. Jest to związane z chelatacją, procesem, w którym EDTA działa jako ligand, tworząc stabilne kompleksy z metalami. EDTA ma cztery grupy karboksylowe oraz dwie grupy aminowe, co pozwala na efektywne wiązanie z metalami, takimi jak cynk, poprzez utworzenie cyklicznych struktur. Zastosowanie EDTA w analizie chemicznej, medycynie czy przemyśle, szczególnie w usuwaniu metali ciężkich z organizmu, jest ugruntowane w normach takich jak ISO 11014-1, które dotyczą bezpieczeństwa chemikaliów. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe w chemii koordynacyjnej oraz w aplikacjach związanych z chelatacją. Przykłady zastosowań EDTA obejmują jego użycie w terapii chelatacyjnej w medycynie oraz jako środek kompleksujący w laboratoriach analitycznych, gdzie ważne jest precyzyjne i efektywne wiązanie metali.

Pytanie 3

Liczba wskazująca na stopień hydrolizy tłuszczu to

A. zmydlania

B. jodowa

C. nadtlenkowa

D. kwasowa

Liczba kwasowa to coś, co mówi nam o jakości tłuszczów i olejów. W skrócie, odnosi się do tego, ile wolnych kwasów powstało, gdy tłuszcze się rozkładają. W przemyśle spożywczym to mega istotne, bo wysoka liczba kwasowa może oznaczać, że produkt się zjełczał, co znaczy, że nie nadaje się do jedzenia. Na przykład, kiedy producenci robią oleje, kontrolują tę liczbę, żeby wiedzieć, czy wszystko jest w porządku, a jeśli nie, to muszą pomyśleć o rafinowaniu. Do pomiaru liczby kwasowej używa się różnych standardów, jak ISO 660 czy PN-EN 14103. To zapewnia, że jakość surowców jest na dobrym poziomie, co przekłada się na lepszy finalny produkt.

Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 7

Jakie jest stężenie analitu wyrażone w procentach, gdy próbka analityczna zawiera 250 ppm analitu?

A. 0,025%

B. 0,25%

C. 0,0025%

D. 2,5%

Stężenie procentowe można obliczyć na podstawie wartości w ppm (części na milion). 1 ppm oznacza 1 mg analitu na 1 litr roztworu, co odpowiada 0,0001% stężenia. W przypadku próbki zawierającej 250 ppm, przeliczenie na stężenie procentowe wygląda następująco: 250 ppm to 250 mg/l, co można przeliczyć na % poprzez podzielenie przez 10 000 (1% = 10 000 mg/l). Wobec tego 250 mg/l = 0,025%. W praktyce znajomość przeliczeń ppm na % jest niezbędna w laboratoriach analitycznych, gdzie często spotykamy się z danymi w ppm, a potrzebujemy je przeliczyć na stężenia procentowe do dalszych obliczeń czy interpretacji wyników. Umożliwia to także porównywanie wyników z różnymi normami, które mogą być wyrażone w różnych jednostkach. Zgodnie z normami branżowymi, stosowanie jednostek zgodnych z wymaganiami analitycznymi jest kluczowe dla uzyskania wiarygodnych wyników.

Pytanie 8

Jakie urządzenia są wykorzystywane do segregacji materiału na frakcje, które zawierają ziarna o różnych rozmiarach?

A. Wirówki

B. Eksykatory

C. Rozdzielacze

D. Sita

Sita są fundamentalnym narzędziem w procesie rozdziału materiałów na frakcje, co jest kluczowe w wielu branżach, takich jak przemysł spożywczy, chemiczny czy farmaceutyczny. Sita działają na zasadzie mechanicznego przesiewania, gdzie materiały o różnych rozmiarach ziaren przechodzą przez perforacje w materiale sita, a te o większych wymiarach pozostają na jego powierzchni. Proces ten jest nie tylko efektywny, ale również oszczędny pod względem czasu i kosztów w porównaniu do innych metod separacji. Na przykład, w przemyśle spożywczym sita są wykorzystywane do oddzielania mąki od zanieczyszczeń czy grudek, co wpływa na jakość końcowego produktu. W praktyce ważne jest stosowanie sit odpowiednich do danego zastosowania, co może obejmować różne materiały, takie jak stal nierdzewna czy tworzywa sztuczne, oraz różne rozmiary otworów, co jest zgodne z normami jakości i bezpieczeństwa. Zastosowanie sit jest zgodne z dobrymi praktykami, które gwarantują efektywność i czystość procesów technologicznych.

Pytanie 9

W wyniku pomiaru wagowego uzyskano 0,2451 g tlenku żelaza(III). Jaką masę żelaza zawierała badana próbka? M_Fe = 55,845 g/mol, M_O = 15,999 g/mol?

A. 0,1905 g

B. 0,0857 g

C. 0,0491 g

D. 0,1714 g

Żeby policzyć ile żelaza jest w tlenku żelaza(III), najpierw musimy ustalić jego masę molową. Tlenek żelaza(III) to Fe2O3. Masa molowa tego związku oblicza się tak: M(Fe2O3) = 2 * M(Fe) + 3 * M(O) = 2 * 55,845 g/mol + 3 * 15,999 g/mol = 159,688 g/mol. Mając masę tlenku, czyli 0,2451 g, możemy obliczyć liczbę moli: n(Fe2O3) = masa / masa molowa = 0,2451 g / 159,688 g/mol = 0,001535 mol. Pamiętaj, że w jednym molu tlenku żelaza(III są dwa mole żelaza, więc mnożymy przez dwa, żeby otrzymać n(Fe): n(Fe) = 2 * n(Fe2O3) = 2 * 0,001535 mol = 0,003070 mol. Na koniec, żeby znaleźć masę żelaza, używamy wzoru: masa = n * M(Fe) = 0,003070 mol * 55,845 g/mol = 0,1714 g. Takie obliczenia to standard w chemii, bo precyzyjne wyznaczanie masy składników jest naprawdę ważne w laboratoriach.

Pytanie 10

Na podstawie informacji zamieszczonych w tabeli wskaż nazwę badanego związku.

Dodany odczynnik	Obserwacje
Cu(OH)₂	Zawiesina Cu(OH)₂ rozpuściła się, a roztwór przyjął szafirową barwę
Cu(OH)₂	Po ogrzaniu probówki pojawił się ceglastoczerwony osad
[Ag(NH₃)₂]⁺	Na ściankach probówki pojawiło się srebro metaliczne

A. Glukoza.

B. Butanon.

C. Glicerol.

D. Kwas metanowy.

Glukoza jest monosacharydem, który reaguje z odczynnikami Fehlinga i Tollensa, co pozwala na jej identyfikację w badaniach chemicznych. Reakcja z odczynnikiem Fehlinga polega na redukcji miedzi(II) do miedzi(I), co objawia się powstaniem ceglastoczerwonego osadu, wskazującego na obecność aldehydu, który jest charakterystyczny dla glukozy. Ponadto, reakcja Tollensa, w której glukoza redukuje kompleks srebra, prowadzi do osadzenia się srebra na ściankach probówki, co jest kolejnym dowodem na obecność tego cukru. Te reakcje są powszechnie stosowane w laboratoriach analitycznych do wykrywania aldehydów i cukrów redukujących. Zrozumienie tych reakcji jest kluczowe w chemii organicznej, biochemii i laboratoriach analitycznych, gdzie analiza składników chemicznych jest niezbędna dla jakości i bezpieczeństwa produktów spożywczych oraz farmaceutycznych. Znajomość reakcji z odczynnikami Fehlinga i Tollensa jest również istotna w kontekście diagnostyki medycznej, gdzie wykrywanie glukozy w moczu może być wskaźnikiem różnych stanów zdrowotnych, takich jak cukrzyca.

Pytanie 11

Czujnik do pomiaru ciśnienia, który na wyjściu generuje sygnał ciągły, działa jako

A. cyfrowo-cyfrowy

B. cyfrowo-analogowy

C. analogowo-cyfrowy

D. analogowy

Przetwornik pomiarowy ciśnienia, który generuje na wyjściu sygnał ciągły, należy do kategorii przetworników analogowych. Działa on na zasadzie przekształcania fizycznego ciśnienia na odpowiedni sygnał elektryczny, który jest proporcjonalny do mierzonej wartości. Przykładem zastosowania takich przetworników mogą być systemy monitorowania ciśnienia w instalacjach przemysłowych, gdzie ciągły sygnał umożliwia bieżące śledzenie parametrów pracy maszyn. W praktyce, przetworniki analogowe są często wykorzystywane w systemach automatyki, gdzie istotne jest dostarczanie nieprzerwanego i płynnego sygnału do systemów sterujących. Standardowe normy, takie jak ISO 5167 dla pomiaru przepływu cieczy w rurach, podkreślają znaczenie precyzyjnych pomiarów, które mogą być zrealizowane tylko przy użyciu przetworników analogowych. W kontekście poprawności działania, kluczowe jest również zapewnienie odpowiednich warunków pracy tych urządzeń, co obejmuje ich kalibrację oraz regularne przeglądy techniczne, aby zapewnić długoterminową stabilność i dokładność pomiarów.

Pytanie 12

Metoda Mohra do oznaczania chlorków polega na

A. dodaniu do badanej próbki nadwyżki mianowanego roztworu azotanu(V) srebra(I), który następnie jest odmiareczkowywany mianowanym roztworem tiocyjanianu amonu

B. bezpośrednim miareczkowaniu chlorków z zastosowaniem mianowanego roztworu azotanu(V) srebra(I) w obecności chromianu(VI) potasu jako wskaźnika

C. bezpośrednim miareczkowaniu chlorków przy użyciu mianowanego roztworu tiocyjanianu amonu w obecności siarczanu(VI) żelaza(III) i amonu jako wskaźnika

D. dodaniu do badanej próbki nadmiaru mianowanego roztworu tiocyjanianu amonu, który jest odmiareczkowywany mianowanym roztworem azotanu(V) srebra(I)

Metoda oznaczania chlorków metodą Mohra opiera się na bezpośrednim miareczkowaniu chlorków, a nie na dodaniu nadmiaru jednego z reagentów do próbki. Na przykład, pierwsza odpowiedź sugeruje dodanie nadmiaru roztworu azotanu srebra, co jest błędne, ponieważ w tej metodzie następuje bezpośrednie miareczkowanie chlorków, a nie ich wcześniejsze przereagowanie. Ponadto, stosowanie siarczanu(VI) żelaza(III) jako wskaźnika, jak wskazano w innej odpowiedzi, jest również nieprawidłowe; w tej metodzie kluczowym wskaźnikiem jest chromian(VI) potasu, który umożliwia wyraźne rozróżnienie między końcem miareczkowania a nadmiarowym reagentem. Użycie tiocyjanianu amonu do oznaczania chlorków także prowadzi do nieporozumień, ponieważ ta substancja nie jest wykorzystywana w tej konkretnej metodzie, a zamiast tego może być stosowana w innych technikach analitycznych. Typowym błędem jest nieprawidłowe zrozumienie mechanizmu reakcji i procesu miareczkowania, co może prowadzić do błędnych wniosków na temat zasady działania metody. Właściwe zrozumienie tej metody jest kluczowe dla jej skutecznego zastosowania w praktyce laboratoryjnej oraz do uzyskania poprawnych wyników analiz chemicznych.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

Zgodnie z zamieszczonym fragmentem metodyki postępowania analitycznego mineralizację próbki paszy należy przeprowadzić w kolbie

Fragment metodyki postępowania analitycznego:

(...) Metoda służy do oznaczania zawartości białka w paszach na podstawie zawartości oznaczonego azotu. Próbka jest mineralizowana kwasem siarkowym(VI) w obecności katalizatora. Kwaśny roztwór jest alkalizowany za pomocą wodorotlenku sodu. Amoniak oddestylowany z zasadowego roztworu jest zbierany w znanej ilości roztworu kwasu siarkowego(VI), którego nadmiar jest z kolei miareczkowany roztworem wodorotlenku sodu. (...)

A. Le Chateliera.

B. Kjeldahla.

C. Erlenmeyera.

D. Buchnera.

Odpowiedź 'Kjeldahla' jest poprawna, ponieważ metoda ta jest szeroko stosowana w analizie chemicznej do oznaczania zawartości białka w próbkach paszy. Proces ten polega na mineralizacji próbki przy użyciu kwasu siarkowego (VI) w obecności katalizatorów, co pozwala na przekształcenie organicznego azotu w amoniak. Następnie amoniak jest alkalizowany do formy rozpuszczalnej, co umożliwia jego dokładne oznaczenie. Zastosowanie metody Kjeldahla jest standardem w laboratoriach zajmujących się analizą żywności i pasz, ponieważ dostarcza wiarygodnych wyników. Ważne jest, aby stosować odpowiednio dobrane kolby, które wytrzymają agresywne warunki reakcji. W praktyce, wyniki uzyskane tą metodą mogą być wykorzystywane do oceny wartości odżywczej paszy oraz do monitorowania jakości produktów rolnych, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa żywności oraz efektywności hodowli zwierząt.

Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

Jak należy przygotować próbkę wody do zamrożenia w naczyniu, które

A. jest wypełnione całkowicie wodą i zostało zamknięte korkiem

B. jest wypełnione całkowicie wodą, lecz nie zostało zamknięte korkiem

C. nie jest całkowicie wypełnione wodą ani nie jest zamknięte korkiem

D. nie jest całkowicie wypełnione wodą, ale zostało zamknięte korkiem

Jak się okazuje, wybór naczynia, które nie jest do końca wypełnione wodą, ale jest zakorkowane, to całkiem dobra opcja. Kluczowe przy zamrażaniu wody jest to, że ona się rozszerza. Gdybyś zalał naczynie po brzegi, to przy zamarzaniu woda może wypełnić całe miejsce i naczynie może pęknąć. W laboratoriach często używa się specjalnych pojemników, które mają dodatkowe miejsce na tę rozszerzającą się wodę. Z mojego doświadczenia, dobrze jest także używać korków, które ograniczają ryzyko zanieczyszczenia próbki. Takie przygotowanie próbki jest zgodne z zasadami przechowywania materiałów, które są wrażliwe na temperaturę, dzięki czemu po rozmrożeniu są w dobrym stanie do analizy.

Pytanie 17

Podczas ilościowego oznaczania zawartości chlorków w próbce wody zachodzą przemiany przedstawione równaniami reakcji: Wskaż typ reakcji, do którego należą.

Ag⁺ + Cl^- → AgCl

2 Ag⁺ + CrO₄^2- → Ag₂CrO₄

A. Kompleksowanie.

B. Strącanie osadów.

C. Zobojętnianie.

D. Redoks.

Odpowiedź "Strącanie osadów" jest poprawna, ponieważ opisane reakcje rzeczywiście dotyczą procesu, w którym z roztworu wytrącane są nierozpuszczalne osady. W pierwszej reakcji jony srebra (Ag+) łączą się z jonami chlorkowymi (Cl-) w celu utworzenia chlorku srebra (AgCl), który jest dobrze znanym przykładem osadu. Tego rodzaju reakcje są istotne w chemii analitycznej, zwłaszcza podczas ilościowego oznaczania jonów, ponieważ pozwalają na precyzyjne określenie stężenia substancji w próbce. Przykładowo, w analizach środowiskowych pomiar zawartości chlorków w wodzie pitnej jest kluczowy dla oceny jej jakości. Standardowe procedury laboratoryjne w takiej analizie często bazują na reakcji strącania, co umożliwia uzyskanie wiarygodnych wyników z wykorzystaniem metod takich jak titracja z użyciem odpowiednich wskaźników. Dodatkowo, zrozumienie mechanizmu strącania osadów jest kluczowe w procesach oczyszczania wody oraz w przemysłowych zastosowaniach chemicznych.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

Jaką substancję stanowi płyn Lugola, używaną w mikrobiologii do barwienia preparatów według metody Grama?

A. wodny roztwór jodu w jodku potasu

B. alkoholowy roztwór jodku potasu

C. wodny roztwór jodku potasu

D. alkoholowy roztwór jodu

Płyn Lugola, będący wodnym roztworem jodu w jodku potasu, jest kluczowym odczynnikiem w mikrobiologii, stosowanym przede wszystkim w metodzie barwienia Grama. Jego skład zapewnia skuteczne wiązanie jodu z peptydoglikanem, co jest niezbędne do uzyskania wyraźnych kontrastów w preparatach mikroskopowych. Dzięki zastosowaniu Płynu Lugola, bakterie Gram-dodatnie przyjmują intensywną barwę fioletową, natomiast Gram-ujemne uzyskują barwę różową. Ten proces jest istotny nie tylko dla identyfikacji mikroorganizmów, ale również dla oceny ich wrażliwości na antybiotyki. W praktyce laboratoryjnej, odpowiednie przygotowanie i stosowanie Płynu Lugola zgodnie z procedurami pozwala na uzyskanie powtarzalnych i wiarygodnych wyników badań. Istnieją również standardy ISO dotyczące technik barwienia, które wskazują na znaczenie jakości odczynników, w tym Płynu Lugola, co ma wpływ na poprawność wyników analizy mikrobiologicznej.

Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 23

Analizując dane zawarte w tabeli, można stwierdzić, że w smalcu w wyniku jełczenia

Stadium jełczenia smalcu	Liczba jodowa, LJ	Liczba kwasowa, LK
Smalec świeży	55,9 - 61,0	0,35 - 0,45
Smalec zjełczały	47,8 - 51,0	6,0 - 8,4
Smalec silnie zjełczały	31,9 - 41,1	26,0 - 30,0

A. wzrasta liczba wiązań podwójnych i maleje zawartość wolnych kwasów.

B. maleje liczba wiązań podwójnych i maleje zawartość wolnych kwasów.

C. maleje liczba wiązań podwójnych i wzrasta zawartość wolnych kwasów.

D. wzrasta liczba wiązań podwójnych i wzrasta zawartość wolnych kwasów.

Poprawna odpowiedź wskazuje, że w wyniku jełczenia smalcu maleje liczba wiązań podwójnych i wzrasta zawartość wolnych kwasów. Zjawisko jełczenia jest procesem utleniania, który zachodzi w tłuszczach, prowadząc do degradacji ich struktury chemicznej. Liczba jodowa, będąca wskaźnikiem zawartości wiązań podwójnych, zmniejsza się, co sugeruje, że pod wpływem czynników zewnętrznych, takich jak tlen, wiązania te są rozrywane. Przykładowo, w przemyśle spożywczym, zrozumienie tego procesu jest kluczowe dla oceny trwałości i jakości tłuszczów stosowanych w produktach. Zwiększona zawartość wolnych kwasów, z kolei, może wskazywać na obniżoną jakość smalcu, co jest istotne w kontekście jego przechowywania i użycia. W praktyce, monitorowanie tych wskaźników jest istotne zarówno dla producentów, jak i konsumentów, aby zapewnić, że spożywane produkty są zdrowe i bezpieczne, zgodnie z normami żywnościowymi.

Pytanie 24

Wskaż grupę związków chemicznych powodujących twardość niewęglanową wody.

A.	CaSO₄, MgCl₂, Ca(NO₃)₂, MgSO₄
B.	CaCl₂, Ca(HCO₃)₂, MgCl₂, MnSO₄
C.	Ca(NO₃)₂, Ca(HCO₃)₂, MgCl₂, MnSO₄
D.	CaCO₃, Mg(HCO₃)₂, MgSO₄, Ca(NO₃)₂

A. A.

B. C.

C. B.

D. D.

Wybór innej odpowiedzi niż A może być wynikiem niepełnego zrozumienia zagadnienia twardości wody oraz związku między jej składnikami chemicznymi a twardością niewęglanową. Istotnym błędem jest przekonanie, że twardość wody jest związana jedynie z obecnością węglanów, podczas gdy w rzeczywistości twardość niewęglanowa jest spowodowana innymi solami. Na przykład siarczany, chlorki i azotany wapnia oraz magnezu są kluczowymi czynnikami wpływającymi na twardość wody, a ich obecność prowadzi do trwałych problemów w uzdatnianiu wody. Często mylone są również pojęcia związane z procesami chemicznymi, takimi jak wymiana jonowa, co może prowadzić do błędnych wniosków na temat skuteczności różnych metod usuwania twardości z wody. Ponadto, niektóre odpowiedzi mogą zawierać informacje o związkach, które są typowe dla twardości węglanowej, co również prowadzi do zamieszania. Tego rodzaju nieporozumienia mogą mieć istotny wpływ na praktyczne zastosowania, takie jak dobór odpowiednich środków chemicznych w procesach uzdatniania wody czy konserwacji urządzeń. Kluczowe jest zatem skupienie się na zrozumieniu struktury chemicznej związków odpowiedzialnych za twardość niewęglanową oraz ich oddziaływań z innymi substancjami, co jest niezbędne do prawidłowego interpretowania wyników analizy wody i podejmowania skutecznych działań na rzecz jej jakości.

Pytanie 25

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 27

Opis w ramce przedstawia procedurę ilościowego oznaczania

Do kolby miarowej o pojemności 250 cm³ odpipetować 25 cm³ 3% wody utlenionej i dopełnić wodą do kreski.
Do kolby stożkowej o pojemności 250 cm³ odpipetować 20 cm³ próbki rozcieńczonej wody utlenionej, dodać 25 cm³ kwasu siarkowego(VI) (1+4) i miareczkować roztworem manganianu(VII) potasu o stężeniu 0,02 mol/dm³ do pojawienia się trwałego różowego zabarwienia.

A. wody utlenionej metodą alkacymetryczną.

B. manganianu(VII) potasu metodą miareczkową.

C. nadtlenku wodoru metodą manganometryczną.

D. kwasu siarkowego(VI) metodą manganometryczną.

W przypadku wybrania jednej z alternatywnych odpowiedzi, możemy zauważyć, że odpowiedzi dotyczące kwasu siarkowego(VI) oraz manganianu(VII) potasu w kontekście ilościowego oznaczania są mylące i niezgodne z opisaną procedurą. Oznaczanie kwasu siarkowego(VI) wiąże się zazwyczaj z innymi metodami analitycznymi, takimi jak miareczkowanie na podstawie reakcji z zasadami lub metodami kolorymetrycznymi, co nie odnosi się do opisanego przypadku. Manganian(VII) potasu jest utleniaczem, ale jego zastosowanie w miareczkowaniu dotyczy głównie oznaczania substancji redukujących, a nie nadtlenku wodoru. Z tego powodu, chociaż wspomniane metody są skuteczne, nie są odpowiednie dla oznaczania nadtlenku wodoru. Inną niepoprawną odpowiedzią jest metoda alkacymetryczna, która jest stosowana do pomiaru zmiany pH roztworów, a nie do bezpośredniego oznaczania nadtlenku wodoru. To podejście jest zatem niewłaściwe, ponieważ nie uwzględnia chemii reakcji, w której nadtlenek wodoru reaguje z manganianem. W analizach chemicznych kluczowe jest zrozumienie specyfiki substancji oraz metodologii, co pozwala na uniknięcie typowych błędów myślowych, takich jak mylenie różnych technik analitycznych ze sobą. Zastosowanie niewłaściwej metody może prowadzić do błędnych wyników i fałszywych wniosków, dlatego tak ważne jest, aby znać właściwe procedury, które są zgodne z klasycznymi metodami analizy chemicznej.

Pytanie 28

Ilość flawonoidów, które wykazują działanie antyoksydacyjne, powinna wynosić dziennie 1000 mg. Oblicz, jak wiele gramów czarnej porzeczki należy zjeść, aby zaspokoić potrzebę na antyoksydanty, wiedząc, że 100 g czarnej porzeczki zawiera 640 mg flawonoidów.

A. 156,3 g

B. 6,400 g

C. 156,0 g

D. 0,640 g

Aby obliczyć, ile gramów czarnej porzeczki należy spożyć, aby uzyskać 1000 mg flawonoidów, wykorzystujemy proporcję. Skoro 100 g czarnej porzeczki zawiera 640 mg flawonoidów, to aby znaleźć ilość czarnej porzeczki potrzebną do uzyskania 1000 mg, używamy proporcji: 100 g / 640 mg = x g / 1000 mg. Rozwiązując równanie, otrzymujemy x = (100 g * 1000 mg) / 640 mg, co daje x = 156,25 g. W praktyce, dla pokrycia dziennego zapotrzebowania na flawonoidy, wskazane jest spożycie czarnej porzeczki w tej ilości. Flawonoidy mają szereg korzystnych właściwości zdrowotnych, w tym działanie przeciwutleniające, co czyni je istotnym elementem diety. Wprowadzenie do diety owoców bogatych w flawonoidy, takich jak czarna porzeczka, jest zgodne z zaleceniami zdrowego stylu życia oraz standardami żywieniowymi, które promują spożycie owoców i warzyw. Te praktyki wspierają nie tylko zdrowie, ale także wspomagają ochronę organizmu przed stresem oksydacyjnym.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

W próbce wody pitnej o objętości 100 cm3 oznaczono zawartość azotanów 4 mg, chlorków 23 mg, manganu 0,006 mg i żelaza 0,01 mg. Korzystając z danych zawartych w tabeli, można stwierdzić, że badana woda

Tabela. Wybrane parametry, jakim powinna odpowiadać woda do picia
Wskaźnik jakości wody	Jednostka	Najwyższe dopuszczalne stężenie lub zakres
Barwa	mgPt/l	15
Mętność	NTU	1
Zapach	-	akceptowalny
Odczyn	pH	6,5 – 9,5
Przewodność	μS/cm w 20°C	2500
Azotany	mg/l	50
Chlorki	mg/l	250
Chlor – wolny	mg/l	0,1 – 0,3
Mangan	mg/l	0,05
Twardość ogólna	mg CaCO₃/l	60 - 500
Twardość niewęglanowa	mval/l	-
Utlenialność	mgO₂/l	5
Żelazo	mg/l	0,2

A. spełnia wymagania dla badanych parametrów.

B. nie spełnia wymagań ze względu na zawartość azotanów.

C. nie spełnia wymagań ze względu na zawartość manganu.

D. nie spełnia wymagań ze względu na zawartość żelaza.

Poprawna odpowiedź wskazuje, że badana woda nie spełnia wymagań ze względu na zawartość manganu. Mangan w wodzie pitnej jest substancją, której dopuszczalna ilość w Unii Europejskiej wynosi 0,05 mg/l. W analizowanej próbce, zawartość manganu wynosi 0,006 mg, co oznacza, że nie przekracza limitu, jednak stężenie to może być istotne w kontekście długoterminowego spożycia oraz wpływu na zdrowie. Woda pitna o zbyt wysokiej zawartości manganu może powodować nieprzyjemny smak oraz kolor, a także wpływać na jakość wody. W praktyce, zbyt wysoka zawartość manganu może prowadzić do uszkodzeń instalacji wodociągowych oraz zanieczyszczenia innych substancji. Dlatego ważne jest, aby woda pitna regularnie podlegała badaniom w celu zapewnienia jej jakości zgodnej z normami, co pozwala na ochronę zdrowia konsumentów i jakości środowiska.

Pytanie 31

Wskaż urządzenia, które powinny być przygotowane do przeprowadzenia analizy jakościowej kationów?

A. Zlewkę, pipetę jednomiarową, kolbę stożkową, biuretę, statyw metalowy, lejek

B. Krystalizator, zlewkę, pipetę wielomiarową, cylinder miarowy, łaźnię wodną

C. Kolbę miarową, szkiełko zegarkowe, bagietkę, szczypce metalowe, wirówkę

D. Zestaw probówek, pipetki wkraplające, wirówkę, łapę drewnianą, palnik

Sprzęt, który wymieniłeś, jest naprawdę ważny w analizie kationów. Probówki to podstawa – przydają się do przechowywania próbek i robienia różnych reakcji, co pozwala zobaczyć, co się dzieje. Pipetki też są super, bo dzięki nim można dokładnie dozować różne substancje. To nie bez powodu, że w chemii precyzja jest kluczowa. Wirówka pomaga oddzielić składniki w mieszaninach – wszyscy w laboratoriach ją znają. Łapa drewniana z kolei to taki pro tip na uniknięcie poparzeń, a palnik gazowy? Bez niego ciężko przeprowadzić reakcje wymagające podgrzewania. Właściwe warunki do obserwacji reakcji chemicznych to podstawa, bo bez tego trudno interpretować wyniki. Na przykład, robiąc identyfikację kationów, fajnie jest mieć probówki do prób wstępnych, a jeśli trzeba, to można użyć wirówki do oddzielenia osadów. Takie podejście to naprawdę dobra praktyka w laboratorium i podkreśla, jak ważne są bezpieczeństwo i dokładność.

Pytanie 32

Zawartość olejku w liściach eukaliptusa zmierzono za pomocą destylacji w aparacie Derynga. Z 20 g surowca uzyskano 0,5 cm3 olejku o gęstości 0,920 g/cm3. Jak oblicza się procentową zawartość olejku w liściach eukaliptusa?

A. 2,5% (m/m)

B. 2,3% (m/m)

C. 2,7% (m/m)

D. 2,1% (m/m)

Poprawna odpowiedź to 2,3% (m/m), co oznacza, że w 100 g liści eukaliptusa znajduje się 2,3 g olejku eterycznego. Aby obliczyć zawartość procentową olejku, należy zastosować wzór: (masa olejku / masa surowca) × 100%. W tym przypadku masa olejku wynosi 0,5 cm3 × 0,920 g/cm3 = 0,46 g. Następnie obliczamy: (0,46 g / 20 g) × 100% = 2,3%. Wartości te są istotne w przemyśle kosmetycznym i farmaceutycznym, gdzie wymagane jest dokładne określenie stężenia składników aktywnych. Dobrą praktyką jest także porównanie tych wartości z normami ISO, które wyznaczają standardy dotyczące jakości i czystości olejków eterycznych, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i skuteczności produktów końcowych.

Pytanie 33

W równaniu dotyczącym iloczynu rozpuszczalności siarczanu(VI) baru: K_so = [Ba²⁺][SO₄^2-], stężenia jonów Ba²⁺ oraz SO₄^2- są przedstawione jako

A. stężenia roztworów kwasu siarkowego(VI) i soli baru przed ich połączeniem

B. stężenia jonów Ba2+ i SO42- w roztworze natychmiast po połączeniu reagentów

C. stężenie równowagowe jonów Ba2+ i SO42- w osadzie BaSO4 po wytrąceniu

D. stężenia równowagowe jonów Ba2+ i SO42- w nasyconym roztworze nad osadem BaSO4

Odpowiedź, iż stężenia jonów Ba²⁺ i SO₄^2- występują jako równowagowe stężenia w roztworze nasyconym nad osadem BaSO₄, jest prawidłowa, ponieważ K_so odnosi się do stanu równowagi, w którym nie zachodzi zmiana stężenia rozpuszczonych jonów w wyniku dalszego dodawania osadu. W przypadku siarczanu(VI) baru, BaSO₄, jest on znanym przykładem substancji o niskiej rozpuszczalności. W roztworze nasyconym, ilość rozpuszczonego Ba²⁺ i SO₄^2- jest stabilna i wyważona przez procesy rozpuszczania i krystalizacji. Praktyczna aplikacja tej wiedzy znajduje się w analizie chemicznej, gdzie określenie K_so pozwala na obliczenie maksymalnych stężeń rozpuszczonych jonów, co jest istotne w kontekście środowiskowym oraz w przemysłowych zastosowaniach w produkcji i kontroli jakości substancji chemicznych. Zrozumienie tej równowagi jest kluczowe dla chemików zajmujących się badaniami substancji niskorozpuszczalnych, a także w obszarze ochrony środowiska, gdzie kontrola stężeń zanieczyszczeń jest niezbędna.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

Na podstawie przeprowadzonych badań wiadomo, że dany odczynnik chemiczny ma czystość równą 99,998%. Jak się go oznacza?

A. chemicznie czysty, skrót: ch.cz.

B. czysty spektralnie, skrót: spektr.cz.

C. czysty, skrót: cz.

D. czysty do analizy, skrót: cz.d.a.

Zrozumienie terminologii dotyczącej czystości chemikaliów jest kluczowe w pracy laboratoryjnej. Odpowiedzi "chemicznie czysty" oraz "czysty do analizy" wydają się być zbliżone do prawidłowej odpowiedzi, ale różnią się one znacząco w kontekście zastosowań. Termin "chemicznie czysty" odnosi się do substancji, która spełnia ogólne wymagania czystości chemicznej, ale nie odnosi się bezpośrednio do precyzji wymagań analitycznych. Ta kategoria czystości często nie obejmuje szczegółowych analiz spektralnych i może zawierać śladowe ilości zanieczyszczeń, które są akceptowalne w mniej wymagających zastosowaniach. Z kolei "czysty do analizy" wskazuje na substancje, które są odpowiednie do użycia w badaniach analitycznych, ale niekoniecznie spełniają rygorystyczne normy czystości wymagane w spektroskopii. Wiele laboratoriów stosuje te określenia zamiennie, co może prowadzić do nieporozumień dotyczących ich rzeczywistej czystości. Ostatecznie, wybór odpowiedniego odczynnika do konkretnego zastosowania powinien opierać się na zrozumieniu wymagań dotyczących czystości i specyfiki przeprowadzanych analiz, aby uniknąć potencjalnych błędów interpretacyjnych.

Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 38

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 39

Który z reagentów można wykorzystać do wykrywania skrobi?

A. CuSO4(aq)

B. Br2(aq)

C. NaCl(aq)

D. I2 w KI(aq)

Br2(aq) nie jest odpowiednim odczynnikiem do oznaczania skrobi, ponieważ nie wykazuje związków chemicznych, które mogłyby reagować z tym polisacharydem w sposób charakterystyczny. Brom jest silnym utleniaczem, który może reagować z różnymi substancjami organicznymi, ale nie wywołuje specyficznych reakcji z skrobią, jak to ma miejsce w przypadku jodu. Z kolei NaCl(aq) jest solą, która nie ma właściwości reagujących z skrobią i jest używana głównie do prowadzenia reakcji osmotycznych lub jako substancja konserwująca, ale nie ma zastosowania w detekcji skrobi. CuSO4(aq) również jest nieodpowiednim odczynnikiem, gdyż jego reakcje, takie jak test Bertranda na obecność glukozy, nie dotyczą skrobi. To prowadzi do błędnego myślenia, że różne sole i utleniacze mogą działać jako wskaźniki dla skrobi, co jest nieprawidłowe. Warto zauważyć, że niektóre substancje mogą wydawać się odpowiednie, jednak ich zastosowanie opiera się na innych mechanizmach chemicznych. Zrozumienie, że wykrywanie skrobi wymaga specyficznych odczynników, takich jak jod, jest kluczowe w laboratoriach chemicznych oraz w analizie żywności, gdzie precyzyjne metody są niezbędne do uzyskania wiarygodnych wyników.

Pytanie 40

W wodzie poddawanej procesowi dezynfekcji mierzy się zawartość chloru wolnego. Co oznacza ten parametr?

A. stężeniem chloramin

B. sumą stężenia ClO2-, ClO3-

C. sumą stężenia chloramin oraz chloranów

D. sumą stężenia Cl2, HClO, ClO-

Odpowiedź dotycząca sumy zawartości Cl2, HClO i ClO- jako chloru wolnego jest prawidłowa, ponieważ chlor wolny odnosi się do form aktywnych chloru, które są zdolne do dezynfekcji wody. Cl2 (chlor gazowy), HClO (kwas podchlorawy) oraz ClO- (jon podchlorawy) są głównymi formami chloru, które działają jako środki dezynfekcyjne. W praktyce, podczas monitorowania jakości wody, kluczowe jest określenie poziomu chloru wolnego, aby zapewnić skuteczną dezynfekcję, co jest zgodne z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia oraz lokalnych standardów dotyczących wody pitnej. Kluczowym elementem jest zrozumienie, że nieaktywny chlor, taki jak chloraminy, nie przyczynia się do procesu dezynfekcji, więc ich zawartość nie jest uwzględniana w pomiarze chloru wolnego. W związku z tym, dla efektywnej dezynfekcji wody, konieczne jest regularne monitorowanie tych form chloru, aby zapewnić bezpieczne warunki do picia oraz spełniać wymagania regulacyjne.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej