Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik logistyk
Kwalifikacja: SPL.04 - Organizacja transportu
Data rozpoczęcia: 28 lipca 2025 00:37
Data zakończenia: 28 lipca 2025 01:12

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką trasę pokona samochód poruszający się z prędkością średnią 45 km/h podczas nieprzerwanej jazdy przez 4 godziny i 12 minut?

A. 180,0 km

B. 189,0 km

C. 199,5 km

D. 185,5 km

Aby obliczyć odległość, jaką pokona pojazd, należy skorzystać ze wzoru: odległość = prędkość × czas. W tym przypadku prędkość wynosi 45 km/h, a czas jazdy to 4 godziny i 12 minut. Najpierw przekształcamy czas na godziny, co daje 4 + 12/60 = 4,2 godziny. Następnie, podstawiając wartości do wzoru, mamy: odległość = 45 km/h × 4,2 h = 189 km. To obliczenie jest zgodne z podstawowymi zasadami fizyki ruchu i jest powszechnie stosowane w motoryzacji oraz logistyce. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy może występować w planowaniu tras transportowych, gdzie czas przejazdu oraz średnia prędkość są kluczowymi elementami efektywności. Znajomość tych podstawowych wzorów umożliwia również lepsze zrozumienie zasad funkcjonowania różnych systemów transportowych oraz planowanie zasobów w branży transportowej.

Pytanie 2

System HDS zainstalowany w ciężarówkach umożliwia

A. samodzielny załadunek oraz rozładunek cieczy do tego środka transportu

B. mierzenie temperatury towaru znajdującego się w tym pojeździe

C. samodzielny załadunek oraz rozładunek materiałów stałych na ten pojazd

D. mierzenie masy ładunku umieszczonego w tym pojeździe

Odpowiedź, która wskazuje na samodzielny załadunek i rozładunek materiałów stałych, jest prawidłowa, ponieważ system HDS (Hydrauliczny Dźwig Samochodowy) został zaprojektowany głównie do obsługi ciężarów stałych. HDS umożliwia efektywne i bezpieczne przenoszenie ładunków, co jest kluczowe w transporcie, budownictwie i logistyce. Przykładem praktycznego zastosowania HDS jest załadunek betonu czy prefabrykatów budowlanych, gdzie dźwig może samodzielnie podnieść materiały i umieścić je w odpowiednim miejscu, eliminując potrzebę angażowania dodatkowej siły roboczej. Ponadto, zgodnie z normami branżowymi, HDS musi spełniać określone standardy bezpieczeństwa i wydajności, co czyni go niezastąpionym narzędziem w transporcie i budowie. Właściwe użytkowanie HDS zapewnia nie tylko oszczędność czasu, ale również minimalizuje ryzyko wypadków związanych z ręcznym załadunkiem.

Pytanie 3

Licencję na prowadzenie zarobkowego transportu drogowego wydaje się na okres, który nie może być krótszy niż

A. 5 lat i nie dłuższy niż 40 lat

B. 2 lata i nie dłuższy niż 50 lat

C. 1 rok i nie dłuższy niż 10 lat

D. 5 lat i nie może być dłuższy niż 50 lat

Wiele osób może błędnie sądzić, że dłuższy okres obowiązywania licencji, jak na przykład 5 lat czy 10 lat, jest korzystniejszy dla przewoźników. Jednak takie podejście może prowadzić do stagnacji w branży transportowej oraz obniżenia jakości usług. Przykładowo, przedsiębiorcy, którzy otrzymują licencję na 5 czy 10 lat, mogą nie być odpowiednio zmotywowani do bieżącego dostosowywania się do zmieniających się przepisów czy standardów jakościowych. Dłuższe okresy licencji mogą w praktyce skutkować brakiem odpowiedniej kontroli nad działalnością przewoźników, co może prowadzić do nadużyć, a także do obniżenia standardów bezpieczeństwa. Ponadto, licencje na dłuższy okres to często mniejsze możliwości dla nowych graczy na rynku, którzy mogliby wprowadzać innowacje oraz zwiększać konkurencję. W konsekwencji, wybór 1 roku, jak również 5 lat lub 40 lat, nie spełniają założeń dotyczących elastyczności i odpowiedzialności w branży transportowej. Przemawiając za wprowadzeniem krótszego okresu licencji, należy podkreślić, że w dynamicznych realiach rynkowych, sektor transportowy wymaga regularnej weryfikacji i dostosowywania się do aktualnych trendów, co jest niemożliwe przy długoterminowych licencjach. Dlatego też, najlepszym rozwiązaniem jest 2-letni okres, który pozwala na bieżące monitorowanie i ocenę działalności przewoźników.

Pytanie 4

Która z międzynarodowych umów dotyczy transportu szybko psujących się produktów spożywczych?

A. ADN

B. AGC

C. ADR

D. ATP

ATP, czyli Umowa o międzynarodowym przewozie drogowym szybko psujących się artykułów żywnościowych, jest kluczowym dokumentem regulującym zasady transportu tych dóbr. Została ona stworzona, aby zapewnić, że artykuły żywnościowe, które szybko tracą swoje właściwości, są przewożone w odpowiednich warunkach, co jest niezwykle istotne dla zachowania ich jakości. Umowa ta określa wymagania dotyczące temperatury, wentylacji oraz rodzaju pojazdów, które powinny być używane do transportu żywności. Przykładowo, w przypadku transportu mięsa czy produktów mlecznych, ATP wymaga stosowania pojazdów przystosowanych do utrzymania niskiej temperatury przez cały okres przewozu, co jest niezbędne dla zapobieżenia rozwojowi bakterii. Z racji rosnącej globalizacji handlu, znajomość regulacji zawartych w ATP staje się szczególnie ważna dla przedsiębiorstw zajmujących się importem i eksportem żywności, aby uniknąć strat finansowych oraz zagrożeń dla zdrowia publicznego.

Pytanie 5

Na podstawie zamieszczonego cennika oblicz koszt przewozu 34 paletowych jednostek ładunkowych (pjł) jednym środkiem transportu na odległość 210 kilometrów, jeżeli jedna pjł waży 500 kilogramów.

Ładowność pojazdu	Cennik [zł/km]
pojazd o ładowności do 3,5 tony	2,50
pojazd o ładowności do 7,5 tony	3,00
pojazd o ładowności do 12,0 ton	3,50
pojazd o ładowności do 24,0 ton	4,00

A. 630,00 zł

B. 840,00 zł

C. 525,00 zł

D. 735,00 zł

Żeby dobrze policzyć koszt przewozu 34 palet na trasie 210 kilometrów, najpierw musimy znać całkowitą masę ładunku. W tym przypadku, jedna paleta waży 500 kg, więc łączna masa to 34 razy 500 kg, co daje 17000 kg. Potem, w zależności od tej masy, musimy znaleźć odpowiednią stawkę z cennika – ona zależy od rodzaju transportu i masy. Jeśli stawka za kilometr wynosi 4 zł, to koszt przewozu wynosi 210 km razy 4 zł, co daje 840 zł. Takie obliczenia są normalną częścią pracy w logistyce, bo pomagają zaplanować wydatki i dobrze zarządzać budżetem. Z mojego doświadczenia, znajomość stawek i umiejętność ich użycia to kluczowe umiejętności dla tych, którzy pracują w transporcie, bo dzięki temu można lepiej kontrolować koszty i działać sprawniej.

Pytanie 6

Przeglądy okresowe wózka widłowego z wysięgnikiem należy przeprowadzać

A. co roku w uproszczonym zakresie

B. co trzy lata w uproszczonym zakresie

C. co roku w pełnym zakresie

D. co trzy lata w pełnym zakresie

Wiele osób może mylić częstotliwość przeprowadzania badań okresowych wózków widłowych z wysięgnikiem, co może prowadzić do niedoszacowania ich znaczenia dla bezpieczeństwa operacji. Odpowiedzi sugerujące przeprowadzanie badań raz na trzy lata w jakimkolwiek zakresie są niezgodne z aktualnymi normami prawnymi i technicznymi. Taki długi okres czasu pomiędzy badaniami może prowadzić do kumulacji potencjalnych usterek, które mogłyby być łatwo wykryte podczas corocznych kontrol. W przypadku odpowiedzi wskazujących na uproszczony zakres, warto zauważyć, że nawet w prostszych przeglądach należy uwzględnić istotne aspekty, takie jak ocena stanu technicznego i bezpieczeństwa wózka. Uproszczone badania mogłyby nie obejmować wszystkich krytycznych komponentów, co stwarzałoby ryzyko dla operatorów i otoczenia. Bezpieczeństwo w miejscu pracy nie powinno być kompromitowane na rzecz oszczędności czasu lub kosztów, dlatego regularne i pełne przeglądy są niezbędne, aby zapewnić, że wózki widłowe działają w zgodzie z przepisami oraz standardami. Niezrozumienie tego zagadnienia może prowadzić do poważnych konsekwencji, zarówno prawnych, jak i finansowych dla pracodawców, a także do zwiększonego ryzyka wypadków, co jest ogromnym zagrożeniem w każdej branży.

Pytanie 7

W Polsce regulacje dotyczące umowy spedycji znajdują się w Kodeksie

A. pracy

B. celnym

C. handlowym

D. cywilnym

Umowa spedycji jest regulowana przez Kodeks cywilny, ponieważ dotyczy ona zobowiązań między stronami w zakresie przewozu towarów. W Kodeksie cywilnym zawarte są zasady dotyczące praw i obowiązków zarówno spedytora, jak i nadawcy. Umowa spedycji ma na celu zorganizowanie transportu towarów, a jej zawarcie wymaga jasnego określenia obowiązków oraz odpowiedzialności stron. Przykładem praktycznego zastosowania tej regulacji jest sytuacja, gdy przedsiębiorca zleca spedytorowi transport swoich produktów do klienta. W takich przypadkach spedytor podejmuje się nie tylko przewozu, ale także organizacji załadunku, odbioru i ewentualnych formalności celnych. Warto zaznaczyć, że zgodnie z Kodeksem cywilnym, spedytor odpowiada za szkody powstałe podczas transportu, o ile nie udowodni, że szkoda powstała z przyczyn niezależnych od niego, co stanowi standardową praktykę ochrony konsumentów w branży spedycyjnej.

Pytanie 8

Jakie przepisy dotyczące transportu powinny obowiązywać przy przewozie komputerów z Wrocławia do Lwowa za pomocą transportu kolejowego?

A. AETR

B. SMGS

C. CIM

D. CMR

Wybór odpowiedzi AETR, CMR lub CIM w kontekście przewozu komputerów z Wrocławia do Lwowa środkami transportu kolejowego jest błędny z powodu fundamentalnych różnic między tymi regulacjami a SMGS. AETR dotyczy transportu drogowego, a więc nie ma zastosowania w przypadku przewozu kolejowego. CMR, z kolei, reguluje przewóz towarów w transporcie drogowym, co również czyni go niewłaściwym wyborem. Z kolei CIM, choć dotyczy transportu kolejowego, jest stosowane wyłącznie w ramach przewozu krajowego lub w kontekście międzynarodowym, ale tylko w przypadku, gdy kraj docelowy nie jest stroną umowy SMGS. W sytuacji przewozu komputerów z Wrocławia do Lwowa, gdzie obydwa kraje są sygnatariuszami SMGS, zastosowanie CIM byłoby nieodpowiednie. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że regulacje dotyczące transportu drogowego mogą być stosowane w kontekście transportu kolejowego, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków i problemów podczas realizacji transportu. Prawidłowe zrozumienie zastosowania odpowiednich konwencji jest kluczowe dla efektywnego i zgodnego z prawem przewozu towarów.

Pytanie 9

Transport towarów z linii produkcyjnej do oddzielnego magazynu wyrobów gotowych w tym samym przedsiębiorstwie zalicza się do zadań transportu

A. wewnątrzwydziałowego

B. międzystanowiskowego

C. międzywydziałowego

D. stanowiskowego

Odpowiedź "międzywydziałowego" jest na pewno dobra. Wynika to z tego, że przewóz produktów z linii produkcyjnej do magazynu wyrobów gotowych odbywa się w ramach jednego zakładu, ale jednak w różnych działach. W praktyce zatem, transport międzywydziałowy oznacza przesyłki między różnymi oddziałami, co jest bardzo ważne dla usprawnienia produkcji i logistyki. Na przykład, wyroby gotowe z działu produkcji trafiają do magazynu, gdzie czekają na dalszą dystrybucję. Odpowiednia organizacja transportu międzywydziałowego umożliwia szybkie reagowanie na zmieniające się potrzeby klientów i poprawia efektywność działania firmy. W branży logistycznej mówi się często o takich podejściach jak Lean Management czy Just-In-Time, które pomagają skrócić czas transportu i eliminować niepotrzebne czynności. To z kolei zwiększa rentowność firmy oraz poprawia jakość obsługi klienta.

Pytanie 10

Jaką procedurę celną w obrocie gospodarczym należy wybrać przy imporcie towarów spoza obszaru celnego Unii Europejskiej w celu ich montażu?

A. Odprawa czasowa

B. Uszlachetnianie bierne

C. Skład celny

D. Uszlachetnianie czynne

Odprawa czasowa jest procedurą, która umożliwia przywóz towarów na terenie Unii Europejskiej na ograniczony czas, bez konieczności uiszczania ceł i podatków, pod warunkiem, że towary te opuszczą obszar celny w określonym terminie. Jest to podejście, które może być mylące, gdyż nie obejmuje ono montażu towarów, a jedynie ich czasowe użytkowanie. W przypadku, gdy towar wymaga montażu, odprawa czasowa nie jest właściwym rozwiązaniem, ponieważ nie przewiduje ona trwałego przetwarzania towaru. Skład celny, z kolei, odnosi się do procedury, w której towary są przechowywane w specjalnych miejscach, zanim zostaną odprawione celnie. Ta opcja nie jest odpowiednia dla przypadków, w których towar zostaje przetworzony lub zmieniony, jak ma to miejsce w przypadku montażu. Natomiast uszlachetnianie bierne pozwala na import towarów z zamiarem ich przetworzenia, ale zakłada, że towary te zostaną później wywiezione w stanie przetworzonym. To podejście z kolei nie jest optymalne w kontekście montażu, ponieważ nie dotyczy trwałych przemian, które są wymagane w tym procesie. W związku z tym, wybór nieodpowiedniej procedury celnej może prowadzić do problemów prawnych, dodatkowych kosztów oraz opóźnień w realizacji działalności gospodarczej.

Pytanie 11

Jakie umowy dotyczą międzynarodowego transportu materiałów niebezpiecznych w transporcie drogowym?

A. RID i ADR

B. ICAO i ADN

C. ADR i ADN

D. ADN i IMDG

Odpowiedź RID i ADR jest prawidłowa, ponieważ te dwa regulacje są kluczowymi elementami w międzynarodowym transporcie materiałów niebezpiecznych drogą lądową. RID, czyli Regulamin dotyczący międzynarodowego przewozu towarów niebezpiecznych w transporcie kolejowym, oraz ADR, czyli Umowa europejska dotycząca międzynarodowego przewozu towarów niebezpiecznych drogą lądową, określają wymogi dotyczące klasyfikacji, pakowania, oznakowania oraz dokumentacji przesyłek. Przykładowo, jeśli firma transportowa zajmuje się przewozem chemikaliów niebezpiecznych, musi stosować się do przepisów ADR dotyczących odpowiednich oznaczeń na pojazdach i dokumentacji transportowej. Dodatkowo, oba regulaminy kładą duży nacisk na bezpieczeństwo, co jest niezwykle istotne w kontekście ochrony zdrowia publicznego i środowiska. Praktyczne zastosowanie tych regulacji jest niezbędne dla firm transportowych, aby uniknąć sankcji prawnych oraz zapewnić bezpieczeństwo podczas przewozu materiałów niebezpiecznych.

Pytanie 12

Kierowca transportujący substancje niebezpieczne na terytorium kraju powinien dysponować

A. dokumentem certyfikacyjnym EURO 1.

B. zaświadczeniem ADR.

C. zezwoleniem wspólnotowym na transport.

D. świadectwem wymaganym zgodnie z konwencją ATP.

Zaświadczenie ADR jest dokumentem wymaganym do przewozu towarów niebezpiecznych zgodnie z międzynarodową konwencją dotyczącą przewozu takich towarów. ADR (fr. Accord européen relatif au transport international des marchandises Dangereuses par Route) określa zasady dotyczące transportu drogowego materiałów, które mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia, życia ludzi oraz dla środowiska. Posiadanie zaświadczenia ADR potwierdza, że kierowca przeszedł odpowiednie szkolenie oraz zna zasady bezpiecznego transportu tych materiałów. W praktyce oznacza to, że kierowca jest w stanie zidentyfikować rodzaj przewożonego towaru, stosować się do specjalnych zasad załadunku i rozładunku, a także zna procedury postępowania w razie wypadku. Przykładem zastosowania wiedzy zdobytej podczas szkolenia ADR może być umiejętność oceny ryzyka oraz właściwego oznakowania pojazdu, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa na drodze oraz w przypadku kontroli drogowych.

Pytanie 13

Załadunek węgla na wagony realizowany jest z użyciem 3 dźwigów. Jeden dźwig w ciągu godziny jest w stanie załadować 160 t. Jak długo potrwa załadunek 720 000 kg węgla?

A. 1 h 30 min

B. 4 h 30 min

C. 1 h 50 min

D. 4 h 50 min

Załadunek węgla na wagony przy użyciu trzech żurawi jest procesem, który możemy dokładnie obliczyć na podstawie dostępnych danych. Każdy żuraw jest w stanie załadować 160 ton w ciągu godziny, co daje łącznie 480 ton na godzinę, gdy pracują wszystkie trzy żurawie. Aby obliczyć czas potrzebny do załadunku 720 000 kg węgla, musimy najpierw przeliczyć tę wartość na tony. 720 000 kg to 720 ton. Następnie, dzielimy 720 ton przez 480 ton na godzinę, co daje 1,5 godziny. Oznacza to, że załadunek zajmie 1 godzinę i 30 minut. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie planowania operacji logistycznych, gdzie kluczowe jest dokładne rozumienie wydajności sprzętu oraz zarządzanie czasem. Dlatego odpowiedź 1 h 30 min jest poprawna i odzwierciedla realny czas potrzebny do wykonania zadania w założonych warunkach.

Pytanie 14

Transport, który wymaga specjalistycznego pojazdu, odpowiednich oznaczeń, przeszkolenia kierowcy oraz pisemnej instrukcji dla niego, to przewóz

A. materiałów niebezpiecznych

B. ładunków w kontenerach

C. ładunków dłużycowych

D. żywych zwierząt

Odpowiedź "materiałów niebezpiecznych" jest prawidłowa, ponieważ transport takich materiałów wymaga szczególnych środków ostrożności oraz specjalistycznego przygotowania. Przewóz materiałów niebezpiecznych, zgodnie z Międzynarodowymi Przepisami Transportu Drogowego Materiałów Niebezpiecznych (ADR), obliguje przewoźników do używania taboru przystosowanego do transportu substancji, które mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia, życia lub środowiska. Przykłady materiałów niebezpiecznych obejmują chemikalia, substancje łatwopalne, toksyczne gazy oraz materiały radioaktywne. Każdy pracownik zaangażowany w ten proces, w tym kierowcy, musi przejść specjalistyczne szkolenie oraz otrzymać pisemną instrukcję, aby zapewnić bezpieczeństwo podczas transportu. Użycie odpowiednich oznakowań na pojeździe jest również wymogiem, aby informować innych uczestników ruchu o przewożonych substancjach. Przestrzeganie tych zasad nie tylko minimalizuje ryzyko wypadków, ale także jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, co zapewnia profesjonalny i odpowiedzialny transport.

Pytanie 15

W systemie ro-la załadunek ciągnika siodłowego wraz z naczepą na platformę wagonu odbywa się przy użyciu

A. rampy najazdowej

B. platformy obrotowej

C. wozu przedsiębiernego

D. suwnicy bramowej

Rampy najazdowe są kluczowym elementem w procesie załadunku i rozładunku, szczególnie w kontekście transportu drogowego. Umożliwiają one płynne wprowadzenie ciągnika siodłowego z naczepą na platformę wagonu, co jest istotne dla zapewnienia efektywności i bezpieczeństwa operacji logistycznych. Rampy te są zaprojektowane tak, aby zapewnić odpowiedni kąt nachylenia, co minimalizuje ryzyko uszkodzenia ładunku oraz pojazdu. W praktyce, użycie rampy najazdowej pozwala na uniknięcie konieczności stosowania dodatkowego sprzętu, jak suwnice czy platformy obrotowe, co przekłada się na mniejsze koszty operacyjne oraz uproszczenie procedur załadunkowych. W kontekście norm branżowych, stosowanie ramp najazdowych jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi bezpieczeństwa transportu, które zalecają stosowanie rozwiązań minimalizujących ryzyko wypadków związanych z załadunkiem. Przykładem zastosowania ramp najazdowych mogą być terminale intermodalne, gdzie odbywa się transport towarów drogowych i kolejowych, a efektywność operacji jest kluczowa dla utrzymania konkurencyjności na rynku.

Pytanie 16

Kontener powinien być przetransportowany drogą lądową do terminala na 1,5 godziny przed odjazdem pociągu, do którego ma być załadowany. Pociąg wyrusza o godzinie 10:30. Kiedy najpóźniej należy podstawć pojazd u nadawcy w celu załadunku kontenera, jeśli załadunek zajmie 15 minut, odbiór wymaganych dokumentów przez kierowcę po załadunku 10 minut, a przejazd z nadawcy do terminala 45 minut?

A. O godzinie 8:30

B. O godzinie 8:10

C. O godzinie 7:50

D. O godzinie 9:20

Wybór innej godziny jako momentu podstawienia pojazdu może wynikać z błędnego oszacowania czasów potrzebnych na poszczególne etapy transportu. Często zdarza się, że osoby zajmujące się logistyką nie uwzględniają całkowitego czasu, jaki jest potrzebny na załadunek kontenera oraz na przejazd do terminala. Na przykład, jeśli ktoś wybiera godzinę 8:10, to nie bierze pod uwagę, że czas załadunku (15 minut) i czynności związane z dokumentacją (10 minut) już wydłużają czas, który należy zarezerwować przed wyjazdem. Jeśli doliczymy do tego 45 minut przejazdu, to suma wynosi 70 minut, co oznacza, że kierowca musiałby opuścić miejsce nadawcy o 8:10, co w rzeczywistości skutkuje przybyciem na terminal o 9:20, a to z kolei jest za późno, ponieważ kontener powinien być na terminalu do 9:00. Kluczowym aspektem jest zrozumienie zasady, że przewozy muszą być odpowiednio zaplanowane z wyprzedzeniem, a każdy etap transportu powinien być uwzględniony w harmonogramie. W praktyce, aby uniknąć opóźnień, zaleca się zawsze dodać kilka minut zapasu na nieprzewidziane sytuacje, co zwiększa efektywność i niezawodność operacji transportowych.

Pytanie 17

Jaki jest czas podróży kierowcy na trasie 300 km, jeśli jechał ze średnią prędkością 60 km/h, uwzględniając obowiązkową przerwę oraz uczestnictwo w przeładunku trwającym 1 godzinę?

A. 5 h 45 min

B. 6 h 45 min

C. 7 h 30 min

D. 6 h 30 min

Aby obliczyć czas trwania kursu kierowcy na trasie 300 km przy średniej prędkości 60 km/h, najpierw należy obliczyć czas przejazdu. Czas przejazdu można obliczyć ze wzoru: czas = odległość / prędkość. W naszym przypadku: 300 km / 60 km/h = 5 godzin. Należy również uwzględnić przerwę obowiązkową, która w zależności od przepisów może wynosić 45 minut po przejechaniu 4,5 godziny. W takiej sytuacji dodajemy 45 minut do czasu przejazdu. Po dodaniu przerwy czas podróży wynosi 5 godzin 45 minut. Następnie dodajemy czas przeładunku, który wynosi 1 godzinę. W sumie daje to 5 godzin 45 minut + 1 godzina, co daje 6 godzin 45 minut. Takie obliczenia są zgodne z przepisami dotyczącymi czasu pracy kierowców oraz dobrymi praktykami w zakresie zarządzania czasem w transporcie drogowym.

Pytanie 18

Na podstawie zamieszczonego fragmentu rozporządzenia, pojazd przekraczający długość 30 m, szerokość 3,60 m, wysokość 4,70 m i masę całkowitą 80 t powinien być pilotowany przy użyciu

n n nn n nn

n Fragment Rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 23 maja 2012 r.
w sprawie pilotowania pojazdów nienormatywnychn

§ 2.1. Pojazd nienormatywny, który przekracza co najmniej jedną z następujących wielkości:

1) długość pojazdu – 23,00 m,
n 2) szerokość – 3,20 m,
n 3) wysokość – 4,50 m,
n 4) masa całkowita – 60 t

– powinien być pilotowany przez jeden pojazd wykonujący pilotowanie.

2. Pojazd nienormatywny, który przekracza co najmniej jedną z następujących wielkości:

1) długość pojazdu – 30,00 m,
n 2) szerokość – 3,60 m,
n 3) wysokość – 4,70 m,
n 4) masa całkowita – 80 t

– powinien być pilotowany przy użyciu dwóch pojazdów wykonujących pilotowanie, poruszających się z przodu i z tyłu pojazdu.

3. Pojazdy nienormatywne poruszające się w kolumnie powinny być pilotowane przy użyciu dwóch pojazdów wykonujących pilotowanie, poruszających się na początku i końcu kolumny.

§ 3.1. Pojazdem wykonującym pilotowanie może być pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t, z wyjątkiem motocykla.

2. Pojazd wykonujący pilotowanie powinien być wyposażony w:

1) tablicę oznakowania pojazdu wykonującego pilotowanie, której wzór określa załącznik do rozporządzenia;
n 2) dwa światła błyskowe barwy żółtej;
n 3) środki bezpośredniej łączności radiowej z pojazdami pilotowanymi;
n 4) urządzenia nagłaśniające.

3. Pojazd wykonujący pilotowanie może być wyposażony w:

1) dodatkowe światło barwy białej lub żółtej samochodowej z napisem „PILOT" barwy czarnej, umieszczone pod tablicą, o której mowa w ust. 2 pkt 1;
n 2) umieszczone na zewnątrz dodatkowe światło barwy białej lub żółtej selektywnej, umocowane w sposób umożliwiający zmianę kierunku świetlnego (szperacz); światło to powinno być włączane i wyłączane niezależnie od innych świateł.

A. dwóch pojazdów poruszających się z przodu i z tyłu pojazdu.

B. jednego pojazdu.

C. dwóch pojazdów poruszających się z przodu pojazdu przekraczającego dopuszczalne parametry.

D. dwóch pojazdów poruszających się z przodu i jednego pojazdu z tyłu pojazdu.

Odpowiedź jest poprawna, ponieważ zgodnie z § 2.1 Rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 23 maja 2012 r. dotyczącego pilotowania pojazdów nienormatywnych, pojazdy, które przekraczają określone wymiary i masę, muszą być pilotowane w sposób zapewniający bezpieczeństwo zarówno dla kierowcy, jak i dla innych uczestników ruchu. W przypadku pojazdu przekraczającego długość 30 m, szerokość 3,60 m, wysokość 4,70 m czy masę całkowitą 80 t, wymagane jest użycie dwóch pojazdów pilotujących - jeden z przodu, drugi z tyłu. Przykłady praktyczne zastosowania tej regulacji można znaleźć w transporcie elementów infrastrukturalnych, takich jak mosty, wiadukty czy długie kontenery, gdzie odpowiednie oznakowanie i zorganizowanie ruchu są kluczowe dla uniknięcia wypadków. Poprawne pilotowanie takich pojazdów zwiększa również efektywność transportu i minimalizuje ryzyko uszkodzeń mienia publicznego oraz prywatnego, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży transportowej.

Pytanie 19

Jakie są metody transportu ładunków masowych?

A. w opakowaniach jednostkowych

B. w opakowaniach zbiorczych

C. na paletach

D. luzem

Wybór odpowiedzi dotyczącej opakowań jednostkowych, palet czy opakowań zbiorczych w kontekście ładunków masowych wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące procesu transportu. Ładunki masowe charakteryzują się tym, że są transportowane w dużych ilościach bez jakiegokolwiek pakowania jednostkowego. Opakowania jednostkowe, które są używane do transportu mniejszych ilości towarów, nie mają zastosowania w przypadku masowych ładunków, gdzie kluczowe jest minimalizowanie kosztów i maksymalizacja efektywności. Palety natomiast, choć są często wykorzystywane w logistykę i transport, służą do grupowania mniejszych jednostek ładunkowych, co również nie odpowiada definicji ładunków masowych. Z kolei opakowania zbiorcze, mimo że mogą być stosowane do transportu większych ilości towarów, również nie są odpowiednie dla ładunków luzem, które są zazwyczaj transportowane w sposób bezpośredni, bez jakiejkolwiek formy opakowania. Takie podejścia prowadzą do błędnych wniosków, ponieważ nie uwzględniają specyfiki i wymogów transportu ładunków masowych, które wymagają odpowiedniego sprzętu i metodologii. Dlatego zrozumienie różnicy między tymi formami transportu jest kluczowe dla efektywnego zarządzania logistyką i zgodnością z obowiązującymi standardami branżowymi.

Pytanie 20

Oblicz na podstawie zamieszczonego cennika koszt przewozu 5 ton ładunku na odległość 230 km.

Odległość	Stawka
0÷80 km	1 200,00 zł
powyżej 80 km	Stawka podstawowa jak do 80 km + 3,20 za każdy następny kilometr

A. 2 416,00 zł

B. 1 680,00 zł

C. 736,00 zł

D. 3 680,00 zł

Odpowiedź 1 680,00 zł jest poprawna, ponieważ aby obliczyć koszt przewozu ładunku na odległość 230 km, należy uwzględnić stawkę podstawową za pierwsze 80 km oraz dodatkowe koszty za pozostałe kilometry. Koszt za pierwsze 80 km w tym przypadku wynosi 800,00 zł. Następnie, na pozostałe 150 km, koszt wynosi 3,20 zł za każdy kilometr, co daje 480,00 zł (150 km * 3,20 zł/km). Łącząc te dwa wyniki, otrzymujemy całkowity koszt przewozu równy 1 680,00 zł. Tego typu obliczenia są niezwykle ważne w logistyce oraz transporcie, gdzie precyzyjne oszacowanie kosztów ma kluczowe znaczenie dla efektywności operacyjnej. Przykład ten obrazuje zastosowanie praktycznych zasad kalkulacji kosztów transportu, które są zgodne z obowiązującymi standardami branżowymi, takimi jak normy ISO oraz najlepsze praktyki w zarządzaniu łańcuchem dostaw.

Pytanie 21

Dokumentem, który potwierdza odbiór towaru przez załadowcę do magazynu portowego w celu załadunku na statek, jest

A. nota bukingowa

B. umowa czarterowa

C. nota gotowości

D. kwit dokowy

Kwit dokowy jest kluczowym dokumentem w procesie transportu morskiego, który potwierdza przyjęcie towaru przez załadowcę do składu portowego w celu załadunku na statek. Dokument ten zawiera istotne informacje dotyczące towaru, takie jak jego rodzaj, ilość, stan oraz dane dotyczące nadawcy i odbiorcy. W praktyce kwit dokowy pełni funkcję dowodu, że towar został dostarczony do portu i że jest gotowy do załadunku. Przykładowo, w przypadku transportu kontenerowego, kwit dokowy jest niezbędny do dalszych procedur, takich jak odprawa celna czy umowa czarterowa. Zgodnie z międzynarodowymi standardami, dokumentacja przewozowa, w tym kwit dokowy, powinna być starannie wypełniona i archiwizowana, co pozwala na ścisłe śledzenie ruchu towarów oraz zapewnia zgodność z przepisami prawa. W przypadku jakichkolwiek sporów dotyczących dostawy, kwit dokowy stanowi niezbity dowód na to, że towar został przyjęty przez przewoźnika, co czyni go niezbędnym elementem w zarządzaniu łańcuchem dostaw.

Pytanie 22

Kierowca pokonał dystans 420 km z przeciętną prędkością 60 km/h. Jak długo, biorąc pod uwagę przepisy dotyczące czasu pracy kierowców, trwał proces transportu, jeżeli załadunek zajął 45 min, a rozładunek 30 min?

A. 8 h 45 min

B. 9 h 00 min

C. 7 h 00 min

D. 8 h 15 min

Aby obliczyć całkowity czas przewozu, musimy uwzględnić zarówno czas jazdy, jak i czas potrzebny na załadunek i wyładunek. Kierowca przejechał 420 km ze średnią prędkością 60 km/h. Czas jazdy można obliczyć, dzieląc dystans przez prędkość: 420 km / 60 km/h = 7 godzin. Następnie dodajemy czas załadunku, który wynosi 45 minut (0,75 godziny), oraz czas wyładunku, wynoszący 30 minut (0,5 godziny). Całkowity czas przewozu to 7 godzin (czas jazdy) + 0,75 godziny (czas załadunku) + 0,5 godziny (czas wyładunku) = 8,25 godziny, co w przeliczeniu na godziny i minuty daje 8 godzin i 15 minut. Jednakże, zgodnie z przepisami dotyczącymi czasu pracy kierowcy, musimy również uwzględnić czas odpoczynku. W praktyce, w zależności od długości trasy i czasu pracy, kierowcy często potrzebują dodatkowych przerw, co może prowadzić do wydłużenia całkowitego czasu przewozu. W tym przypadku, po uwzględnieniu odpoczynku, całkowity czas przewozu wynosi 9 godzin. Tego rodzaju obliczenia są kluczowe w logistyce i transporcie, aby zapewnić zgodność z przepisami oraz efektywność operacyjną.

Pytanie 23

Pisemna umowa, na mocy której realizowany jest transport ładunków w żegludze nieregularnej, to

A. nota bukingowa

B. czarter

C. nota gotowości

D. kwit sternika

Nota bukingowa to dokument potwierdzający rezerwację miejsca na statku, jednak nie jest umową przewozu. Nie reguluje ona szczegółowo warunków przewozu ładunków, a jedynie stanowi informację dla armatora oraz czarterującego o zamówieniu usługi transportowej. Kwit sternika, z drugiej strony, odnosi się do dokumentu potwierdzającego posiadanie ładunku i przewozu przez sternika, ale również nie jest umową czarterową. Jego funkcja sprowadza się do potwierdzenia załadunku i transportu, co sprawia, że nie obejmuje szerszych warunków przewozu, które są kluczowe w kontekście czarteru. Nota gotowości służy do potwierdzenia, że statek jest gotowy do załadunku czy rozładunku, ale znów nie ma charakteru umowy przewozowej. W praktyce, osoby mylące te dokumenty z umową czarterową często nie dostrzegają, że nie zawierają one kluczowych elementów, takich jak odpowiedzialność za ładunek, jego zabezpieczenie, czy szczegółowy opis warunków transportu. W efekcie, brak zrozumienia różnic między tymi dokumentami może prowadzić do problemów prawnych i finansowych w trakcie realizacji umowy transportowej.

Pytanie 24

Transportowanie bardzo dużych ładunków, najkorzystniejsze ceny, wysoki poziom bezpieczeństwa, długi czas realizacji przewozu oraz potrzeba skorzystania z usług transportowych to charakterystyka transportu

A. morskiego

B. kolejowego

C. lotniczego

D. samochodowego

Transport morski jest jedną z najbardziej efektywnych metod przewozu dużych partii towarów, co czyni go korzystnym wyborem dla przedsiębiorstw zajmujących się handlem międzynarodowym. Oferuje on najniższe koszty przewozu w przeliczeniu na jednostkę ładunku, co jest istotne w kontekście dużych wolumenów. Przykładem mogą być kontenery pełne surowców, takich jak zboże czy ropa naftowa, które są transportowane z jednego kontynentu na drugi. Bezpieczeństwo przewozu jest również na wysokim poziomie, dzięki stosowanym normom i regulacjom, takim jak SOLAS (Konwencja o bezpieczeństwie życia na morzu), które nakładają obowiązki na armatorów dotyczące zabezpieczania ładunków. Ważnym aspektem jest również czas trwania transportu, który zazwyczaj jest dłuższy niż w przypadku transportu lotniczego czy samochodowego, jednak równocześnie pozwala na skumulowanie dużych ilości towarów, co jest korzystne w kontekście logistyki i zarządzania łańcuchami dostaw. W praktyce, organizując transport morski, przedsiębiorcy często korzystają z usług freight forwarderów, którzy koordynują wszystkie aspekty przewozu, co dodatkowo zwiększa efektywność operacyjną.

Pytanie 25

List przewozowy dla pojedynczej przesyłki lotniczej skonsolidowanej oznacza się skrótem

A. HAWB

B. SMGS

C. CIM

D. CMR

Odpowiedzi, które nie są związane z terminem HAWB, są oparte na niewłaściwych definicjach i koncepcjach. CMR, czyli międzynarodowy list przewozowy stosowany w transporcie drogowym, nie jest odpowiedni w kontekście transportu lotniczego. Jego zastosowanie ogranicza się do przewozu towarów na drogach lądowych i nie obejmuje lotniczych operacji transportowych. Z kolei SMGS, czyli międzynarodowy przewóz towarów koleją, dotyczy transportu kolejowego, a nie lotniczego, co czyni tę odpowiedź błędną w kontekście pytania. CIM to z kolei Konwencja o międzynarodowym przewozie towarów kolejami, która również nie odnosi się do przewozów lotniczych. Te terminy, choć są istotne w swoich odpowiednich dziedzinach transportu, nie mają zastosowania w kontekście przewozu lotniczego pojedynczej przesyłki skonsolidowanej. Typowym błędem myślowym jest pomylenie różnych dokumentów przewozowych stosowanych w różnych gałęziach transportu, co może prowadzić do nieporozumień oraz opóźnień w procesie logistycznym. Kluczowe jest zrozumienie specyfiki każdego dokumentu oraz jego zastosowania w odpowiednich kontekstach, co jest fundamentalne w zarządzaniu logistyką i transportem.

Pytanie 26

Na podstawie zestawienia wymiarów kontenerów morskich określ wysokość wewnętrzną kontenera 40-stopowego high cube.

Wymiary kontenerów morskich
Rodzaj kontenera	Wymiary wewnętrzne [mm]
Rodzaj kontenera	długość	szerokość	wysokość
20'	5919	2340	2380
40'DV	12045	2309	2379
40'HC	12056	2347	2684
20' OPEN TOP	5919	2340	2286
40' OPEN TOP	12043	2340	2272
20' REEFER	5428	2266	2240
40' REEFER	11628	2294	2509
20' FLAT RACK	5662	2438	2327
40' FLAT RACK	12080	2438	1950
45' HC	13556	2352	2698

A. 2 509 mm

B. 2 379 mm

C. 2 272 mm

D. 2 684 mm

Wysokość wewnętrzna kontenera 40-stopowego high cube wynosząca 2684 mm jest kluczową informacją, szczególnie w kontekście logistyki i transportu morskiego. Tego rodzaju kontenery są projektowane tak, aby maksymalizować pojemność ładunkową, co czyni je niezwykle wartościowymi w branży. Odpowiedź "2 684 mm" dokładnie odpowiada wartości podanej w standardowych specyfikacjach kontenerów, co jest zgodne z międzynarodowymi normami ustalonymi przez organizacje takie jak ISO. Wysokość ta pozwala na załadunek większych ładunków, takich jak sprzęt budowlany czy palety z towarami, co wpływa na efektywność transportu. Dodatkowo, znajomość tych wymiarów jest niezbędna dla planowania przestrzeni w magazynach oraz na statkach towarowych, gdzie każdy centymetr przestrzeni ma znaczenie. Przykładem może być optymalizacja układu ładunkowego, która uwzględnia wysokość kontenera, co pozwala na lepsze wykorzystanie dostępnej przestrzeni i obniżenie kosztów transportu. Zrozumienie wymiarów kontenerów jest zatem fundamentalne dla efektywnego zarządzania łańcuchem dostaw.

Pytanie 27

Jakiego dokumentu magazynowego należy użyć przy wydaniu towarów z magazynu na rzecz zewnętrznego odbiorcy?

A. PZ

B. PW

C. WZ

D. RW

Gdy wydajesz towar z magazynu dla odbiorcy zewnętrznego, to musisz wystawić dokument zwany WZ, czyli Wydanie Zewnętrzne. Ten dokument jest bardzo ważny, bo potwierdza, że towar został wydany. Można w nim znaleźć wszystkie info o towarze, tak jak jego ilość, datę wydania i dane odbiorcy. Dzięki temu łatwiej śledzić, co się dzieje z towarem. Na przykład, jeśli firma wysyła zamówienie do klienta, to po przygotowaniu zamówienia magazyn przygotowuje WZ, który potem idzie do kuriera lub kogoś, kto zajmuje się transportem. Poza tym, WZ jest istotny dla księgowości i pomaga w przypadku ewentualnych reklamacji czy zwrotów. W branży to standardowy dokument, który mocno wspiera obieg dokumentów w magazynie, co pokazuje, jak ważny jest w zarządzaniu gospodarką magazynową.

Pytanie 28

Z danych zawartych w tabeli wynika, że wskaźnik poprawnie wystawionych dokumentów transportowych w Przedsiębiorstwie TRANS wynosi

Zestawienie danych dotyczących Przedsiębiorstwa TRANS
Wyszczególnienie	Uzyskane wyniki
Liczba zrealizowanych dostaw	3 800
Liczba wystawionych listów przewozowych	4 000
Liczba terminowych dostaw	3 600
Liczba listów przewozowych z niekompletnymi informacjami	200
Liczba listów przewozowych z błędnymi danymi	100
Liczba dostaw z uszkodzonym ładunkiem podczas przewozu	70
Liczba zagubionych przesyłek	200

A. 5,0%

B. 92,5%

C. 95,0%

D. 7,5%

Wskaźnik poprawnie wystawionych dokumentów transportowych wynoszący 92,5% jest wynikiem skrupulatnej analizy dokumentacji w Przedsiębiorstwie TRANS. Obliczenie tego wskaźnika polega na odjęciu błędnych dokumentów oraz tych, które dotyczyły zagubionych przesyłek, od całkowitej liczby wystawionych dokumentów. Przykładowo, jeżeli z 4000 wystawionych dokumentów 300 zawierało błędy lub dotyczyło zagubionych przesyłek, to liczba poprawnych dokumentów wynosi 3700. Następnie, dzieląc liczbę poprawnych dokumentów przez całkowitą liczbę, uzyskujemy wartość 0,925, co po przeliczeniu daje 92,5%. Tego typu wskaźniki są kluczowe w logistyce i zarządzaniu transportem, ponieważ pozwalają ocenić jakość obsługi oraz efektywność procesów. Stosowanie takich miar zgodnie z normami ISO w obszarze zarządzania jakością jest fundamentem dążenia do doskonałości operacyjnej i zadowolenia klientów.

Pytanie 29

Koszt przewozu 1 tony ładunku na dystansie 1 kilometra wynosi 0,30 zł. Jaką kwotę należy zapłacić za przewóz 24 ton ładunku na odległość 50 kilometrów oraz 20 ton ładunku na dystansie 70 kilometrów?

A. 780,00 zł

B. 1 400,00 zł

C. 1 200,00 zł

D. 1 584,00 zł

Poprawna odpowiedź to 780,00 zł, co można obliczyć na podstawie ceny przewozu 1 tony ładunku na 1 kilometr, wynoszącej 0,30 zł. Aby obliczyć całkowity koszt przewozu 24 ton ładunku na odległość 50 kilometrów oraz 20 ton ładunku na odległość 70 kilometrów, należy najpierw ustalić koszt dla każdej z tych tras. Dla pierwszej trasy: 24 tony * 50 kilometrów * 0,30 zł = 360,00 zł. Dla drugiej trasy: 20 ton * 70 kilometrów * 0,30 zł = 420,00 zł. Łączny koszt przewozu wynosi zatem 360,00 zł + 420,00 zł = 780,00 zł. Takie obliczenia są stosowane w logistyce, gdzie dokładne kalkulacje kosztów transportu są kluczowe dla efektywności operacji oraz optymalizacji kosztów. Ścisłe trzymanie się stawek za przewóz jednostkowy, jak w tym przypadku, jest zgodne z dobrymi praktykami w branży transportowej, które promują przejrzystość w wycenach usług transportowych.

Pytanie 30

Ile minimum opakowań DPPL o pojemności 1 000 litrów należy zastosować do przewozu 12 000 litrów materiału niebezpiecznego o temperaturze wrzenia 90oC?

Fragment Załącznika A umowy ADR – przepisy ogólne i przepisy dotyczące materiałów i przedmiotów niebezpiecznych
Dział 4.1 Stosowanie opakowań, w tym dużych pojemników do przewozu luzem (DPPL) oraz opakowań dużych
Temperatura wrzenia (początek wrzenia) materiału w °C	< 60	≥ 60 < 100	≥ 100 < 200	≥ 200 < 300	≥ 300
Stopień napełnienia opakowania w %	90	92	94	96	98

A. 12 pojemników.

B. 13 pojemników.

C. 15 pojemników.

D. 14 pojemników.

Obliczanie liczby pojemników do przewozu materiałów niebezpiecznych wymaga zrozumienia nie tylko pojemności samych pojemników, ale także specyfikacji transportowanego materiału. W przypadku wskazania 12, 13 lub 15 pojemników, kluczowym błędem jest nieuwzględnienie rzeczywistej pojemności używanych opakowań. Bez znajomości faktu, że jedno opakowanie DPPL o pojemności 1 000 litrów z uwagi na temperaturę wrzenia 90°C może pomieścić tylko 920 litrów, można błędnie założyć, że wystarczy pojemników odpowiadających całkowitej objętości materiału. Na przykład, wybierając 12 pojemników, w rzeczywistości dysponowalibyśmy tylko 11 040 litrami, co jest niewystarczające i stwarza poważne ryzyko podczas transportu. Z kolei wybór 15 pojemników również jest błędny, ponieważ choć zapewnia nadmiar, nie jest optymalnym rozwiązaniem pod kątem kosztów oraz efektywności transportu. W transporcie materiałów niebezpiecznych kluczowe jest nie tylko spełnienie wymagań ilościowych, ale także zachowanie bezpieczeństwa i efektywności. Każda pomyłka w obliczeniach może prowadzić do poważnych konsekwencji, dlatego istotne jest, aby zawsze brać pod uwagę te wszystkie aspekty i dokładnie analizować dane przed podjęciem decyzji.

Pytanie 31

Firma zamierza zrealizować transport 960 ton towarów w nadchodzących 30 dniach. Czas trwania jednego kursu pojazdu wynosi 3 dni. Ile pojazdów o ładowności 24 ton powinno posiadać przedsiębiorstwo, aby zrealizować planowane przewozy, jeżeli ładowność pojazdu wykorzystywana jest średnio w 80%?

A. 5 pojazdami

B. 4 pojazdami

C. 2 pojazdami

D. 3 pojazdami

Aby obliczyć potrzebną liczbę pojazdów do przewozu 960 ton ładunku w ciągu 30 dni, należy uwzględnić ładowność pojazdów oraz efektywność ich wykorzystania. Ładowność jednego pojazdu wynosi 24 tony, a przy założeniu 80% wykorzystania mamy do dyspozycji 19,2 tony na kurs (24 tony * 0,8). W ciągu 30 dni każdy pojazd może wykonać 10 kursów (30 dni / 3 dni na kurs). Zatem całkowita ilość ładunku, który jeden pojazd może przewieźć w ciągu 30 dni wynosi 192 tony (19,2 tony * 10 kursów). Aby przewieźć 960 ton, potrzebujemy 5 pojazdów (960 ton / 192 tony na pojazd). Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w logistyce, gdzie planowanie floty uwzględnia zarówno ładowność, jak i dostępność pojazdów. Optymalne planowanie przewozów pozwala na maksymalne wykorzystanie zasobów, co z kolei przekłada się na efektywność operacyjną i minimalizację kosztów.

Pytanie 32

Która z formuł handlowych INCOTERMS 2010 wymaga najmniej działań od sprzedającego?

A. EXW (Ex Works)

B. FOB (Free on Board)

C. CPT (Carriage Paid to)

D. DDP (Delivered Duty Paid)

Wybór formuł handlowych INCOTERMS 2010 jak DDP, FOB czy CPT wiąże się z różnym poziomem odpowiedzialności i obowiązków sprzedającego. DDP (Delivered Duty Paid) oznacza, że sprzedający ponosi pełną odpowiedzialność za dostarczenie towaru do ustalonego miejsca oraz za wszystkie koszty, w tym cła i podatki. To podejście oznacza, że sprzedający ma obowiązek zorganizować transport, odprawę celną oraz dostarczenie towaru do drzwi kupującego, co znacząco zwiększa jego zobowiązania. Wybór DDP mógłby wynikać z mylnego przekonania, że klienci preferują „wszystko w cenie” bez dodatkowych kosztów. Jednakże, takie podejście może powodować znaczne ryzyko dla sprzedającego, zwłaszcza jeśli nie jest on dobrze zaznajomiony z przepisami celnymi kraju importera. Z kolei FOB (Free on Board) oznacza, że sprzedający ponosi odpowiedzialność do momentu załadunku towaru na statek. Oznacza to, że sprzedający musi zorganizować transport do portu i załadunek, co również wiąże się z dodatkowymi zobowiązaniami. CPT (Carriage Paid To) nakłada na sprzedającego obowiązek opłacenia kosztów transportu do określonego miejsca, ale ryzyko przechodzi na kupującego w momencie przekazania towaru przewoźnikowi. Wybór tych formuł może prowadzić do nieporozumień, jeśli sprzedający nie jest odpowiednio przygotowany do zarządzania dodatkowymi obowiązkami. Kluczowym błędem w myśleniu jest założenie, że większa odpowiedzialność sprzedającego przekłada się na większą satysfakcję kupującego, co nie zawsze jest prawdą, zwłaszcza gdy sprzedający nie ma doświadczenia w międzynarodowym transporcie.

Pytanie 33

Tablica przedstawiona na ilustracji informuje o przewozie

A. materiałów niebezpiecznych.

B. ładunków w ramach uproszczonych procedur celnych.

C. towarów szybko psujących się.

D. ładunków w ramach bimodalnego przewozu krajowego.

Tablica przedstawiona na ilustracji informuje o przewozie ładunków w ramach uproszczonych procedur celnych, co jest ściśle związane z systemem TIR. Skrót TIR oznacza "Transports Internationaux Routiers" i jest międzynarodowym systemem umożliwiającym przewóz towarów przez granice państw z minimalnymi kontrolami celnymi. Przykładowo, gdy towar transportowany jest z Europy do Azji, dzięki systemowi TIR, przewoźnik nie musi przechodzić szczegółowych kontroli na każdej granicy, co znacząco przyspiesza cały proces transportowy. Uproszczone procedury celne w ramach TIR są zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak Konwencja TIR z 1975 roku, która promuje współpracę pomiędzy państwami i usprawnienie wymiany towarów. Dzięki temu systemowi, przewoźnicy mogą zaoszczędzić czas i koszty, co jest kluczowe w dynamicznym świecie logistyki.

Pytanie 34

Określ koszt przewozu 10-ciu paletowych jednostek ładunkowych o masie po 225 kg na odległość 120 kilometrów.

Tabela – Cennik przewozu
Waga	Odległość [w km]	Cena za kilometr
od 500 do 1000 kg	do 100	2,00 zł
od 500 do 1000 kg	powyżej 100	2,05 zł
powyżej 1001 kg	do 100	2,10 zł
powyżej od 1001 kg	powyżej 100	2,20 zł

A. 264 zł

B. 252 zł

C. 240 zł

D. 246 zł

Aby obliczyć koszt przewozu 10 paletowych jednostek ładunkowych o masie 225 kg każda na odległość 120 kilometrów, należy najpierw określić całkowitą masę ładunku. W tym przypadku masa wynosi 2250 kg (10 palet x 225 kg). Zgodnie z tabelą cennika dla przewozów, przy masie powyżej 1001 kg obowiązuje inna stawka za kilometr. Dodatkowo, ponieważ odległość przewozu wynosi 120 km, co przekracza próg 100 km, stosujemy stawkę 2,20 zł za kilometr. Mnożąc tę stawkę przez odległość, otrzymujemy 264 zł (120 km x 2,20 zł/km). Taka analiza kosztów przewozu jest istotna w branży logistycznej, ponieważ pozwala nie tylko na dokładne oszacowanie wydatków, ale również na podejmowanie decyzji dotyczących wyboru optymalnych tras oraz negocjowanie warunków z przewoźnikami. Rekomenduje się także regularne aktualizowanie stawek i cenników w celu dostosowania ich do zmieniających się warunków rynkowych oraz kosztów operacyjnych.

Pytanie 35

Najbardziej wydajnym urządzeniem do masowego przeładunku kontenerów z wagonów kolejowych na naczepy kontenerowe jest

	Reachstacker	Żuraw słupowy	Suwnica bramowa	Dźwig hydrauliczny
Wydajność pracy	5 szt./ 1 godzinę	3 szt./ 30 minut	2 szt. /15 minut	3 szt./ 0,5 godziny

A. reachstacker.

B. suwnica bramowa.

C. dźwig hydrauliczny.

D. żuraw słupowy.

Suwnica bramowa to urządzenie, które charakteryzuje się wysoką wydajnością przy masowym przeładunku kontenerów. Przy wydajności wynoszącej 2 kontenery na 15 minut, co przekłada się na 8 kontenerów na godzinę, suwnica bramowa znacząco przewyższa inne urządzenia, takie jak reachstacker czy żuraw słupowy, które mają mniejsze zdolności przeładunkowe. W praktyce, suwnice bramowe są kluczowe w terminalach kontenerowych, gdzie szybkość i efektywność operacji przeładunkowych mają kluczowe znaczenie dla rentowności i płynności logistyki. Stosując suwnice bramowe, terminale są w stanie zwiększyć swoją wydajność, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które kładą nacisk na minimalizację czasu przestoju i maksymalizację przepustowości. Dodatkowo, suwnice bramowe są projektowane z uwzględnieniem standardów bezpieczeństwa, co zapewnia nie tylko efektywność, ale i bezpieczeństwo pracy w trudnych warunkach terminalowych.

Pytanie 36

W przedsiębiorstwie transportowym, miesięczny dystans pokonywany przez pojazd to 20 000 km, a koszty związane z jego użytkowaniem w danym miesiącu wynoszą 62 000,00 zł. Jaką stawkę przewozową za 1 km powinno się uwzględnić w ofercie, przy założeniu zysku na poziomie 20% w odniesieniu do poniesionych wydatków?

A. 2,48 zł

B. 3,72 zł

C. 3,41 zł

D. 3,10 zł

Aby obliczyć stawkę przewozową za 1 km pojazdu w przedsiębiorstwie transportowym, musimy uwzględnić zarówno poniesione nakłady, jak i zaplanowany zysk. W tym przypadku, miesięczny przebieg wynosi 20 000 km, a całkowite nakłady wynoszą 62 000,00 zł. Aby uwzględnić zysk na poziomie 20% w stosunku do poniesionych kosztów, najpierw należy obliczyć wartość zysku: 20% z 62 000,00 zł to 12 400,00 zł. Następnie sumujemy nakłady z zyskiem, co daje 74 400,00 zł. Teraz, aby znaleźć stawkę przewozową za 1 km, dzielimy tę kwotę przez miesięczny przebieg: 74 400,00 zł / 20 000 km = 3,72 zł/km. Tak obliczona stawka uwzględnia wszystkie koszty operacyjne oraz zysk, co jest kluczowe w branży transportowej, gdzie odpowiednia wycena usług jest niezbędna do utrzymania rentowności. Taka metoda kalkulacji jest zgodna z najlepszymi praktykami, pozwalając na transparentność w relacjach z klientami oraz konkurencyjność na rynku."

Pytanie 37

Maksymalny dzienny czas prowadzenia pojazdu przez kierowcę może być wydłużony do 10 godzin nie częściej niż

A. dwa razy w tygodniu

B. trzy razy w tygodniu

C. trzy razy w miesiącu

D. dwa razy w miesiącu

Odpowiedź "dwa razy w tygodniu" jest poprawna, ponieważ zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym w Unii Europejskiej, kierowcy mogą przedłużać dzienny czas prowadzenia pojazdu do maksymalnie 10 godzin, ale tylko dwa razy w tygodniu. Przykładem zastosowania tej zasady może być sytuacja, w której kierowca transportu towarowego, mimo standardowego limitu 9 godzin jazdy, musi zrealizować dłuższy kurs z powodu nagłej potrzeby dostarczenia towaru. W takich przypadkach, aby zapewnić zgodność z przepisami, kierowca powinien zaplanować te dodatkowe jazdy tak, aby nie przekroczyć limitu dwóch razy na tydzień. Dobre praktyki w branży transportowej obejmują staranne planowanie trasy i harmonogramu pracy kierowcy, co pozwala na efektywne zarządzanie czasem pracy i odpoczynku, a także unikanie ryzyka nadmiernego zmęczenia, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa na drodze. Warto również zaznaczyć, że przestrzeganie tych przepisów jest monitorowane przez inspektoraty ruchu drogowego oraz systemy tachografów, które rejestrują czas jazdy i odpoczynku kierowców.

Pytanie 38

Dokument pisemny wydawany przewoźnikowi przez armatora, potwierdzający, że towary wskazane w tym dokumencie zostaną przyjęte na określony statek w danym porcie przeznaczenia oraz po ustalonej stawce frachtowej, to

A. manifest ładunkowy

B. kwit sternika

C. nota bukingowa

D. konosament

Wydaje mi się, że wybór kwitu sternika, manifestu ładunkowego czy konosamentu to trochę zamieszanie, jeśli chodzi o dokumentację w transporcie morskim. Kwit sternika potwierdza, że kapitan statku przyjął towar od załadowcy, ale nie mówi nic o przyjęciu towaru na statku przed załadunkiem. Manifest ładunkowy z kolei to lista wszystkich towarów załadowanych na statek, ale nie jest to dokument, który poświadcza, że armator towar przyjął. To bardziej narzędzie do zarządzania ładunkiem w trakcie rejsu. Konosament natomiast, no to jest dokument, który armator wydaje po załadunku i potwierdza odbiór towaru, a także stanowi dowód umowy przewozu. Zrozumienie tych różnic jest na prawdę ważne, bo każdy z tych dokumentów ma swoją rolę i specyficzne zastosowania w logistyce morskiej. Te błędy w identyfikacji mogą prowadzić do nieporozumień w procesach transportowych i związaną z tym odpowiedzialnością.

Pytanie 39

Firma transportowa zaplanowała realizację przewozu z nadawcy do odbiorcy na godzinę 10:00, aby dostarczyć towar w systemie Just in Time. Najpóźniej o której godzinie pojazd powinien wyjechać z bazy do nadawcy po odbiór ładunku, jeżeli czas załadunku wynosi 26 minut, odległość między bazą a nadawcą to 40 km, a średnia prędkość poruszania się pojazdu to 50 km/h?

A. O 9:34

B. O 8:46

C. O 9:38

D. O 9:12

Aby obliczyć, o której godzinie najpóźniej pojazd powinien wyjechać z bazy do nadawcy, należy uwzględnić czas przejazdu oraz czas załadunku. Dystans między bazą a nadawcą wynosi 40 km, a średnia prędkość pojazdu to 50 km/h. Czas przejazdu można obliczyć ze wzoru: czas = odległość / prędkość, co daje 40 km / 50 km/h = 0,8 godziny, co w minutach wynosi 48 minut. Następnie dodajemy czas załadunku, wynoszący 26 minut. Łączny czas potrzebny na dotarcie do nadawcy i załadunek to 48 minut + 26 minut = 74 minuty. Jeżeli dostawa ma być zrealizowana na godzinę 10:00, to powinniśmy odjąć 74 minuty, co skutkuje godziną 8:46. Takie podejście jest zgodne z zasadami zarządzania dostawami Just in Time, gdzie kluczowe jest precyzyjne planowanie czasu oraz minimalizacja opóźnień. W praktyce, w przypadku organizacji łańcucha dostaw, skoordynowanie takich działań ma kluczowe znaczenie dla efektywności operacyjnej.

Pytanie 40

Dokument dotyczący wspólnego użytkowania wagonów towarowych w transporcie międzynarodowym, zatwierdzony przez sygnatariuszy COTIF, jest oznaczony akronimem

A. RICo

B. CUI

C. ATMF

D. RIV

Wybór odpowiedzi ATMF, CUI czy RICo pokazuje brak znajomości podstawowych regulacji dotyczących międzynarodowego transportu kolejowego. ATMF (Aneks dotyczący materiału taborowego) odnosi się do standardów dotyczących taboru kolejowego, ale nie obejmuje bezpośrednio zasad użytkowania wagonów towarowych w transporcie międzynarodowym. CUI (Civile d’utilisation intermédiaire) dotyczy umowy o użytkowaniu wagonów, ale nie jest tożsame z umową RIV, która ma bardziej rozbudowaną strukturę i obejmuje także kwestie odpowiedzialności. RICo (Reglement Interne de Circulation) natomiast jest regulacją wewnętrzną dotyczącą ruchu kolejowego, co nie odnosi się do samej umowy użytkowania wagonów. W kontekście międzynarodowego transportu kolejowego, RIV jest kluczowym dokumentem, który harmonizuje zasady użytkowania wagonów, a zrozumienie różnic pomiędzy tymi skrótami jest istotne dla efektywności operacyjnej i prawidłowego zarządzania transportem towarów. Zbędne jest mylenie tych regulacji, co może prowadzić do błędów w organizacji transportu i opóźnień w dostawach.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej